www.evawaseerst.be
rubriek: piramiden en andere heilige plaatsen
De meest tot de verbeelding sprekende - kolossale en nauwkeurig afgewerkte - bouwwerken blijken willekeurig op de planeet neergezet. Niet alleen in Egypte komen er immers onverklaarbare bouwwerken voor, ook bijvoorbeeld in Bolivië en Mexico staan er constructies die doen denken aan de Egyptische piramiden.
Het heeft er alle schijn van dat de bouwers vanuit het niets neerstreken en hun reusachtige bouwwerken met het grootste gemak oprichtten. Telkens komt men tot de onmogelijke vaststelling dat de meest mysterieuze bouwwerken geen originele inscripties bevatten. En dat er geen berekeningen of geschriften werden teruggevonden die de enorme hoeveelheid organisatie en planning regelen.
Van bouwwerken die tot vandaag tot de verbeelding spreken, mag men toch veronderstellen dat men die berekeningen en plannen van generatie op generatie met de grootste zorg zou bewaren en indien nodig zou kopiëren? Verder blijkt ook niemand in kunstwerken of teksten te hebben verwezen naar de manier waarop men de constructies heeft tot stand gebracht.
De echte piramiden in Egypte, de funderingen van de tempel van Jupiter in Baalbek, de piramiden van Teotihuacan, Tiwanaku ... diegenen die dergelijke werken konden (laten) realiseren, moeten toch onvoorstelbaar intelligent en machtig zijn geweest? Die moeten toch een MASSA tekens (kunstwerken, teksten, graven van machtige leiders ...) hebben nagelaten die verwijzen naar hun intelligentie en macht? Zodanig zelfs dat er niet de minste discussie meer zou zijn over wie de feitelijke bouwheren waren?
Welnu, die discussies zijn er in overvloed. En de twijfels zijn gegrond. Meer nog: het is voor velen onvoorstelbaar dat wetenschappers de ongerijmdheden niet (willen) zien. Want in en rond de bouwwerken is er een abnormaal groot gebrek aan geloofwaardige verwijzingen naar diegenen die volgens de geschiedenisboeken de bouwers zijn geweest.
Toegegeven: er is eveneens een groot gebrek aan verwijzingen naar diegenen die dan wellicht wél de eigenlijke bouwers waren en die ongetwijfeld ooit behoorden tot een categorie van supermensen. Maar dat zou wel eens zijn redenen kunnen hebben ...
Wie een volk kan inspireren om haar kracht te verspillen aan het nutteloos versjouwen van een bouwblok van 200 ton (200 blokken van 1 ton zouden al erg genoeg zijn geweest) moet toch een enorme macht op dat volk hebben uitgeoefend? En die moet toch ook een gigantisch ego hebben gehad? Dat ego zou toch overal zijn stempel hebben nagelaten? Een stempel die de megatonnen van zijn bouwwerken waardig zou zijn en waar vandaag niemand naast zou kunnen kijken?
Dat is echter niet het geval.
Als er al van die stempels worden teruggevonden dan lijken die eerder te zijn aangebracht tijdens zogenaamde restauratiewerken. Door beschavingen die duizenden jaren nadat de oorspronkelijke bouwers van de aardbol waren verdwenen, de (vervallen) constructies ontdekten.
Het lijkt er eerder op dat de oorspronkelijke bouwheren andere waarden hadden dan de huidige mens. Waarden waarbij macht en aanzien niets voorstelden.
Het is ook een raadsel waarom de bouwblokken (sommige wegen meer dan 1000 ton) zodanig werden afgewerkt dat de afmetingen ervan de perfectie benaderden. Die buitengewone nauwgezetheid is naast het (overbodige) gebruik van kolossale bouwblokken en de reusachtigheid van de bouwwerken een derde factor die lijkt te wijzen op superieure bekwaamheden.
Het beschavingspeil van de Inca's, Tolteken, Oude Egyptenaren en andere was ongetwijfeld hoog. En met vernuft, engelengeduld en massa's mankracht kan men veel verwezenlijken. Dat hebben onderzoekers (op kleine schaal) aangetoond. Toch is dat alles ontoereikend om de bovenmenselijke prestaties - die nu ten onrechte aan de bovengenoemde volken worden toegeschreven - tot een goed einde te brengen.
Met andere woorden: die volken waren wellicht niet de eigenlijke bouwers maar de ontdekkers en restaurateurs van de (vervallen) megaconstructies.
De eigenlijke bouwers moeten als het ware buitengewone mensen zijn geweest met speciale gaven en ongekende technische mogelijkheden.
Het feit dat de monumentale bouwwerken uit het niets lijken te verrijzen doet ook vermoeden dat de bouwers op een mysterieuze locatie al flink hadden geoefend. Alsof ze ooit een thuisbasis hadden die ze later verlieten om zich elders te vestigen.
Waar die thuisbasis dan kon gelegen zijn, is een raadsel. En toch is er wellicht ooit een locatie geweest die hiervoor in aanmerking kwam.
Het staat nu eenmaal vast dat er op het einde van de ijstijd grote eilanden door het stijgende zeewater werden opgeslokt. En één van die eilanden, dat zich ten noordwesten van Spanje bevond (zie de rubriek over Atlantis), zou de oorspronkelijke thuisbasis kunnen zijn geweest van de mysterieuze bouwers ...
Zonder uitzondering werden de kolossale constructies (die de megacatastrofen overleefden) door latere beschavingen als heilige plaatsen beschouwd.
De ontdekkers ervan bouwden er hun eigen beschaving rond. Na honderden jaren leek het alsof zijzelf ooit de bouwers waren.
Vandaag bepaalt men de ouderdom van die bouwwerken vaak door interpretatie van verschillende factoren zoals de ouderdom van teruggevonden gebruiksvoorwerpen en van de aardlagen (tijdperk dat overeenstemt met de aardlagen waarin de resten werden teruggevonden).
De oudste overblijfselen die men in de buurt van een bouwwerk terugvindt, hoeven echter niet noodzakelijk toe te behoren aan de oorspronkelijke bouwers.
De eigenlijke bouwers kunnen immers vele duizenden jaren voordat de nieuwe beschaving op de proppen kwam, van het toneel zijn verdwenen. Het is dus best mogelijk dat er van hen nu geen spoor meer terug te vinden is. Al hun sporen zouden door de tijd en door de nieuwe beschaving zijn uitgewist. En als er al iets van hen zou worden teruggevonden dan zou dat door de archeologen ten onrechte worden toegeschreven aan de nieuwe beschaving.
|
