Heel gewoon, binnenrijden via de parkwachter, betalen, en dan eerst langs het Cultural Center om wat te leren over het Anangu-volk. Ze hebben er een SORRY-boek. Je kunt helemaal omheen Uluru met de auto. 2 wandelingen staan aangeduid, je kunt er ook de base-wandeling doen (10 km), maw afzien van de hitte.
De eerste wandeling (Mititjulu-walk) is héél mooi, je gaat voorbij holen met rotstekeningen tot je bij een water tegen de rotsen uitkomt. Een zalige plaats, met zo'n grote houten bank, heel glad hout. De rainbow-honeybee- eater, zat daar rondjes te vliegen, tot zijn vrouwtje? kwam opdagen, en dan met zijn tweeën, weg..... Ook zwaluwen maakten telkens een duik in het frisse water. Op de tweede wandeling (Mala-Walk) (Mala is een harige Walibi) ga je voorbij heilige plaatsen, die je niet mag betreden, noch fotograferen .... straffe boete... die eindigt ook aan een water. Die wandeling start aan het begin van de klim, was dicht wegens te veel wind, er wordt wel gevraagd ze niet te doen, uit respect voor de Aboriginals.
Dan nog even naar de Olga's of Kata Tjuta. Een prachtige lookout met zicht over de hele reeks....Ooit ook een grote monoliet geweest, hoger dan Uluru, nu een reeks van afgesleten ronde monolieten, die ook telkens afhankelijk van tijdstip en lichtinval van kleur wisselen....
We doen de korte wandeling naar de prachtige Walpa Gorge, in volle zon. Maar het beetje groen dat er is , heeft een niet te beschrijven kleur.... het blinkt.... blauw/groen/zilver/turquoise.... ook op een plaatje laten de kleuren zich niet vastleggen.....
Terug in het resort de douche in, want om 6u. komt AATKING ons halen. AATKING is hier een monsteronderneming, héél Australië door zie je de mooie bussen.... ze kennen hier wat van business!!!! Met 3 bussen vol naar het Sound of Silence-dinner.... samen met een Zwitsers koppel die 2,5 maanden rondtrekken met een campingwagen, een Australisch ouder koppel die een ranch hebben in New South Wales, die hun vee samendrijven met een moto of een helicopter.... een Europees koppel (een Schotse en een Ier) die nu in Melbourne wonen en 2 Amerikanen uit Indianapolis.... die van die krokodilleman hielden.... en een soort van bedevaart hielden...... hoe mensen toch kunnen verschillen!!!!! Samen bij slechts een kaars, naar de didgerido luisteren, en naar de sterren kijken.... wat humoristisch.... hij liet ons zelfs de poolster zien.... Mooie avond....
