AAN ADAM

Ik heb haar schouders ontbloot
Haar naaktheid en lichtkrans
Naast mij gelegd
Het maanvocht opgenomen
Haar een nieuwe hemel beloofd
Een slangeloos paradijs
In de ware wereld
Van mijn dromen

12-04-2005 om 03:14 geschreven door Angelus

BRIEF AAN EEN GOEDE VRIEND

God,
Herinner je je nog
Die ogenblikken in mijn leven
Dat ik niet meer in jou geloofde
Dat ik er zelfs van overtuigd was
Dat je helemaal niet bestond
Weet je nog?

Waar is de tijd
Dat ik op je vloekte, raaste en tierde
Je mijn tegenspoed, mijn ongemakken verweet
De momenten dat ik de duivel had willen aanroepen
Om hem voor eens en altijd te vragen
Of je werkelijk bestond

God,
Wat heb ik je waarschijnlijk meermaals ontgoocheld
Wat heb ik je toch in alle onwetendheid
Zo'n verdriet aangedaan
Ik zou me moeten schamen
Omdat ik weet dat je mijn Schepper bent
Ik zou je nog willen zeggen, dat ik meermaals, op onregelmatige tijdstippen, nochtans heel bewus

Zo,
Nu heb ik je écht alles opgebiecht
En ik hoop dat mijn zinnen in de toekomst
Minder lang zullen zijn

En,
Als je ooit eens tijd hebt
Schrijf je me dan eens terug?

Je vriend


P.S.: nu, achteraf, bemerk ik
 véél te laat natuurlijk, dat deze bladzijde té smal was,
en dat de meeste woorden hemelwaarts zijn gevlogen...

12-04-2005 om 03:14 geschreven door Angelus

DE VREEMDELING

Ik ben een vreemde voor mezelf
Ik ken me helemaal niet
Anderen ken ik veel beter

Ik ben als een ster
Met een eigen baan, een eigen krachtveld
Ik trek aan, ik stoot af
En ben altijd in beweging

Beweging...

De mens moet altijd in beweging blijven
Of hij verstart in de stilte van zijn geest
De leegte, die hem in een angstkleed omhult

Bezighouden...

Mensen hebben mensen nodig
Om elkaar te motiveren
Te stimuleren, te gebruiken
Gebruikt te worden
En... te misbruiken

Beweging...

De mens doet zijn best
Niet stil te vallen...
... Geconfronteerd te worden
Met zichzelf

Ik ben een vreemde voor mezelf
En voortdurend in beweging
Hopelijk is dit niet zo
Met de anderen gesteld

12-04-2005 om 03:09 geschreven door Angelus

12-04-2005 om 03:08 geschreven door Angelus

 PRIKKELS


Vannacht
sliep ik
als
een roos.

Liefste,
heb jij
het ook
gevoeld?

12-04-2005 om 03:07 geschreven door Angelus

12-04-2005 om 03:06 geschreven door Angelus

 SOMS BEN IK EEN BLAD

Soms voel ik mij zo alleen
Zo zielontroerend alleen
Van de buitenwereld afgesloten
Onder de maandoorschenen hemel
Dwaal ik in een geïsoleerd vacuüm
Een glazen stolp gevuld met leegte

Mijn maag balt zich tot een vuist
De geest vraagt om beneveld te worden
Mijn hart schreit om hulp
Vlijmscherpe prikkels ontstaan
Uit het drukkende neustraankanaal
Maar het water verschijnt niet
Aan de oppervlakte
Iets houdt het tegen

Mijn geest dwaalt regelmatig af
Naar een ver verloren verleden
Naar de goede dingen
Naar de eenzame momenten
Waarin ik nu weer vertoef en herbeleef

Waarom ben ik geen blad
Aan een godvergeten boom
Dat enkel trilt, beweegt
Omdat de wind
Het me beveelt

Bij nader inzien...
Ben ik dan soms geen blad
Wachtend op zijn val?

12-04-2005 om 03:05 geschreven door Angelus

 ORGASME

Het zand is droog
Zon en maancyclussen
Doordringen de kristallen
De zee is kalm

Tij
Het water vliedt
Warme golven
Overspoelen het strand
Schuren de kristalruggen
Prikkels wellen op
Planten zich schichtig voort
In het gehele oppervlak
De korrels wentelen om hun as
Een korte piekervaring
Een geestelijke explosie
In het wezen van het zijn

Eb
De golven keren weer
In de moederschoot
Trekken zich terug
In de bron
Een glimmend
Sidderend
En na-vibrerend
Vochtig strand
Achterlatend

Zandkristallen zijn
Tot rust gekomen
En genieten na
In het lege spoor
Van eb en tij

12-04-2005 om 03:04 geschreven door Angelus

 EN GOD ZAG DAT HET GOED WAS


Rust, stilte
De haan kraait
Korte, harde bewegingen
Van vrouwelijke meisjeshanden
Stoten onervaren mijn lichaam aan

Armen omwurmen mijn torso
Nekwervels raken uit hun lid
Spieren worden zielloos verkrampt
Het sensuele laat op zich wachten

Wachten...

En,
Als ik haar liefkoos en aai
De prille borstjes streel
Stelt ze zich ten volle
Ontvankelijk voor me open
Komt ze tot rust en ...
... beweegt ze niet meer

Een orgasme bevredigt het lichaam
Door opgezweepte zelfbevrediging
Maar ziel en geest blijven onbevredigd
En de biljoenen tastzinnen
Blijven onaangeroerd
En trillen na
Totdat ze uiteindelijk
Verstillen en verstarren
In het koudgeworden zweet

Buiten kwetteren de vogeltjes
Het is lente en
Weer kom ik tot rust

12-04-2005 om 03:03 geschreven door Angelus

 ONZE VADER

Vader
Vergeef me mijn zonden
Want ik ben een zondaar
Daar ik jouw aardse eega
Wellustig heb ontmaagd

Ik heb haar meegelokt
In de wereld van mijn dromen
Laten proeven
De vruchten van mijn boom
Wiers wortels zich diep
In de nachtschede drongen
En resten vonden
Van uw jezuszoon

Vader
Vergeef me
Want ze weet niet
Wat zij doet

12-04-2005 om 03:01 geschreven door Angelus

 INGELIJST

Gevoelens overschrijden
Menselijke grenzen
Exploderen in vreemde stilten en
Laten zwarte gaten na
- littekens in mijn zielewezen -
Terwijl planeet aarde
Ongedwongen roteert
Omheen haar levensas
In naadloze tijd.

Weer doemt
Godheid Twijfel op
Gods' compensatie in
Het menselijk evenwicht.

Zonder oorzaak
Gevolg, doel
Lijkt alle leven
Zinloos
Dor en koud
Anstaanjagend
Beklemmend leeg.

Een evolutieve
Eindeloze kettingreactie
In de chaos van ons zijn.

De apocalyptische voleinding
Maakt ons roerloos
Ongevoelig, star.

De rebel wordt bevroren
Ingelijst
In het raam
Van de mystieke leegte.

12-04-2005 om 03:00 geschreven door Angelus

 VRIJ ZIJN

Vrij zijn
Is
Nooit geboren worden
Noch
In geest
Noch
In stof

12-04-2005 om 02:58 geschreven door Angelus

 TRANSCENDENTIE

God
Is als de zon
Bron van alle leven
Kracht van elke groei
Een weldadige warmte
Een alomtegenwoordig intens licht
En
Hoe dichter je Hem benadert
Hoe meer
Je wordt verschroeid

12-04-2005 om 02:57 geschreven door Angelus