VLAANDEREN IN 2050xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />
Hoe sterk zijn onze politieke, economische en culturele overlevingskansen?
Een uiteenzetting door Frans Crols, Den Dam, 15 november 2007
Ooit schreef iemand in de zestiger jaren een ophefmakend boek getiteld Haalt de Sovjet Unie het jaar 2000? Dezelfde vraag, maar dan toegepast op Vlaanderen, behandelde die avond voor een goed gevulde zaal Frans Crols, hoofdredacteur van het gezaghebbend economisch weekblad "Trends". Het antwoord was een volmondig Vlaanderen haalt 2050, als het dat wil.
Van bij de start weerlegde deze medeauteur van het rapport "De Warande" de bewering dat Vlaanderen, met zijn 6 miljoen inwoners, te klein zou zijn voor politieke, economische of culturele zelfstandigheid: op de schaal van de inwonersaantallen staat dit gewest de 100e op de ongeveer 200 landen die de aarde telt. Binnen de EU zijn er 11 staten met minder inwoners. Door de groeiende democratisering gaan alle tendensen naar de creatie van kleinere staatkundige eenheden die aan onderlinge kruisbestuiving doen en die zich inwerken in grotere netwerken zoals de EU. Groot staat niet langer garant voor efficiënt en machtig. De wereld wordt gefragmenteerd en multipolair.
Vlaanderen is dus bekwaam tot politieke zelfstandigheid. Het rapport van de "Warande" en de ophefmakende RTBF reportage van einde 2006 hebben een keerpunt betekend in het Vlaamse onafhankelijkheidsdenken. Dit gewest heeft dan ook enorme troeven. Het heeft, ook vandaag nog, een vooraanstaande cultuur: zie de filmwereld, de literatuur en de muziek; zie Fabre, De Keersmaker en "La Petite Bande. Het onderwijs is uitstekend: zie Vlerick. De economie presteert schitterend: Umicor, KBC, ING, CMB, Duchâtelet, Roularta en de financieel-economische pers. We zijn niet alleen sterk in het maken van producten maar ook in uitvindingen en innovatie: IMEC, OMA, Crepin, zelfs Lernout & Hauspie. Vandaag staat Vlaanderen er beter voor dan in de gouden 60er jaren.
Evenwel zijn er enkele zwaktes: de creatiegraad van nieuwe ondernemingen is te laag. Er is te weinig durfkapitaal. En we zijn eeuwen verloren door de uittocht van de intellectueel economische bovenlaag tijdens de godsdienstoorlogen van de 16e eeuw en de daaropvolgende onderdrukking.
Het debat was al even boeiend als de uiteenzetting. Er werden dan ook enkele scherpe vragen gesteld: heeft Vlaanderen er geen voordeel bij België te blijven? In het huidige België worden Vlaanderen's vleugels afgerukt. Het Belgisch fiscale systeem is te ingewikkeld. Er is geen doorzichtigheid in de geldtransferts. De heterogeniteit van dit land kost 30% van het staatsbudget. Een sterkere federalisering zou een belastingsbesparing van 10% opleveren. De nationale politiek verhindert een liberalisering van de economie. De politiek-culturele verschillen tussen noord en zuid zijn te groot. Vlaanderen is veel meer milieubewust. Het discours is politiek aan de ene kant en pragmatisch aan de andere. De huidige conflicten zijn symptomatisch voor een laatste fase van de interne dekolonisering van Vlaanderen.
Zal de politiek in Vlaanderen er dan anders uitzien dan in België? Er moet alleszins een afbouw komen van de particratie en de corruptie. Ook is er nood aan een centrumrechts project. Geen wonder dat de vakbonden maar schoorvoetend de federalisering steunen.
Kan Vlaanderen stand houden tegenover de andere superstaten? Dreigt er geen uitverkoop van de Vlaamse economie aan buitenlandse reuzen met een daaropvolgend sociaal bloedbad? De US verliest haar macht. Indië heeft een enorme reserve aan incompetente universitairen. China is de grootste slavenstaat ter wereld. Europa vergrijst. Bedrijven komen en gaan, maar het moderne Vlaanderen kan alle crisissen te boven komen.
Wat met Brussel? Brussel is multicultureel geworden en verloren voor zowel Vlaanderen als Wallonië. De federalisering met drie was een blunder van formaat. Maar er zijn er nog altijd die Brussel willen behouden. In dit geval moet er een akkoord komen tussen Vlamingen, Franstaligen, Eurocraten en migranten.
Welk is de invloed van de media? De journalisten zijn algemeen al te links geïnspireerd. Maar hun invloed op de publieke opinie is minder groot dan men denkt.
Ondanks het overslaan van de pauze duurde het tot 10 u 20 voor een punt achter de avond gezet kon worden. En het algemene gevoel was er een van: We hebben enorm aan Vlaams zelfvertrouwen gewonnen, maar liefst zouden we het toch nog even samen met België willen proberen.
