Een jaar lang doolde Masha elke dag door de gangen van het ziekenhuis waar haar baasje in december 2013 overleed. Tot drie keer toe kreeg Masha een nieuwe thuis, maar daar liep ze telkens weg om haar baasje te zoeken.

"Ze gelooft niet dat hij dood is"
"Masha blijft hier omdat ze op haar baasje wacht. Mochten we haar naar zijn graf brengen, ze zou nog niet geloven dat hij dood is. Ze verwacht hem levend, niet dood", zegt verpleegster Alla Vorontsova in Siberian Times.

Een jaar lang gaf het medisch personeel Masha te eten en te drinken en lieten ze haar uit. Met Kerst heeft het personeel haar officieel geadopteerd. Het verhaal van Masha haalde de nationale pers en zorgde voor een vloedgolf van medeleven.

"Drie gezinnen uit de stad hebben haar proberen adopteren, maar ze bleef naar hier terugkeren. Ze wil het ziekenhuis niet meer verlaten. Intussen is iedereen hier dol op haar en omgekeerd. Hoe zou ze elders kunnen wonen?", zegt Alla.

De mand van Masha staat nu in het ziekenhuis. "De patiënten brengen haar een bezoekje, strelen haar en geven haar koekjes. Vooral de bejaarden. Masha verwarmt vele harten".

Hachiko
De vastberadenheid van Masha roept herinneringen op aan de Japanse hond Hachiko. Die had de gewoonte zijn baasje elke avond aan het station op te wachten. Zes jaar na de plotse dood van zijn baasje, professor landbouwwetenschappen Hidesaburo Ueno, bleef Hachiko dat doen. Over Hachiko werd een film gemaakt met Richard Gere in de rol van de professor, 'Hatchi'.