Als de aarde in het verleden bezoek heeft gekregen van een buitenaardse beschaving dan zijn daarvan bewijzen terug te vinden op de maan.
Het lijkt alsof geleerden er een heilige schrik voor hebben om die stelling - waar nochtans geen speld is tussen te krijgen - hardop uit te spreken. Men moet zich zelfs durven afvragen of buitenaardse bezoekers niet eenzelfde locatie zouden hebben uitgekozen als Apollo 11. Het kan bijna niet anders dat NASA wist waar ze meest kans had om buitenaardse technologie aan te treffen. Dat er een lavagrot in de buurt kan zijn geweest, valt daarbij in geen geval uit te sluiten. En dat een lavagrot ook voor buitenaardse bezoekers een ideale basis zou zijn, ligt voor de hand. Enkelingen waaronder Ian Crawford van het Birkbeck College (Universiteit van Londen) hebben een paar netelige vragen hierover gesteld, maar de repliek van hun collega's bestond uit een oorverdovend stilzwijgen.
Wie een open geest heeft, kan moeilijk anders dan de mogelijkheid erkennen dat de aarde ooit vreemd bezoek heeft ontvangen. Het is toch kortzichtig om vandaag te beweren dat de mens binnen pakweg 5000 jaar buitenaards intelligent leven zal ontdekken en tegelijk koppig de mogelijkheid te verwerpen dat de aarde in het verleden door datzelfde leven werd bezocht? Het zou trouwens de normaalste zaak van de wereld zijn als die bezoekers eerst op de steriele en veilige maan zijn geland, dichtbij de moederplaneet en ver weg van virussen, bacteriën en alle andere obstakels die hen konden bedreigen.
De maan heeft echter (zo goed als) geen atmosfeer, waardoor alle sporen, ook deze van miljoenen jaren oud, er onaangeroerd bewaard blijven.
Hebben de goden bewust een leidraad voor ons nagelaten?
Ze lieten ons kennis na op verschillende plaatsen op aarde. Die kennis heeft een beperkte groep mensen tot inzicht gebracht, zowel op technologisch als op filosofisch vlak [ongetwijfeld was de herkomst van 'het goede' in de mens één van de thema's]. Het belangrijkste ligt echter op de maan [of het heeft er gelegen, want er is geen haar op ons hoofd dat twijfelt aan de geheime missies naar de maan]. Om de maan te bereiken moest de mens een zeker niveau hebben gehaald. Het gaf de goden de garantie dat hun boodschap zou worden begrepen.
Eén van de elementaire struikelblokken van de impacttheorie was dat de ratio's van de zuurstofisotopen van aarde- en maanstenen vrijwel identiek bleken, terwijl bij een impact steeds onevenredige vermenging optreedt.
Tussen haakjes: elementaire struikelblokken genoeg:
- de aarde heeft nooit een magma oceaan gehad, nochtans een vereiste voor het impactmodel;
- het gehalte aan ijzeroxide van de maan (13 %) ligt precies tussen dat van Mars (18 %) en Aarde (8 %), terwijl het meer naar dat van Aarde had moeten overhellen;
- andere ratio's aarde/maan waaronder deze van rubidium/cesium, spreken de impacttheorie tegen;
- een impact zorgt voor een overvloed van zware elementen die in de bodem zinken. De maan vertoont een schrijnend gebrek daaraan;
- ...
De zuurstofratio's vormen dus maar één van de struikelblokken, maar wel eentje waar men een draai heeft kunnen aan geven.
Volgens dr Robin Canup (Southwest Research Institute, Colorado) die betrokken is bij een hele reeks projecten van NASA, zijn de (vrijwel) identieke ratio's te verklaren als de 'impactor' (Theia) gelijktijdig met de aarde ontstond en daarna honderden miljoenen jaren een baan volgde ergens tussen Venus en Mars. Waarna een botsing in elk geval heeft plaatsgevonden. 'Want anders kon de planeet nooit onze maan zijn geworden.'
Wat een uitleg [wij vinden die van ons minder vergezocht] en dat om slechts één obstakel uit de weg te ruimen.
Onze uitleg in een anekdote met op het eind een wetenschappelijk steuntje in de rug:
In 2009 verscheen in een internetkrant een artikel waarin men verwees naar uitspraken van grote geleerden: 'Als aliens hier ooit aankomen, zal het in een wereld op zich zijn, mogelijk zelfs in een uitgeholde dwergplaneet, omgebouwd tot ruimteschip. Ze kunnen hun gigantisch ruimteschip in een baan tussen Aarde en Mars brengen om vandaar met hun meer conventionele schepen de aarde te bezoeken.'
Eigenlijk kwam het erop neer dat een dwergplaneet, omgebouwd tot ruimteschip van overal - zelfs van buiten ons zonnestelsel - kon komen.
Reacties op het artikel waren welkom.
We popelden om onze mening kwijt te raken. Onze reactie: 'Die dwergplaneet werd 11.600 jaar geleden door buitenaardse bezoekers vanuit zijn natuurlijke baan om de zon - tussen Aarde en Mars - in een baan om planeet Aarde gebracht.'
Wat bleek: ons stukje werd geweerd, terwijl reacties als 'Ik stuur mijn schoonmoeder erop af' bij de vleet werden gepubliceerd. Nochtans dachten we dat wij het minder ver waren gaan zoeken dan de wetenschappers. Maar misschien hebben deze laatste wel gelijk. En dan kan de maan zowaar van overal komen.
Tot driemaal toe geprobeerd om onze reactie gepubliceerd te krijgen, doch zonder resultaat, en zonder uitleg van de moderator. Blijkbaar zien moderators van internetkranten ons als fanatiekelingen of halve gekken - tussen haakjes wij zijn doodnormale burgers -. Kortom, van reactierubrieken hebben we geen hoge hoed meer op, maar ze hebben ons er wel toe aangezet om de niet gepubliceerde reactie - die vandaag als het ware een internetboek is geworden - verder uit te diepen. Of hoe een klein voorval een reden was om met schrijven te beginnen, weliswaar op ons niveau.
[Het moet gezegd dat we geen wetenschappelijke basis hadden die onze visie kon ondersteunen. Tot we op een summiere mededeling van de Harvard universiteit stuitten, waaruit blijkt dat astronomen (het zijn er inderdaad meerdere) zich verbazen over het feit dat er zich geen planeet heeft gevormd tussen Aarde en Mars. Informatie hierover op het internet is schaars, en uiteraard wordt de stelling bekritiseerd, maar ze stemt tot nadenken.]
HAARP (High Frequency Active Aural Research Program) is een mysterieus onderzoek dat wordt geleid vanuit een complex, gelegen in Alaska.
Echte machthebbers laten wereldwijd experimenten uitvoeren. Die gebeuren in alle openheid. Zogezegd, want niemand weet waarvoor ze precies dienen.
Wat doet HAARP?
Via antennes, elektriciteit converteren in hoge frequentie radiogolven. Die golven worden naar de ionosfeer gezonden die ze omzet naar ultra lage frequenties. Tussen haakjes: de golven worden ook naar de maan gestuurd.
Over een aantal futuristisch lijkende doelstellingen is men het min of meer eens:
- verkrijgen van een onuitputtelijke energiebron;
- beïnvloeding van het weer;
- gebruik als ultiem wapen door het richten van plasmastralen;
- verbeteren van communicatiesystemen;
- onderzoek van de ondergrond van planeet Aarde;
- sturen van het menselijk brein;
- ...
HAARP lijkt zelfs het tijdperk in te luiden waarin de mens via ultra lage frequenties (hersengolven) op een paranormale wijze zal communiceren.
Het project doet onwillekeurig denken aan de top secret basis in de Nevadawoestijn, Area 51, waar sinds begin de jaren 50 niet alleen het U2 vliegtuig werd ontworpen, maar ook buitenaardse technologie werd ontrafeld (dat laatste volgens officieuze bronnen).
Nicola Tesla (1856 - 1943) [Even groot als Einstein wat ons betreft] wist al te vertellen dat de mysterieuze energie te maken had met het verband tussen zwaartekracht en magnetisme.
Ze ontstaat uit lege ruimte en kan voor alles en nog wat worden aangewend.
Dat hij en Bulwer-Lytton (The Coming Race) elk op hun manier grootheden waren, moge duidelijk zijn.
En dat ze hun inspiratie putten uit dezelfde bron ook.
Het is tevens de vraag of iedereen die een bijna dood ervaring heeft meegemaakt een fantast kan zijn.
Feit is dat de hersenen vlak voor de dood een verhoogde elektrische activiteit vertonen. Alsof de cellen met een laatste krachtinspanning een elektromagnetisch signaal geven, waarop - althans in sommige gevallen - de intrede in een wit licht volgt.
Net als in Plato's grotverhaal, in religies en in UFO waarnemingen (tot op de maan) speelt een wit licht dus een sleutelrol.
Het komt tevoorschijn in de laatste wetenschappelijke bevindingen die een mysterieuze subatomaire levensvorm in een plasmabol (een wit licht) beschrijven.
Dat subatomaire deeltjes miraculeuze karakteristieken vertonen, werd in 1982 bewezen door ene Alain Aspect [Vreemd dat we van de man die álles in vraag heeft gesteld, zo weinig hebben gehoord]. Zijn experimenten toonden aan dat de wereld waarin we leven maar een schijnwereld is [hallo Plato?]. Zo staat elk deeltje - waar het zich ook bevindt - in verbinding met een ander deeltje. Ongeacht de afstand tussen die twee, voelen ze elkaar aan.
[Wij voelen het aankomen: vroeg of laat zal blijken dat de ziel van de mens uit subatomaire deeltjes bestaat. Deeltjes die zich na de dood verzamelen in een plasmabol, een wit licht.]
Tot eind de jaren 70 was de 'afsplitsing theorie' een algemeen aanvaard model over de vorming van de maan: 'Toen de aarde nog een draaiende bol lava was, kwam een deel ervan los en koekte samen tot de maan.'
In 1976 stak de impact hypothese de kop op. Het heeft lang geduurd, maar ondertussen wordt deze theorie als meest geloofwaardige (minst ongeloofwaardige) aanzien.
[Tip: Klik bij de verwijzingen steeds op het pijltje 'vorige pagina' in je browser om terug te keren naar deze site.]
Het argument dat de ratio's van de zuurstofisotopen van aardstenen en maanstenen vrijwel identiek bleken, was voor velen doorslaggevend om de afsplitsing theorie aan te nemen. Doch, doordat de impact theorie de bovenhand haalde, kwamen we terecht in een ander verhaal: 'Bij een impact treedt er steeds onevenredige vermenging op. Het is daarom onmogelijk dat de ratio's van zuurstofisotopen vrijwel identiek zijn.'
Volgens dr Robin Canup (Southwest Research Institute, Colorado) die betrokken is bij een hele reeks projecten van NASA, zijn de (vrijwel) identieke ratio's enkel te verklaren als de 'impactor' (Theia) gelijktijdig met de aarde ontstond en daarna honderden miljoenen jaren een baan volgde ergens tussen Venus en Mars. Waarna een botsing in elk geval heeft plaatsgevonden. 'Want anders kon de planeet nooit onze maan zijn geworden.'
De vrijwel identieke ratio's van zuurstofisotopen pasten dus eerst precies in de afsplitsingtheorie, stonden dan haaks op de impact theorie, en passen nu blijkbaar tóch in de impacttheorie.
Is hier iets aan de hand?
Op het eerste zicht misschien niet, maar recente onderzoeken brachten nog wat anders aan het licht. Namelijk dat 'officiële maanstenen' iets tevéél overeenkomsten vertonen met aardstenen. Wat blijkt uit volgend filmpje. (Het fragment is maar één van de vele. Op You Tube kunt u de hele reeks volgen.)
U kunt het filmpje ook gerust overslaan. Het komt erop neer dat naast de zuurstofisotopen nog meer ratio's identiek zijn gebleken. Sommigen winden er geen doekjes om: 'Onderzoekers die om maanstenen vroegen, kregen aardstenen voorgeschoteld.'
Amerikanen hebben in het verleden heel wat [zogezegde] maanstenen weggeschonken aan bevriende landen.
In 1969 kreeg het Nederlands Rijksmuseum er één. Men liet hem al direct verzekeren voor omgerekend 60.000 dollar, systematisch oplopend tot 500.000 dollar. In 2009 bleek na grondig onderzoek dat hij een product was van planeet Aarde (waarde te verwaarlozen). Pakken geld verspild, een deuk in de reputatie en talloze bezoekers veertig jaar lang bedrogen, maar de Nederlanders hoefden geen excuses, ze waren niet boos, integendeel, ze vonden het grappig.
Wat doen echte machthebbers intussen?
Maanstenen in het oog houden alsof hun leven ervan afhangt.
En op tijd en stond een nieuwe theorie (laten) lanceren.
Op 4 augustus 2011 lezen we op www.nrc.nl: 'Aarde had eerst twee manen.'
Om een lang verhaal kort te maken: De discussies over het ontstaan van de maan zijn oeverloos. En de echte machthebbers willen dat graag zo houden.
Sommige topfunctionarissen wisten veel - ook dat het Roswell incident een mislukte bergingsoperatie was en geen authentieke crash van een buitenaards tuig -. Toch wisten ze niet dat de angstwekkende luchtfenomenen in feite ongevaarlijk waren. Iets wat de echte machthebbers midden de jaren 60 wél aan de weet kwamen, want anders waren ze ongetwijfeld niet zo gretig geweest om als eerste een voet op de maan te zetten.
Ondertussen heeft de tijd - en niet alleen de tijd - zijn werk gedaan. Op een luchtige manier heeft men het vandaag over genieën die zomaar geloofden in buitenaardse ruimtetuigen. 'Dat waren ultra geheime vliegtuigen. Die mannen waren naïef. Ze wisten niet beter.'
Waar we evenmin echt kunnen op ingaan en tevens thuishoort in de rubrieken over de piramiden, is het feit dat onderzoekers met sterke argumenten aantonen dat de piramiden van Giza niet verwijzen naar het Orion stelsel, maar naar de binnenste planeten van ons zonnestelsel. Wie de uiteenzetting heeft doorgenomen, merkt dat de bouwers van de piramiden precies wisten hoe groot Mercurius, Venus, Aarde en Mars waren en ze kenden de exacte baan die ze volgden. En dat terwijl het vaststaat dat de oude Egyptenaren dit niet kónden weten. [Of 'de goden' ons iets duidelijk hebben willen maken, betwijfelen we. Ze hadden immers betere methoden daarvoor. Wij denken dat er zaken onopgelost zullen blijven, omdat het Giza plateau na zoveel duizenden jaren ongetwijfeld niet meer is wat het is geweest. Een aantal pionnen ontbreken dus waarschijnlijk op het schaakbord.]
Overigens, het idee dat onze buitenaardse bezoekers een planeet hebben verplaatst, is zo gek nog niet. Zo denkt men al een tijdje dat een hemellichaam in beweging is te krijgen. Waardoor de mens alweer iets lijkt te overwegen dat - op het eerste zicht - onrealistisch is ... maar dat mogelijk al eens werd verwezenlijkt. (Voor de bron: ga via de link hierboven).
De 'verhuis' kan trouwens een nog niet vermeld mysterie oplossen. De nabije zijde van de maan bestaat namelijk voor 31 procent uit 'zeeën' terwijl dat voor de verre zijde maar één procent is. Deze laatste heeft dan weer veel meer kraters.
Dat de aarde de nabije zijde afschermt tegen komeetinslagen is geen valabele uitleg gebleken. Onderzoekers gaan er nu van uit dat de oorzaak te zoeken is bij het feit dat de nabije zijde meer hitte producerende elementen bevat.
Doch als onze maan ooit een planeet was tussen Venus en Mercurius, kan dat veel verklaren. Mercurius draait maar zeer traag om zijn as. Onze lichtere maan zou ongetwijfeld constant met één zijde naar de zon zijn gekeerd. [We gaan er niet verder op in, maar dergelijk scenario kon wel eens precies uitmonden in de twee gezichten van de maan.]
Voor foto's van mercurius en de maan: klik op de link.
Een zon die uit zichzelf vliegt, zonder zich aan enige wetten te storen, kon wel eens snel vleugels krijgen in een fantasierijke geest. Meer nog, ook wij zouden vandaag dergelijk fenomeen op dezelfde manier uitbeelden (hoe anders?).
De vliegende zon was wereldwijd te zien én het symbool ervoor ligt voor de hand, vandaar dat het oeroud en universeel is.
Was de maan de gevleugelde uitgedoofde zon?
Dat ze op een uitgedoofde zon lijkt, hoeft geen betoog. Ze is daarbij net even groot als de zon, van op aarde gezien tenminste.
De maan en de gevleugelde zon komen dikwijls samen voor op de Soemerische zegels. Kennelijk hadden de Soemeriërs een vermoeden dat er een band moest zijn tussen die twee. Dat Isis en zowat alle moedergodinnen dan weer een band hadden met de maan, en vaak vleugels kregen aangemeten, is minder vreemd als we bedenken dat ze waren neergedaald van de gevleugelde, uitgedoofde zon.
Ook het heiligste dier - de stier - kreeg vleugels. Hij was in het oude Soemerië duidelijk verbonden met de maan en de gevleugelde zon. (Pas ná de megacatastrofen werd de stier een god die afkomstig moest zijn van de maan omwille van zijn levenskracht en de vorm van zijn hoorns die doet denken aan een wassende maan.)
En dan is er nog Hans Hörbiger (1860-1931). Die bracht met zijn 'wereldijstheorie' onder meer het volgende naar voor: 'De basissubstantie van alle kosmische processen is ijs. De maan is als het ware een ijsblok dat telkens weer op planeet Aarde valt en heel wat leven uitroeit. Waarna onze planeet een nieuwe maan uit haar baan om de zon plukt.'
Zijn stelling was hem naar eigen zeggen, toegefluisterd in een droom.
Weinig kans dus dat serieuze wetenschappers daar enig geloof aan hechten.
Doch, wat bleek? De theorie werd in de jaren '30 en '40 opgevist door vooraanstaande nazi geleerden. 'De wereldijstheorie is realistisch. De oorzaak van de Zondvloed en het verdwijnen van Atlantis is te zoeken bij het feit dat de maan 12.000 jaar geleden in botsing kwam met de aarde.'
Hoe kwámen die geleerden erbij? Officieel gaat men ervan uit dat ze daarmee weerwerk wilden bieden aan Einsteins' relativiteitstheorie. Einstein was een Jood, en iedereen weet hoe nazi's over Joden dachten.
Er zijn echter voldoende aanwijzingen dat ze wisten dat Hörbigers' theorie op losse schroeven stond. Maar dat de maan 12.000 jaar geleden uit de hemel was gevallen, daar waren ze merkbaar wél van overtuigd.
Waarom groeide hun overtuiging toevallig ten tijde van hun expedities? Toch niet alleen omwille van Einstein en de Joden? En was het niet geloofwaardiger geweest om een komeet, een reeks aardverschuivingen of vulkaanuitbarstingen de schuld voor de Zondvloed te geven?
Of hadden hun expedities hen wijzer gemaakt? En hebben ze hun aanwijzingen enigszins verkeerd geïnterpreteerd? Ging het niet om een botsing, maar om een schampschot?
Een anekdote tussendoor: In 2009 verscheen in een internetkrant een artikel waarin men verwees naar uitspraken van grote geleerden: 'Als aliens hier ooit aankomen, zal het in een wereld op zich zijn, mogelijk zelfs in een uitgeholde dwergplaneet, omgebouwd tot ruimteschip. Ze kunnen hun gigantisch ruimteschip in een baan tussen Aarde en Mars brengen om vandaar met hun meer conventionele schepen de aarde te bezoeken.'
Eigenlijk kwam het erop neer dat een dwergplaneet, omgebouwd tot ruimteschip van overal - zelfs van buiten ons zonnestelsel - kon komen.
Reacties op het artikel waren welkom.
We hoeven u niet te verklappen dat we popelden om onze mening kwijt te raken. Onze reactie: 'Die dwergplaneet werd 11.600 jaar geleden door buitenaardse bezoekers vanuit zijn natuurlijke baan om de zon (tussen Aarde en Mars) in een baan om planeet Aarde gebracht.'
Wat bleek: ons stukje haalde de internetkrant niet, terwijl reacties als 'Ik stuur mijn schoonmoeder erop af' bij de vleet werden gepubliceerd. Nochtans dachten we dat wij het minder ver waren gaan zoeken dan de wetenschappers. Maar misschien hebben deze laatste wel gelijk. En dan kan de maan inderdaad van overal komen.
Tot driemaal toe geprobeerd om onze reactie gepubliceerd te krijgen, doch zonder resultaat, en zonder uitleg van de moderator. Blijkbaar zien moderators van internetkranten ons als fanatiekelingen of halve gekken - tussen haakjes wij zijn doodnormale burgers -. Kortom, van reactierubrieken hebben we geen hoge hoed meer op, maar ze hebben ons er wel toe aangezet om de niet gepubliceerde reactie - die vandaag als het ware een internetboek is geworden - verder uit te diepen. Of hoe een klein voorval een reden was om met schrijven te beginnen, weliswaar op ons niveau.
Alles in acht genomen twijfelen wij aan de lengte van de cyclus die Sitchin vooropstelt. Sommigen komen immers op basis van dezelfde teksten tot heel andere resultaten. Wij twijfelen minder aan de bewering dat het 'Niburustelsel' opnieuw in de buurt aan het komen is. Sitchin heeft de wereld wakker geschud. Er is een onbekende planeet in ons zonnestelsel waar de goden vandaan kwamen. Wij menen dat die ene zin klopt. Het is een zin die al het andere overschaduwt. Of Niburu nu om de 3600 jaar langskomt of om de -pakweg- 5600 jaar, is in deze context maar een kanttekening. Net zoals onze volgende opmerkingen maar kanttekeningen zijn. (volg de link)
Socrates en Plato - wier kennis afkomstig was van de Egyptische priesters - zagen 'Het Witte Licht' als onderkomen voor de ziel in het hiernamaals. [Gemakshalve zouden we in hun beroemdste verhaal - de allegorie van de grot - de zon kunnen zien als synoniem voor 'Het Witte Licht', maar wij menen dat de waarheid diep verscholen zit.]
De allegorie van de grot kort samengevat (de tekst werd geschreven als een dialoog tussen Socrates en zijn leerling Glaukoon):
Stel je een grot voor waarin mensen sinds hun geboorte vastgeketend zitten. Ze kunnen hun hoofd niet bewegen, waardoor ze hun blik enkel naar voor kunnen richten. Wat ze niet weten, is dat achter hun rug beelden worden geprojecteerd op de muur vóór hen. Alles wat ze te zien krijgen, is voor hen de enige werkelijkheid. Op een bepaald ogenblik kan een gevangene zich bevrijden. Hij verlaat de grot en komt terecht in het verblindende licht van de zon. Hij merkt dat de zon de bron is van alle schaduwen die hij heeft gekend.
[Volgens ons speelt de zon bijlange niet de heldenrol die velen haar toeschrijven in dit verhaal.]
Pas als hij gewend raakt aan de zon kan hij het andere licht zien. Het is het hemelse licht dat gevoed wordt door 'het goede' in de mens en de échte werkelijkheid weerspiegelt.
['In de zichtbare wereld brengt het goede het licht voort' ... Algemeen wordt aangenomen dat Plato het hier heeft over 'het intellectuele licht', maar wij hebben onze twijfels. Het verhaal gaat volgens ons niet over intellectuele kennis, maar over de schijnwereld van het aardse bestaan en de echte wereld in het hiernamaals. Tijdens het aardse leven kunnen we maar een glimp opvangen van wat ons in het hiernamaals te wachten staat. Die glimp (= het goede) zit diep verscholen in de mens. Of om het in een vergelijking uit te drukken: God = goed = licht = hiernamaals. Plato dacht blijkbaar zo het zijne van de Griekse goden, maar wist maar al te goed dat hij daarover geen open kaart kon spelen. Zijdelings laat hij ons weten dat het licht werkelijk bestaat, en dat het wordt gevoed door de zuivere zielen van overledenen. Toevallig de kern van datgene wat de Egyptische priesters ons hebben nagelaten.]
De ex-gevangene beseft dat terugkeren naar de grot en de waarheid verkondigen, geen zin heeft. De gevangenen zullen hem niet geloven. Onder impuls van hun leiders - die in de valse werkelijkheid bij hun mede gevangenen aanzien hebben verworven - zullen ze hem uitstoten.
Zo zegt Socrates (samengevat) dat enkele gevangenen best uit de grot wordt bevrijd, zodat ze de échte werkelijkheid in het hemelse licht kunnen aanschouwen. Nadien moeten ze teruggaan in de grot en de andere gevangenen inlichten. Belangrijk is dat deze mannen zich onthechten van macht en materialisme en enkel het goede vooropstellen ... [Hier nemen wij aan dat hij het over 'inzicht' heeft, want terugkeren uit het echte 'hemelse licht' is maar voor weinigen weggelegd. Maar toch blijkt alweer een expliciete verwijzing naar het licht in het hiernamaals. Een licht waar de Griekse goden geen vat op hadden.]
Kortom, de grot kunnen we zien als het lichaam waarin de ziel zit opgesloten. Sterft de mens dan wordt zijn ziel bevrijd en komt ze terecht in een hemels licht, dat 'zuiver' en 'goed' is.
De allegorie van de grot toont aan dat Plato inzag dat hij zijn kennis onmogelijk op een normale manier kon doorgeven. De Griekse goden moesten alleszins in hun eer worden gelaten, want gezagdragers aarzelden niet te doden in naam van de goden. Plato nam daarom zijn toevlucht tot beeldspraak. En hij heeft het sluw aan boord gelegd, want hij werd (wellicht) niet ter dood gebracht. Laat ons echter aannemen dat hij ook wat geluk heeft gehad, want zijn mening over de gezagdragers liet weinig aan de verbeelding over.
[Ons zou het niet verbazen als Plato zelfs afwist van het bestaan van de 'andere dimensie', de subatomaire wereld van de ziel, waar men vandaag zo mee worstelt. (De film 'The Matrix' is niet voor niets gebaseerd op Plato.) Die andere dimensie was alleen weggelegd voor de menselijke ziel. Dieren hadden volgens hem weliswaar een ziel, maar ze was inferieur. Enkel de ziel van de mens kwam bij de dood los van het lichaam.]
Dat er op het moment van de dood een mysterieuze 'passage' moet zijn waarbij de ziel soms nog in staat is om terug te keren, zal blijken uit een volgende rubriek.
De moeder van alle complottheorieën handelt over het buitenaardse verleden van de mens. [Wij hebben het op deze site ook over zijn buitenaardse toekomst.] Ondanks overweldigende aanwijzingen, blijft de theorie het lot van andere complottheorieën beschoren: ze hoort thuis in de categorie fictie.
Velen vragen zich af waarom men ons de waarheid verzwijgt.
Wij sommen een paar redenen op:
- Vooreerst menen wij dat maar een zeer beperkt aantal mensen de waarheid kent. Ze weten waar we vandaan komen, maar ze zijn nog volop bezig om de puntjes op de i te zetten. Bovendien weten ze niet waar we naartoe gaan. Met andere woorden, ze zitten zelf nog met heel wat vragen. En wie als machthebber het antwoord op tal van vragen schuldig blijft, zegt misschien beter helemaal niets.
- Technologische kennis zal eveneens een rol spelen. Wie in het bezit is van buitenaardse technologie, houdt dat liever voor zich. Zo zorgt de dreiging met superieure wapens voor een stok achter de deur. Zonder die stok zal de wereld binnen de kortste keren in totale chaos verglijden.
- Religies zijn voor talloze mensen een toevlucht en houvast. Ze brengen orde in de samenleving. (En ze draaien rond macht.) Een openbaring over onze afkomst zal voor alle religies rampzalige gevolgen hebben.
- ...
***
Erich von Däniken, Alan Alford, Graham Hancock, Richard Hoagland ... - samen met 'echte' wetenschappers en de vele internetfora, de bronnen voor deze site - boeien dan wel de massa, maar worden als pseudowetenschappers bestempeld. En toch verdienen ze respect. Hoewel ze soms heel ver gaan in hun beweringen, hebben ze ons met de neus op torenhoge mysteries gedrukt.
Nog zo'n voorbeeld van een pseudowetenschapper, was Zeharia Sitchin.
Een blanke huid, blond haar en blauwe ogen, worden van oudsher aangewezen als de kenmerken van een superieur ras. En hoewel er in een hardnekkig verhaal wel vaker een grond van waarheid zit, wordt die waarheid hier toch al te zeer geweld aangedaan.
De moedergodin had haar genen immers lang vóór de megacatastrofen over de wereld verspreid en dit zowel over de 'blanke' als de 'zwarte' Homo Sapiens. Een lichte huidskleur verdwijnt echter langzaam maar zeker van zodra een blanke en een donkere huidskleur zich met elkaar kruisen omdat een donker pigment nu eenmaal erfelijk dominant is.
Er zijn geen superieure rassen, enkel superieure mensen. En die mensen komen in alle rassen voor. Ze hebben een sterk rechtvaardigheidsgevoel en leven volgens hun innerlijke waarden. Ze zijn niet op macht belust en maken spijtig genoeg geen kans tegen hun op macht beluste tegenhangers, met andere woorden, ze leven doorgaans een onopgemerkt bestaan.
[Hun op macht beluste tegenhangers zijn meestal mannen die weinig mededogen kennen. De meeste psychopaten - een nog grotere meerderheid mannen, maar dan zónder mededogen - blijken trouwens niet in de gevangenis te zitten, maar in de top van de grootste bedrijven en de politiek. Belangrijk daarbij is dat de wereld stilaan tot inzicht komt.]
Sommigen zijn van mening - en wij volgen hen - dat de bouwers van de piramiden 'meesters in frequenties' waren [het verschil tussen elektromagnetische en geluidsfrequenties laten we hier buiten beschouwing]. Wie de juiste trilling weet te vinden kan waterstof uit water halen voor de productie van kernenergie of een nog meer futuristische energiebron. Bulwer-Lytton (zie later) lichtte een tip van de sluier. [Hij bracht ons zelfs op een idee over de manier waarop de gigantische bouwblokken van de piramiden werden opgetild.] Maar er zijn meerdere aanwijzingen die ons vertellen dat de mens in een ver verleden al beroep deed op de frequenties waar men vandaag mee experimenteert. Het overvloedige en op het eerste zicht zinloze gebruik van mica in de Zonnepiramide in Mexico is maar één van die aanwijzingen.
De bewering dat de piramiden door middel van de specifieke trillingen in de wereld van atomen, kernenergie konden opwekken, wordt nog vaak weggelachen. Net zoals men lange tijd koude fusie heeft weggelachen. Hoewel vandaag blijkt dat bepaalde trillingen inderdaad koude fusie kunnen verwezenlijken. [Kernfusie vindt normaal in plasma plaats tegen extreem hoge temperaturen, maar nu blijkt uit officiële verklaringen dat koude kernfusie - productie van kernenergie bij kamertemperatuur en zonder noemenswaardig radioactief afval - binnenkort een spectaculaire entree zal maken.]
De centrales werden weliswaar bewust ontruimd en afgesloten door de eigenaars, lang vóór er van Egyptenaren sprake was. Daar lijkt het alleszins op, vooral omdat men in andere constructies die aan de goden worden toegeschreven - ook deze buiten Egypte - eigenlijk niets aan relikwieën heeft teruggevonden.
Alfred Russel Wallace was zowat de bekendste wetenschapper ter wereld, iets meer dan honderd jaar geleden. Om volgens ons duidelijke reden werd hij ondertussen volledig overschaduwd door Darwin.
...
Dat de ziel van de mens iets Goddelijks moest zijn, en daardoor wellicht onsterfelijk, bracht de harde wetenschapper totaal van zijn stuk. In die mate dat hij het Darwin niet eens kwalijk nam met de eer (van de huidige evolutietheorie) te gaan lopen. Zijn verdere leven wijdde hij aan het spirituele, dat hij voornamelijk bij de vrouw ging zoeken. Hij ging zelfs zover dat hij de toekomst van de mensheid in handen legde van de vrouw.
Uit een interview met Wallace (vrij vertaald): 'Als de vrouw op alle vlakken onafhankelijk zal zijn om zelf haar partner te kiezen, zal ze over het algemeen immorele mannen afwijzen. Ze zal liever ongehuwd en kinderloos blijven dan kinderen van een slechte man te baren. Zo zal op de lange termijn [antropologen hebben het al gauw over duizenden jaren] het goede overwinnen. Slechte mannen zullen langzaam in aantal afnemen en mannen die nu aan de top van de maatschappij staan, zullen hun plaats moeten afstaan aan mannen die men vandaag als middelmatig aanziet. [Uit de context kan men besluiten dat vooral vrouwen tot de nieuwe top zullen behoren.]
Niet moeilijk dus om de ware reden te vinden waarom Wallace werd beschimpt en uitgestoten.
Het volledige artikel kan je lezen via de link hierboven.
Materie gaat na verhitting over van vast -> vloeibaar -> gas -> plasma. Plasma bestaat uit golven vergelijkbaar met elektromagnetische golven. Eigenlijk is het 'geladen materie'. Het bezit een groot aantal vrije elektronen, waardoor het uiterst gevoelig is voor elektromagnetisme. Eigenaardig dat uit de Engelse tekst hierboven blijkt dat de Vril een temperatuur kan opwekken die verwant is aan de hoogste levensvorm ... [Het lijkt er sterk op dat Bulwer-Lytton ons hiermee laat weten dat de hoogste levensvorm en plasma hand in hand gaan. Iets wat wij al eerder waren gaan denken, dankzij UFO waarnemingen, de lichten op de maan, in bijna dood ervaringen en religies ...]
Vandaag kan men door elektrolyse van water, kernenergie produceren door fusie, in plaats van door splitsing van atomen. [Verder kunnen we er niet op ingaan, maar u kunt steeds bij Wikipedia terecht.]
Toch nog dit: We weten niet of de Vril iets met koude fusie te maken heeft, maar het is tekenend dat echte geleerden plots toegeven dat elektromagnetische krachten een energie kunnen opwekken die lange tijd tot het domein van complotdenkers behoorde. Een artikel uit 1998 toont aan dat een geleerde die de woorden 'koude fusie' in de mond nam, lange tijd solliciteerde naar de stempel 'pseudowetenschapper'. Sommige complottheorieën kan men echter niet blijven ontkennen, omdat de werkelijkheid teveel bewijzen levert van hun juistheid.
Daarenboven gaan er stemmen op dat geluidsgolven eveneens koude fusie kunnen realiseren. [En u zult het ons hopelijk niet kwalijk nemen, maar met al die golven dwalen onze gedachten onwillekeurig af naar de piramiden.]
Er staan ons in ieder geval nog heel wat vreemde dingen te wachten.
Van atomen tot sterrenstelsels: Ze hebben qua opbouw veel gemeen. En atomen mogen dan microscopisch klein zijn, ze bestaan, net als sterrenstelsels, zo goed als volledig uit lege ruimte. In die onbegrijpelijke 'leegheid' gaat een wonderbaarlijke elektromagnetische kracht schuil. [Bulwer-Lytton suggereert dat de Vril inderdaad een elektromagnetisch fenomeen is dat ontstaat uit 'lege ruimte'.]
De Vril bood ongekende mogelijkheden die ons alweer aan de piramiden doen denken. Ze kon namelijk gigantische 'dode gewichten' (waaronder bouwblokken) even 'tot leven wekken'. Althans, dat is wat de auteur van The Coming Race ons wil doen geloven. Een Gy zegt het als volgt (vrij vertaald): 'Hoe roerloos dode materie ook lijkt, ze is constant in beweging, doordat de partikels waaruit ze bestaat, aan trilling onderhevig zijn. De Vril kan op een subtiele manier die partikels beïnvloeden, waardoor zelfs de grootste hoop metaal in beweging kan komen.'
Tot slot: Honderdvijftig jaar geleden kon wellicht niemand de gigantische stroomversnelling van de kennis over een superieure energiebron voorzien. Vandaag experimenteert men met magnetische krachten die recht uit The Coming Race lijken te komen. Velen zijn ervan overtuigd dat de novelle een tip van de sluier oplicht over (theoretische) kennis die geheime genootschappen millennia lang voor ons verborgen hebben gehouden en die na Roswell - en na de maanlandingen - in de praktijk kon worden omgezet.
