Een vader stopt zijn 3-jarig dochtertje in bed, vertelt haar een verhaaltje en luistert dan naar haar gebedje vóór het slapen gaan dat eindigde met de woorden: "God zegene Mama, God zegene Papa, God zegene Oma en vaarwel Opa." De vader vraagt, "Waarom zeg je vaarwel Opa?" Het meisje antwoordt, "Ik weet het niet, Papa, ik voel dat ik dat zó moet zeggen." De volgende dag sterft de grootvader. De vader vond dit een vreemd toeval. Enkele maanden later steekt hij zijn dochtertje weer in bed en luistert naar haar gebedje: "God zegene Mama, God zegene Papa en vaarwel Oma." En de volgende dag stierf de grootmoeder. "Goeie God", dacht de vader, "dit kind is in contact met de andere kant." Enkele weken later hoort hij het dochtertje bidden: "God zegene Mama en vaarwel Papa." De vader schrikt zich een ongeluk en doet 's nachts geen oog dicht. 's Morgens trekt hij behoedzaam naar zijn kantoor, waar hij het de hele dag op zijn zenuwen had, zelfs niet durfde te gaan lunchen en om de haverklap naar zijn horloge keek. Hij nam zich voor dat als hij middernacht haalde, alles dan OK zou zijn. Hij voelde zich veilig op kantoor, zodat hij in plaats van naar huis te gaan, daar bleef zitten koffie drinken opspringend bij elk onverwacht geluid.
Eindelijk om middernacht, slaakte hij een zucht van opluchting en ging naar huis, waar zijn vrouw hem achterdochtig vroeg, "Dat is ook de eerste keer dat je zo laat thuis komt na je werk. Wat scheelt er?" Hij zei, "Ik wil er niet over praten, dit was de ergste dag van mijn leven." Zij antwoordt daarop, "Denk jij dat je een slechte dag hebt gehad, je zal nooit geloven wat mij overkomen is. Vanmorgen is de postbode zomaar dood gevallen vóór onze deur.
Lodewijk neemt deel aan het jaarlijkse jachtpartijtje, maar onhandig als hij is, laat hij zijn geweer per ongeluk afgaan, waardoor hij een schot hagel in zijn geslachtsdelen krijgt. De arme jongen wordt gek van de pijn en hij weet niet hoe snel hij bij dokter Vandenberghe moet zijn. "Kleedt u zich maar uit", zegt de dokter, "dan zal ik u onderzoeken". "Dokter, het is echt vreselijk, m'n piemel zit vol hagel!" , antwoord Lodewijk. "Wacht," zegt de dokter, "ik zal u een adres geven: Rob van Diemen, Stationsweg 28..." "Is dat een arts?" : vraagt Lodewijk "Nee, dat niet. Maar hij heeft met hoge cijfers het conservatorium doorlopen" , antwoord de dokter. "Daar snap ik echt geen klap van! Wat zou die man voor mij kunnen doen?" , vraagt Lodewijk. Daarop antwoord de dokter : "Hij is fluitist. Misschien dat hij u een vingerzetting kan leren, zodat u bij het plassen niet in uw gezicht spettert".
De ene vrouw vraagt : "Goh buurvrouw; jij bent nog jong en knap, zou je niet een keer topless willen zonnen in je tuin?" De andere vrouw zegt : "Hoezo dat?" Antwoord de ene terug : "Oh; m'n man moet het gras weer eens een keer gaan maaien."
Op de Meir is er een vreemdeling gras tussen de straatstenen aan't plukken, om te eten. Burgemeester Patrick Janssens komt voorbij en ziet de man bezig. "Wat zijt gij aan 't doen beste man?" , vraagt hij. Waarop de man zegt: " Ikke gras ete, anders ikke dood van den hoenger." "Dat is toch geen doen", zegt hij.
Janssens schiet in z'n portefeuille en geeft de arme man 20 Euro en... zegt: "Ga maar op 't hoekske, in 't restaurant goed eten." De arme man schiet gretig het restaurant binnen. Een week later zit hij weer gras te plukken op de Meir. De Winter komt voorbij en vraagt aan de vreemdeling wat hij aan 't doen is. De arme man zegt: "Ikke gras ete, anders ikke dood van den hoenger." "Dat is toch geen doen", oppert De Winter.
Hij schiet in z'n portefeuille en geeft de man trots 1 Euro. De arme man kijkt vragend. Waarop De Winter zegt: "Allee manneke dat is voor den tram. Op Linkeroever staat het gras 1 meter hoog."
Twee jongetjes zijn buiten aan het opscheppen. "Mijn vader is veel beter dan de jouwe." : zegt de eerste. "Nietes! " : antwoord de tweede. "Welles! " : zegt de eerste terug. "En mijn moeder is ook beter dan jouw moeder!" Waarop de tweede antwoord : "Dat is waar, dat zegt mijn vader ook altijd."
Hallo, mijn naam is Frans. De meeste zeggen Franske. Ik ben geboren op 12/09/1950, dus 60 jaar jong. Woonachtig in Zarren, deelgemeente van Kortemark.(West -Vl.) Bruggepensioneerde, dus veel tijd voor mijn hobby's : computeren, fietsen, tennissen en muziek. 'k heb 2 dochters en 2 kleinkinderen en een vriendin Roos, (het zonnetje in mijn leven)
