Zand en modder
Schaduwen en schimmen
van waarnemingen
vallen in zijn ziel
als in een camera obscura,
legt ze vast op de gevoelige plaat
van zijn observatie,
transformeert ze
al schrappend schrijvend.
Het weglaten
tot kunst verheven
boetseert hij zinnen uit alfabetische modder en zand al dichtende raakt deze Rooise dichter veelal slechts enkele woorden lichter de essentie, resultante van gevoel en verstand
Dat is Julius, paradijslijk bevlogen waarnemer
Dichter: Henk Prins
Fotograaf: Gerry van Roosmalen
|