|
ANALYSE. Is het de schuld van N-VA dat we nog geen klimaatplan hebben?
Ons land is op de klimaattop in Parijs het eerste land dat tot 'Fossiel van de Dag' wordt uitgeroepen. Het Climate Action Network Europe, een verzameling van ngo's, geeft die prijs aan landen die het minst hebben bijgedragen aan de vooruitgang van de onderhandelingen.
Belgische onderhandelaars zitten vandaag opnieuw samen over het klimaatplan dat er nog altijd niet is. Er lag een nieuw voorstel op tafel waar de meeste partijen zich konden mee verzoenen, maar voor N-VA was het heel moeilijk verteerbaar. En dus krijgen zij nu de zwarte piet doorgeschoven. Is dat zo, en wat zijn de grote struikelblokken?
Wat staat er eigenlijk in dat klimaatplan?
Afspraken en plannen over wie in de komende vijf jaar welke inspanningen moet leveren. Grote doelstellingen zijn onder andere een drastische vermindering van het energiegebruik, het optrekken tot van het aandeel van hernieuwbare energiebronnen in het bruto-eindgebruik. In de transportsector is er ook een specifieke doelstelling van minstens 10 procent hernieuwbare energie op het totale energiegebruik voor het vervoer. Verder een vermindering met 20 procent van de uitstoot van broeikasgassen ten opzichte van 1990. Wat Vlaanderen betreft zouden we onder meer extra windmolenparken moeten bouwen om die doelstellingen te halen.
Wie zit er mee rond de tafel bij die onderhandelingen?
“De bevoegde ministers, hun medewerkers en een aantal specialisten. De verdeling op zich is misschien een beetje vreemd. Voor Vlaanderen zit milieuminister Schauvliege (CD&V) aan tafel maar niet minister Turtelboom (Open Vld) van energie, terwijl energie hier toch een belangrijke factor is. Voor Wallonië is het net omgekeerd. De minister van Energie onderhandelt mee, maar niet de minister van Milieu. Hoe dat komt? Dat zijn interne beslissingen. Voor de federale en de Brusselse regering zitten milieu en energie bij hetzelfde kabinet, dus daar stelt zich geen probleem. Verder zitten rechtstreekse medewerkers en een reeks experts mee aan tafel”, zegt politicoloog Dave Sinardet.
Wie is de schuldige?
Hermes Sanctorum (Groen) vindt dat “de verantwoordelijkheid voor dit falen verder gaat dan de vakministers. Omwille van ideologische redenen heeft de N-VA elk akkoord afgeblokt”, zegt het parlementslid.
Ook Waals minister van Energie Paul Furlan (PS) ziet in het nieuwe voorstel van de Vlaamse regering voor een intra-Belgisch klimaatakkoord de hand van de N-VA. De partij "torpedeert de eerste minister en de geloofwaardigheid van België", zegt hij dinsdag. Furlan vreest dat de N-VA in de grond geen akkoord wil, maar daar niet voor uitkomt.
Intussen vraagt Brussels minister van Leefmilieu Céline Fremault (cdH) dat premier Michel de N-VA tot de orde zou roepen. De voorbije weken gingen de onderhandelingen verder - soms zeer discreet - en deed iedereen concessies om een akkoord te kunnen vinden, aldus Fremault op RTBF. "Maar de Vlaams-nationalisten gebruiken alle mogelijke middelen om geen akkoord te moeten aanvaarden."
Volgens politicoloog Dave Sinardet is er niet één verantwoordelijke aan te duiden voor de impasse. "Want het is niet de eerste keer dat deze discussie wordt gevoerd. Dat duurt al jaren. Op dit moment is het inderdaad vooral de N-VA die dwars ligt. Er ligt iets op tafel waar de meeste partijen zich kunnen in vinden. Behalve N-VA”, zegt politicoloog Dave Sinardet.
Ook volgens CD&V-vicepremier Kris Peeters heeft iedereen “een beetje boter op het hoofd” omdat deze onderhandelingen al zes jaar aanslepen. Volgens Peeters zijn de discussiepunten wel overbrugbaar “als iedereen van goede wil is”.
En wat is dan het grote struikelblok?
België heeft met Europa afgesproken om de uitstoot van CO2 tegen 2020 met 15 procent te verminderen en het aandeel hernieuwbare energie te laten stijgen tot 13 procent. Een interne verdeling van de lusten en de lasten tussen de federale regering en de regio’s blijft het grote struikelblok.
Ander belangrijk discussiepunt is de verdeling van de inkomsten uit emissierechten, de opbrengst van uitstootrechten die bedrijven moeten kopen).
In vergelijking met het oorspronkelijke akkoord van eind oktober krijgt Vlaanderen meer uit de opbrengsten van de uitstootrechten. Dat is goed voor een winst van 31 miljoen euro tot 2020. Daar staat tegenover dat Vlaanderen meer hernieuwbare energie moet produceren: 10,2 tot 10,3 procent in plaats 10 procent. Dat komt neer op een meeruitgave van 40 tot 60 miljoen euro per jaar.
“Vlaanderen vindt dat het te veel inspanningen moet leveren in verhouding tot de opbrengsten die ze krijgen. En zo blijven we maar bezig natuurlijk. Terwijl we met zijn allen toch zouden moeten beseffen dat het over onze toekomst gaat. En die van onze kinderen en de volgende generaties”, zegt Sinardet.
|
