Niemand schijnt te weten waar de opwarming vandaan komt, maar al bij al begint het erop te lijken dat ze er is gekomen vóór de stijging van de broeikasgassen en niet omgekeerd.
In realiteit kénnen de echte machthebbers de oorzaak van de opwarming. Doch ze kunnen haar niet elimineren. Dus zoeken ze andere oplossingen.
Sinds 1996 duurt de controverse over chemtrails. De echte machthebbers sturen via de uitlaat van vliegtuigen, doelbewust, chemische deeltjes de atmosfeer in. Tenminste, dat wordt gezegd. [Uiteraard zoeken velen naar de reden waarom men die producten de lucht inspuit.] Volgens de autoriteiten gaat het om pure hersenspinsels van complotdenkers. Toch geeft de Duitse overheid de laatste tijd meer en meer toe dat men met zwavel boven onze hoofden al jaren bezig is de zaak af te koelen. Met bijwerkingen voor onze gezondheid. Hoewel die bijwerkingen nog zouden meevallen.
[Over chemtrails, geen woord meer, wel een oud nieuwsfilmpje van de Duitse zender ZDF dat heden meer dan ooit actueel is.]
Als de Soemeriërs de goden écht hadden gezien, dan hadden ze hen wel wat duidelijker afgebeeld of beschreven ... en als die Soemeriërs zó intellectueel waren geweest als sommigen beweren, dan hadden ze wel andere middelen gebruikt dan een - met alle respect - simpel kleitablet. http://www.evawaseerst.be/bewustzijn.htm
Noach en andere uitverkorenen zullen het na de Zondvloed niet makkelijk hebben gehad. Ongetwijfeld volgde er wereldwijd een vermenging met andere overlevenden, met een enorme terugval als gevolg, waardoor het duizenden jaren duurde vooraleer de mens het niveau van de Soemeriërs haalde. Deze laatste beriepen er zich trouwens op afstammelingen te zijn van Noach. http://www.evawaseerst.be/zondvloed.htm
Ze aten gelijkaardig voedsel als op hun thuisplaneet: Planten. Het lijdt weinig twijfel dat op een planeet in de buurt van een sub-bruine dwerg eveneens planten kunnen groeien. Planten die er uiterst donker uitzien, wat hen toelaat niet-zichtbaar licht op te vangen.
[Stephen Hawking achtte het onlangs mogelijk dat aliens hun lichaamsenergie uit elektromagnetische golven halen, maar zover hoeven we niet te gaan.]
De goden aten geen vlees om dezelfde reden als waarom mensen vandaag geen vlees eten: Schuldgevoel, of misschien beter: Rechtvaardigheidsgevoel. Dus ook wat eten betreft, lijken we - meer en meer - hetzelfde te doen als wat onze scheppers deden. Dat zoveel meer vrouwen dan mannen vegetariërs zijn, is geen toeval. Het is voornamelijk te danken aan het grotere rechtvaardigheidsgevoel dat vrouwen - over het algemeen - in zich dragen.
Hoe oud werden ze?
Het gemak waarmee mythen over de hele wereld aan de goden 'onmogelijke leeftijden' toekennen, stemt tot nadenken. Sommigen zijn ervan overtuigd dat die zogenaamde onsterfelijkheid een fabeltje is, omdat de tweede wet van de thermodynamica de houdbaarheidsdatum van het menselijk lichaam beperkt. Anderen houden dan weer vol dat er een achterpoortje bestaat om die wet te omzeilen. [Het zou ons trouwens niet verbazen als de huidige mens, ook bij het zoeken naar dat achterpoortje, de goden aan het na-apen is.]
Uit Genesis 9;3 kan men afleiden dat tot de megacatastrofen de mens van de goden geen vlees mocht eten. [De goden moeten dierenvrienden zijn geweest.] Dit doet ons denken aan het klaarblijkelijke schuldgevoel dat de prehistorische mens had tegenover dieren, en aan het feit dat de Vril-ya (zie de rubriek over Bulwer-Lytton) begaan was met hun welzijn. De goden beseften duidelijk maar al te goed dat ze het leven op deze planeet onrecht aandeden. Verder hadden de condities van moeder aarde hun zuivere ziel geen deugd gedaan. Sommigen waren gedegenereerd. Tot overmaat van ramp had een mutant vanuit Zuid-Frankrijk, en ondanks de botsende rhesusfactors, een schrikbarende opmars gehouden. Hoewel de meest intelligente afstammelingen van die mutant hen aanbaden als goden, besloten ze om er een einde aan te maken, in de hoop dat het bewustzijn de nieuwe mens op het juiste pad zou brengen, met respect voor alle leven. En zelfs als de zinsnede uit Genesis die de mens toestond om na de Zondvloed vlees te eten, een uitvindsel is van de hypocriete mens, dan nog kan men zeggen dat ze strookt met de wetten van het aardse leven.
Vergissen is blijkbaar ook goddelijk, want de goden draaien zich om in hun maangraf [maangraf als doordenker], als ze te weten komen hoe ijdel hun hoop vooralsnog is geweest.
De goden aten hier gelijkaardig voedsel als op hun thuisplaneet: Planten. Het lijdt dan ook weinig twijfel dat op een planeet in de buurt van een sub-bruine dwerg eveneens planten kunnen groeien. [Weliswaar planten met een zeer donkere kleur omdat ze daardoor een groter bereik hebben voor het opvangen van al dan niet zichtbaar licht.]
[Stephen Hawking achtte het onlangs mogelijk dat aliens hun lichaamsenergie uit elektromagnetische golven halen, maar zover hoeven we niet te gaan.]
De goden aten geen vlees om dezelfde reden als waarom mensen vandaag geen vlees eten: Schuldgevoel, of misschien beter: Rechtvaardigheidsgevoel. Dus ook wat eten betreft, lijken we - meer en meer - hetzelfde te doen als wat onze scheppers deden. [Dat zoveel meer vrouwen dan mannen vegetariërs zijn, is geen toeval. Het is voornamelijk te danken aan het grotere rechtvaardigheidsgevoel dat vrouwen - over het algemeen - in zich dragen.]
Uit Genesis 9;3 kan men afleiden dat tot de megacatastrofen de mens van de goden geen vlees mocht eten. De goden moeten dierenvrienden zijn geweest. Dit doet ons denken aan het klaarblijkelijke schuldgevoel dat de prehistorische mens had tegenover dieren, en aan het feit dat de Vril-ya (zie de rubriek over Bulwer-Lytton) begaan was met het welzijn van de dieren. De goden beseften duidelijk maar al te goed dat ze deze planeet onrecht hadden aangedaan. Na de Zondvloed mocht de mens wel vlees eten. Dit toont aan dat ze eveneens beseften dat ze de mens moesten overlaten aan de wetten van het leven op planeet Aarde ... in de hoop dat het bewustzijn hem op het juiste pad zou brengen, mede met betrekking tot al het andere leven ...
Waarom bracht James Irwin (Apollo 15) de maan in verband met de Zondvloed? Waarom bleef hij na zijn maanlanding zo verbeten zoeken naar de Ark van Noach? [En waarom moest Mitchell zo nodig verwijzen naar Noach met de naam van zijn instituut?]
***
[Irwin kwam in contact met de controversiële Amerikaanse amateur archeoloog Ron Wyatt. Met metaaldetectors onderzochten ze samen de plaats waar volgens de Bijbel de Ark was gestrand. Wyatt deed naar eigen zeggen een aantal overtuigende ontdekkingen ... die achteraf stuk voor stuk werden ontkracht. Hij houdt echter vol dat hij de Ark inderdaad heeft gevonden.
Vraag is: Waarom was Irwin gewonnen voor dergelijk onderzoek? Hij was een toegewijde christen, dat wel, maar ook een echte wetenschapper en een realist. Besefte hij dat de Ark wellicht heeft bestaan? En dat de lading ervan inderdaad bestond uit geselecteerde mensen en dieren? Als Irwin de geheimen van maan heeft aanschouwd, zal hij vast wel hebben ingezien dat de verhalen over de Zondvloed en de Ark meer dan een grond van waarheid bevatten.
De geschiedenis werd duizenden jaren na de megacatastrofen, en dus na Noach - die leefde ten tijde van de megacatastrofen - opgetekend. Op wat een paranormale manier van communiceren lijkt, liet God aan Noach weten dat de gedegenereerde mens moest sterven. De Zondvloed zou een nieuw tijdperk inluiden. Noach moest een Ark bouwen, om mens en dier de kans te geven opnieuw te beginnen, nadat de aarde van zonden was gezuiverd.
Tussen Noach en de Soemerische schrijvers - het opgetekende verhaal over de Zondvloed komt uit Soemerië - rustte een enorme bewustzijnskloof. Deze laatste konden onmogelijk beseffen tot wat de mens ooit in staat was geweest, noch hoe hij er had uitgezien. Dus maakten ze van Noach een man met baard en van zijn 'Ark' een boot. Beide kwamen tegemoet aan hun voorstellingsvermogen.
Noach's ouderwetse vaartuig, dat volgens de Bijbel in de buurt van de berg Ararat strandde, was echter - met enige dichterlijke vrijheid - een bunker. Aan grotten is er overigens geen gebrek op de meer dan 5000 meter hoge berg. Daarbij staat één van de raadsels van deze planeet (Göbekli Tepe) op slechts 100 km afstand. Bovendien: Wat doet een boot zo hoog in de bergen? Een kanteling van de aardas mag dan ongekende gevolgen hebben, of het water zó hoog zou stijgen, is onwaarschijnlijk.
Was Noach een bedienaar van Göbekli Tepe? Ruig en bebaard zal hij dan niet zijn geweest. In Göbekli Tepe werd tot nu toe zelfs geen schijn van een man teruggevonden. Hij was wel één van diegenen die door de goden werd uitverkoren om de Zondvloed te overleven. Göbekli Tepe werd hals over kop verlaten, net als Puma Punku en - ongetwijfeld - Atlantis, en telkens waren er hoge bergen in de buurt. De goden hadden blijkbaar op meerdere plaatsen in de wereld (waaronder eveneens in Tibet) hun mensen uitgekozen ...
Foto via link
Puma Punku: 4000 meter hoog in de Andes. Perfect afgewerkte gigantische stenen die nooit werden gebruikt. De site werd plots achtergelaten.
Om even bij stil te staan: Ook vandaag bouwt men bunkers - met DNA opslag - die een wereldramp kunnen doorstaan. Overheden zijn volop bezig met specifieke projecten daarrond. Een onderneming als Vivos biedt u trouwens een plaatsje aan in zo'n kelder voor minimum 25.000 dollar per persoon. Of zoals meermaals uit deze site blijkt: De mens is bezig datgene uit te denken wat ooit al eens is uitgedacht.]
[De geschiedenis werd duizenden jaren na de megacatastrofen, en dus na Noach, opgetekend. Op wat een paranormale manier van communiceren lijkt, liet God Noach weten dat de gedegenereerde mens moest sterven. De Zondvloed zou een nieuw tijdperk inluiden. Noach moest een Ark bouwen, om mens en dier, nadat de aarde van zonden was gezuiverd, toe te laten opnieuw te beginnen.
Tussen Noach en de Soemerische schrijvers - het oorspronkelijk opgetekende verhaal over de Zondvloed komt uit Soemerië - rustte een enorme bewustzijnskloof. Deze laatste konden onmogelijk beseffen tot wat de mens ooit in staat was geweest. Dus maakten ze van Noach's Ark een boot die tegemoetkwam aan hun voorstellingsvermogen.
Noach's ouderwetse vaartuig dat volgens de Bijbel in de buurt van de berg Ararat strandde was echter - met enige dichterlijke vrijheid - een bunker. Aan grotten is er overigens geen gebrek op de meer dan 5000 meter hoge berg. Daarbij staat één van de raadsels van deze planeet (Göbekli Tepe) op slechts 100 km afstand en struikelt men in de buurt over ondergrondse gangenstelsels die in tijden van nood perfecte schuilplaatsen zijn. Bovendien: Wat doet een boot zo hoog in de bergen? Een kanteling van de aardas mag dan ongekende gevolgen hebben, of het water zó hoog zou stijgen, is onwaarschijnlijk.
Om even bij stil te staan: Ook vandaag bouwt men dergelijke bunkers - met DNA opslag -. Overheden zijn volop bezig met specifieke projecten daarrond. Een onderneming als Vivos biedt u trouwens een plaatsje aan in zo'n kelder voor minimum 25.000 dollar per persoon. Of zoals meermaals uit deze site blijkt: De mens is bezig datgene uit te denken wat ooit al eens is uitgedacht.]
Waarom bracht James Irwin (Apollo 15) de maan in verband met de zondvloed? Waarom bleef hij na zijn maanlanding zo verbeten zoeken naar de Ark van Noach?
[Irwin kwam in contact met 'pseudowetenschapper' Ron Wyatt. Met metaaldetectors onderzochten ze samen de plaats waar volgens de Bijbel de Ark was gestrand. Wyatt deed naar eigen zeggen een aantal overtuigende ontdekkingen ... die achteraf stuk voor stuk werden ontkracht. Hij houdt echter vol dat hij de Ark inderdaad heeft gevonden.]
Vraag is: Waarom was Irwin gewonnen voor dergelijk 'pseudowetenschappelijk' onderzoek? Hij was een toegewijde christen, dat wel, maar ook een echte wetenschapper en een realist. Besefte hij dat de Ark wellicht heeft bestaan? En dat de lading ervan - net als het schip zelf - bijzonder geavanceerd was? Bestond de vracht uit waardevolle relikwieën van het aardse leven, waaronder DNA? Het is een redenering die niet minder realistisch is dan dat hij was volgestouwd met de ontelbare diersoorten van planeet Aarde. Als Irwin de geheimen van maan heeft aanschouwd, zal hij vast wel hebben ingezien dat de verhalen over de Zondvloed en de Ark meer dan een grond van waarheid bevatten.
Staat de maangodin Isis, met of zonder vleugels, symbool voor het goede, dan staat Baphomet, een hybride figuur met penis, borsten, vleugels en de kop van een bok, symbool voor het kwade, de duivel. Uiteraard had de duivel ook zijn aanbidders, meer bepaald bij Tempeliers en naar het schijnt bij sommige vrijmetselaars. Merk op dat Baphomet [in onze ogen een gedegenereerde godheid] zich tussen twee manen bevindt. Met zijn mannelijke, linkse arm wijst hij naar een zwarte maan onder zich, met zijn vrouwelijke rechtse, naar een witte maan boven. Alsof Baphomet, die overigens op de aardbol lijkt te zitten, daarmee wil zeggen dat hij/zij een kruising is tussen twee werelden. [Ook hier moeten we als man rekening houden met een harde waarheid: het goede - vrouwelijke - lijkt van boven te komen en het kwade - aardse mannelijke - van onder.]
Machthebbers kunnen naar goeddunken geheimen bewaren. Volgens Executive Order 13526 van president Obama kunnen geheimen geklasseerd blijven 'zolang dat nodig wordt geacht'. En omdat de echte machthebbers lang geleden al hebben besloten dat de waarheid ontelbare mensen uit hun evenwicht zou brengen, met alle gevolgen van dien, mogen we niet naïef zijn. Op de grote openbaring blijft het dus nog wachten. Tussen haakjes: Aangezien de echte machthebbers achter de schermen zitten, weet zelfs het Witte Huis ongetwijfeld niet het fijne van de zaak. Presidenten en co blijken zich nog meer dan gewone burgers vragen stellen. John Kennedy, Lyndon Johnson, Jimmy Carter, Nancy en Ronald Reagan, Hillary en Bill Clinton ... ze hebben (hadden) allemaal een buitengewone belangstelling voor het buitenaardse.
De echte tragedie in het leven is voor wie bang is van het licht ... (Plato)
Het Witte Licht: De oudste religie
Religie kan wel eens zijn oorsprong vinden in een geheime kennis, een soort oerreligie die vele duizenden jaren ouder is dan het christendom. Wie de kerngedachten van die oerreligie wil achterhalen, moet zich richten tot de verhalen waarvan men vermoedt dat ze tot de oudste behoren. Of: hoe ouder, hoe dichter bij de bron, hoe minder gevaar men loopt dat de kern werd aangedikt of gewijzigd. Daarbij moeten we er hoe dan ook rekening mee houden dat de ware boodschap eerst gedurende ontelbare jaren op een andere wijze werd doorgegeven dan door het geschreven woord en dat ze dus al van bij de eerste geschreven teksten niet meer puur was. Maar we hebben nu eenmaal geen keuze.
***
De oudste bronnen van religie komen van de Egyptische priesters. Ze bestaan uit volgende kerngedachten:
De ziel van de mens is onsterfelijk. Ze bestaat uit licht. (Hoewel sommigen 'licht' hier vertalen als 'pure energie'.)
En:
Na de dood gaat de zuivere ziel een groot en helder licht tegemoet.
Het Licht maakt alle mensen één. Wie het niet kan vervoegen, staat een triest lot te wachten.
Deze fundamentele wijsheden komen ook naar voor in de ongebreidelde fantasieën die religies uiteindelijk werden. (Eén van die eerste fantasieën ontsproot ongetwijfeld uit de zelfingenomenheid van de farao, die meende dat hij na zijn dood nog kon terugkeren in zijn lichaam.)
De oude Egyptenaren geloofden dus dat de ziel zuiver moest zijn om te kunnen binnentreden in het Licht. De oorspronkelijke titel van het Egyptische boek van de dood was eigenlijk 'Treed binnen in het Licht'. Om de kracht te vinden het Licht te vervoegen, moest de ziel rechtschapen hebben geleefd. De overtuiging groeit dat de Egyptische priesters dit niet uit de lucht hebben gegrepen. Oprechte rechtschapenheid zou namelijk het gevolg zijn van een groeiproces van het bewustzijn. Hoe meer inzicht de mens krijgt in zijn bewustzijn - zijn ziel - hoe krachtiger en meer rechtschapen die ziel zich zal ontwikkelen.
Dat met 'Het Licht' een gemeenschappelijke geesteswereld in het hiernamaals werd bedoeld, mag blijken uit de oeroude religie van de Essenen, die leefden ten tijde van Jezus als een afzonderlijke bevolkingsgroep van de Joden. Het woord essene is afkomstig van het Egyptische kashai wat 'geheim' betekent en werd vertaald als essaios of essene. Hun religie was gebaseerd op kennis van de eerste Egyptische priesters. Ze geloofden dat de menselijke ziel een onderdeel was van een universele ziel. Die universele ziel omschreven ze als een licht. Dat licht werd in een ver verleden, onder invloed van een kwade macht, versplinterd. Hierdoor raakte in ieder mens een deeltje ervan opgesloten. Pas bij de dood komt dat lichtje vrij, waarna alle kleine lichten weer één groot geheel vormen.
En telkens weer komt de maan om de hoek kijken. Volgens de Babyloniërs (nog vóór er sprake was van Egyptenaren) was de maan ouder dan de zon. Ze noemden haar de lichtboot. Ishtar - wellicht één van de vele namen voor Isis - was een maangodin. Plato dweepte met de maan als geboorteplaats van de mens. Met enige verbeelding past de visie van de oudste beschavingen in deze van de maan als ruimteschip, waar de goden vandaan kwamen, en waar de mens werd geschapen.
Tot de oudste religieuze teksten behoren de Vedas uit het Hindoeïsme. Ze zijn gebaseerd op mondelinge overleveringen die zo geheim waren dat ze eerst niet mochten worden opgetekend. Uit die teksten blijkt dat de maan belangrijker is dan de zon. De ziel gaat na de dood - volgens diezelfde overleveringen - een helder wit licht tegemoet en vindt tijdelijk een verblijf op de maan.
Socrates en Plato - wiens kennis afkomstig was van de Egyptische priesters - zagen 'Het Witte Licht' als onderkomen voor de ziel in het hiernamaals. In hun beroemdste verhaal, de allegorie van de grot, gaat het als volgt: 'Stel je een grot voor waarin mensen sinds hun geboorte vastgeketend zitten. Ze kunnen hun hoofd niet bewegen, waardoor ze hun blik enkel naar voor kunnen richten. Wat ze niet weten, is dat achter hun rug beelden worden geprojecteerd op de muur vóór hen. Alles wat ze te zien krijgen, is voor hen de enig mogelijke werkelijkheid. Op een bepaald ogenblik kan een gevangene zich bevrijden. Hij verlaat de grot en komt terecht in een verblindend licht. Pas dan ervaart hij de echte werkelijkheid. Door de alles overweldigende kracht van het licht, kan hij echter niet meer terugkeren naar de grot.'
De grot kunnen we zien als het lichaam waarin de ziel zit opgesloten. Sterft de mens dan wordt zijn ziel bevrijd en komt ze terecht in een alles verblindend licht, vanwaar het onmogelijk is om terug te keren.
Dat er op het moment van de dood een mysterieuze 'passage' moet zijn waarbij de ziel soms nog in staat is om terug te keren, zal blijken uit een volgende rubriek.
De goden kunnen binnenkort niet van Niburu neerdalen, zoals sommigen beweren, omdat ze er niet meer zijn. Doch misschien dat wat van hen overblijft - het bewustzijn - ooit wel eens terugkeert naar haar moederplaneet. En dan heeft de maan daar een rol in te spelen, of het nu als ruimteschip of reddingsboot is, maakt al bij al weinig uit.
Sitchin zou zeggen: 'Daarvoor moet de mens eerst leren hoe hij de temperatuur van Niburu kan opdrijven.' En hoe hij zichzelf van het kwade kan verlossen. [Dat laatste komt van ons.]
Edoch, als er een bruine dwerg in het spel is, dan weten de machthebbers dat de opwarming slechts een tijdelijk fenomeen is. Ze is wel het gedroomde excuus om wereldwijd de wetenschappelijke wereld op zijn kop te zetten om te onderzoeken hoe broeikasgassen de temperatuur van een planeet kunnen regelen. Het kan nog een paar decennia duren - het kan ook morgen zijn - dat volgende zin de hoofdpagina haalt: 'NASA heeft een sub-bruine dwerg ontdekt in ons zonnestelsel, met in de buurt ervan een planeet die met broeikasgassen levensvatbaar te maken is.' Dan nog zullen velen het verband tussen die planeet, de goden, en de mens niet willen zien.
Voldoen aan die andere voorwaarde - verlos ons van het kwade - zal nog het meeste moeite kosten. Zonder inzicht zal alle moeite echter vergeefs zijn. Opvallend hoe internetsites over bewustwording, vandaag als paddenstoelen uit de grond schieten.
De goden waren alleszins op de hoogte van de klokvaste doemscenario's die de aarde bedreigen en waarvan het eerstvolgende voor de deur lijkt te staan. Kometen halen ondanks tegenstrijdige berichten over hun potentiële gevaar, tegenwoordig al te vaak het nieuws. Dat verbeterde telescopen er alsmaar meer ontdekken, nemen we er graag bij, maar samen met de opwarming en de lugubere voorspellingen zijn ze toch een veeg teken. Daarom neemt de mens - als drager van het bewustzijn - beter geen risico. Een reden te meer voor de machthebbers om op de reddingsboot die de maan is, de hindernissen te overwinnen en een maanbasis te bouwen. Al was het maar om een extra onderkomen te vinden voor het bewustzijn als de komeet die op aarde inslaat dan toch groter uitvalt dan gevreesd, en het mensdom totaal uitroeit.
In onverdachte tijden - toen planeten ver van de zon enkel ijsklompen konden zijn en bruine dwergen enkel bestonden in de fantasie - hield Sitchin vol dat er een nog onbekende planeet in ons zonnestelsel vertoefde. De planeet straalde zelf warmte uit, maar was zozeer afgekoeld, dat haar intelligente levensvorm op zoek moest naar een alternatief. De goden - want dat waren ze volgens hem - lieten hun onherbergzame thuis achter, en kozen de aarde, met al haar problemen, als toevluchtsoord. [We volgen Sitchin niet overal.]
De goden kunnen dus binnenkort niet van Niburu neerdalen, zoals sommigen beweren, omdat ze er niet meer zijn. Maar misschien dat wat van hen overblijft - het bewustzijn - ooit wel eens terugkeert naar haar moederplaneet. En dan heeft de maan daar een rol in te spelen, of het nu als ruimteschip of reddingsboot is, maakt weinig uit.
Sitchin zou zeggen: 'Daarvoor moet de mens eerst leren hoe hij de temperatuur van Niburu kan opdrijven.' En hoe hij zichzelf van het kwade kan verlossen. [Dat laatste komt van ons.] Is het wel toeval dat de opwarming van de aarde vandaag wereldwijd wordt aangegrepen om te bestuderen hoe broeikasgassen de temperatuur van een planeet kunnen regelen? Opvallend ook hoe internetsites over bewustwording, vandaag als paddenstoelen uit de grond schieten, waardoor het hier en daar, wat het 'verlos ons van het kwade' betreft, begint te dagen. Lees de hele rubriek via de link
Een bruine dwerg startte ooit als ster, maar doofde snel uit en kromp met de (miljoenen) jaren. Terwijl zijn omvang afnam, nam zijn massa toe. Hij werd als het ware in elkaar gedrukt onder zijn eigen gewicht. Beneden de dertien jupiter-massa's stopt zijn natuurlijke kernreactie - fusie van deuterium tot helium - waarna hij verder afkoelt en krimpt. De laatste tijd ontdekt men bruine en sub-bruine dwergen in alle maten, gewichten en temperaturen. De ondergrens voor hun omvang ligt niet vast, maar ze blijken wel steeds kleiner te kunnen worden.
Uit talloze uiteenzettingen die op ons afkomen (we schrijven oktober 2011) blijkt dat men er niet meer omheen kan: Onze zon heeft wellicht een sub-bruine dwerg als duistere compagnon. Diens omvang zou wel eens minder groot kunnen zijn dan gedacht, maar zijn massa, zwaartekracht en magnetisch veld moeten gigantisch zijn. In het artikel dat verder volgt, komen daarvoor een aantal argumenten aan bod:
In dit universum wil het bewustzijn overleven. Doch op planeet Aarde kan dit blijkbaar enkel door zich te splitsen. Aan de Bijbelse uitspraak: 'Ga en vermenigvuldig u' heeft de mens ondertussen evenwel voldoende gevolg gegeven. Miljarden mensen dragen het bewustzijn nu met zich mee, en slechts enkelen onder ons hoeven de volgende megacatastrofe te overleven opdat het opnieuw kan uitgroeien. Het grootste deel ervan zit echter als een soort zip-bestand, opgevouwen in ons DNA en ontplooit zich pas bij de dood.
Of wij als mens verder zullen degenereren? Ik denk het niet, omdat ik vertrouwen heb in onze genieën. Het internet is voorlopig nog een collectief bewustzijn in zijn meest primitieve vorm. Maar straks hebben we geen computer meer nodig om erin toe te treden. Onze hersenen zullen de hard- en software van de PC vervangen. En misschien dat in de toekomst het zip-bestand zich eerder ontplooit dan bij de dood. Hoe dan ook: er staan ons mirakels te wachten.
Alles wijst erop dat NASA dankzij de eerste maanlanding aan de weet was gekomen dat de maan bij sommige gevoelige astronauten bewustzijnsveranderingen kon teweegbrengen. Die paranormale experimenten hadden dus een reden, net zoals elk woord en elke daad op de maan een reden had. In de rand hiervan mogen we er overigens gerust van uitgaan dat buitenaards intelligent leven het paranormale doodnormaal zou vinden. De twee zijn dus nauw met elkaar verbonden. Eigenlijk de drie, als men 'dood' meerekent.
Na zijn terugkeer van de maan richtte Mitchell het 'Institute of Noetic Sciences' op, een onderzoekscentrum dat zich toelegt op het bewustzijn. Het woord noetic komt uit het Grieks, het betekent 'innerlijke kennis', maar het verwijst ook - en dat is dan weer minder geweten - naar de Ark van Noach. De Ark, die net als het bewustzijn wel vaker in verband wordt gebracht met de maan. Lees de rubriek via de link
Zelfs grote sceptici beginnen te twijfelen na 29 september 2011, gezien de dubbelzinnige antwoorden van NASA. Ga naar minuut 4 in het volgende filmfragment en misschien stelt u zich dezelfde vraag die wij ons hebben gesteld na de conferentie: 'Hoelang nog?'.
Voor diegenen die menen dat men geheimen over onze buitenaardse afkomst nooit zou kunnen bewaren:
Via de link kan u drie verwijzingen raadplegen die het tegendeel bewijzen. Ze handelen over dossiers die werden vrijgegeven. Hieruit blijkt dat machthebbers naar goeddunken geheimen kunnen bewaren. Volgens de Executive Order 13526 van president Obama kunnen geheimen geklasseerd blijven 'zolang dat nodig wordt geacht'. Op dossiers over buitenaards bezoek, is het dus nog wachten. Tussen haakjes: Net als Nancy en Ronald Reagan, hebben ook Hillary en Bill Clinton een buitengewone belangstelling voor het buitenaardse.
NASA is op zoek naar sub-bruine dwergen in ons zonnestelsel. Ze maakt zich sterk dat ze het kleinste exemplaar (volgens wetenschappelijke studies: één Jupiter massa) kan ontdekken tot op één lichtjaar afstand. Maar er gaan stemmen op dat ze dat veel te optimistisch ziet. Ze kan dergelijke sub-bruine dwerg ontdekken, maar de kans is klein. Zelfs tot op een afstand van een fractie van een lichtjaar zou ze er nog makkelijk naast kunnen kijken.
Al bij al lijken astronomen de laatste tijd letterlijk en figuurlijk in het duister te tasten. Ze zijn niet meer zeker van hun stuk en durven zich vandaag nauwelijks uitspreken over wat ons zonnestelsel nog te bieden heeft. Kortom: als morgen NASA aankondigt dat er zich een sub-bruine dwerg op pakweg 1000 keer de afstand zon/aarde bevindt, zal dat geen complete verrassing meer zijn.
Laten we ons echter geen illusies maken. De autoriteiten (waartoe NASA behoort) zullen zoiets niet aankondigen. Als éénoog - met steeds betere telescopen - zijn ze oppermachtig in het land der blinden. Ze hebben al veel toegegeven, maar een sub-bruine dwerg in onze achtertuin zou het hek van de dam halen. Trouwens, er zijn zoveel geheimen die ze ons éérst nog moeten opbiechten.
NASA en haar beroemde achterban die eerst beweren dat de gedachte aan een onbekende planeet in ons zonnestelsel waanzin is, die daarna schoorvoetend toegeven, maar erbij zeggen dat een planeet zover van de zon veel te koud is voor leven ... nooit warmte kan uitstralen ... nooit vloeibaar water kan bevatten ... nooit leven kan herbergen, laat staan intelligent leven ... Plots blijkt dat alles wel degelijk mogelijk.
'Maar die mogelijkheid is ontzettend klein.'
Sta ons toe te denken dat ook dat laatste niet klopt.
