SOMS BEN IK EEN BLADSoms voel ik mij zo alleenZo zielontroerend alleenVan de buitenwereld afgeslotenOnder de maandoorschenen hemelDwaal ik in een geïsoleerd vacuümEen glazen stolp gevuld met leegteMijn maag balt zich tot een vuistDe geest vraagt om beneveld te wordenMijn hart schreit om hulpVlijmscherpe prikkels ontstaanUit het drukkende neustraankanaalMaar het water verschijnt nietAan de oppervlakteIets houdt het tegenMijn geest dwaalt regelmatig afNaar een ver verloren verledenNaar de goede dingenNaar de eenzame momentenWaarin ik nu weer vertoef en herbeleefWaarom ben ik geen bladAan een godvergeten boomDat enkel trilt, beweegtOmdat de windHet me beveeltBij nader inzien...Ben ik dan soms geen bladWachtend op zijn val?
Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.
Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek