Rond 6 u 30 weeral opstaan. Het ontbijt is heel pover, een stuk frans brood met wat confituur en dat is het. Alhoewel genoeg voor mij.
Als we willen vertrekken voor onze uitstap, staat het ontvangstkommittee klaar, met juweeltjes
endergelijke dingen.
De route is prachtig. De rijstvelden wisselen elkaar af. Onderweg houden we halt aan een varkensmarkt. Gajia is hier nog niet langs geweest. Ocharme die beestjes, ze hangen allen vast met hun achterpoot. En ik veronderstel om te zien of het een goei beest is, steken ze een stok in het dier zijn keel, en keelt het verschrikkelijk uit.
Lekker buiten gegeten, daarna nog een typische mark bezocht. In een winkel hebben we toch nog een beetje 'belgische' kaas en koekjes gekocht, je weet nooit hé.
Na het avondeten kruipen we snel het bed in, voor een goede nachtrust.
6u30 opgestaan voor onze eerste uitstap. Het zonnetje schijnt al flink. Het eerste wat al opvalt is dat er geen verkeerslichten zijn. Onze eerste stop is een bezoek aan de plaatselijke aluminiumfabriek, allée "fabriek", het recuperen van oude aluminium wordt gesmolten en gegoten tot potten en bestek. Als hier arbeidsexpectie langs moest komen, dan werd alles direct gesloten. Ze lopen op blote voeten en met potten gesmolten aluminium rond.
In het dorp zien we een jong gastje lopen met een T-shirt met het opschrift Turnhout op. Grappig om zien
De luchthaven lag er zeer primitief bij. Ik dacht dat we in de middle van de middeleeuwen waren. Eerste reaktie is wel : waar zijn we toch terecht gekomen. Alles moet er ook 3 keer gecontroleerd worden, en dan op welke wijze !!!!! De weg naar het hotel is ook zo primitief, nog niet eens een verharde weg.
En het geld is niet te schatten. 1euro = 3000 aria. En nergens kunnen we geld laten wisselen, dus nu zitten we met een heel pak geld op zak.
Vandaag staat er niks meer op het programma, maar gids Frans neemt ons nog mee naar een heiligdom. De naam ben ik vergeten, want de namen zijn zo lang en bijna niet uit te spreken. De plaatselijke gids, doet zijn best, maar we zijn te vermoeid om te luisteren. Rond 5 uur keren we terug naar het hotel, tijd om te relaxen. Wat pa dan ook doet.
Om 11 uur is het verzamelen in Zaventem, we zijn met 20 man. Met de bus rijden we naar Parijs, een rit van bijna 4 uur. Als we in Parijs aankomen blijkt dat we niet op Charles De Gaule moeten zijn maar Orly. In deze luchthaven is de chauffeur nog noooit geweest. Hij heeft meer dan een uur moeten rondtoeren vooraleer hij de ingang had gevonden. Dus we waren maar juist op tijd klaar voor onze vlucht. Het is hier dan ook een echt wespennest, ofwel was de bus te hoog ofwel mocht hij er niet door.
Aangekomen in Antananavio hebben we ook nog eens een uur moeten wachten vooraleer de gids opdaagde. Ik heb dan ook nog een paar keer naar de blauwe vogel gebeld, maar blijkbaar werden we pas 's avonds verwacht, terwijl we er nu al rond 2 uur waren.
Uiteindelijk werden we met taxi's na het hotel gebracht.
Als we opstaan, staat het zonnetje al hoog aan de hemel. We gaan een wandeling maken in het tropisch bos van ongeveer 3 uur. Wat een wildernis, we gaan op zoek naar lemuren, een klein soort stokstaartje. Er zitten ook prachtige vogels, maar om beestjes te filmen of foto van temaken is niet gemakkelijk. Maar de natuur is nog echt puur. Van dit park heb ik de naam kunnen onthouden het Nationaal park Ranomafona. Dit is nog één van de gemakkelijkste namen.
In de namiddag hebben we een abortorium bezocht. Er staan wel 150 vershillende soorten bomen. Maar het park is niet eht onderhouden.
Morgen is het weer zover. We vertrekken weer op vakantie, met deze keer Madagascar als eindbestemming. We kijken er erorm naar uit. Ons reisverslag kan je hier volgen in de mate dat de internetverbindingen het ginder toelaten natuurlijk!
Groetjes en tot een volgend bericht.
Betty
