Er sterft een nonneke. Zij gaat NATUURLIJK naar de hemel, waar ze door Sinte Pieter met open armen ontvangen wordt. Ze krijgt er een rondleiding als een koningin. Alles is mooi en schoon en proper en.... Tot ze in een gang komen waar er een verschrikkelijk gekrijs te horen is achter één van de deuren.
Wat is dat?" vraagt het nonneke. "Wat gebeurt daar in 's hemelsnaam?" "Och", zegt Sinte Pieter, "daar moet je niet op letten, daar worden de gaatjes in de rug geboord om de vleugeltjes op te hangen." Ze gaan verder en alles is weer mooi en schoon en proper... Tot ze weer in een gang komen met een nog verschrikkelijker gekrijs achter één van de deuren. "Wat is dat dààr dan?", vraagt het nonneke met de hand voor de mond om haar verbazing en afschuw te verbergen. "Och", zegt Sinte Pieter, "niet op letten, hier wordt dan weer het gaatje geboord in het achterhoofd om het aureooltje op te hangen." "Amaai", zegt het nonneke, nu héél verontwaardigd en uit haar lood geslagen, "hier blijf ik niet! Wat een bloederige en wrede toestand! Ik ga veel liever naar de hel dan!!!" Nu is het de beurt aan Sinte Pieter om verontwaardigd te kijken en hij roept dan ook verschrikt uit: "Maar dààr gebeuren verschrikkelijke dingen! Die wil jij niet meemaken! Daar gaan ze je zelfs verkràchten!" "Dat is niks", zegt de non, "DAAR heb ik al een gaatje voor!"
Een vader gaat naar het gemeentehuis om zijn pasgeboren zoon te laten inschrijven. "En hoe heet hij?", vraagt de ambtenaar. "Gulden, meneer", zegt de vader trots. "Dat zal niet gaan...", antwoord de ambtenaar. "Hoezo?", zegt de vader . "Mijn twee andere zonen heten toch Mark en Frank."
Een moeder was in de keuken aan het werken, toen ze haar vijfjarig zoontje hoorde spelen in de living met zijn treintjes.
Ze hoorde de trein stoppen en haar zoontje zeggen : "Al de imbicielen die nu willen afstappen moeten gdvrdmme maken dat ze van de trein zijn, want dit is de laatste halte!" "En al de onnozelaars die nu willen opstappen moeten maken dat ze met hun luie kont op de bank zitten want wij gaan vertrekken !" De verbaasde moeder stapt de living in en zegt tegen haar zoon: "Zulke taal gebruiken wij niet in dit huis, maak dat je in je kamer zit en dit voor twee uren. Als je terug uit je kamer komt wil ik zo geen woorden meer horen !" Twee uren later zit het zoontje terug in de living te spelen met zijn treintjes en hoort de moeder haar zoontje zeggen : "Aan al de passagiers, vergeet aub uw bagage niet mee te nemen. Wij danken u en hopen dat het een aangename reis was en hopen u weldra terug te mogen ontmoeten."
Ze hoort haar kleine bengel verder vragen: "Voor al degenen die juist terug zijn opgestapt, niet roken in de trein aub. Wij hopen dat u vandaag een aangename en ontspannende reis met ons kan meemaken." Op het moment dat de moeder begint te glimlachen, hoort ze haar zoontje zeggen : "En voor al diegene die pisnijdig zijn met de twee uren vertraging, u moet bij die trut in de keuken zijn.
Kim Gevaert en Tia Hellebaut schrijven geschiedenis in de Belgische atletiek. Samen 3 gouden medailles in het hoogspringen, 100 meter en 200 meter sprint op de Europese kampioenschappen atletiek. Super voor Kim, ze wint twee medailles op één Europees kampioenschap. Dat deed nog maar één dame haar voor. Proficiat allebei.
Een jonge arbeider stapt met knikkende knieën het kantoor van de directeur binnen: "Baas, zou ik alstublieft - indien het mogelijk is vrijdagmiddag vrijaf kunnen krijgen?" "Wablief?!" brult de baas. "Euh...wel...ik trouw vrijdag..." , zegt de arbeider, "en...m'n vrouw zou het leuk vinden...als ik erbij kon zijn."
Een ouder echtpaar nodigde de buren uit om te komen eten. Telkens als de oude man zijn vrouw iets vroeg, begon hij met 'schat', 'lieveling','duifje', 'honnepon' enzovoorts. De buren waren onder de indruk, want het echtpaar was al bijna 60 jaar getrouwd. Toen de vrouw even naar de keuken was, zei de buurman tegen de man: "Ik vind het zo mooi dat u uw vrouw na al die jaren dat u getrouwd bent, nog steeds koosnaampjes geeft". De oude man boog zijn hoofd en zegt. "Om eerlijk te zijn, ik kan al tien jaar niet meer op haar naam komen."
Een jongeman biedt zich aan voor een baantje als schoorsteenveger. De baas vraagt hem naar zijn kennis en ervaring, en biedt hem een sigaret aan. "Nee, dank u" , zegt de toekomstige schoorsteenveger, "Ik verdraag geen rook."
Lieve wil uit de trein stappen, maar laat een pakje liggen. Een heer houdt haar tegen en wijst naar het pakje. "Laat maar liggen" , zegt Lieve. "Het is het middageten van mijn man. Hij werkt bij de afdeling Verloren voorwerpen."
De plaatselijke landbouwers organiseerden gisteren een smultoer met de fiets. Bij dit prachtige weertje vol zon en 25 graden en met meer dan 600 deelnemers was dit wel een festijn. Een tochtje van 25 km en 6 stopsplaatsen met aperitief, soep, hoofdgerecht, tussendoortje (druiven), dessert en ten slotte een drankje als afsluiter. Door het mooie weer hebben we achteraf bij een paar drankjes, nog een paar uurtjes blijven plakken.
Schoonmoeder heeft besloten een test te doen. Op een mooie zomerse namiddag wandelt ze met haar schoonzoon Frank langs een kanaal. Plots slaat ze zogezegd haar voet om en valt in het kanaal. Frank twijfelt geen seconde en springt achter haar aan.
De volgende dag staat er voor Frank zijn huis een Peugot 205 cabrio met op het dashboard een briefje: "Beste Frank, bedankt voor hetgeen je voor me gedaan hebt, je schoonmoeder Greta." Een week later is het de beurt aan een andere schoonzoon, Dirk. Terug wandelen ze langs het kanaal, Greta slaat zogezegd haar voet om en struikelt in het water. Ook Dirk aarzelt geen seconde en redt haar van de verdrinkingsdood. De volgende dag staat ook voor Dirk zijn woning een Peugot 205 cabrio met een briefje dat zegt: "Lieve Dirk, bedankt voor hetgeen je voor me gedaan hebt, je schoonmoeder Greta."
De volgende week is haar laatste schoonzoon, Bertrand aan de beurt. Weer langs het kanaal wandelen, voetje omslaan en in het water vallen. Nu, Bertrand, die kijkt even naar links en rechts, die ziet dat er niemand in de buurt is en wandelt verder. De volgende dag staat er voor Bertrand zijn garagepoort een Porsche 911 cabrio! Ook hij vindt een briefje op het dashboard met de tekst: "Beste Bertrand, bedankt voor hetgeen je voor me gedaan hebt, je schoonvader Albert."
Hallo, mijn naam is Frans. De meeste zeggen Franske. Ik ben geboren op 12/09/1950, dus 60 jaar jong. Woonachtig in Zarren, deelgemeente van Kortemark.(West -Vl.) Bruggepensioneerde, dus veel tijd voor mijn hobby's : computeren, fietsen, tennissen en muziek. 'k heb 2 dochters en 2 kleinkinderen en een vriendin Roos, (het zonnetje in mijn leven)