Nu gaan we even terug naar die vakantie in 1999… Wat gebeurde toen? xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

Eind september 1999 werd in het springstoffendepot Titanite, in Plévin (22), ingebroken. 8 ton dynamiet en ander materiaal verdwenen. De onderzoekers gingen meteen op zoek naar een Baskische piste want een getuige had het woord “venga” gehoord.

Al vlug was men ervan overtuigd dat deze Basken hulp kregen van het Bretoense A.R.B.

Toen begonnen de geruchten en de arrestaties…

Hieronder een reactie van M.Herjean (LBDH), naar aanleiding van het proces in juni 2005 (Vertaling: Flieflodderke)

http://prizonidi.free.fr/divers2/plevinCE.htm

Explosievenroof van Plévin : « Tegenonderzoek »

Chronologie (Bronnen : Breizh-Info, le Télégramme, Ouest-France)

Dinsdag, 28 september 1999, 6 uur in de ochtend… Een commando van 6 of 7 personen, onder wie een vrouw, dringt de gebouwen van Titanite(1) binnen en neutraliseert de chauffeurs die juist hun dienst zijn begonnen.
Het alarmsysteem heeft niet gewerkt.
De gemaskerde commandoleden, in militaire kledij, hebben handwapens. Om 8 uur verlaten zij de gebouwen na 8 ton dynamiet, opgeslagen in dozen, 5000 ontstekingsmechanismen en kilometers lonttouw te hebben opgeladen.
Het personeel slaat alarm waarna een helikopter van de gendarmerie, tevergeefs, de streek overvliegt. Onder leiding van Irène Stoller neemt de antiterreureenheid van Parijs de zaak in handen en verscheidene politiediensten evenals de gendarmerie komen ter plaatse.
De chauffeurs van Titanite worden ondervraagd. Er wordt hen gevraagd zeer discreet te blijven tegenover de pers.
Al heel vlug, gaat men ervan uit dat het commando bestond uit Basken. Volgens getuigen drukten de commandoleden zich uit met een vreemd accent en één van hen zou: “Venga!” (“kom”, in het Spaans) geroepen hebben naar een medeplichtige.

Woensdag 29 september, in Idron, voorstad van Pau (departement Pyrénées-Atlantiques)
Een “verdachte” vrachtwagen wordt door de politie ontdekt nabij een huis. Een koppel wordt opgepakt wanneer zij, ’s nachts, het huis met een wagen willen verlaten. Later wordt een man, op zijn motor, tegengehouden. Twee andere personen kunnen ongemerkt het huis verlaten. Hun wagen, een Kangoo, heeft pech zodat zij hem achterlaten en een wagen stelen om de vlucht verder te zetten.
In het huis vindt de politie 2,5 ton van de in Bretagne gestolen springstoffen, evenals bijna alle ontstekingslont en 4600 ontstekingsmechanismen.
De drie aangehouden personen worden geïdentificeerd. Het gaat om Jon Bienzobas, 29 jaar, en Francisco Segurola Mayoz, 44 jaar. Allebei worden zij voorgesteld als deel uitmakend van actieve ETA commando’s en gezocht door de Franse en Spaanse politie. De jonge vrouw die werd aangehouden is in Iparralde een gekende culturele militante: Mariluz “Argi” Perurena, 28 jaar. Zij zou het huis in Idron gehuurd hebben.
’s Anderendaags wordt Denis Riou, 45 jaar, uitgever van het maandblad “Combat Breton” ondervraagd. Men laat uitschijnen dat hij het commando zou geherbergd hebben en voor de logistiek zou gezorgd hebben (uit politiebron en overgenomen door de media).
Ook Richard Le Faucheux wordt ondervraagd in An Oriant (Lorient). Hij is de huurder van een appartement waar het commando logeerde. Dan is het de beurt aan Charlie Grall, 46 jaar, verantwoordelijke van “Breizh Info”. Hij wordt opgepakt in Karaez (Carhaix), waar hij met vrienden op café was. De politie volgde hem al enkele uren zonder enige discretie.
Tezelfdertijd wordt in Miarritze (Biarritz, Frans-Baskenland) een koppel opgepakt: de vrouw, Sylvie de Artola, zou de bezitster zijn van een wagen die gebruikt werd door het commando om naar Bretagne te reizen.
Op 1 oktober wordt Alain Solé, 47 jaar, militant bij Emgann, bij hem thuis in Felger (Fougères, Ille-et-Vilaine) opgepakt. Hij wordt ervan verdacht het commando te hebben geherbergd(2)

Maandagavond 11 oktober wordt Hughes Richard uit An Oriant opgepakt. Hij ook, wordt verdacht Basken te hebben gelogeerd.

Donderdag 14 oktober, tegen 9u30, vinden rijkswachters een vrachtwagen van Titanite in de buurt Bordeaux-Bastide. Deze vrachtwagen Renault zou gediend hebben voor het transport van een deel van de springstoffen(3)

Diezelfde middag wordt Charlie Grall vrijgelaten nadat de rechter Laurence Le Vert een bevel tot voorwaardelijke invrijheidstelling afgeleverd had. Eerder, op 6 oktober, was een aanvraag tot vrijlating in kort geding, ingediend door zijn advocaat, nog afgewezen.

Tot zover een samenvatting van wat de pers tijdens oktober 1999 over de springstoffenroof van 28 september in Plévin(22) schreef.


Wat vooraf ging

In mei 1999, vaardigde Laurence Le Vert een aanhoudingsbevel uit tegen de Baskische militant Axier Oiarzabal Txapartegue. Hij is één van de Basken die, bij de komst van de politie, kon ontsnappen uit het huis in Idron. Hij is ook een van de Basken die op 23 september om 18u een afspraak had, in An Oriant, met Charlie Grall. Charlie Grall verscheen in het gezelschap van Denez Riou die hij even te voren ontmoette om enkele probleempjes aangaande “Breizh Info” te regelen. Nog een andere man was aanwezig in de Shamrock, een bar, waar de ontmoeting plaats had. Functionarissen van de Direction Nationale des Renseignements Généraux (Nationale inlichtingsdienst) maakten foto’s van deze ontmoeting en zij werden tijdens het proces in juni 2005 als bewijs gebruikt. De ontvankelijkheid van deze bewijzen mocht in twijfel getrokken worden: de foto’s zijn niet gedateerd en hebben geen legende! Een van de miltanten die op de foto te zien is zal pas later door de politie geïdentificeerd worden, nadat hij door Charlie Grall, tijdens het voorarrest, werd herkend. Dit detail brengt de versie van de Inlichtingsdiensten aan het wankelen. In tegenstelling tot wat zij in proces verbalen van het vooronderzoek (later heropgesteld door leden van het DNAT) en later tijdens het proces beweerden, schaduwden zij de Bretoenen Grall en Riou niet sinds juli! Bertrand Grimault is een naaste van Jean-Charles Grall. Was Grall werkelijk geschaduwd gedurende twee maanden, dan waren de dagelijkse ontmoetingen tussen Grall en Grimault in het oog gelopen en dan zou Grimault onmiddellijk zijn herkend en opgepakt met Grall. Hij staat op de foto met Denez Riou en de drie Basken die op de afspraak in de Shamrock verschenen.

De Inlichtingsdiensten en hun collega’s van de DNAT (4) zeiden de Basken te hebben geïdentificeerd op 24 september, de dag na hun bezoek aan de Shamrock. De verantwoordelijke van de Inlichtingsdiensten beweerde persoonlijk de baas van de DNAT, Roger Marion, diezelfde dag nog gewaarschuwd te hebben. De identificatie bracht aan het licht dat enkele aanwezigen gezocht werden door het Spaanse (internationaal aanhoudingsbevel) en Franse Gerecht (de rechter Laurence Le Vert vaardigde in mei 1999 een aanhoudingsbevel uit tegen de Bask Axier Oiarzabal Txapartegui) Artikel 40 van het Wetboek van Strafvordering (code de procédure pénal) zegt: Iedere gestelde overheid, ieder openbaar ambtenaar of functionaris die in uitvoering van zijn functies kennis krijgt van een misdaad of wanbedrijf moet hiervan, zonder uitstel, bericht geven aan de procureur van de Republiek en aan deze alle inlichtingen, procesverbalen en geschriften doorgeven.

De Basken, tegen wie een aanhoudingsbevel liep, werden geïdentificeerd op 24 september en… men liet ze lopen! Tijdens het proces in juni 2005, vroeg de Voorzitter aan een van de getuigen hoe de houding van de politie te verklaren nadat deze tot de identificatie waren overgegaan. De getuige, verantwoordelijke van de Inlichtingsdienst was verveeld en zijn antwoord verbazend: “We zijn ze uit het oog verloren, zij verdwenen”

De meest voor de hand liggende hypothese is dat de politie vermoedde, of erger, wist dat Basken een actie gingen uitvoeren op 900km van bij hen. Maar zij verkozen hen te laten begaan om hen op heterdaad te betrappen. Bewijs: de Inlichtingsdienst volgt hen op de voet in An Oriant, in Mor-Bihan. Zij worden geïdentificeerd maar twee dagen voor de roof worden zij uit het oog verloren. Als bij wonder worden zij de dag na de roofoverval teruggevonden te Idron dankzij een inlichting komende van een “geloofwaardige bron” die de politie anoniem wil houden.

In 1999 was commissaris Marion hoofd van de DNAT. Hij was dus de verantwoordelijke van de operaties verricht na de overval op Titanite. Opgeroepen om te getuigen, verklaart hij niet te kunnen antwoorden op de vragen die hem gesteld worden. Zijn enige houvast is, de geloofwaardigheid van “de betrouwbare en confidentiële tipgever” die hem deed besluiten het huis in Idron, waar de verdachten opgemerkt werden, in het oog te houden. Hij zei ook niet sinds wanneer dat huis in het oog werd gehouden. Zijn versie over de “betrouwbare en confidentiële” bron correspondeert echter niet met deze die gegeven werd door zijn collega van de Inlichtingsdiensten.
Een gestructureerde organisatie, zoals men het ETA gewoonlijk voorstelt, heeft de gewoonte zijn schuilplaatsen nauwgezet voor te bereiden vanaf het ogenblik dat zij besluiten een belangrijke actie, zoals in Plevin, uit te voeren. Wij mogen aannemen dat de Baskische commandoleden opgemerkt werden toen zij de schuilplaats in Idron inrichtten, misschien nog vroeger. Het is best mogelijk dat de politie hen tot in Bretagne volgde, de diefstal liet voltrekken om daarna iedereen, op heterdaad te kunnen oppakken met inbegrip van de Bretoenen die zij ontmoetten op 23 september, in An Oriant. Zo neutraliseert de antiterreureenheid niet alleen een commando van de ETA, maar zij slagen er ook in de radicaalste kern van de Bretoense beweging verdacht te maken. Dat was hen sinds lang niet meer gelukt gezien de aanslagen van Belfort en Cintegabelle onopgehelderd bleven.

De snelheid en gelijktijdigheid waarmee de politie optrad in Idron, An Oriant en Miarritze doen vermoeden dat de politie de Basken al een tijdje op het spoor waren. Alleen de Basken van “Idron” (de schuilplaats) wisten wie hen zou vervoeren, en welke Bretoenen ze zouden ontmoeten. Om te kunnen optreden op drie plaatsen, tezelfdertijd, moest de politie wel zeker van zijn stuk zijn!

Volgens de beschuldiging werden de Bretoense militanten sinds juli 1999 door de politie geschaduwd. Dat is een leugen.

Om enig geloof aan deze bewering te bezorgen, dagvaardde de advocaat-generaal verschillende verantwoordelijken van politiediensten. Volgens hen zou de schaduwing van de Bretoenen, voor de diefstal, het één en het ander aan het licht gebracht hebben…

Zo zouden Denez Riou, Kristian Georgeault en een “derde man” die niet geïdentificeerd werd (nog één!) elkaar ontmoet hebben in een café van Karaez. Tweemaal zelfs: op 19 en 21 september. Een van die data is een zondag en iedereen weet dat die bepaalde pub al jaren gesloten is op zondag! Van deze ontmoetingen bestaan geen foto’s, geen bewijsstukken, geen enkel proces verbaal noch nota! We zouden de politie op hun woord moeten geloven? Iedere keer, op voorwaarde dat die ontmoetingen plaats hadden, bleef de derde persoon een onbekende? Was de politie niet geïnteresseerd in die persoon?
Volgens de politie werden Denez Riou en Kristian Georgeault allebei geschaduwd… Stellen we ons even voor wat dat zou betekenen: Kristian Georgeault woont in Felger (Fougères), Denis Riou woont in Kaodan (Caudan, bij An Oriant). Voor beiden vallen er heel wat kilometers af te leggen, met hun engelbewaarders achter zich aan!, om ene Mijnheer X te ontmoeten in Karaez waar op die befaamde 19 en 21 september 1999 zich dus heel wat vertegenwoordigers van de wet bevinden…
Parijs zendt mensen van zijn inlichtingsdienst, met al de middelen waarover zij beschikken, ter versterking van de plaatselijke diensten en niemand van hen denkt er aan foto’s te nemen van deze ontmoetingen? Verbazend voor spécialisten van de Inlichtingsdienst!
De beschuldiging wil ten allen koste zijn beschuldiging van “bendevorming in het kader van een terroristische organisatie” staven. Zouden verbale rapporten tussen de inlichtingsdiensten en de DNAT, zonder enig geschreven bewijs, nu al volstaan om een akte van beschuldiging op te stellen?

Een ander ongeloofwaardig element in deze zaak: Denez Riou zou “Argi” Perurena ontmoet hebben in een restaurant, “au Moustoir”, in Karaez. Denez Riou geeft toe het restaurant te kennen, maar hij was alleen toen hij het bezocht!
Na de springstoffenroof bezochten de onderzoekers het restaurant en verzamelden er de getuigenissen van de uitbaatster en een bediende. Deze getuigenissen zijn belastend voor Denez Riou. Daarom vraagt hij de uitbaatster te getuigen tijdens het proces. Het is schoorvoetend dat zij verschijnt, en met rede. Zo te zien werd haar belastende getuigenis haar gedicteerd door de politie. Tijdens het proces weigert ze eerst te antwoorden op de vragen en later weigert ze de verklaringen, afgelegd tegen de politie, te bevestigen. Bovendien herkent ze niemand tussen de beschuldigden!

De vrachtwagen!

In de beschuldiging zou Denez Riou aan Alain Solé gevraagd hebben een vrachtwagen te huren en deze naar An Oriant te brengen. Wat Alain Solé zou gedaan hebben. Maar deze vrachtwagen heeft niet gediend voor de roof in Plevin. Dat heeft Alain Solé verklaard aan de onderzoekers en de onderzoeksmagistraat en later, op aanraden van de advocaat die hem toen bijstond, meester Choucq, bevestigd.
Deze versie, die Denez Riou belast, maakt van Denez Riou een medeplichtige. De redenering van de beschuldiging is deze: als Denez Riou vraagt een vrachtwagen te huren, is het omdat hij weet dat een roof zal plaats hebben!
Maar de verklaringen van Alain Solé tijdens het proces in juni veranderen de gegevens! Hij huurde, inderdaad, een vrachtwagen maar niet voor Riou! Hij huurde de vrachtwagen voor een vriend uit Roazhon (Rennes). ‘s Anderendaags gaat hij de vrachtwagen, die uiteindelijk niet gediend heeft, ophalen om Arno Vannier te helpen verhuizen. Alain Solé ging dus niet naar An Oriant …
Eens te meer getuigt de beschuldiging van verbeelding! In hun scenario moest Riou belast worden met méér dan een gewone huisvesting. Wat gebeurde!

Iedereen die ooit in voorarrest zat of verhoord werd kreeg te maken met de “fotoalbums” Er wordt hen gevraagd de foto’s van X, in verschillende omstandigheden, te bekijken en namen te zetten op de personen die herkend worden. In de zaak Plévin zijn er zes of zeven foto’s, genomen op 23 september 1999 om 18u, in de Shamrock… Meer niet!
Geen foto’s voor 23 september 1999! Nochtans weten we dat de inlichtingsdiensten niet zuinig zijn op de filmrolletjes als het erom gaat manifestaties of verdachte ontmoetingen te onderzoeken.

Geen foto’s, geen enkele nota of geschreven bericht, geen verslag over schaduwing tot 23 september.
De enige procesverbalen die bestaan, komen van politieofficiers van de Direction Nationale Anti Terroriste en ze handelen over de verbale rapporten die werden uitgewisseld tussen de verantwoordelijken van de inlichtingsdiensten die de schaduwing zou uitgevoerd hebben.

Tijdens het proces in juni, heeft een van de advocaten meermaals gevraagd naar bewijzen van wat de politie beweerde. Mijnheer Fiamenghi gaf toe dat er geen bewijsstukken waren en dat er over de schaduwing geen geschreven verslag bestaat.

Ambtenaren schaduwden de Bretoenen sinds maanden!? Niet te geloven! Waar zijn de bewijsstukken die bruikbaar zouden zijn voor een gerechtshof?
Het lijkt er meer op dat de beschuldiging, hier de antiterreureenheid van Parijs, een scenario gecreëerd heeft op basis van de gegevens die ze op 23 september 1999, om 18 u, verkregen. Het scenario werd verrijkt met enkele bezwarende gegevens om de betrokkenheid van Bretoense militanten te verergeren.
De gelegenheid was te mooi om er niet van te profiteren!!

M Herjean


1/ in Plevin, gehucht bij Karaez
2/ In tegenstelling met wat de pers op het ogenblik van zijn arrestatie meldde, werd Alain Solé niet vervolgd voor het herbergen van de Basken maar voor het huren van een vrachtwagen.
3/ De late ontdekking van dit voertuig bewijst dat deze wagen niet geschaduwd werd en dat deze schaduwing de politie niet kon leiden naar Idron. Tot op heden (onderzoek en proces) laat niets toe te beweren dat de Baskische militanten die veroordeeld werden, op 28 september xml:namespace prefix = st1 ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:smarttags" />1999 in Plévin waren.
4/Getuigenis afgelegd door
- Inlichtingsdiensten : Mijnheer Fiamenghi
- D N A T : de Heren Le Boursicaud, Pargade en Marion

De straffen die werden geëist:

Het proces Plévin: het arrest van het speciale Hof van Assisen met, tussen haakjes, de straffen die werden geëist door de beschuldiging

Tegen de Basken: allen hebben een definitief verbod om zich nog op Frans grondgebied te bevinden

-- Chapartegui: 20 (30) jaar,
-- Miren Perurena Pascual: 18 (25) jaar,
-- Jan Bienzobas Arreche: 18 (22) jaar,
-- Benito Martinez Vergara: 16 (18) jaar,
-- Francisco Segurola Mayoz: 15 (15) jaar.


Tegen de Bretoenen:

-- Vrijspraak voor één Bretoense beschuldigde, Richard Le Faucheux,
-- Denis Riou, leider van het ARB volgens de advocaat-generaal (in navolging van de verklaring van de Franse Minister van Binnenlandse Zaken, op zondag 21 november 1999, zeven weken na zijn aanhouding…) 7 (11) jaar,
-- Gérard Bernard: 6 (8) jaar,
-- Charlie Grall: 6 (6) jaar,
-- Bertrand Grimault: 2 (5)jaar.

Voor de vijf veroordeelden die al in maart 2004 terecht stonden, is er een SAMENVATTING VAN DE STRAFFEN (wat betekent dat de tweede straf niet toegevoegd wordt aan de eerste)

-- Christian Georgeault: 6 (6) jaar,
-- Pascal Laizé: 4 (5) jaar,
-- Stéphane Philippe: 4 (5) jaar,
-- Alain Solé: 4 (5) jaar,
-- Arno Vannier: 4 (4) jaar.

Reacties naar aanleiding van het proces

De UDB (Union Démocratique Bretonne) vraagt zich af hoe een dergelijke uitspraak, zonder concrete bewijzen, mogelijk is.

De UDB is er steeds van overtuigd geweest dat, in een democratie, het gebruik van geweld om politieke standpunten door te drukken onaanvaardbaar was. De UDB heeft ook steeds verklaard dat gerechtigheid zo sereen mogelijk moet geschieden. Zo mag er geen sprake zijn van toegeeflijkheid of strengheid al naar gelang de politieke overtuiging van de betrokkenen.

De verdediging moet het voordeel van de twijfel krijgen? In dit proces lijkt deze wet, essentieel in een democratie, niet van tel te zijn geweest. Bij gebrek aan bewijzen zijn het vermoedens, verdenkingen en gevolgtrekkingen die tot zware straffen geleid hebben. “Verschrikkelijke”straffen zoals Me Henri Leclerc, advocaat en oud-president van de Liga voor Mensenrechten, zegt. Vooral Jean-Charles Grall, journalist, werd zwaar gestraft (veroordeeld tot 6 jaar gevangenis) De advocaat generaal en het Hof hebben enigszins arbitrair besloten dat een ontmoeting met de Basken niets te maken had met zijn beroep! Zoals Me Yann Choucq, zijn advocaat, zei: “Journalisten hebben alle redenen om bang te zijn. Zodra de pers wordt aangevallen, is gans de maatschappij bedreigd”.

De UDB, op basis van de berichtgevingen, gaat ervan uit dat het hier om een politiek vonnis gaat wat, helaas, niet eervol is voor deze rechtspraak. De UDB hoopt dat de rechtspraak in Hoger Beroep, onbetwistbaar zal zijn.

Ronan Divard, Mouezh UDB/ Woordvoerder van UDB (Contact : ronan.divard@wanadoo.fr; 02 98 07 01 32, 06 32 29 30 84

UDB Kreiz Breizh (Centrum Bretagne) 03/07/05

Na het verdict, verwondert de UDB zich, zoals vele waarnemers, over de wanverhouding tussen enerzijds het gebrek aan bewijzen en de “flou artistique” van de beschuldigingen en anderzijds de gestrengheid van het verdict.

De UDB die zich steeds tegen politiek geweld verzet heeft wenst de aandacht trekken op het politieke karakter van deze rechtbank, “speciaal samengesteld” om recht te spreken over Corsicanen, Basken en Bretoenen…

De UDB hoopt dat Charlie Grall, die ondanks een leeg dossier zwaar gestraft werd, niet de rekening van vele jaren toewijding aan Bretagne gepresenteerd krijgt.

Gelukkig laat de Franse wet toe om in beroep te gaan tegen het “verschrikkelijke” rekwisitoor, zoals Me Henri Leclerc het noemde, evenals tegen het overdreven vonnis.

Laten we het gerecht zijn gang gaan, zonder definitieve conclusies te trekken. De laatste jaren zagen we wel meer dat rechtbanken zich kunnen vergissen. Ondanks de politieke aard van deze zaak, mogen we nog hopen dat rede en waarheid zullen overwinnen. Mocht het niet zo zijn, dan zullen alle journalisten redenen hebben om bang te zijn, zoals Me Yann Choucq zei.

Afvaardiging van de Italiaanse “Commission Provisoire (CP) du Comité Central du (nouveau) Parti communiste”

BP
4, rue Lénine
93451 L’Ile-Saint-Denis
delegazionecp@yahoo.it

02.07.05

Beste kameraden, de Afvaardiging van de CP wenst zijn solidariteit te betuigen met de onafhankelijkheidstrijders die vervolgd worden door het Franse gerecht.
Onze solidariteit wil hen een steun zijn in de strijd voor nationale onafhankelijkheid en een kritiek van de Franse zelfingenomenheid.
Wij zijn bereid deel te nemen aan solidariteitsinitiatieven in Frankrijk .

Leve de solidariteit!
Leve het internationalisme!
Leve de strijd voor nationaal zelfbestuur!
Vrijheid voor alle kameraden!

Emgann
30/06/05

Een onrechtvaardig vonnis
EMGANN – Linkse Beweging voor de onafhankelijkheid BP 70215 22202 Gwengamp cedex

Emgann verwerpt de veroordelingen uitgesproken door het speciale Gerechtshof van Parijs, tegen 15 Basken en Bretoenen. Deze veroordelingen zijn eens te meer een belediging voor gans de Bretoense bevolking en niet alleen voor zijn pleitbezorgers. De beschuldigden komen op voor zelfbestuur, vragen zich te mogen uitdrukken in hun eigen taal, wensen vrij te onderhandelen met andere volkeren, bevrijd van de uitkijkposten die een blik op de wereld verhinderen.
Emgann veroordeelt de straffen die, rekening houdend met de feiten die tijdens het proces naar voor werden gebracht, bijzonder zwaar zijn. De strafvermenging bevestigt dat de feiten een tweede keer beoordeeld werden wat op rechtsgebied niet toelaatbaar is.
Emgann verklaart zich solidair met alle veroordeelden en roept op hen in alle omstandigheden een totale steun te verlenen.

Solidaire éénheid! Vrijheid voor de Bretoense gevangenen! Vrijheid voor Bretagne! Vrij en Socialistisch Bretagne!

Kemper, 30/06/05 voor Emgann, Yannig Laporte
 

Bemdez
30/06/05

De culturele vereniging Bemdez, verzet zich tegen de wreedheid van de Franse Staat en tegen het vonnis, uitgesproken op woensdag 29 juni 2005 door het Speciale Gerechtshof van Parijs tegen 15 Baskische en Bretoense militanten. Zij werden verdacht deelgenomen te hebben aan de diefstal van explosieven in september 1999, te Plévin.
Ondanks een schrijnend gebrek aan bewijzen, ondanks de tegenstrijdige verklaringen van de politiediensten en het feit dat sommige beklaagden een tweede keer berecht werden heeft dit uitzonderlijke gerechtshof gerieflijk gebruik gemaakt van zijn arbitraire macht van sanctie.

Dit vonnis werd door Frankrijk uitgesproken tegen Bretagne en zijn bevolking. Onze leden zijn er eens te meer van verzekerd dat het enige antwoord van de Staat op de Bretoense eisen zal bestaan uit repressie.

De schijnheiligheid bereikt zijn hoogtepunt wanneer we zien dat de Staat telkens weer het gebruik van de machtsverhoudingen rechtvaardigt opdat volkeren hun legitieme rechten zouden herwinnen.

Het is duidelijk dat de veroordeelde militanten zich inzetten voor een rechtvaardige zaak. Hen wordt vooral verweten als Basken of Bretoenen geboren te zijn.

Onze vereniging roept iedereen op deel te nemen aan alle campagnes ten voordele van de Bretoense politieke gevangenen en veroordeelde Bretoense militanten.

Voor Bemdez, Bertrand Deléon
Kevredigez / Association BEMDEZ
Ti ar c’hevredigezhiou / Maison des associations
Straed ar Govuerezh 6 rue de la Tannerie
56 000 GWENED / VANNES
http://membres.lycos.fr/bemdez/

Asambles
29/06/05

Asambles steunt de politieke gevangenen.
Asambles Roazhon staat erop de Bretoense en Baskische militanten die voor de rechter verschijnen te steunen. Wij hopen dat tijdens dit proces onze landgenoten en anderen even zullen denken aan al diegenen die strijden voor de vrijheid, hier, in Europa en elders.
Wij danken de Voorzitter van het Hof een einde gemaakt te hebben aan de fichering van het publiek door de Franse militaire politie en beslag te hebben gelegd op de verzamelde gegevens.

Wij vragen dat deze gegevens onmiddellijk vernield zouden worden. Dit machtsmisbruik is een democratie die aan de wieg stond van de Mensenrechten onwaardig. Het is hoog tijd dat de Republiek in plaats van politiek- rechterlijke confrontaties aan te gaan, kennis neemt van de kloof die is ontstaan tussen de Staat en zijn bevolkingsgroepen. Er moet hoognodig beraadslaagd worden wil men de sociale breuk die Frankrijk kent niet vergroten.

Voor Asambles Roazhon, Matthieu SCERRI
Adjunct woordvoerder
Dour-tan-douar@care2.com

CBIL – Coordination Bretagne Indépendante et Libertaire (Coördinatie Onafhankelijk en Libertair Bretagne)
30/06/05

De CBIL verklaart het verdict, uitgesproken door het speciale gerechtshof van Parijs, walgelijk maar niet verrassend.

De 14 Basken en Bretoenen betalen hun tol aan het gerecht dat de orders volgt: onderdrukking, fichering, leugens en manipulatie van militanten die zich verzetten tegen een republiek die niet ophoudt ons volk en onze cultuur te bestrijden.
De CBIL is solidair met de veroordeelde militanten en zal alle acties, ten voordele van hen, steunen.

Bevet Breizh Dizal’ch ha Diveliel
www.cbil.lautre.net

In MEERVOUD (zie link)

Bretagne: nieuws van de politieke gevangenen

In maart werd bekend dat vijf Basken en tien Bretoenen tussen 1 en 30 juni in Parijs zullen moeten terechtstaan in de Plevin-zaak. Ze zouden betrokken zijn geweest bij de spectaculaire explosievenroof van 28 september 1999 in het Bretoense plaatsje Plevin. Het proces wordt voorgezeten door rechter Yves Jacob die vertrouwd is met ‘antiterroristische’ zaken en ondermeer de zaak Erignac behandelde.
In Bretagne zijn de politieke gevangenen al een hele poos in de actualiteit. Nadat in 1999 de eerste aanhoudingen werden verricht, bleek al snel dat de Franse overheid zich niet naar behoren gedroeg. De Bretoense beweging werd door het slijk gehaald en de links-nationalistische gevangenen werden soms uitermate slecht behandeld. Al jaren zaten Bretoense militanten in voorhechtenis toen ze vorig jaar werden vrijgesproken van de moord op een Mc Donald’s-bediende! Enkele werden streng bestraft voor hun aandeel in kleinere aanslagen. De anderen zaten onschuldig vast.
Ondanks de vrijspraak blijven Franskiljonse media beweren dat de Bretoense militanten veroordeeld zijn voor moord!
Paskal Laizé heeft intussen het dagblad ‘Le Télégramme’ voor de rechter gedaagd.
Recent werd Gérard Bernard, die drie jaar in voorlopige hechtenis zat in de Plevin-zaak, voor 80% invalide verklaard. Tijdens zijn gevangenschap (1999-2002) kreeg Bernard niet de nodige verzorging, ondanks luide protesten.
Voor meer achtergrond over de Bretoense politieke gevangenen zie de webstek van CARB (Coordination Anti-Répréssive de Bretagne): http://prizonidi.free.fr
Met enkele teksten in het Nederlands!

Uit Meervoud april/mei 2005
Jan Van Ormelingen

De meeste originele Franse krantenartikels zijn van het Internet verdwenen…

http://fr.wikipedia.org/wiki/Basques_de_Pl%C3%A9vin

http://www.skoazell-vreizh.org/galleg/kannadig/plevin.htm

http://www.skoazell-vreizh.org/

http://www.askatasuna-uztaritze.org/dossier_fr/plevin/proces_plevin.htm

http://www.breizh.info/breizh/sections/politique/proces_plevin4003/view

http://www.breizh.info/breizh/sections/politique/proces_plevin4306/view

http://ekaitza.free.fr/978/procesPlevin.html

http://www.nuagesdemots.net/Af/Affaire%20de%20Pl%C3%A9vin.html

http://nantes.indymedia.org/article.php3?id_article=4550

Voor foto’s en tekeningen van het proces

http://www.skoazell-vreizh.org/galleg/proces_plevin_photos.htm