Vredig worden. 

We moeten vredig worden en niet langer pruttelen en zeuren.
Daarmee begint dr. Vincent Norman Peale dit hoofdstuk.

Ik hoor u zeggen: “Ik pruttel en zeur nooit!” 
Laat me dan beginnen met de wijze waarop zo'n gedrag ontstaat.

In een vorig blog werd er al op gewezen dat we veel te snel leven.
Door de vele mogelijkheden zijn er ook veel verplichtingen bijgekomen.
Dat wil zeggen als we erbij willen horen.

Als de geest hals over kop van het ene naar het andere overspringt, wordt hij gehaast en het resultaat is een toestand van kribbigheid.

Het bezorgt ons een gevoel van teleurstelling en zie daar: we gaan zeuren over alles,
van onze persoonlijke moeilijkheden af tot aan de toestand van het land en de wereld toe.

Dit veroorzaakt emotionele onrust en heeft grote invloed op onze persoonlijkheid.
Het is zelfs zó dat sommige onder ons zich zonder die spanning niet prettig voelen.

Het tempo van hun leven is zo hoog dat ze in veel gevallen niet bij machte zijn gebruik te maken van de bronnen van vrede en stilte van de natuur.

Laat me hier in het kort een verhaal vertellen over een industrieel die in een zeer opgewonden toestand verkeerde. (denk daarbij aan een snaar die te strak is aangespannen: hij staat op het punt te knappen.)

Hij sprong elke ochtend uit bed en begon op volle toeren. Hij at zijn eieren zacht omdat die gemakkelijk naar beneden glijden. Door deze koortsachtige haast was hij tegen de middag afgejakkerd en ging hij 's avonds uitgeput naar bed. 

Op een ochtend stond hij vroeg op omdat hij niet kon slapen en ging aan het venster zitten.
Daar keek hij naar een vogel die uit zijn slaap ontwaakte.

Zo'n vogel slaapt met zijn kop onder zijn vleugel en geheel in zijn veren gedoken.

Toen deze vogel wakker werd, trok hij zijn kop uit de veren terug, keek slaperig rond, rekte zijn ene poot zover mogelijk uit en strekte de vleugel aan dezelfde kant als een waaier over de poot heen.
Toen trok hij poot en vleugel weer in en herhaalde de oefening met de andere poot en vleugel waarna hij zijn kop weer onder zijn veren stak voor een heerlijk hazenslaapje.

Daarna kwam de kop weer te voorschijn. 
Dit keer keek de vogel bedachtzaam rond, wierp zijn kop achterover, rekte zijn vleugels en poten nog tweemaal heel stevig uit en hief een melodieus gezang aan.
Toen sprong hij van de tak, dronk een slok water en ging naar voedsel zoeken.

De  industrieel bedacht dat het misschien een idee was het ook eens op die manier te proberen.
Hij volgde het voorbeeld op met inbegrip van het zingen.
Daarna bad hij, nam de tijd voor een goed ontbijt en ging in een prettige gemoedsstemming aan het werk.

Soms moet je even gaan zitten en nadenken of je met een kleine wijziging in de gang van zaken niet veel beter af bent.

Een fijne tijd.