|
Ik krijg de werkmicrobe maar niet dood.
Toen ik in december 1997 op 60 jarige leeftijd met pensioen ging stelde ik mij het leven voor kijkend vanuit mijn luie zetel of liggend vanuit mijn tuinstoel. De eerste maanden, het was nog winter, lukte mij dat redelijk maar toen kwam de lente, de dagen werden langer en de lente kriebelde mij als nooit tevoren. Gedaan met stilzitten, ik werd zot en kwam tot de vaststelling dat ik nu eindelijk tijd had om te doen waar ik vroeger geen tijd voor had.
Intussen ben ik dertien jaar thuis – lieve mensen waar zijn die dertien jaren naartoe? - en ben actiever dan ooit.
Fotograferen, filmen, muziek maken, wandelen, fietsen, mijn kleindochter zij hebben er voor gezorgd dat die 13 jaren zijn voorbijgevlogen.
In de voorbije jaren volgde ik een cursus videobewerking en een cursus digitale fotografie en beeldbewerking. Daarna volgde ik een cursus keyboard- en gitaar spelen, tekenen en schilderen, videofilmen scenario schrijven en shotlists maken en vandaag anno 2013 ben ik op 75 jarige leeftijd begonnen aan een cursus webdesign.( op onze leeftijd hebben onze hersentjes extra oefening nodig) Mijn vrouw, kinderen en kleinkind (die intussen al 20 jaar is) bekijken dat allemaal een beetje hoofdschuddend zo van " als de ouwe maar braaf is"
In kennis van de computer wil ik mijn kinderen en kleinkinderen overtroeven en mensen die jonger zijn dan ik komen soms mijn hulp vragen. Mooi toch!
Het leven is te kort en te mooi lieve mensen om nu al op je lauweren te rusten. Bezig zijn houd je jong en gezond en onze geest moet dagelijks geoefend worden om niet te versuffen. Ik hoop in de toekomst met deze webpagina andere senioren hints te geven om aan te slag te gaan.
|
