Midden op de Anatolische hoogvlakte, en ten zuiden van Ankara, ligt de stad Konya, één van de oudste en conservatiefste steden van Turkije. Midden in de stad staat het 'Mevlanamuseum' dat in het voormalig klooster van de Orde van de Dansende Derwisjen is gehuisvest. Deze orde werd gesticht door Roemi, één van de beroemdste soefimistisi.
In de nabijheid van Konya staan de autofabrieken die vroeger bij ons en in Europa waren gehuisvest.
Tegen een dergelijke concurrentie kan noch België, noch Europa op: de fabrieken krijgen de gronden voor vele jaren in bruikleen en betalen praktisch geen belastingen. Daarenboven werken de Turkse arbeiders aan een zeer laag loon ... sociale zekerheid en vakbonden bestaan er niet. Een paradijs voor de multinationals en de ondergang van ons Europees democratisch kapitalistisch systeem, met veel werkloosheid en stijgende armoede tot gevolg.
Een weinig aantrekkelijk vooruitzicht voor onze kinderen, kleinkinderen en achterkleinkinderen !!!
Na het bezoek aan de kalksteenterrassen van Pamukkale en de ruïnes van het antieke Hierapolis, reden we naar Hotel HERAKLES.
Het hotel lag volledig afgelegen en sommige kamers kon je zeker en vast het label -* geven.
Over een buitenzwembad beschikte het hotel wel en over een stukje groene tuin.
Het dorpje lag op het einde van de straat. De ene straat van het dorpje was volledig verlicht en de plaatselijke bevolking was volop aan het winkelen. Eigenlijk niet te verwonderen aangezien het gedurende de dag zeer warm was (± 35°).
In die ene straat heb ik aan een kraampje een kopje heerlijke granaatappelsap gedronken.
We bezochten eerst Dalyan met zijn beroemde Carische rotsgraven (4de eeeuw v.C.) en het schildpaddenstrand Iztuzu. Dit is het uitgelezen paargebied van de zeldzame zeeschildpad 'Caretta Caretta'.
