Te beginnen bij u, meneer Vande Lanotte. Heeft u het gevoel dat uw partij in de campagne zit? N-VA lijkt op dit moment alles te domineren.
Vande Lanotte:‘Goh, dat is moeilijk te zeggen van jezelf. Maar ik denk van wel. Op Ter Zake deze week heeft De Wever voor het eerst moeten toegeven dat in 2015 de pensioenen niet geïndexeerd worden als het van N-VA afhangt, met uitzondering van de minima. Vanaf nu gaan wij elke dag herhalen, tegenover elke gepensioneerde, dat de indexering van zijn pensioen er niet komt.’
Hoe loopt de campagne voor u, meneer Di Rupo?
Di Rupo: ‘Positief, zeker in het contact met de mensen. De socialisten waren dan ook een erg positieve kracht in deze en vorige regeringen. (Diept wat papieren op.) Een nieuwe OESO-studie wijst uit dat de inkomsten van de middenklasse de voorbije twintig jaar verhoogd zijn, en dat de armoede en ongelijkheid verminderd zijn, in tegenstelling tot Duitsland, Frankrijk of Zweden. Kijk, ik ben het écht beu om naar die clichés te moeten luisteren.’
Er blijven toch bijzonder veel problemen?
Di Rupo: ‘Ja, ik zeg niet dat alles ideaal is. Maar wij hebben de begroting weer op het goede spoor gebracht, en dat zonder de economische motor van dit land te kraken of de koopkracht aan te tasten. We hebben iets uitzonderlijks gepresteerd. De groeiprognose voor dit jaar bedraagt 1,4 procent en voor 2015 zelfs 1,9 procent. Met de socialisten in de regering. De kritiek is niet geloofwaardig. Zeker niet omdat N-VA kiest voor de radicale recepten uit de jaren tachtig, die een garantie zijn voor instabiliteit, betogingen en stakingen. Lange tijd heb ik niets gezegd over N-VA, maar er moet mij toch iets van het hart. Ik kom uit een arm milieu, dat weet u. Maar ik misbruik dat niet in politieke debatten om een asociaal beleid te rechtvaardigen.’
In tegenstelling tot De Wever en Homans, bedoelt u?
Di Rupo: ‘Ik vind het schandalig dat ze hun bescheiden afkomst uitspelen om een asociaal beleid te verdedigen. C’est scandaleux! Misschien hébben ze een moeilijke jeugd gehad, ik wil dat niet eens betwisten. De mijne was nog veel moeilijker. Maar gebruik ik dat om mensen die het moeilijk hebben te stigmatiseren? Zij doen dat wel, en zetten het in als argument voor hun asociale politiek, als een toelating om de zwakkeren te mogen aanvallen. Meer nog, ze doen dat om zo het inhoudelijke debat met hun Vlaamse uitdagers te ontlopen. Ze vallen liever de PS aan.
