De zwaarste rit tot op heden is achter de rug. Een echte bergrit over de Pyreneen met 16 km klimwerk tussen het Franse St Jean Pied de Port en de Puerto de Ibaneta, gelegen op 1057m hoogte. De klim varieert tussen de 7% en 9% en brengt ons via de Spaanse grens door een landschap van hoge bomen, rotsen en meerdere watervalletjes naar Spaans Baskenland. Boven op de top is het fris en mistig. Een klein monument en een moderne kapel sieren het geheel. Naast Hollandse fietsers zien we steeds meer en meer stappers op weg naar dezelfde eindbestemming. Zij gebruiken, daar waar mogelijk, de G-R wandelpaden. Na een korte afdaling komen we in Roncevalles aan, een klein pelgrimsdorpje. We besluiten even te rusten maar worden aangeklampt door een Hollands koppel dat op weg naar Compostela is met de auto. Ze waren ons voorbijgereden in volle klim. Leuke mensen die veel respect vertoonden voor onze prestatie. Als afsluiter krijgen we in Espinal nog een klim van 6% erbij, en dat lukt nog wonderwel. Rond 16u30 aangekomen in een piepklein dorpje juist voorbij Biskaretta, namelijk ERRO ( ook naam van de rivier). We genieten nog na van onze dag en delen het hotel samen met nog 4 andere fietsers - uiteraard Hollanders !
Een overgetelijke fietswerkdag beleefd. De start uit Dax verliep moeizaam en door omstandigheden waren we op een drukke hoofdweg geraakt en niemand kon ons op de juiste weg helpen, gevolg 12 km teveel gereden. Eindelijk in Cagnotte geraakt en voor het eerst kennis gemaakt met de eerste echte heuvels, met op de achtergrond de Pyreneeen. Het landschap is prachtig en het verschil met De Landes onbeschrijfelijk. Het was vandaag opnieuw warm en ik geloof dat we menig litertje vocht verloren hebben. De conditie is goed en ik stel vast dat Nic, ondanks haar negatief klimgevoel, toch vrij vlot elk bergje oprijdt. De rest zien we wel. Na het dorpje Caresse volgen we de Navarra route, die ons naar St Jean Pied de Port voert. Het landschap is uitzonderlijk mooi maar lastig door de vele klimmetjes na elkaar. Uiteindelijk komenn we aan in Ostabat en logeren opnieuw in een Gîte bij Izarrak. We zijn hier in Frans-Baskenland en de eigenaars van de Gîte ontvangen ons met open armen. Het mooie gebouw ligt op het hoogste punt van het dorp. Samen met een 15 tal stappers beleven we een plezante avond. De baas met Baskische barret zingt voor de ganse groep, voor, tijdens en na het eten, meerdere Baskische liederen, en iedereen zingt uit volle borst mee. De apero en wijn zijn van eigen huis en smaken heerlijk. Moe en tevreden sluiten we de dag af en zien langzaam de avond in de vallei neerdalen. Honderden krekels zorgen voor een laatste concert.
Deze morgen zijn we om 8 u vertrokken na zelf voor ons ontbijt te hebben gezorgd. De hemel was staalblauw en een mooie dag kondigde zich aan. Het rijden door de Landes is iets appart; eindeloze vlakke wegen tussen de dennebomen en links en rechts het geluid van vele krekels. De natuur oogt groen, maar blijkbaar heeft de voorbije maanden de storm hier lelijk huis gehouden. Honderden bomen zijn gesneuveld en overal is men bezig het hout aan het samenbrengen. Enkele immense sproeimachines trokken uiteraard onze aandacht, maar verder zie je de ganse dag bijna niemand. Maisvelden worden hier massaal aangelegd, maar houthakken is blijkbaar toch de hoofdactiviteit. In het dorpje Labouheyvre de plaatselijke St Jacobskerk even bezocht (stempel), en hier was de kerktoren in januari 2009 weggewaaid.De herstelling laat op zich wachten want er zijn geen centen (zegt de pastoor). Op de vlakke wegen verliep onze tocht relatief snel; na de middag waren we in Lesperon, plaatsje vanwaar je soms de Pyreneeen kan zien. Gezocht, maar niets ontdekt. We besloten omdat het toch vlot ging, verder door te rijden tot DAX, een grotere, drukke stad en gekend als kuuroord. We logeren in het fraai hotel Jean Le Bon, met inclusief zwembadje. Vanaf hier begint Frans-Baskenland, wat betekent dat onze doortocht door het land van "Le pain, Le vin et Le Boursin "er bijna opzit. En zoals Nic zegt, den drive is er nog altijd.! Actueel hebben we dan ook al meer dan 1300 km gereden. Sinds gisteren zien we regelmatig grote borden die verwijzen naar St Jacques de Compostela; de route is erkend als cultureel erfgoed.
Vandaag een relatief rustige dag achter de rug. Vertrokken na een uitgebreid ontbijt in Hotel Le Porge en vrijwel onmiddellijk op een "fietsautostrade" langs het Bassin d'Arcachon tot het dorpje Belin-Béliet. Deze kaarsrechte banen met asfaltbedekking lopen meestal door de eindeloze dennebossen, waar opmerkelijk veel varensplanten groeien. Auto's kom je op deze wegen nooit tegen en enkel bij het doorkruisen van een dorpje moet je goed uitkijken. Wij beginnen zowaar de heuveltjes te missen. Het weer was opnieuw prachtig en na de middag werd het zelfs heet ! Vandaag onze lunch genomen in de schaduw van dennebomen. Rond 16 u waren we op onze bestemming, namelijk in Moustey, een klein dorpje dat juist op 1000 km van Compostela ligt....Een eeuwenoude grote gedenksteen aan de ingang van het kerkje wordt dan ook regelmatig vastgelegd op de gevoelige plaat.
We logeerden ditmaal in een Gîte, voor ons een nieuwe belevenis, maar toch leuk. Het was een bijgebouw van een grote boerderij. Allerlei dieren (paarden, geiten, kippen en zelfs een buffel) liepen er vrij rond. Voor de durvers kon je zelf in een tipi slapen, doch wij verkozen de kamer met douche. Na ons zijn nog andere gasten aangekomen, een duitse stapper met 2 franse lotgenoten. Rond 20u kwam er zelfs nog een belgisch koppel uit Relegem met de fiets aan. Zij hadden er 135 km opzitten maar reden de Catharenroute. Als avondmaal hebben we eens een Kebab bij "Momo" gedaan. Wij hebben "tajine de boeuf" geproefd. Het stoofpotje was lekker en de uitbater uitermate vriendelijk. De wijn was aangepast. PS : in elk frans caféetje kan je probleemloos Belgisch bier drinken, zowel van het vat of uit de fles. Het thuisgevoel is altijd een beetje dicht bij.
Deze morgen waren we al vroeg wakker om zeker en vast de overzetboot in Royan van 7u50 niet te missen. Ons hotel lag op 2,5 km van de haven en de hotelier had alle moeite gedaan dat we om 7u reeds konden ontbijten. De overzet verliep vlot naar Pointe De Grave, vanwaar we langs een oude spoorbedding door de natuur fietsten (cfr Leirekensroute). Het werd opnieuw vlug warm , en de diverse kuststeden ( Soulnac sur Mer, Montalivet en Hourtin) waren blijkbaar nog in ochtendslaap (vele mobilhomes gezien). De weinige fietsers die we ontmoeten waren...Duitsers, die dachten dat we landgenoten waren. Hier voor de eerste maal kennis gemaakt met "Piste cyclable"; een soort fietspad afgezonderd van de weg. Af en toe heel plezant, vooral in de vele bossen waar krekels hun concert hielden. De meeste wegen langs dit traject lagen vol met denappels en gedurende bijna de ganse dag hoorden we het geluid van vallende appels. Vandaag door het warme weer veel gedronken (water met suiker en of citroen) en regelmatig alles goed ingesmeerd. Nicole heeft last van koortsblijntjes door de wind en de zon. Om de oude Pelgrimswegen te volgen hebben we gedurende een 10 tal km een oude (mountainbike)route door het bos gevolgd, maar dit werd voortijdig gestopt om lekke banden te vermijden. We logeren vandaag in "Le Porge" in een fraai hotelletje met vriendelijke uitbaters. Er is zelf een zwembad en Jacussi aanwezig,maar dit hoeft nu niet voor ons. Door een technisch misverstand dachten we dat het hotel in LE PORGE OCEAN gelegen was; de kleine badplaats 15 km vroeger. Gevolg : een extra inspanning die weegt, maar uiteindelijk de moeite loonde. Tomorrow it is an other day en fietsen we richting Moustey. Onze fietsen doen het goed en van onze koerskledij alleen maar positief nieuws.
Hallo hier zijn we weer; blij voor jullie diverse reacties en uiteraard binnen de mogelijkheden van onze trip trachten we iedereen te informeren. Vandaag opnieuw vertrokken rond 8u omdat een zomerse dag zich aankondigde. Onze benen waren opnieuw in orde na voldoende slaap en een stevig avondmaal. Enkele kleine klimmetjes kondigden zich aan, maar werden door ons beiden zonder problemen overwonnen. In St Jean d'Angely, na 18 km gestopt voor onze pelgrimsstempel en belegde broodjes. Een inwoner vertelde me dat dit stadje verbroedert met het Belgische Damme en was vroeger een belangrijke étappeplaats voor Pelgrims (te voet). Vandaag loont een bezoek zeker en vast de moeite ! Onze 2e stopplaats was het gekende maar drukke Saintes, een historische stad met Romeinse roods en een bijzondere Kathedraal, samen met meerdere kerken. Wij fietsen nu verder in de Charente streek (Pinot!) enigszins heuvelachtig en tot Royan zien we veel uitgestrekte akkers en links en rechts vele wijnranken. Voor het nageslacht en de vrienden werden opnieuw diverse foto's genomen. Ditmaal logeren we in een klein, eenvoudig hotel nabij het station van het mondaine havenstadje Royan. Het weer is prachtig, en de zon schijnt hevig; 29° is de temperatuur om 19u. Na een rondrit (met de fiets) besluiten we de eerste overzetboot van de Gironde van 7u50 morgenvroeg te nemen. De overzet gaat naar Pointe De Grave (cfr de naam van mijn collega te Brussel) en duurt ongeveer 20 minuten. Hierdoor vermijden we het drukke en gevaarlijke traject door Bordeaux. We zullen morgen de kustlijn gedurende meerdere tientallen kilometers volgen langs de Atlantische Oceaan; de weg die reeds eeuwen geleden door Engelse Pelgrims gevolgd werd en wordt. En naar ik verneem moeten we vanaf nu zeker eens franse mosselen, oesters of andere zeevruchten proeven (is altijd nog goed voor iets extra..) nu we het Bassin van Arcachon naderen. Ondertussen ben ik favoriet geworden van "Perrier", het levende franse water; alhoewel 's avonds een regionaal wijntje bij het eten niet te versmaden is.
Dag 9 : 29 mei 2009 : Iteuil - Aulnay de Saintonge: 88 km
Na de vermoeiende dag van gisteren, vroeg uit de veren en vertrokken rond 8u voor een heuvelachtige tocht met opnieuw enkele pikante heuvels (wij denken vaak aan "den Onkerzele"). Het weer was vandaag met ons, zon,en wind in de rug;meer moet dat niet zijn ! En blijkbaar zijn de benen ook goed, want alles verliep perfect. De stad MELLE ... was de enige provinciestad van betekenis. Voor de rest was de tocht een aaneenschakeling van diverse kleine dorpjes,waar blijkbaar niemand zich op straat toont en alles rustig en stil is. Het laatste gedeelte van de tocht verliep door het Bos van Aulnay en was wondermooi. Vandaag logeren we in een gerenoveerde hoeve " Hotel du Donjon". De kamers zijn fraai ingericht en hier kon ik opnieuw onze blog aanvullen, zodat het thuisfront op de hoogte blijft van ons doen en laten. Bedankt voor de vele berichtjes via GSM;dat doet goed. Er zijn zelfs vrienden die ons elke morgen rond 8u het beste toewensen ! Fré en Nic.
Wat als een gemakkelijke rit aangekondigd was, is geeindigd in de langste dagtocht tot op heden : 118 km ! De ganse dag was de hemel bewolkt, met weinig of geen wind, zodat ons tempo langs de vele stille dorpjes en de graanschuur van Europa vlot verliep. Rond de middag stond de teller in Chatelleraut reeds op 60 km. Vandaag streekspecialiteit genomen :broodje met geitekaas. Na de middag richting Poitiers , werd het landschap plots heuvelachtig met enkele klimmetjes tot 8%. Enkele mooie verzichten waren de aanleiding om foto'ste maken.De stad Poitiers werd vlot genomen, weer langs kleine steegjes aan de buitenrand. Ons gidsboekje is meer dan zijn geld waard ! Ook hier een prachtige Kathedraal en ditmaal probleemloos een stempel bekomen.
Na het buitenrijden van deze stad volgde opnieuw de ene na de andere klim en eerlijk gezegd dit laat zich in de benen voelen. Onze fietsen "Norta" wegen elk bijna19 kg,en met 15 kg bagage per persoon erbij, vlieg je geen berg op.....Gelukkig zijn we zelf iets lichter geworden.. Met veel gezucht aangekomen in de Benedictijnerabdij te Ligugé, waar juist de"vespers" begonnen. Na een korte rondleiding met de nodige uitleg omtrent doen en laten door de pater van dienst, hebben we wijselijk besloten om opnieuw de fiets te nemen en 6km verder een slaapplaats te zoeken...In een klein gezellig hotel ' Le Sporting' deed een uitermate vriendelijke baas zijn best en bezorgde ons nog een aangename avond.
Lange étappe met vertrek aan het Kasteel de Rocheux na een uitgebreid ontbijt en gemeend afscheid door de eigenares Marianne. De temperatuur was eerder fris, maar lekker fietsweer. Vrij vlug aangekomen in het stadje Vendôme voor broodjes en een stempel.(in de Mairie). Met de wind op kop tot Chateau -Renault,waar we in de afdaling naar de stad toe even het asfalt streelden (zonder erg) door onoplettendheid van mezelf. Even paniek maar daarna richting Tours langs de eerste wijnvelden (staan nog niet in bloei). Wel enkele rijpe kersen geplukt (hm). De wind was ondertussen gaan liggen en de zon won aan kracht...Via enkele grote wijnkastelen (Château de Valmer) richting Vouvray gefietst. Een Nederlands echtpaar met veel ervaring gaf ons enkele nuttige tips die in dank aanvaard werden. De grote stad Tours probleemloos bereikt langs kleine steegjes richting Kathedraal (renovatie bezig).Prachtige architectuur, zowel binnen als buiten. Bij vertrek bleek de voorband van mijn fiets leeggelopen... geen nood een behulpzaam inwoner bracht ons onmiddellijk naar de plaatselijke fietsenhersteller. Deze wou wel de herstelling doen, maar pas na 19u zou de fiets in orde zijn. Nood breekt wet, samen met Nic karwei geklaard voor Kathedraal. Resultaat;te laat op afspraak in Auberge de la Mairie te Sorigny, waar de gereserveerde kamer reeds doorverhuurd was. Uiteindelijk toch nog een correcte oplossing gevonden samen met uitbaters. Besluit : elke dag is iets anders, geluk of tegenslag liggen dicht bij elkaar. Pijn (spierpijn) is relatief maar een positieve geest in een gezond lichaam doet wonderen. En nu naar bed, want morgen om 6u zijn we opnieuw paraat voor een nieuwe dag. We hebben den drive te pakken zegt Nic. !
Dag 6 : 26 mei: St-Prest - Fréteval Rocheux : 105 km
Vorige nacht heeft het flink geregend en het verwachte onweer kwam er dan toch aan,evenwel zonder erg. We vertrokken dan ook te St Prest met gemengde gevoelens en goed ingepakt tegen de regen richting Chartres voor het obligate bezoek aan de Kathedraal (en onze stempel).Een mooie maar drukke stad. De voormiddag verliep eentonig en motregen achtervolgde ons. Nadat we ons dagelijks brood en fruit genuttigd hadden in Bonneval begon de hemel langzaam te klaren. Het eerder vlakke landschap (kouters) met ruim aanbod van gewassen kwam opnieuw tot leven.Rond 15 u met zon, bereikten we het kasteel van Châteaudun. voor het nemen van enkele foto's. Een motorrijder deelde dezelfde mening. Bleek dat deze man een Belg, Vlaming, en Denderleeuwenaar was. KrisVan der Stockt woont op 500 m van ons huisje en was op terugweg van ....Compostela naar huis met de motor.We hebben samen na dit ongelooflijk toeval op een terrasje een aangenaam gesprek gehad en op de goede afloop geklonken. De late namiddag was warm en het traject naar onze eindbestemming , Fréteval, eindeloos.We logeerden ditmaal in Château de Rocheux. Bleek dat dit prachtig kasteel omgeven door 25ha grond op de top van een berg lag, zowat 5km voorbij het dorp ! De laatste klim van de dag loonde de moeite ! Een warm onthaal door de eigenares, een lekker avondmaal met alles erop en eraan was de beste afsluiter die we konden dromen na een tocht van 105 km. En lekker geslapen dat we hebben; hier komen we zeker nog eens terug .
Uitzonderlijk vroeg vertrokken om 7u30 omdat in de streek rond Parijs hevige onweders aangekondigd zijn. De zon was als vroeg van de partij en de ene klim volgde de andere op zodat plezant iets anders bleek te zijn. Alle wegen waarop we fietsen bestaan uit asfalt, maar het ene traject loopt vlot en het andere wringt tegen. We hebben dan ook de versnellingen van de fietsen als flink geprobeerd. Nic rijdt bijzonder goed en behoudens wat schouderpijn en onzekerheid over de bergjes rijdt zij op haar tempo relatief vlot naar boven. Daar we deze morgen geen onbijt hadden in het hotel, hebben we ons moeten redden met koeken van de plaatselijke bakker. Op de trappen van een kerkportaal zo eten heeft blijkbaar ook zijn charmes. De dorpjes Longuesse, Oinville sur Montcient, Goussonville, Adainville en Maintenon hadden alle hun specifieke klim die veel energie vergde.Het landschap was opnieuw prachtig en vele gewassen op de velden zijn rijp om binnen te halen. We zitten op zo'n 50 km van Parijs en de streek wordt bosrijker en af en toe komt een kasteel piepen aan de horizon. Vele dorpjes geven de indruk van onbewoond te zijn, en een bakker, beenhouwer of lat staan een café is hier niet te vinden. Voor fietsenherstelers en ondernemers van enige zakelijke activiteit ligt de wereld open..Vandaag logeren we in St Prest bij een gepensioneerde dokter die Compostela nauw aan het hart ligt. Samen met 2 Ameikaanse gasten hebben we hier een prachtige avond beleefd. Van apero tot wijn speciaal voor Pelgrims hebben we genoten van het fraaie herenhuis van onze gastheer. Spijtig genoeg kon de dokter geen jota Engels zodat ik mijn schoolkennis moeten aanwenden heb als "tolk". We houden aan dit contact een positief gevoel over en zetten morgen onze koers verder. Het gevreesde onweer blijft gelukkig in deze regio uit. Onze leuze : een pelgrim klaagt nooit; hij is onderweg.
Vandaag werden we al vroeg gewekt door het gefluit van de vogels in het landelijke dorpje Moyvillers. Onze gastvrouw had een lekker ontbijt klaargemaakt zodat we stipt om 8u reeds op de fiets zaten. Het weer was eerder bewolkt en de natuur gesloten. Zoals tijdens de voorbije dagen reden we opnieuw langs rustige landelijke D wegen en zagen weinig of geen auto's. Na 16 km waren we in Catenoy waar we even stopten aan het militair kerkhof met honderden dezelfde droevige kruisjes.Rond 11 u begon te zon uiteindelijk te schijnen, en later bleek dit een uitzonderlijke warme dag te worden met temperaturen boven de 30° in de maand mei. Een eenzame zondagfietser reed met ons mee tot Clermont, en troonde ons mee naar de beste bakker van de stad voor onze ontbijtkoeken. Hier bleek dat ons traject vandaag niet vlak zou blijven.... In het dorpje Mouy werd even gestopt om de kerkstempel te bekomen; maar als gevolg van het plaatselijk doopfeest was wachten de boodschap! Bij het verlaten van het stadje maakten we kennis met de eerste ernstige heuvels, gedurende meerdere kilometers en stijgingsgraad van ongeveer 7% in vlakke volle zon. In Hénonville maakte we kennis met een Belgisch koppel uit Dworp die op dezelfde dag vertrokken waren en met dezelfde intentie fietsten als ons. Zij logeerden in het dorpje US even voorbij Marines en vertrokken als eerste aan de 10% volgende klim juist buiten het dorp.En of dit alles nog niet genoeg was kregen we enkele kilometers verder opnieuw een stevige kuitenbijter voorgeschoteld. Drinken was de boodschap, en ik kan bevestigen dat Perrier lekker is als je dorst hebt. In het Hotel "Les Sablons" waren we helemaal alleen en hadden een ruime kamer met 2 grote afzonderlijke bedden. Daar op zondag alle restaurants gesloten zijn moesten we ons tevreden stellen met een Pizza, die wondrwel smaakte. Ondetussen hebben we vastgesteld dat we vandaag stevig verbrand zijn, en dat morgen zeker en vast zonnebrandolie nodig zal zijn !
Deze morgen waren we reeds vroeg uit te veren ( 6 uur) Na een stevig ontbijt waren we om 8 uur op weg naar onze nieuwe bestemming. De tocht verliep vlot langs mooie rustige banen waar we praktisch geen auto's tegenkwamen. De natuur is hier prachtig en ongerept. Na 40 km waren we in Noyon aan de Kathedraal om als goede pelgrim een stempel te vragen in ons boekje.Het was marktdag en dus het moment om wat voorraad fruit in te slaan. De zon was opnieuw van de partij, maar na de middag zagen we opeens schapenwolken en voelden enkele regendruppels... Op weg naar Compiègne fietsten we opnieuw vele kilometers door diverse natuurgebieden. Hoed af voor de schrijver van de gids St Jacobs fietsroute -Clemens Sweerman. Meerdere malen hadden we de keuze om langs grotere en kortere wegen naar onze bestemming te rijden, maar het aangeduide parcours was gewoonweg prachtig en veilig !Te Ourscamps een groep Nederlanders ontmoet die uiteraard met dezelfde gids de route aan het rijden waren en ook vol lof waren. We hebben de voorbije dagen meer kerken, kerkhoven en kappelletjes gezien dan ooit tevoren. Het kaartlezen en de samenwerking tussen Nic en mezelf begint zelf goed te renderen en ik stel vast dat een goede voorbereiding loont. Compiègne, een grote stad was in feest, ter gelegenheid van Jeanne d'Arc een straffe madame uit de 14e eeuw. Geolg, in de St Jacobskerk geen stempel bekomen maar gered door het plaatselijk bureau vor toerisme. Ik stel vast dat de Fransman behulpzaam en vriendelijk is voor de Pelgrims. Vandaag logeren we in een piepklein dorpje Moyvillers zowat 15 km voorbij de grote stad. De vriendelijke dame verwent ons in haar Chambre d'Hotes met zicht op.....de kerk En nu begint de nachtrust.
Dag 2 : Deze morgen zijn we om 8u vertrokken na een stevig ontbijt en met de zon. Tot Cambrai verliep alles vlekkeloos maar door een kleine onoplettendheid waren we even het centrum van de stad voorbij. Op een zonnig terras met een "grande café" werden we door de patron terug op het juiste pad gelootst richting Rumilly. Door de drukte in de stad was het even stressen. Na enkele kilometers werden we verplicht de D-weg te verlaten wegens wegwerkzaamheden; met als gevolg 10 km extra op de fietsteller.Een klein piepend geluid aan het achterwiel van Nic haar fiets liet zich opnieuw horen. Geen nood in een land als Frankrijk zou dit geen probleem mogen zijn, zodat we effen een ommetje maakten. om het euvel te herstellen., maar de fietrsenmaker bleek niet meer actief te zijn.... Vandaag waaide de wind vanaf Cambrai constant tegen ons in. De pittige hellingen tot St Quentin lieten zich ditmaal goed voelen, en in de afdalingen lag de snelheid eerder aan de lage kant door de tegenwind. Het landschap was evenwel adembenemend mooi ! Te Gouy zijn we naar de bron van de Schelde gaan kijken en hebben uiteraard enkele mooie foto's genomen van het heldere water en de smalle beek. Vandaag ook een regionaal Abdijbier geproefd (Abbaye St Landin) maar beter wint ! Vanaf Lesdiens na een lange afdaling tussen welriekende gele bloemen en met op de achtergrond windmolens, nog een 6 tal km gereden langs het kanaal naar St Quentin. .In gezelschap van een vriendelijke fietser werden we vlekkeloos naar ons hotel begeleid, waar een verkwikende douche, en een stevigr maaltijd de afsluiter was van een vermoeiende dag. Om 9uuur ging het licht letterlijk en figuurlijk uit.
Onze 1e dag is prima verlopen.Bij droog en helder weer werd gestart met koffie en ontbijtkoeken voor de familie, buren en onze fietsvrienden van de Trappers. Om 8u35 stipt vertrokken we na de zegen van onze pastoor op de trappen van de Sint Amanduskerk richting Geraardsbergen. Hier namen we afscheid van onze buren Lutgart, Lydie en Johan die de eerste 25 km meefietsten. Tot Lessines hadden we het gezelschap van Trappers Edward, Clement, Eddy, Carine en Roger S. Na een stevige tas koffie (Brésor) reden we alleen verder over het glooiend groene landschap richting Doornik.In Maulde zagen we een Nederlander uit Rotterdam -te voet- op weg naar Compostela sinds 1 mei. De man hoopt aan te komen binnen 3 maanden ! In de kathedraal van Doornik (in volle restauratie) ontvingen we onze 2e stempel. Eenmaal voorbij deze levendige stad volgden we de Schelde gedurende meerdere kilometers in het spoor van een Nederlands echtpaar op weg naar Lourdes.Over de franse grens veranderde het parcours in een rit door meerdere natuurgebieden, en dit alles bij een aangename temperatuur.Toen we rond 16u bijna ter plaatse waren in Marchiennes, besloten we nog een terrasje te doen en te genieten van een lekker Belgisch biertje, namelijk een Pilaarbijter.....(brouwerij Bavik). De ontvangst in "La Verrerie" bij mevrouw Lassagesse was hartelijk, en het bed is lekker zacht. Opmerkelijk zijn de vele wegwijzers vanaf Lessines met vermelding "Chemin vers Compostele"
Nog enkele dagen en het is zover. De voorbije week hebben we wat minder gefietst, maar met bijna 2000 km in de benen verloopt alles volgens schema. Vandaag een laatste test gedaan te Opwijk en nog vlug 69 km op de teller gezet. Ondertussen zijn we begonnen met de laatste voorbereidingen : bezoek aan dokter, nazicht fietsen, bezoek aan onze dorpspastoor voor 1e stempel in ons boekje, bevestiging van onze reserveringen gedurende de eerste 5 dagen. Ergens voelen we de eerste tekenen van stress, maar met de steun van vele vrienden denk ik dat ons project zal lukken. De collega's in Brussel hebben ondertussen ons traject volledig in kaart gebracht en zullen ons elke dag nauwlettend volgen. We gaan dan ook iedereen regelmatig berichten over de vordering tijdens onze dagtochten
Vrijdag 1 mei - dag van de (fiets)arbeid was een prachtige dag. Geladen met pak en zak (elk ongeveer 15 kg) hebben Nic en ik een ultieme test gedaan met onze Ortlieb fietstassen. Vertrokken om 8u45 onder een stralende hemel langs de Dender - richting Aalst fietsten we over de oude tramlijn "Kerrebroek" naar Gijzegem. Vanaf Schoonaarde volgden we de Schelde tot Sint Amandsberg bij Gent langs een breed fietspad door een natuurgebied. De fietsvriendelijke Stad Gent doorkruisen verliep bijzonder vlot en voor we het goed doorhadden bereikten we via de Coupure het kanaal richting Lovendegem. Het nuttigen van enkele lekkere boterhammen te Nevele gaf ons de nodige energie om het laatste traject naar Damme en Heist rustig af te haspelen. De tegenwind tussen Gent en de kust kon ons niet deren. Bij aankomst rond 16u30 stond de kilometerteller op 108,4 km. Een probleemloze dag met veel fietsplezier en enkele leuke terrasjes, meer moet dat niet ziijn.
Zaterdag 2 mei hebben we samen met zoon Gert het traject in omgekeerde richting overgedaan. Bij ons vertrek te Heist was het bewolkt en fris, maar langzaam maar zeker ging de hemel open. Ook ditmaal verliep alles vlot en opnieuw werd de stad Gent moeiteloos doorkruist. Van zadelpijn of spierpijn geen nieuws. Te Melle ontmoeten we een groep "Lappersfort - Brugge" fietsers op weg naar de g8 ontmoeting in Italie. Het bonte gezelschap met zelfgemaakte fietsen en een duidelijke boodschap vertrok op 30 april te Brugge en rijdt ongeveer 50 km per dag in groep met alles erop en eraan....In Schellebelle,het mooiste dorp van Vlaanderen zijn we even gestopt voor een tasje koffie met pannekoeken. Aalst was de volgende bestemming,doch de dreigende wolken en een zee van volk en auto's deed ons gewoon verder rijden. Thuisgekomen zonder pech of probleem en na een lekker bad en douche hadden we een positief gevoel van deze 2 daagse test.
Daarna een telefoontje van Nic naar haar vriendin Carine om af te spreken dat we morgen zondag 3 mei deelnemen aan de Bianchi tocht te Ninove om even de benen los te rijden. Uiteindelijk hebben we hier nog 45 km gereden,maar hier was de regen wel van de partij.
Vandaag hebben we deelgenomen aan de 2e rit van de Bianchitrofee te Ternat. Toen we thuis vertrokken begon het lichtjes te regenen. Gedurende het volledige parcours in het Pajottenland bleeft de motregen aanhouden, zodat de tocht van bijna 75 km in de kleren kroop. Maar ja we weten dat dit ons tijdens de tocht kan overkomen en daarom was doorbijten de boodschap. Vooral op enkele afdalingen op vette kasseien was het oppassen geblazen. Bij thuiskomst was er extra veel poetswerk aan onze fietsen. Deze week hebben we ook onze "Geloofsbrieven" en stempelboekje van het genootschap van Compostela ontvangen. Deze brief in 5 talen moet ervoor zorgen dat men ons tijdens de tocht alle bijstand en hulp moeten verlenen opdat we ons doel zouden bereiken !
Nog 36 dagen en we vertrekken naar Compostela. Onze voorbereiding loopt vrij goed, we hebben moeiteloos onze vooropgestelde kilometers overschreden, en zelfs deel genomen aan de Ronde van Vlaanderen voor wielertoeristen. Het beklimmen van de diverse "bergen" met de trekkingfiets gaf een goed gevoel en de streep te Ninove werd moeiteloos bereikt. Met de knieontsteking gaat het beter (maar Mobic en Voltarenzalf blijven toch nog noodzakelijk). Ook de vrienden leven sterk met ons mee en zorgen ongewild voor bijkomende motivatie om meermaals per week kilometers met de fiets samen met ons te rijden. Vandaag hebben we nog een bevestiging van onze reservatie in chambre d'hôtes gekregen uit Moyvillers (Frankrijk) voor 23 mei. En nu eerstdaags de test met onze nieuwe fietstassen, want daar hadden we tot hiertoe nog geen tijd voor.
De eerste 2 maand van 2009 zijn achter de rug. Ondanks het slechte weer (sneeuw, ijzel en regen) hebben wij toch gemakkelijk het vooropgestelde aantal kilometers gehaald. De nieuwe fietsen doen het uitstekend ! Het stevige kader en de extra verstevigingen zijn geen probleem; onze fietsen lopen als een trein. Ik heb wel nog regelmatig last van een gezwollen knie na een intense fietstocht, maar Nic haar conditie gaat er flink op vooruit. De trainingtochten in en om Geraardsbergen zijn zeker een meerwaarde voor de komende lastige stukken. Wij zijn goed bezig, en hebben ondertussen reeds een virtuele tocht van het parcours uitgewerkt.
