Liedjes die blijven bekoren, wilt u er graag nog eens eentje terug horen, voel je vrij en op verzoek plaats ik het er bij
Een blogje voor U en door U gemaakt
25-10-2008
34ste etappe
...
Vandaag zijn we om 6u30 opgestaan,
en na een lekker ontbijt kunnen we er weer tegen aan.
We volgen niet de route die we eigenlijk moesten gaan,
maar gingen wel langs de gewone baan.
Dokter Jean had ons deze route gegeven,
want de oorspronkelijk te volgen weg was met doornstruiken omgeven.
Ook al hadden we nu goede weg om te gaan,
er kwamen toch weer een paar serieuze beklimmingen aan.
Met moeite geraakten we tot boven,
maar eenmaal boven op de top, was het uitzicht niet te geloven.
Zoals je weet schiep God Hemel en aarde, en neem maar van me aan:
hier heeft Hij echt wel zijn best gedaan.
Vandaag moesten we een temperatuur van 40 graden trotseren,
de hoogste tijd dus voor de kelen te smeren.
Na een half uurtje rust waren we een beetje terug op adem gekomen,
en duurde het niet lang meer voor we op onze bestemming zouden komen.
Na een laatste maal klimmen en dalen konden we Marcheix binnen stappen,
het werd tijd, want we moesten allemaal naar adem happen.
In de eerste de beste bar ploften we neer,
we hadden echt bijna geen adem meer.
Met een lekkere frisse pint smeerden we onze droge kelen,
je voelde zo je wonden helen.
Vandaag konden we overnachten in een gite d'étape, netjes verzorgd en zeer mooi,
zelfs de dekens op de bedden lagen in de plooi.
We lieten het water van de douche wat langer stromen,
dat was wel nodig om van die zware tocht te bekomen.
Toen we opgefrist waren trokken we propere kleren aan,
en we beslisten om op restaurant te gaan.
Het was tenslotte zondag en vandaag waren we met spagetti niet tevree.
We kozen een leuk restaurantje uit en voor 20 euro de man bestelden we een 4-gangen diner.
We aten eindelijk nog eens lekkere frietjes, na meer dan dertig dagen,
en of dat smaakte, dat moet je niet vragen!!!!
Mensenlief, wat hebben we gefret!
We geraakten nog amper tot aan ons bed.
Mijn maten moesten dringend rusten, ze waren helemaal uitgeteld.
Maar ik heb eerst nog even met het thuisfront gebeld.
Daarna was het ook voor mij genoeg geweest,
ik kon niet meer, na zo een lekker eetfeest.
