De Vlaamse en federale regeringen hebben jarenlang een gericht loonkosten­beleid gevoerd. Hun maatregelen waren vooral bedoeld voor mensen met lage lonen, waar ze volgens zowat alle onderzoeken ook het grootste effect hebben. Maar de huidige coalities volgen een ander pad. Bij haar taxshift had de federale regering geen bijzondere aandacht voor laaggeschoolden. Tegelijk heeft de Vlaamse regering haar doelgroepenbeleid grondig vereenvoudigd, waardoor kwetsbare groepen uit het vizier zijn verdwenen.

In een opiniestuk in De Standaard waarschuwt Frank Vandenbroucke voor de gevolgen. “De combinatie van die twee beleidslijnen is een stille revolutie”, schrijft hij. “Op basis van bekende sociaaleconomische wetmatigheden kunnen we verwachten dat armoede daardoor eerder zal toenemen dan zal dalen.”

De professor van de KU Leuven en voormalige socialistische minister wijst op het overheids­beleid om het verschil tussen werken en een uitkering groter te maken. Daardoor daalt in verhouding het inkomen van werkloze huishoudens. Bovendien wonen laaggeschoolde mensen vaak samen in huishoudens, wat een van de redenen is waarom ons land slecht scoort op het vlak van armoede bij kinderen. Vandenbroucke roept de federale minister van Werk Kris Peeters (CD&V) en zijn Vlaamse collega Philippe Muyters (N-VA) op om “het gecombineerde effect” van hun beleidsvoornemens te bekijken. Volgens hem maken ze de foute keuze.