De cijfers staan ook in de krant Het Nieuwsblad op Zondag. Weyts vroeg ze op bij staatssecretaris voor Asiel en Migratie Maggie De Block. Begin mei communiceerde de Programmatorische Overheidsdienst (POD) Maatschappelijke Integratie al over de evolutie van het aantal leefloners, maar over regionale verschillen werd niet gerept, aldus Weyts.

Hij achterhaalde dat de leefloners sinds 2008 verder aangroeien. "In 2012 waren er in totaal net geen 150.000 mensen met een leefloon, een toename met 12 procent." Weyts weet dat de toename "vooral een Waals fenomeen is". Tussen 2008 en 2012 kwamen er in Vlaanderen 1,6 procent leefloners bij (van 41.200 naar 41.900). In Wallonië daarentegen steeg het aantal leefloners van 58.800 naar 69.300 (+17,9 procent). Brussel laat een stijging van 14,2 procent zien, van 33.700 naar 38.500. Een en ander betekent dat van alle leefloners in 2012 46 procent in Wallonië woonde, "terwijl Wallonië amper 33 procent van de Belgische bevolking telt", aldus Weyts.

'Onverantwoord beleid'
"Terwijl de werkloosheidscijfers de indruk schijnen te wekken dat de kloof met Vlaanderen wordt gedicht, blijkt de kloof inzake de leefloners alsmaar groter", zegt hij. "Wallonië kampt met dramatische gevolgen van een onverantwoord en onverantwoordelijk PS-beleid. Leefloners laat men er letterlijk en figuurlijk veel te veel 'links' liggen. De PS zorgt er wel voor dat de leefloners hun centen krijgen zolang ze rood blijven stemmen. Verder laat men hen aan hun lot over." Omdat het leefloon voor 65 procent door de federale overheid wordt terugbetaald, komt de factuur vooral op haar schouders terecht, weet de N-VA'er.

De oplossing volgens Weyts? "De enige manier om deze dramatische vicieuze cirkel te doorbreken, is er voor te zorgen dat Vlaanderen en Wallonië zelf volledig bevoegd worden voor het leefloon, ook financieel. Alleen zo zal wie een goed beleid voert, worden beloond en wie een slecht beleid voert, daar zelf de gevolgen van ondervinden."