God, ik zoek even contact met U. Wil je mij nabij zijn? Geef mij geloof en vertrouwen kracht en volharding zodat ik mij ten volle kan geven aan de opdracht die ik nu mag vervullen. Amen
Ik ben de ware wijnstok en mijn Vader is de wijnbouwer. Iedere rank aan mij die geen vrucht draagt snijdt hij weg, en iedere rank die wel vrucht draagt snoeit hij bij, opdat hij meer vruchten draagt.
De liefde laat geen ruimte voor angst; volmaakte liefde sluit angst uit, want angst veronderstelt straf. In iemand die angst kent, is de liefde geen werkelijkheid geworden.
Sterk als de dood is de liefde, beklemmend als het dodenrijk de hartstocht. De liefde is een vlammend vuur, een laaiende vlam. Zeeën kunnen haar niet doven, rivieren spoelen haar niet weg. Zou een man met al zijn rijkdom liefde willen kopen, dan werd hij smadelijk veracht.
Wees over niets bezorgd, maar vraag God wat u nodig hebt en dank hem in al uw gebeden. Dan zal de vrede van God, die alle verstand te boven gaat, uw hart en gedachten in Christus Jezus bewaren.
Waarom lacht men altijd om christenen? Ons credo heeft toch iets grandioos, onze sacramenten zijn krachtig en intiem tegelijk, onze moraal is veeleisend, maar verrijkend. De zaligsprekingen zijn parels en de parabels meesterwerken. En Jezus is een mens die je niet kunt liefhebben. En toch lacht iedereen om ons achter onze rug. Soms hebben we zin om te zeggen: 'Ik wil niet meer aan God denken.' Maar elke keer opnieuw brandt die warmte en dat innerlijke vuur in ons hart en verteert het ons. En zie ons dan: verleid, beproefd, opnieuw verleid en gezonden.
Wie altijd op de wind let, komt nooit aan zaaien toe; wie altijd naar de wolken kijkt, komt nooit aan maaien toe. Je kent de wegen van de wind niet, je kent het kind dat in de moederschoot groeit niet, zo ken je ook de daden niet van God, die alles maakt.
Een Flandrien van heel lang geleden, Briek Schotte, liet zich eens ontvallen: “Nu reizen mensen de wereld rond. Hoe verder, hoe beter. Maar de wereld is rond. Als ge halverwege zijt, zijt ge al aan het terugkeren. Ge moet u vooral aan het kleine of gewone verbazen.”
Dit ‘gebod van Briek’ zit al een tijdje in mijn handtas. En het zit er goed … Als ik nog eens een zwak moment heb, herlees ik Briek Schotte wel, nu ja, het briefje met zijn citaat erop, in mijn handtas. En het zit daar nog.
Viviane Timmermans. In: Tussendoor, augustus 2017, p. 7.
