Een grote , grijze albatros was die dag gestorven . Hier viel hij in het vochtige zand . In deze mistige maand , op deze zilveren regenachtige herfstdag , als een net vol koude vissen en zeewater . Hier viel stervend de machtige vogel .
Hij was in de dood als een zwart kruis . Van vleugelpunt tot vleugelpunt drie meter veren en de kromme kop als een haak de stormachtige ogen gesloten . Vanuit Nieuw Zeeland vloog hij de hele oceaan over om te sterven in Chili .
Waarom , waarom ? Welk zout welke golf ,welke wind zocht hij op zee ? Waardoor verhief hij zijn kracht tegen de hele ruimte? Waarom werd zijn macht beproefd in de hardste eenzaamheid ? Of was zijn doel de aantrekkingskracht van een ster ? Niemand zal het ooit weten of zeggen .
De oceaan kent in deze brede strook geen enkel eiland , en de dolende albatros op de interplanetaire parabool van zijn triomfantelijke vlucht vond niets dan dagen , nachten , water , eenzaamheid , ruimte .
Hij met zijn vleugels was energie , richting , ogen die zon en schaduw overwonnen : de vogel balanceerde in de lucht naar het aller verste onbekende land .
Wijdse vogel , onbeweeglijk leek je te vliegen tussen de continenten over verloren zeeën , met één vleugeltrilling , een snelle slag van klok en veer : zo veranderde jouw majesteit amper de route en triomfantelijk vervolgde je trouw je onverbiddelijke , verlaten pad .
Prachtig zoals je amper draaide tussen golf en lucht , je vleugelpunt dompelde in de oceaan of ging zitten midden op het wijdse vlak van de zee , je vleugels gesloten als een kist vol geheime juwelen , balancerend op het eenzame schuim als een stomme voorspelling in de beweging van de psalmen .
Neem me niet kwalijk , vogel albatros , zei ik in stilte , toen ik hem zag liggen uitgstrekt , verstijfd , op het zand na de immense oversteek . Held , zei ik , niemand op aarde zal op een dorpsplein jouw indrukwekkende standbeeld oprichten , niemand . Daar zetten ze liever temidden van de officiële treurige lauwerkransen de man met snor pandjesjas of zwaard , de man die in de oorlog de dorpsvrouw vermoordde de man die met een enkele bloeddorstige granaat een school voor meisjes aan puin schoot , de man die zich meester maakte van een land van de indianen , of de duiven jager , de uitroeier van de zwarte zwanen .
Ja , wacht niet , zei ik tegen de koning van de wind , de vogel van de zeeën , verwacht geen grafheuvel opgericht ter ere van jouw heldendaad , en terwijl griezelige staatsburgers verzameld rond jouw resten je een veer uitrukten , dat wil zeggen een bloemblad een boodschap als een orkaan , ben ik weggegaan om te zorgen dat jouw herinnering zonder steen en zonder standbeeld tenminste in deze verzen voor de allerlaatste keer kan vliegen tegen de afstand en jouw vlucht dicht bij de zee blijft . O donkere kapitein , verslagen in mijn land , hopelijk blijven jouw trotse vleugels vliegen over de laatste golf , de golf van de dood .
Pablo Neruda Chili 1904-1973 Mariolein Sabarte Belacortu
Alle kinderen hebben het fabelachtige vermogen zichzelf in alles te veranderen , wat ze maar willen .
Wat is jeugd ? Een droom .Wat is liefde ? De inhoud van die droom .
De meeste mensen zijn pas gelukkig als de buitenwereld denkt dat zij gelukkig zijn .
Als het fortuin je toelacht , hoed je voor arrogantie ;als het zich van je afwendt , hoed je voor moedeloosheid .
Eens was mijn moeder een hinde haar goudbruine ogen haar gratie hield ze uit haar hindetijd
Hier was ze half engel half mens - het midden was moeder Toen ik haar vroeg wat ze het liefst was geworden zei ze : een nachtegaal
Nu is ze een nachtegaal elke nacht hoor ik haar in de tuin van mijn slapeloze droom Ze zingt het sion der voorvaders ze zingt het oude Oostenrijk ze zingt de bergen en beukenbossen van de Boekovina wiegeliederen zingt mijn nachtegaal elke nacht voor mij in de tuin van mijn slapeloze droom .
Ik bemin je niet als was je een roos van zout, topaas, of een pijl van anjers die het vuur voortstuwen. Ik bemin je zoals men houdt van zekere donkere zaken, heimelijk, tussen de schaduw en de ziel.
Ik bemin je als de plant die niet bloesemt maar het licht van de bloemen leidt, verborgen, in zich, en dankzij jouw liefde leeft de krappe geur die uit de aarde stijgt duister in mijn lijf.
Ik bemin je zonder te weten hoe, of wanneer, of waarvan. Ik bemin je onmiddellijk zonder problemen of trots. Ik bemin je zo omdat ik het op geen andere manier kan
Behalve op deze wijze die ik niet ben, noch jij, zo dicht dat je hand op mijn borst de mijne is, zo dicht dat jouw ogen zich sluiten met mijn droom.
Als ik je vraag naar mij te luisteren en jij begint mij adviezen te geven, dan doe je niet wat ik je vraag.
Als ik je vraag naar mij te luisteren en jij begint mij te vertellen, waarom ik iets niet zo moet voelen als ik het voel dan neem jij mijn gevoelens niet serieus.
Als ik je vraag naar mij te luisteren en jij denkt dat jij iets moet doen om mijn problemen op te lossen, dan laat je mij in de steek, hoe vreemd dat ook mag lijken.
Misschien is dat de reden waarom voor sommige mensen bidden werkt; omdat God niets terugzegt en hij geen adviezen geeft, of probeert de dingen voor je te regelen. Hij luistert alleen en vertrouwt erop dat je er zelf wel uitkomt.
Dus alsjeblieft, luister alleen maar naar me en probeer me te begrijpen.
En als je wilt praten, wacht dan even en ik beloof je dat ik op mijn beurt naar jou zal luisteren.
0
1
2
3
4
5
- Gemiddelde waardering: 5/5 - (1 Stemmen) Categorie:gedichten uit de hele wereld
04-01-2010
Mensenogen
Ik houd van ogen door weemoed gewijd Ik houd van ogen die hebben geschreid Die hunkerend uitzien van groot gemis Of starlings staren van droevenis.
Ik houd van ogen die prachtig spontaan Van grote smart naar geluk willen gaan Die moe van gemijmer in avondlijk land Weer blikkeren uit ruiten waar zonlicht in brandt.
Maar Godlijk de kijkers die schreiens gereed Schitteren en zingen hoog boven hun leed t Zijn zij die der zielen ellende bevroêên die lachen om andren geen zeer te doen
Het is verkeerd te denken..... dat liefde onstaat uit lang met elkaar omgaan en volhoudende hofmakerij. Liefde is de vrucht van geestesverwantschap en als deze niet in een oogwenk wordt gewekt zal zij in geen jaren of zelfs generaties ontstaan. Zo verandert de uiterlijke verschijningsvorm van de dingen, in overeenstemming met onze gevoelens en zo zien we daarin toverkracht en schoonheid terwijl deze in werkelijkheid in onszelf bevinden.
Voor heden en toekomst beschikken wij over een schat met de eeuwenoude ervaring van alle wijzen . Fundamentele waarheden zijn trouwens niet talrijk , in wezen is er maar één Waarheid die men ook die van de Geweldloosheid noemt .
0
1
2
3
4
5
- Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen) Categorie:gedichten uit de hele wereld
06-10-2009
wees jezelf
We krijgen er maar niet genoeg van ons af te vragen wat we zijn en wat we zouden moeten zijn . De gewoonte om ons altijd te meten met iets of iemand is een van de hoofdoorzaken van onze conflicten . Waarom ons steeds met anderen vergelijken ? Als je je met niemand vergelijkt word je wie je bent .
0
1
2
3
4
5
- Gemiddelde waardering: 0/5 - (1 Stemmen) Categorie:Wijsheid uit India
25-09-2009
de zon
Het licht van de zon delen we met de hele mensheid .Het is niet van jou en niet van mij . Het is de levensbron die allen gelijkelijk haar energie geeft . Wie met zijn hart geniet van de schoonheid van een zonsondergang straalt zijn vreugde uit over de mensheid .
0
1
2
3
4
5
- Gemiddelde waardering: 2/5 - (3 Stemmen) Categorie:Wijsheid uit India
05-09-2009
Beschaving
Men moet de beschaving niet inschatten en beoordelen volgens de macht die ze heeft bereikt maar in de mate dat ze haar liefde voor de mensheid heeft ontwikkeld en tot uitdrukking gebracht via wetgeving en instellingen . Het eerste en laatste criterium waarmee men ze moet beoordelen is de vraag of en in welke mate ze erkent dat de mens meer geest is dan machine .
0
1
2
3
4
5
- Gemiddelde waardering: 1/5 - (1 Stemmen) Categorie:Wijsheid uit India
Het huwelijk
Het Huwelijk
Toen hij bespeurde hoe de nevel van de tijd in d'ogen van zijn vrouw de vonken uit kwam doven, haar wangen had verweerd, haar voorhoofd had doorkloven toen wendde hij zich af en vrat zich op van spijt.
Hij vloekte en ging te keer en trok zich bij de baard en mat haar met de blik, maar kon niet meer begeren, hij zag de grootse zonde in duivelsplicht verkeren en hoe zij tot hem opkeek als een stervend paard.
Maar sterven deed zij niet, al zoog zijn helse mond het merg uit haar gebeente, dat haar toch bleef dragen. Zij dorst niet spreken meer, niet vragen of niet klagen, en rilde waar zij stond, maar leefde en bleef gezond.
Hij dacht: ik sla haar dood en steek het huis in brand. Ik moet de schimmel van mijn stramme voeten wassen en rennen door het vuur en door het water plassen tot bij een ander lief in enig ander land.
Maar doodslaan deed hij niet, want tussen droom en daad staan wetten in de weg en praktische bezwaren, en ook weemoedigheid, die niemand kan verklaren, en die des avonds komt, wanneer men slapen gaat.
Zo gingen jaren heen. De kindren werden groot en zagen dat de man die zij hun vader heetten, bewegingloos en zwijgend bij het vuur gezeten, een godvergeten en vervaarlijke aanblik bood.
Uiteraard strekt de wereld ons tot nut en voorziet ze in onze behoeften . Maar onze omgang met haar houdt daar niet op .Een bredere band die waarachtiger is dan welke noodzaak ook verbindt ons met de wereld .Daar gaat ons hart naar uit . Onze liefde voor het leven maakt , diep in ons , een verlangen los dat steeds verder in het heelal stuwt .
0
1
2
3
4
5
- Gemiddelde waardering: 0/5 - (1 Stemmen) Categorie:Wijsheid uit India
17-08-2009
Schoonheid
Enkel wie in volledige overgave kan zien wat een boom is , wat sterren zijn , hoe een bergstroom zich naar beneden stort - die weet wat schoonheid is . Waarachtig zien heet liefde .
0
1
2
3
4
5
- Gemiddelde waardering: 2/5 - (2 Stemmen) Categorie:Wijsheid uit India
16-08-2009
Stilte
Stilte is een ontzaglijke zegen ,ze zuivert het brein en geeft levenskracht . Stilte bundelt energie - niet van het denken , niet die van machines , maar energie puurder dan de zuiverheid van het denken . Die energie straalt onmetelijke kracht en onmetelijke gaven uit . Hier , in dit oord , kan het zwijgende brein zijn grote activiteiten ontwikkelen ,doortrokken van intense kwaliteit .
Judith trekt haar mooiste kleren aan en gaat, een wervelwind, tekeer. Ze richt geen schade aan, behalve soms, en tijdelijk.Ze zweeft.Ze bruist. Ze leeft.Ze kent de lichtheid waar ik vruchteloos
naar streef.Ook is ze mooi, veel mooier nog dan licht. Zo mooi. Ze is een mooie altijd lichte wervelwind van vlees. Ik hou van haar, maar straks blaast ze me als een pluisje weer terug naar huis.
In haar bed slapen de mannen die ze heeft bekend tussen ons in. Ze kijken mee. Ze roken op de bedrand. Ze hebben grote ogen van gedoofd verlangen.Ik weet:
dit is mijn rol. Dit is de rol van iedereen, behalve één. Daar ben ik ook tevreden mee. Ze is zo mooi.Ze leeft. Ze is van vlees. Ze heeft ons, allemaal, ooit aangeraakt.
Luisteren
foto:Pascal Vincke 
