Liedjes die blijven bekoren, wilt u er graag nog eens eentje terug horen, voel je vrij en op verzoek plaats ik het er bij
Een blogje voor U en door U gemaakt
22-10-2008
2de etappe
Na een zeer goede nachtrust in kamer vier, werd mij een heerlijk ontbijt geserveerd, een pan spek met een ei of vier. Tegen negen uur ben ik naar het kerkplein gegaan, en daar stonden clubleden en familie allemaal tesaam. Mijnheer de deken heeft een mooie speech gegeven, en mij daarna een mooi kruisje en de pelgrimszegening gegeven. Met een krop in de keel wilde ik iedereen voor hun komst bedanken, en toen ik Ludoke, mijn mascotte , en de echo van mijn eerste kleinkind, een veilig plaatsje in mijn rugzak wilde geven, kon ik wel janken. Toen de ergste emoties waren verwerkt, zijn we met een bende van 25 man op stap gegaan, en kwamen rond de middag in het station van Diest aan. Daar stond een lekkere koffietafel voor ons allen klaar, maar daarna was het moment van afscheid nemen daar. Nog even met iedereen op de foto gaan staan, voor ik mijn weg met nog 3 andere companen verder zou gaan. Eindpunt van vandaag was dat ik Tienen zou halen, waar ik bij de Broeders Alexianen zou gaan slapen. Voor ik in dromenland ging verzinken, gingen wij allemaal samen eerst nog een lekker pintje drinken. Maar na een tocht van 42 km te hebben gedaan, klopte Klaas Vaak al vlug bij mij aan.
Na een bijna slapeloze nacht, begon eindelijk de grote dag, waar ik zolang had op gewacht. Ik ging de uitdaging aan om te voet naar Santiago te gaan. Rond 9 uur heb ik de huisdeur achter me dicht getrokken en ben ik richting Mol vertrokken. Ik werd aan de sporthal verwacht, en door familie, vrienden en kennissen opgewacht. Ook de Schepen van Sport was van de partij, en zelfd een journalist van de Gazet van Antwerpen was er bij. Mijn eerste stempel werd in mijn boekje gezet, en na een emotionele toespraak werd op de mondharmonika dit wijsje ingezet: "Hier staan tot afscheid...." Dit raakte mij zeer diep, maar mijn hart was zeer verblijd. Rond 11.00 uur ging ik op stap langs rustige wegen, en kwam na een paar kleine dorpjes mijn eerste eindpunt tegen. Bij moeder Maria in de Fruitkorf zou ik overnachten, maar eerst stond er een lekker menu op mij te wachten. Buiten regende het pijpestelen, maar dat kon mij op dat moment weinig schelen. Ik hoopte enkel dat als ik de volgende dag verder zou gaan, het zonnetje hoog aan de hemel zou staan. Mijn eerste 27 km zitten er op, moe maar voldaan, ben ik redelijk vlug naar mijn bedje gegaan.
Een enkele stap kan het begin zijn van een verre reis
Zo verging het ook een goede kennis van ons, hij sloot zich aan bij een wandelclub en voor hij het zelf besefte nam hij het besluit om te voet op bedevaart te gaan naar Santiago de Compostela. Dagelijks maakte hij een verslag en na zijn terugkeer vroeg hij mij of ik zijn verslagen in een boekje wilde gieten, zodat andere mensen ook konden lezen en ervaren wat hij had beleefd. Ik wilde dat wel doen en zei dat ik er een reuzegedicht van zou maken. Elke dag van zijn tocht zette ik om in een rijmverhaal , een verhaal van meer dan honderd pagina's dik. Velen hebben er al van genoten en daarom wil ik langs deze weg nog meer mensen van zijn tocht laten genieten. Veel plezier en leesgenot.
