Socrates en Plato - wiens kennis afkomstig was van de Egyptische priesters - zagen 'Het Witte Licht' als onderkomen voor de ziel in het hiernamaals. In hun beroemdste verhaal, de allegorie van de grot, gaat het als volgt: 'Stel je een grot voor waarin mensen sinds hun geboorte vastgeketend zitten. Ze kunnen hun hoofd niet bewegen, waardoor ze hun blik enkel naar voor kunnen richten. Wat ze niet weten, is dat achter hun rug beelden worden geprojecteerd op de muur vóór hen. Alles wat ze te zien krijgen, is voor hen de enig mogelijke werkelijkheid. Op een bepaald ogenblik kan een gevangene zich bevrijden. Hij verlaat de grot en komt terecht in een verblindend licht. Pas dan ziet hij de echte werkelijkheid. Hij zou echter niet meer kunnen terugkeren naar de grot omdat hij te zeer verblind zou zijn door het licht.'
De grot kunnen we zien als het lichaam waarin de ziel zit opgesloten. Sterft de mens dan wordt zijn ziel bevrijd en komt ze terecht in een alles verblindend licht, vanwaar het onmogelijk is om terug te keren.
Dat er op het moment van de dood een mysterieuze 'passage' moet zijn waarbij de ziel soms nog in staat is om terug te keren, zal blijken uit een volgende rubriek.
De oude Egyptenaren keken vooral naar Orion en Sirius. Uit die richting zouden de goden afkomstig zijn geweest, hoewel Orion zelfs voor goden wellicht wat te hoog gegrepen is. Toch zouden er zich al geschikte planeten kunnen ophouden in de buurt van het AlphaCentauri stelsel, onze naaste buren op 4,3 lichtjaar. Ook het Gliese stelsel, op 20,5 lichtjaar, zou veelbelovend zijn. Het stelsel is namelijk extreem stabiel.
Anderzijds zouden er zich veel dichter bij huis donkere sterren en planeten - waaronder koolstofplaneten - kunnen ophouden. Planeten zijn sowieso zo goed als onzichtbaar, maar als ze dan ook nog eens zouden draaien rond een quasi onzichtbare ster, dan kunnen wetenschappers niet anders dan toegeven dat de ruimte voorbij Neptunus een groot vraagteken is.
U kunt de hele rubriek + foto's lezen via de link hierboven.
Hebben de Egyptische priesters via hun leerlingen hun kennis willen verspreiden? Want niet alleen Socrates, Plato en Jezus waren hun leerlingen, ook heel wat voorname bijbelfiguren maakten er deel van uit.
In ieder geval verkondigde Plato gelijkaardige fundamentele wijsheden als deze die in de Bijbel werden opgetekend.
- er was ooit een godenras op aarde (de 'Engelen' en 'Nephilim' in de Bijbel zullen wel voor discussie vatbaar blijven, maar velen zijn het erover eens dat ze verwijzen naar een godenras);
- de leden ervan waren rechtschapen en hadden bovennatuurlijke krachten (de Bijbel heeft het over rechtschapen supermensen die wonderen konden verrichten);
- zowel het godenras als de supermensen zouden zich uiteindelijk vermengen met aardse mensen (in de Bijbel: in zonde vervallen);
- een wereldwijde catastrofe (in de Bijbel: de Zondvloed) roeide de elite van de mensheid uit;
- de ziel is onsterfelijk, ze komt vrij bij de dood (eigenlijk zeggen Plato en de Bijbel hier net hetzelfde);
- de mens moet streven naar een zuivere ziel (in de Bijbel: naar een leven zonder zonden);
- er is een God die boven de andere goden staat en die onbereikbaar is (in de Bijbel staat God boven de zogenaamde supermensen);
- volgens Timaeus heeft God het goede in de mens ingeplant (in de Bijbel daalt de Heilige Geest in de mens neer);
Het jaarbudget van NASA is volgens sommigen astronomisch hoog. In 2008 bedroeg het zeventien miljard dollar of zowat 0,50 procent van het Amerikaanse nationaal budget. Relatief gezien, stelt zeventien miljard dus niet zoveel voor. In de jaren 60, ondanks de Vietnamoorlog en president Johnsons grote sociale programmas, liepen de geldmiddelen van NASA op tot vijf procent van het nationaal budget, wat vandaag (eind 2009) overeen zou komen met ongeveer 175,9 miljard dollar per jaar. Defensie krijgt nu jaarlijks ongeveer veertig keer het bedrag dat aan NASA wordt toebedeeld. Laat ons een kat, een kat noemen: NASA werd na het Apolloproject simpelweg op water en brood gezet.
De revolutionaire technologie zal van sciencefiction werkelijkheid maken. Op nanoschaal - één nanometer is een miljoenste van een millimeter - zullen wetenschappers letterlijk alles kunnen ontleden, onderzoeken en verbeteren. Ze zullen atomen kunnen rangschikken en de natuur daarbij overtreffen. DNA manipulatie, artificiële intelligentie, menselijke robots ... het is nog een kwestie van tijd vooraleer ze hun intrede doen in ons dagelijks leven.
De mens kent net als de zoogdieren verschillende bloedgroepen. Die bloedgroepen worden bepaald door de eiwitten die zich bevinden op het oppervlak van de rode bloedcellen. Daarnaast is er bij de mens ook sprake van een resusfactor (RH). Deze kan positief of negatief zijn. Zo is de resusfactor positief als blijkt dat op het oppervlak van de rode bloedcellen een bepaald antigen voorkomt. Komt dit antigen er niet op voor dan is de resusfactor negatief. Het al dan niet voorkomen van dat antigen is afhankelijk van twee genen. De persoon die geen enkele van de actieve genen heeft, is RH-. Deze bij wie beide of slechts één van de genen actief is, is RH+.
Bij resusaapjes ontdekte men voor het eerst het bestaan van een resusfactor. De aapjes zijn allemaal resuspositief. En eigenlijk lijkt het er sterk op dat er simpelweg geen dieren zijn waarbij men kan spreken van een negatieve resusfactor.
Daar komt nog een merkwaardig fenomeen bij. Als een moeder bij de bevalling in contact komt met het bloed van haar RH+ kind, begint ze antistoffen aan te maken waardoor een volgend RH+ kind zal worden afgestoten. Het is alsof het lichaam van de moeder het kind als een vreemd wezen beschouwt dat moet worden vernietigd. En dat is iets wat op aarde normaal gezien niet voorkomt.
***
Om het enigszins duidelijker te maken volgt hierna een schematische voorstelling.
De min of meer gekende Egyptische beschaving gaat terug tot ongeveer 3100 vóór Christus. Het was de tijd van de eerste koningen (later faraos genaamd). De farao had het hoogste gezag, alles en iedereen was aan hem onderworpen. Toch vreesde hij de priesters. Hij zag ze als de bewakers van de geheimen die ze van de goden hadden ontvangen.
De spirituele wijsheden van de Egyptische priesters kunnen we afleiden uit de oudste religies, die er stuk voor stuk op gebaseerd zijn. 'De ziel bestaat uit licht. Ze komt vrij bij de dood en zal zich dan verenigen met de lichten van andere afgestorvenen. Om 'Het Grote Licht' te bereiken, moet de ziel zuiver zijn. Ze moet rechtschapen hebben geleefd.'
Het blijft een raadsel hoe de priesters tot dat inzicht zijn gekomen. Met andere woorden: hoe is het te verklaren dat vijfduizend jaar geleden, een tijd waarin enkel het recht van de sterkste gold, mensen ervan overtuigd waren dat ze volgens een moreel hoogstaande code moesten leven, om na de dood 'Het Grote Licht' te kunnen vervoegen? Hoe is het mogelijk dat we op spiritueel vlak nooit een stap verder zijn gekomen dan wat de Egyptische priesters ons hebben geleerd en dat terwijl we op technologische vlak een onvoorstelbare groei hebben gekend, een groei die de laatste vijftig jaar zelfs niet meer bij te houden is.
Archeologen wijten het gebrek aan tekenen van agressie bij de prehistorische mens aan het grote territorium waarover die beschikte. De mens zou daardoor geen reden hebben gehad om tegen elkaar te vechten. Nochtans is de voornaamste reden om te vechten sinds jaar en dag voor de man - bij uitbreiding voor het mannelijk dier - de vrouw.
De mens streeft vandaag naar persoonlijke macht en aanzien. Grote leiders of gewone burgers, ze laten - ieder op zijn niveau - maar al te graag aan de buitenwereld zien hoe welvarend en machtig ze zijn. Welnu, het heeft zowat 25.000 jaar geduurd vooraleer de - intelligente - mens de eerste keer verwees naar zijn persoonlijke macht of aanzien.
Duizenden jaren na de megacatastrofen staan er echter plots grote leiders op, die zichzelf laten vereren. Men neemt aan dat dit alles het gevolg was van het ontstaan van de landbouw. Doordat de bevolking niet meer moest rondtrekken voor voedsel ging ze zich ter plaatse vestigen, daardoor ontstonden de steden, machtsstructuren en grote leiders. Het is echter de vraag of men die volgorde niet moet omkeren. Het lijkt er eerder op dat sommige mensen - en dit zowat gelijktijdig op meerdere plaatsen in de wereld - plots zon machtswellust ontwikkelden dat ze anderen verplichtten om zich rondom hen te verzamelen. Hierdoor waren die enerzijds makkelijker te overheersen door de leider zelf en anderzijds moeilijker te onderwerpen door andere groepen die dan weer een andere leider hadden. lees verder via de link
Augustus 2006: NASA geeft toe dat bijna 700 dozen met origineel filmmateriaal - waaronder de beelden van Apollo 11 - sinds jaar en dag spoorloos zijn. De discussie die daarop volgde, maakte duidelijk dat wat de wereld van de landing te zien had gekregen slechte afkooksels waren van de originele beelden die werden doorgeseind. Deze laatste zouden haarscherp zijn geweest terwijl op de televisie in de huiskamer enkel wazige beelden te zien waren. Volgens de officiële versie was de technologie toen nog niet voorhanden om datgene wat werd doorgeseind zonder kwaliteitsverlies om te zetten naar televisiebeelden. Ondertussen blijkt dat men technisch wel degelijk in staat was om veel scherpere beelden de huiskamer in te sturen. De reden voor de slechte beeldkwaliteit zou ergens anders te zoeken zijn geweest.
Lees verder of bekijk de video via de link bovenaan.
De maan is ongeveer 384.000 km van ons verwijderd. Ze heeft een diameter van 3474 km en de zwaartekracht is er 17 keer kleiner dan op aarde. In het midden van de vorige eeuw ontstond er tussen de USA en de USSR een ongeziene wedijver om er als eerste een bemande ruimtevlucht naartoe te sturen. Het was in die tijd overduidelijk dat dit maar een eerste stap zou zijn van de lange ren die nog zou volgen.
Los van de militaire perspectieven prezen alle geleerden de enorme mogelijkheden die de maan bood voor wetenschappelijk onderzoek: Een reusachtig vacuüm - een luxe waar men op aarde enkel kan van dromen - een uitgelezen plaats voor de bestudering van het heelal, voor onderzoek naar nieuwe medicijnen, lancering van reusachtige ruimteschepen, ontginning van grondstoffen ... De maan zou zelfs de aanstormende milieuproblematiek het hoofd kunnen bieden. Niet dat men al direct de grote kolonisatie wou verwezenlijken, maar als tussenstap stonden krachtcentrales en woonkernen in de ruimte tussen aarde en maan op het programma. En de maan moest dienen als tijdelijke verblijfplaats van personeel en lanceerbasis van grondstoffen voor het realiseren van die projecten.
Wie de moeite neemt om zich over Edgar Mitchell te informeren, kan moeilijk anders dan besluiten dat hij een integer, bescheiden en intelligent man moet zijn. Hij werd geboren in 1930 en groeide op in de buurt van Roswell (in de staat New Mexico) waar in 1947 het meest mysterieuze UFO incident aller tijden plaatsvond. Er zou daar namelijk een buitenaards ruimtetuig zijn neergestort (zie de rubrieken over Roswell). Mitchell was nog student op het ogenblik van de crash. Hij was sterk onder de indruk van de verhalen die hij hoorde, maar moest zich tevreden stellen met de officiële versie over een neergestorte ballon. Op drieëntwintigjarige leeftijd ging hij bij het Amerikaanse leger, waar hij werd klaargestoomd tot modelpiloot. Hij sleepte er de ene erkenning na de andere in de wacht. In 1966 zou NASA hem selecteren als astronaut. Zijn verleden en toekomst stonden in het teken van de lucht- en ruimtevaart. En van zijn werkgever.
Tot de maanlanding zijn leven grondig overhoop haalde.
De belangrijkste dingen in het leven zijn het moeilijkste om te verwoorden omdat woorden ze afzwakken (Stephen King, Amerikaans auteur).
Woorden schieten tekort
Spreken zonder woorden ... elkaar aanvoelen ... uitdrukkingen als 'daar zijn geen woorden voor' ... 'niet onder woorden te brengen' ...
Ze wijzen er ons op dat er iets veel sterker is dan woorden.
Prehistorische magistrale grotschilderingen en al even magistrale bouwwerken (waarvan de leeftijd niet vaststaat) wijzen op het bestaan van een superintelligent wezen dat blijkbaar geen geschreven taal had en dit gedurende bijna 30.000 jaar lang. Hoe is zoiets mogelijk? Zou het kunnen dat het ontstaan van een taal eerder een signaal was van afnemende dan van toenemende gaven bij de mens? Was geschreven taal wel die ongelooflijke uitvinding waarover men het zo vaak heeft? Zo ja, waarom blijkt dan dat die uitvinding op meerdere plaatsen in wereld zowat gelijktijdig het licht zag? Meer nog, het lijkt er sterk op dat zelfs de gesproken taal ontstellend lang op zich heeft laten wachten. Alsof taal ontstond uit noodzaak.
Volken die na de megacatastrofen zo goed als in afzondering hebben geleefd - zoals de indianen in Noord-Amerika - hadden een geloof dat ons bekend voorkomt en dat misschien verwijst naar het prehistorische superbrein. Ze hadden namelijk de overtuiging dat de wereld van de geesten écht bestond en in die paranormale wereld waren woorden overbodig. Een overtuiging die leeft in zowat alle culturen. Velen zijn er dan ook van overtuigd dat ze op waarheid berust, net zoals velen ervan overtuigd zijn dat sjamanen en priesters in latere tijden steeds triestere afkooksels werden van een groep mensen die ooit wezenlijk hebben geleefd. Waardoor geloof - of bijgeloof - het na de megacatastrofen overnam van de paranormale realiteit en we tot vandaag met heel veel vraggen zitten.
Om een beeld te geven van de grootte van ons zonnestelsel en het weinige dat we ervan afweten: De Kuipergordel, waar Pluto en Eris in vertoeven, bevindt zich tussen de dertig en vijftig keer de afstand aarde-zon. De Oortwolk tussen de 50.000 en 100.000 keer die afstand. Tot daar zou de aantrekkingskracht van de zon nog enige invloed uitoefenen. De Voyagers, gelanceerd in de jaren 70, klieven momenteel door de uiterste regionen van de Kuipergordel aan zowat 60.000 km per uur. De kans dat ze een asteroïde nog maar tegenkomen, is - ondanks de miljarden exemplaren die er rondzweven - zo goed als nihil. Het zal nog duizenden jaren duren vooraleer ze de Oortwolk bereiken. Over deze wolk asteroïden weet niemand iets met zekerheid, men heeft alleen theoretische modellen. Hoewel sommigen beweren dat Sedna tot het binnenste van de Oortwolk zou behoren.
Klik op de link voor illustratie en de hele rubriek.
Onderaan de rubriek die u vindt via bovenstaande link, ziet u een interview van Sitchin met Robert S. Harrington. De videoclip is in het Spaans ondertiteld. Om onduidelijke redenen zijn alle kopieën die circuleren op het net van slechte kwaliteit. Voor wie de clip echter wil overslaan, de boodschap is duidelijk: met Niburu valt niet te spotten. Want wie een autoriteit als Harrington durft tegen te spreken, moet op zijn minst zijn twijfels hebben. Als u aan de authenticiteit van de clip zou twijfelen: via één van de vorige rubrieken op de site kan u een geschreven bron raadplegen die verwijst naar het bestaan van Niburu (van de hand van dr Harrington en collega's).
Het minste wat men over Sitchin kan zeggen, is dat hij wereldwijd toch hier en daar wat twijfel heeft gezaaid. En wie hem het voordeel van de twijfel gunt, kan misschien beter een schuilkelder bouwen. Overigens voorspelt de Maya kalender met zijn doemscenario op 21 december 2012 ook weinig goeds. Net zoals de cryptische voorspellingen van Nostradamus, een Franse ziener uit de 16° eeuw die banden had met - jawel - de vrijmetselaars. Nostradamus boodschappen mogen dan warrig zijn - gecodeerd zeggen sommigen - ze waarschuwen ons voor hetzelfde fenomeen als dat waarvoor andere astronomen van de oude beschavingen ons waarschuwden: 'Kijk uit voor de tijd waarin ons zonnestelsel zich op één lijn bevindt met het centrum van de Melkweg'. Een lijn die volgens heel wat huidige astronomen voor interpretatie vatbaar is. Wat niet wegneemt dat de oude voorspellers wetenschappelijk tewerk leken te gaan en dat hun doemscenario's klokvaste tijden meekregen. Iets wat toevallig of niet, past in het kraam van Niburu. Hoewel we hun horloge niet exact kunnen aflezen, wijst de grote wijzer toch al te vaak naar het begin van deze eeuw. Of het nu 2012 is of 2085 maakt daarbij in principe niet zoveel uit, alhoewel ...
Als we Sitchin mogen geloven, zou Niburu de aanstoker kunnen zijn van de opwarming van de aarde. En alles bij elkaar begint het er inderdaad op te lijken dat er een mysterieuze speler in het spel moet zijn. De zon lijkt alleszins af te vallen als kandidaat. Ze lijkt immers als jaren uitgeteld. Haar activiteit is de laatste eeuw dan wel toegenomen in vergelijking met vorige eeuwen, maar ondertussen staat ze wel al abnormaal lang op een zeer laag pitje. Ze is zelfs honderdjarige diepterecords aan het breken.
De zon kent een elfjarige cyclus waarbij het aantal zonnevlekken stijgt en daalt. Meer zonnevlekken heeft een temperatuurstijging tot gevolg, minder, een daling. Normaal gezien is het effect echter zo miniem dat we het verschil niet voelen. Met uitzondering van een periode in de 17° eeuw (het zogenaamde Maunder Minimum) toen er lange tijd geen zonnevlekken te bespeuren waren, waardoor de temperatuur op aarde een fikse duik nam. ...
Lees verder via de link bovenaan de blz. U vindt er tevens een interessante schets.
Philip Corso, luitenant-kolonel en jarenlang vertrouwensman van de echte machthebbers - betrokken bij de meest geheime missies - deed vlak voor zijn dood op 83 jarige leeftijd in 1998 een openlijke biecht die niemand van ons onberoerd zou mogen laten.
Zijn bekentenis ingekort tot 4 zinnetjes: Ik heb niets meer te verwachten van dit leven maar ik wens de waarheid naar buiten te brengen. Het tuig in Roswell was niet van deze planeet afkomstig. Wij hebben er heel wat technologie van gekopieerd. Wernher von Braun was mijn getuige.
Luitenant-generaal Arthur Trudeau en Robert Oppenheimer, Joods-Amerikaans genie en de vader van de atoombom genoemd, zouden eveneens tot die getuigen hebben behoord.
Eén van de citaten van Corso (oorspronkelijk van de in 1991 overleden generaal Trudeau die de top secret missie rond Roswell leidde): 'Het vergde ons vijf jaar om de chip te ontwikkelen. Zonder buitenaards voorbeeld had het ons 250 jaar gekost'.
Corso verklaarde in 1998 dat hij de lichamen van buitenaardse wezens die in Roswell zijn neergekomen, heeft gezien met eigen ogen. Dit geldt eveneens voor de autopsierapporten (onnodig te zeggen dat de amateurbeelden die over de zogenaamde autopsie circuleren overduidelijke grappen zijn).
'Ze leken op een menselijke kloon.' (Eigenlijk leken ze op een onvolgroeide menselijke kloon.) 'Ze waren kaal, hadden geen mond, geen oren, geen geslachtsorganen en ze hadden geen stembanden. Alles wijst er op dat ze hun gedachten konden overbrengen op een voor ons onbegrijpelijke manier. Hun hersenen bestonden voor een deel uit computer hardware'.
Corso's verklaring onder eed werd door de organisatie CAUS (Citizens Against UFO Secrecy) gebruikt om de Amerikaanse autoriteiten voor de rechter te dagen (25 maart 1998) om zo volledige openheid te verkrijgen. (Dromen is natuurlijk toegestaan.)
Corso geloofde - net als Reagan - rotsvast in de dreiging die er van de aliens zou kunnen uitgaan.
Het lijkt er echter meer op dat deze niet op macht belust waren. Veel dreiging lijkt er in elk geval niet te zijn van uitgegaan.
Meer zelfs, diegene die Corso te zien kreeg, waren misschien al duizenden jaren dood. Misschien waren ze al die tijd als mummie bewaard gebleven en kwamen ze pas na de tweede wereldoorlog aan de oppervlakte.
Tussen haakjes: Corso leek niet op de hoogte van de geheimen van de Apollomissies. In 1969 zat hij dan ook min of meer op een zijspoor.
Tot op een afstand van 100 lichtjaren van onze zon bevinden zich een paar honderd andere zonnen. En rond een aantal ervan draaien er zeker planeten, exoplaneten genaamd omdat ze zich buiten ons zonnestelsel bevinden. De meeste zijn echter te klein om te kunnen waarnemen, iets waar weldra verandering in zal komen, want de technische middelen worden alsmaar beter.
Nu moet een planeet wel voldoen aan een aantal criteria opdat er leven zou kunnen voorkomen. Ze moet een geschikt klimaat hebben, vloeibaar water, een atmosfeer met de juiste samenstelling, enzovoort. Althans: dat zijn de voorwaarden die wij als mensen zouden stellen. Vraag is of een buitenaardse levensvorm eenzelfde eisenbundel heeft.
Toch zouden er zich al geschikte planeten kunnen ophouden in de buurt van het Alpha Centauri-stelsel, onze naaste buren op 4,3 lichtjaar hiervandaan. Ook bij onze volgende buren, Gliese 581, op 20,5 lichtjaar, doen er zich mogelijkheden voor. Het stelsel is namelijk extreem stabiel. Het is voorlopig echter nog wachten op zekerheid, maar met de nieuwe technologieën zou dat niet zo lang meer mogen duren.
Een schilderij van Chifflart dat het geweten tracht weer te geven (Bron: Wikipedia). (Klik op bovenstaande link voor het schilderij)
De vorige tekst werd enigszins aangepast. Vandaar de nieuwe versie
Rechtvaardigheid, medeleven en schuldgevoel
Waarom het geweten met haar rechtvaardigheid, medeleven en schuldgevoel niet van deze planeet afkomstig kan zijn.
De natuur is onvoorstelbaar wreed. Dieren verscheuren andere onschuldige dieren op de meest gruwelijke wijze. Toch treft hen daarbij geen schuld. Omdat ze geen moreel besef hebben. Wat niet wegneemt dat we al te vaak de neiging hebben om in hun instincten menselijke eigenschappen te willen zien.
De mens heeft echter een bewustzijn, de basis van al zijn gaven die niet van deze planeet afkomstig lijken. Dankzij dat bewustzijn kan hij op een onvergelijkbare manier problemen oplossen en bouwen aan de kennis van zijn voorgangers. Maar het doet hem ook in geweten nadenken over zijn daden. Iets wat geen enkel ander levend wezen op deze planeet ooit doet.
Hoe komt het dat sommige mensen zoveel medeleven in zich hebben dat ze hun leven zouden geven voor een ander? Hoe komt het dat sommige mensen bijna letterlijk doodgaan aan schuldgevoel na het stellen van een verwerpelijke daad? Hoe komt het dat zich bij sommige mensen een soort ingebouwd rechtvaardigheidsgevoel manifesteert dat hen - willen of niet - om rekenschap vraagt? Waarom is er bij dieren van rechtvaardigheid, medeleven en schuldgevoel geen sprake? Misschien dat de kiemen ervan bij hen wel te bespeuren zijn, maar daarvoor moet men dan toch veel goede wil aan de dag leggen.
Op planeet Aarde draait letterlijk ALLES rond de strijd om te overleven en de macht van de sterkste. Op die regel is er maar één uitzondering: de mens.
Nu moet gezegd dat alle mensen in mindere of meerdere mate uit zijn op macht, iets waaraan - zoals later zal blijken - niet te ontsnappen valt. Sommigen gaan daarbij vernuftig tewerk en camoufleren hun machtswellust onder het mom van altruïsme. Anderen doen geen moeite, volgen open en bloot de wetten van het leven op aarde en zijn daarbij tot ongekende wreedheden in staat.
Een bepaald percentage van mensen lijkt echter zoveel 'geweten' in zich te dragen dat men ze onmiskenbaar als 'goed' moet bestempelen. En het is dat 'goede' dat ons zou moeten doen nadenken, omdat het niet van deze wereld kan zijn.
Er zijn onderzoekers die menen dat bijvoorbeeld medeleven meehelpt aan het beschermen van het individu en dus eigenlijk aan het overleven van de soort. Het zou volgens hen ook in de dierenwereld als instinct voorkomen. Doch dat dieren zich niet bewust zijn van hun gevoelens, daarover is vrijwel iedereen het eens. De meeste wetenschappers geven dan ook toe dat achter het inzicht in gevoelens van rechtvaardigheid, medeleven en schuld iets raadselachtigs schuil moet gaan. Dat inzicht zou zelfs ooit veel sterker zijn geweest. Zo zouden in prehistorische tijden 'goddelijke' mensen hebben vertoefd in een gemeenschappelijk bewustzijn, waardoor ze elkaar aanvoelden alsof ze één en dezelfde persoon waren.
Als dat vermoeden zou kloppen, dan is het huidige geweten van de mens eerder te omschrijven als een gedegenereerd gevoel. Gedegenereerd, omdat egocentrisme het onder druk heeft gezet. Egocentrisme blijkt immers een noodzakelijk kwaad voor het leven op deze planeet. Het zet aan tot het streven naar macht, seks, meer nakomelingen en dus meer differentiatie, wat het enige middel zou zijn om planeet Aarde te overleven. Zeker voor dieren, maar normaal gezien ook voor de mens. En als men de natuur haar gang laat gaan dan ziet de toekomst er voor waarden als rechtvaardigheid, medeleven en schuldgevoel niet rooskleurig uit. Gelukkig is de kans reëel dat mensen met het meeste geweten ook het meeste weten. Ze zouden, met andere woorden, wel eens de slimste kunnen zijn. Misschien vindt de mens dus ooit wel een middel om de nood aan differentiatie te omzeilen, waardoor het geweten en het in stand houden van de zwakkere - ondanks de aardse wet van de sterkste - toch kunnen blijven voortbestaan.
***
Een onmogelijk superbewustzijn - naar aardse normen - maakt de mens zonder meer uniek.
Een superbewustzijn dat nog niet zo lang geleden als van de ene dag op de andere, op het toneel verscheen.
