|
VERBROEDERING MERELBEKE OUDERGEM xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />
GENT, 22 SEPTEMBER 2007
Sinds 1978 is DF-Oudergem verbroederd met DF-Merelbeke. Ten tijde van het Egmontpact van 1977 wou Merelbeke steun leveren aan een DF-afdeling uit een der meest verfranste gemeenten uit het Brussels gewest. Na navraag bij het Nationaal DF-Secretariaat viel de keuze op DF-Oudergem. Een telefoongesprek tussen de twee voorzitters, Wim Criel uit Merelbeke en Julien Jacobs uit Oudergem bezegelde het pact. Na een gezamenlijk diner der besturen volgde een uitstap van Oudergem naar Gent in 1978. Sindsdien zijn de contacten uitgegroeid tot een hechte persoonlijke vriendschapsband. De besturen gaan om de twee jaren samen uit eten en ontmoeten elkaar altijd op de nationale Congressen van het Davidsfonds te Wilrijk. Geregeld neemt een delegatie deel aan de interverenigingenquiz van de andere afdeling. Maar de hoogdagen van de verbroedering zijn de tweejaarlijkse gezamenlijke uitstappen.
Zo was het ook op die zonovergoten zaterdag 22 september 2007. Deels in een overvolle trein, deels per auto was Oudergem met 17 m/v naar Gent St. Pieters afgezakt. Onder de hoede van Wim Criel besteeg het gezelschap de tram die in geen tijd naar het slot van Geeraard den Duivel voer. Tijdens de hartelijke begroeting met 35 Merelbekenaars werd heel wat rechts of links afgekust. Een uitmuntend stadsgids nam de twee afdelingen voor de rest van de dag op sleeptouw: een krachtige, welbespraakte, alwetende, humoristische, vriendelijke en dynamische lerares geschiedenis die haar megafoon eigenlijk helemaal niet nodig had; de beste gids die we hebben meegemaakt sinds de prestatie van de heer De Vlaeminck tijdens ons eerste bezoek van 1978.
Langs de Stropdragers van Rodin (wij Gentenaren zijn een stout volk, en Keizer Karel heeft het geweten), liepen wij naar de H. Grafkapel (hier kwamen vrouwen die gebaard hadden om zich te zuiveren) en het St. Baafsplein met zijn standbeeld van Jan Frans Willems (verre voorganger van het Davidsfonds), zijn opera met Nederlandse opschriften (gebouwd om te tonen dat Gent Vlaams is) en zijn Belfort (eerst stond er geen toren, en ze lachten ons uit; toen kwam er een houten toren, en die is tweemaal afgebrand; de ijzeren toren roestte door; en toen we eindelijk geld hadden bouwden we een toren in steen, die er nog staat). Uit een huwelijksstoet maakte de deken van de St.-Baafskathedraal zich los om de gids en ons allen gedag te zeggen.
De kathedraal binnen getreden leerden we, in het zicht van de schilden van de laatste bijeenkomst der Ridders van het Gulden Vlies in 1445, de origine van de uitdrukking "iemand zwart maken. En bij de prachtige preekstoel kwamen we te weten dat je in Gent B(éh)ête, Vil(l)ain of Triest moet heten om tot een notabele familie te behoren. Bij het onnoemelijk schone Lam Gods (na dat van Beaune, het grootste retabel van Europa) werd verteld dat het de Vlamingen waren die de olieverfschildering hebben uitgevonden waardoor zij torenhoog uitstaken boven hun Italiaanse concurrenten. (In 1978 vertelde gids Devlaeminck ook dat de prachtige gewaden op de schilderijen der Vlaamse Primitieven pure hofpubliciteit waren voor de Gentse wevers).
De volgende halte was het Groot Vleeshuis, een halle uit de 15e eeuw onder wiens houten overkapping we de beste Waterzooi ooit hebben geproefd. Maar dat is dan ook een Gentse uitvinding. Vlakbij, op de Graslei, bestegen we een boot voor een anderhalf uur durende tocht over de Leie, de Ketelvest en de Schelde, met hun kloosters en lusttuintjes. In de donkere tunnel onder de Brabantdam kwam het bijna tot een aanvaring met een tegenligger, die dan ook een verlichtingslamp kapot voer.
Na de ontscheping ontdekten we de ingewikkelde hydrografie van Gent tijdens een wandeling langs Leie naar de samenvloeiing de Schelde. Tegen 2009 zal de oude Schelde-arm aan de Brabantdam heropend zijn zodat een kayaktocht doorheen Gent tot een ultiem genot zal verheven worden.
Van al dat wandelen word je moe. Terug aan het slot van Geeraard den Duivel werden de afscheidsredes gehouden. In een café op het St. Baafsplein werd nog een laatste maal een Gents Bolleke of een Brusselse Geuze geheven op de broederschap, het Davidsfonds, en het weerzien, want de volgende keer moet Oudergem de uitstap inrichten.
De tram naar St. Pieters en de trein naar Brussel zaten weer overvol. Maar ook vol mooie herinneringen was het gemoed van die Merelbekenaars en die Brusselaars die weer een dag van gezelligheid, cultuur, natuur en ontspanning hadden meegemaakt.
Lieven
Alle foto's van deze prachtige dag zijn te bekijken op
http://picasaweb.google.fr/REINTJE49/UITSTAPGENT2006En2007
|
