Le Grand Central belge

Ooit was België de derde economische macht van de wereld. Deze macht was geconcentreerd in het sterk geïndustrialiseerde Wallonië met zijn mijnen, glasfabrieken en hoogovens.

Tijdens deze bloeiperiode emigreerden 400.000 Vlamingen voor hun werk naar de andere kant van de toen nog niet officiële taalgrens. Ook vele Vlaamse boeren gingen naar Waalse gronden.Het is pas rond 1968 dat het tij keerde. Vlaanderen werd welvarender dan het oude aftakelende Wallonië.

In de bloeitijd was de motor van het geheel de ijzeren weg. België had het meest ontwikkelde spoorwegennet van het continent. We volgden Pascal Verbeken langs een voorbeeld van zo een private spoorlijn ”Le Grand Central belge” van de Franse grens over Charleroi, Leuven en Mechelen naar Antwerpen. De volle aandacht ging naar de Waalse restanten van de lijn rond Charleroi met zijn omgeving van industriële skeletten van verlaten fabrieken en zijn sombere rijen arbeidershuisjes. Ook de spoorlijn ging uiteindelijk failliet. De overblijfsels van de Vlaamse aanwezigheid werden opgezocht en overvloedig gevonden.

Het boek “Le Grand Central belge“ is een verslag van deze voetreis langs de spoorlijn met een ruime blik op de geschiedenis van België en de snel wisselende welvaart van de regio’s.

Zoals zo vaak verplicht de geschiedenis ons om het heden beter te begrijpen. Pascal Verbeken gaf ons een persoonlijke en goed doordachte visie op de huidige Belgische situatie. Een visie die los staat van partijpolitieke dada’s en taalperikelen. België is een Gordiaanse knoop. Het is maar de vraag of het beter is deze knoop te ontwarren of toch de zaak maar in de knoop te laten zitten, als de middelpuntvliedende krachten dit nog toelaten. De toekomst zal het leren. De levendige discussie kon nog uren doorgaan…

Willy Stroobants