Zondagavond 19h00. Wat heeft de week ons gebracht.

Ben snipverkouden mijn week gestart en om zeker geen risico’s te nemen om  nog meer ziek te worden ben ik tot en met donderdag binnengebleven. Vooral woensdag, met het prachtig zonneweer viel dit zwaar. Gelukkig ben ik voor mijn inspanningen beloond zodat ik nu praktisch snotvrij ben.

Vrijdag, in de voormiddag ben ik nog eens naar mijn werk geweest; enerzijds om een evaluatie te geven anderzijds om mijn evaluatie te krijgen. ‘s Middags samen gaan eten met Jean-Pierre en Jefke zoals vroeger. Daarna naar Oostende gereden op bezoek bij de grootouders van Dieter.

Gisteren was ik  vroeg uit de veren. Eerst enkele boodschappen gedaan, Makro, bakker, markt…. In de namiddag naar ons moeder waar alles normaal was.

Vandaag zouden we, Jan en ik, onze eerste fietstocht van dit jaar ondernemen, maar de mist besliste er echter anders over. In de plaats dan maar met Francine naar de markt geweest. Dieter en Lien+ukje zijn deze middag komen eten. Het was leuk en oma heeft de kans gehad om ukje te voelen bewegen. ’t Wordt een jongen zegt oma ???? Ze waren nog maar pas vertrokken of er was een nieuwe leuke verrassing; mijn kozijn Marc was voor een schaaktornooi in Grimbergen en is eens langsgekomen. Het was al lang geleden dat we nog de kans hadden gehad voor een goede babbel. Had er echt niet bij stilgestaan dat Marc reeds 65 is, en op pensioen (wat gaat alles zo vlug).

Morgen gaat Francine voor 2 dagen naar Poperinge, zodat ik het kot weer voor mij alleen heb (als de kat van huis is, dan dansen de ….) Zelf ga ik morgenmiddag lekker eten met enkele collega’s.  Dit is een jaarlijkse leuke traditie. Hopelijk schijnt het zonnetje zodat ik de afgelaste fietstocht van vandaag toch kan maken met Jan. ‘k Ben echt benieuwd hoe het met mijn conditie gesteld is.

In de tussentijd naderen we zeer vlug de 2^de fase van de behandeling. Donderdagnamiddag CT scan, zondag opname in het ziekenhuis en maandag de ingreep. Vandaag 14 dagen zijn we hopelijk al goed aan het recuperen en kijken we reeds uit naar de dag dat we terug naar huis mogen. Voorlopig ga ik zeer rustig om met wat er op mij afkomt; hopelijk kan ik het zo houden.

Zij die geloven in een kaarsje branden, doen! Voor de anderen, laat ons allen onze vingers kruisen en hopen dat de ingreep vlot verloopt en dat ze alle kwaad kunnen wegnemen.

Mijn volgende bericht zal wellicht vanuit de kliniek verstuurd worden of Francine zal de honneurs waarnemen. Tot dan. Groetjes

17-02-2013, 20:25 geschreven door Frama

Hallo beste blog vrienden, hier zijn we dan terug. Ja, het is al 14 dagen geleden dat jullie nog iets nieuws hebben kunnen lezen De reden was natuurlijk niet dat ik het beu ben om te schrijven maar in de tussentijd hebben we genoten van een weldoende 11 daagse in Gran Canaria.

Op woensdag 30 januari was Jan onze piloot van dienst om ons om 4h30 naar Zaventem te brengen (dank je Jan). Een dikke trui met daarop nog een goede vest waren nodig om ons warm te houden. Toen we 10h30 aankwamen zat de vest al in de rugzak en de trui volgde vlug. Een uurtje later zaten we ons eerste glaasje Cava te drinken op het terras van het hotel (in afwachting van onze kamer) en in de namiddag waren we al aan het relaxen aan het zwembad. We kunnen alleen maar bevestigen dat het op de Canarische Eilanden constant lente is. Steeds zijn we verbaasd dat de bloemen nog aan het bloeien zijn en dat we eind januari in T Shirt kunnen gaan wandelen. Onze dagen zagen er ongeveer hetzelfde uit, opstaan rond 8h00, ik de krant en de mails gaan opladen op de IPad. Onze geprefereerde stoelen aan het zwembad klaarzetten en daarna genieten van een ruim ontbijtbuffet. Omstreeks 10h00 vertrokken we voor een wandeling van 2 tot 2h30, nog enkele boodschappen doen en daarna relaxen met een goed boek en als het weer het toeliet zelfs een zwemmeke doen. S’ Avonds avondbuffet, met terug een zeer ruime keuze + flesje wijn. Daarna nog even de benen strekken op de dijk en naar bed. Jullie beseffen wellicht dat het leven daar zwaar om dragen was, maar dit was wel onze opzet: rusten en de batterijen opladen voor wat nog komen zal. Zaterdag was onze afreisdag, onze vlucht was slechts om 21h20 zodat we nog een volledige dag aan het zwembad hebben kunnen doorbrengen. Nu was het de omgekeerde wereld als bij het vertrek, vertrekken in lichte kledij en de trui en vest in de rugzak. Wat was Raoul toch zo blij dat hij ons om 4h00 ’s morgens mocht komen ophalen (waarvoor dank Raoul). Voor ons was er een temperatuursverschil van ± 20 graden.

Het geeft ons beiden deugd gedaan, zeker nadat de laatste week wel zeer stressvol was geweest. In het begin was het een beetje aftasten wat ik wel of niet kon eten; het leek wonderwel goed te gaan en na een paar dagen heb ik zelf een glaasje wijn meegedronken.  Tot dan had ik ook geen vers fruitsap durven drinken en ook dat lukte. Dus alleen maar positief nieuws =  gevolg is dan ook dat er een kilootje is bijgekomen. Voor mij minder erg maar voor Francine… ..

De volgende 2 weken zullen terug druk zijn. Ja, vandaag 14 dagen lig ik nu wellicht op de recovery afdeling te bekomen van de ingreep. Dit is iets waar we niet echt naar uitkijken, maar indien het toch moet gebeuren dan liever zo vlug als mogelijk. Tot nu voel ik er mij nog rustig bij, hopelijk blijft het zo.

Ga nu maar afsluiten, tot weldra.

11-02-2013, 20:40 geschreven door Frama