xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" /> 

BRETAGNE… Vakantieoord bij uitstek! Prachtige kusten, aangenaam binnenland… En lekker eten! Oesters, zeevruchten… Heerlijk Keltische muziek…

Dat is wat ik tijdens die eerste zomervakantie in 1993, ontdekte.

En was het toeval? Maar zelfs het weer was schitterend! Niets kon ons nog tegenhouden om ook de volgende jaren naar Bretagne te gaan maar na enkele jaren verkozen we het drukke zomerseizoen te mijden.

Deze beslissing had heel wat voordelen! Eind oktober zijn de huurprijzen lager, er is geen gedoe om een parkeerplaats te vinden wanneer je wat wil bezoeken en je kunt rustig genieten van de mooiste landschappen en gebouwen… En je ontdekt de Bretoenen!

Geïntrigeerd door twee Belgen die zich niet lieten afschrikken bij het vooruitzicht heel wat miezerige regenbuien, slierten vochtige nevel en hevige wind te moeten doorstaan, waren zij dikwijls de eersten bereid voor een praatje.

Zo werden wij trouwe bezoekers van enkele “kappelletjes” waar wel wat anders te vinden was dan wijwater...

Het was in oktober 1999 dat ik, in één van die «kappelletjes», hoorde over opgepakte Basken en Bretoenen… Wat was er aan de hand in dat mooie Bretagne van me?

Mijn nieuwsgierigheid was geprikkeld en wat ik ging vernemen, was het verhaal van Bretoenen die het belijd van de Franse regering maar niets vonden, die het niet langer pikten belastingen te betalen voor televisiezenders waarop hun taal nooit aan bod kwam, die het beu waren te moeten smeken om subsidies om de EIGEN taal, het Bretoens, te mogen onderwijzen…