God, ik zoek even contact met U. Wil je mij nabij zijn? Geef mij geloof en vertrouwen kracht en volharding zodat ik mij ten volle kan geven aan de opdracht die ik nu mag vervullen. Amen
Ik wil jouw licht ontsteken, zegt de Heer. Ik ben het die jouw vlam doet branden en jou doet leven. Ik verlang dat ook jij licht zult worden in deze tijd. Vraag niet hoelang, voor wie of waarvoor… Maar laat je leven branden, ... dan kan Ik door jou wat warmte in deze wereld brengen.
JOZEF EN MARIA BRACHTEN JEZUS NAAR JERUZALEM OM HEM AAN TE BIEDEN AAN DE HEER. (LUCAS 2, 22-35)
Maria en Jozef stellen hun kind onder de zegen van de Heer. Een zinvol gebaar als teken van vertrouwen in de toekomst. Hun kind zal een licht zijn voor de enen, maar een’ omstreden teken’ voor anderen
Heer,... niemand kan het leven voorzien. Daarom kom ik tot U en leg in uw handen: alles wat ik heb, alles wat ik doe, alles wat ik ben. Laat me niet enkel voor mezelf leven, maar verbonden met U en gegeven aan mensen.
ZING VOOR DE HEER EN VERHEERLIJK ZIJN NAAM (PSALM 96)
In een wereld waarin mensen medemensen doden, wijst U, Heer, ons de weg naar echte vrede. Als een verre stem klinkt U in ons bestaan,... roept U ons om niet ons eigen heil te zoeken, maar warmte te geven en onderdak, om zelf licht, hand, wegwijzer, broer en zus te zijn.
Wees de bron die het kind in ons wakker houdt. Dan zullen wij klein kunnen worden aan onszelf en groot aan overgave aan anderen, en zal er toekomst en vrede mogelijk zijn voor iedereen op aarde, een huis voor iedereen, samen op weg in de voetsporen van Jezus, Uw mens-geworden Zoon. Amen.
"God is naar ons toegekomen. Dat is de echte betekenis van Kerstmis." Dat heeft Jozef De Kesel, de nieuwe aartsbisschop van Mechelen-Brussel, kort na middernacht gezegd tijdens zijn homilie in de Sint-Michiels- en Sint-Goedelekathedraal in Brussel. "Hij heeft zich niet laten kennen door blijk te geven van macht en rijkdom. Hij heeft dat gedaan onder de vorm van een kind voor wie er geen plaats is. Onder de vorm van een vreemdeling die niet ontvangen wordt."
In een verwijzing naar de huidige vluchtelingencrisis waarmee Europa worstelt, vroeg De Kesel "niet alleen hen die ons genegen zijn" met liefde en eerbied te benaderen, "maar ook hen voor wie geen plaats is, die we als vreemdelingen benaderen, van elders komen, anders zijn, er niet bij horen. Op de vlucht voor een geweld dat geen naam heeft."
Het kind dat in Bethlehem geboren wordt, is "van een heel bepaalde soort", aldus de aartsbisschop. Heel zijn leven zal hij een vreemdeling blijven. "Hij zal niet eindigen als overwinnaar, maar als een veroordeelde, gehangen aan de schandpaal (...) Niet om te heersen is Hij gekomen, maar om te dienen. Niet om te tonen hoe ver Hij boven ons verheven is, maar om bij ons te zijn, één van de onzen, mens als wij. Solidair met hen die niet meetellen."
Op het einde van zijn homilie lanceerde De Kesel, die eerder dit jaar André-Jozef Léonard afloste als aartsbisschop, de oproep om "onze deuren niet te sluiten en onze grenzen niet te beschermen". "Anders riskeert het echt koud te worden. Een harde wereld, ieder voor zichzelf, onverschillig voor hen die buiten zijn."
Mochten we er ook binnen drie maanden, tijdens de zomer er nog bewust van zijn! Maar vergeten kunnen wij dat toch niet als we dag in dag uit barmhartig zijn voor elk-ander!
Barmhartigheid staat nu wel heel dicht in deze dagen voor Kerstmis.
Barmhartigheid betekent voor mij in de complexiteit van het samenleven en in ons eigen leven steeds zoeken om het hart, het positieve en zinvolle durven te zien en te beleven.. Begrip opbrengen, vergeven, opnieuiw beginnen met anderen en met jezelf. Dat vraagt vaak heel veel innerlijke kracht en soms is het een lange en lastige weg. Ons vertrouwen in een barmhartige Vader, zoals Jezus ons leerde, is gelukkig een steun. Barmhartigheid maak je in de praktijk door zoveel als kan met jouw hart naar mensen te luisteren,en door in de liturgie Gods liefde, Gods glimlach en vergeving aan te brengen.
Barmhartigheid is een thuis en een plek met een hart aanbieden.
Naar André Monstrey, rector van de basiliek Onze-Lieve-Vrouw Onbevlekt Ontvangen, Dadizele.
In die dagen kwam Elia na een tocht van een dag in de woestijn bij een bremstruik.
Hij zette zich eronder neer. Hij verlangde te sterven en zei:
“Het wordt mij teveel, HEER, laat mij sterven want ik ben niet beter dan mijn vaderen.”
Daarop ging hij onder de bremstruik liggen en sliep in.
Maar opeens stiet een engel hem aan en zei tot hem:
“Sta op en eet.”
Hij keek open daar zag hij aan zijn hoofdeinde een koek, op gloeiende stenen gebakken,
en een kruik water.
Hij at en dronk en legde zich weer te ruste.
Maar opnieuw, voor de tweede maal stiet de engel van de HEER hem aan en zei:
“Sta op en eet; anders gaat de reis uw krachten te boven.”
Toen stond hij op, at en dronk
en, gesterkt door het voedsel,
liep hij veertig dagen en nachten
tot hij de berg van God, de Horeb, bereikte.
In het zoeken naar nieuwe vormen van gebedshuizen kwam men op het idee een kapel die ooit toebehoorde aan een paterorde, om te vormen tot een stilteplaats, en daarvoor koos men de naam DE BREMSTRUIK naar analogie met het verhaal hierboven.
Op de keper beschouwd is een mirakel een vorm van religieus dienstbetoon. Zoals men vroeger soms op voorspraak van een lokale politicus iets gedaan kon krijgen in Brussel, zo kan men op voorspraak van iemand die in de hemel vertoeft soms iets gedaan krijgen van God – aan sommige hemelbewoners kan God immers niets weigeren.
Te Lourdes doet God aan dienstbetoon door in zijn plaats mensen voor medemensen dienstbaar te stellen. Meer dan in gelijk welk bedevaartsoord ziet men duizenden zieken met om en rond hen hun begeleiders. Dokters, vrpleegkundigen, brancardiers en helpers, bedienaars van de vieringen en gebedsdiensten zijn er om mensen dienstbaar te zijn in hun gebed, ja zelfs om samen met hen te bidden.
“Waar er liefde is in het leven van de Kerk, wordt haar bron en vervulling altijd gevonden in de eucharistische liefde. Zo vindt ook het symbool van de broederlijke omhelzing zijn diepste waarheid in de vredeswens tijdens de Eucharistieviering.”
Ik kijk omhoog naar de bergen. Daar komt mijn hulp vandaan. 2 Daar is de Heer, hij helpt mij. Hij heeft de hemel en de aarde gemaakt.
3 De Heer zorgt ervoor dat jou niets overkomt. Hij beschermt je, hij slaapt niet. 4 Hij slaapt nooit, hij let goed op. Hij beschermt zijn volk Israël altijd.
5 De Heer beschermt je. Hij gaat met je mee, bij hem ben je veilig. 6 Er overkomt je geen kwaad, niet overdag en niet in de nacht.
7 De Heer zal je steeds beschermen, het kwaad zal je niet raken. 8 De Heer beschermt je, overal, waar je ook gaat, je leven lang.
God, geef ons het lef om de schouders onder deze advent te zetten, om er iets goeds van te maken, iets wat positief is. Geef ons de durf om dingen die verkeerd gaan onder ogen te zien en aan te pakken.... Geef ons de moed ons te verzetten tegen pestkoppen en op te komen voor iedereen die alleen staat. Help ons om verrassend nabij te zijn voor elkaar!
voor wie mijn broer is geweest, 57 jaren lang, nu het zijn verjaardag zou zijn geweest. In stilte had hij een groot geloof in God. Als leerkracht heeft hij vaak gezegd:
Wie zal van Jezus en zijn geboden nog horen als wij het niet meer doen.
Lucas zegt hier: wanneer het moeilijk wordt, wanneer je twijfelt of die Christus nog wel komt, blijf leven vanuit de taal en de wijsheid van de liefde. Blijf de gewonde strijders van de oorlog verzorgen, blijf de slachtoffers van aardbeving en natuurgeweld ondersteunen, blijf zorgzaam voor degen die jou nodig heeft. Blijf respectvol in je oordeel en je spreken. Blijf naïef waar het gaat om de onderlinge liefde. Dat moet het kenmerk van christenen zijn: Ziet, hoe zij elkander liefhebben.
Rob Kurvers, Op de pelgrimsweg van het geloof. Preken voor het jaar C
Nu hoe langer hoe meer kerken hunn deuren moeten sluiten en de kerkgangers verouderen of wegblijven, probeert men hier op meerdere plaatsen een Taizéviering in te lassen, zeker om jonge mensen en mensen die jing zijn van hart aan te trekken. Zelf ben ik een paar maar naar zo een misviering geweest, en jammer om te zeggen, maar ook daar waren slechts enkele jongeren aanwezig, eigenlijk de meesten nog kinderen ...
“Er zullen lichtjes zijn, feestjes, prachtig versierde bomen en dito kerststalletjes... En dat terwijl de hele wereld oorlog blijft voeren.” Door alle gebeurtenissen van de voorbije weken ziet paus Franciscus de feestdagen maar somber in. “Kerstmis wordt een schijnvertoning.” “De wereld heeft de weg van de vrede niet begrijpen. De hele wereld is in oorlog.”
“Wat zal er nog overblijven na deze oorlog waarin we nu verwikkeld zijn? Wat zal er overblijven? Ruïnes, duizenden kinderen zonder opleiding, zoveel onschuldige slachtoffers en veel geld in de zakken van wapenhandelaars”.
In de voorbede, een belangrijk deel van ons biddend samenzijn, bidden we altijd voor anderen, voor wereldnoden, voor problemen in de samenleving of in de gezinnen. Ook hier spreken we onze hoop uit dat het anders wordt, dat mensen anders gaan handelen, want mensen moeten het doen. Het zou wat al te gemakkelijk zijn om te denken: mensen maken oorlog, doen elkaar een hoop narigheid aan en God lost dat wel even op als we dat vragen. Een oudere pastoor... vertelde eens hoe hij gemerkt had dat hij de voorbede die hij maakte anders was gaan formuleren. Eerst bad hij: God, maak een einde aan de oorlog. Toen werd het: God, laat er vrede komen. En tenslotte: God, geeft wijsheid en kracht aan die mensen die beschikken over oorlog en vrede. Want uiteindelijk: mensen moeten het doen, in de kracht van God. En in zijn kracht kunnen mensen veel meer dan ze denken.
Op zondag 22 november viert de Kerk het feest van Christus Koning van het Heelal. De laatste zondag van het kerkelijk jaar. De hele schepping en de hele kosmos worden geplaatst in een spiritueel kader. Christus als de bezielende kracht die schepping en kosmos doordringt. God zet in Christus de ‘kroon’ op Zijn werk.
In het verleden was dit een echt katholiek triomfalistisch feest. De triomf van de katholieke kerk werd bezongen en gevierd. Het li...ed: Aan U , O Koning der eeuwen is daarvan nog een overblijfsel. De triomf van de katholieke kerk is allang verbleekt en haar zichtbare en tastbare aanwezigheid is geworden tot onzichtbaar.
En die Koning die wij vieren met Christus Koning is van een totaal andere signatuur, dan de aardse vorsten of wereldlijke leiders. Koning Jezus is een spiritueel Koningschap, geen heerser, noch onderdrukker, maar iemand die dient en vecht voor vrijheid en voor de waardigheid van elke mens. Christus Koning heeft een kruis als troon en een krib als wieg. Kruis en krib horen samen. En dat Koningschap geldt ons, wij zijn de burgers in dat Koninkrijk en dat Koninkrijk vraagt om werkelijkheid te mogen worden in en door mensen die in Jezus hun Koning herkennen.
Broeders en zusters, wij willen u niet in het ongewisse laten over de doden, zodat u niet hoeft te treuren, zoals zij die geen hoop hebben. Want als wij geloven dat Jezus is gestorven en is opgestaan, moeten wij ook geloven dat God door Jezus de doden naar zich toe zal leiden, samen met Jezus zelf.
Je leest na de aanslagen in Parijs hier en daar op social media dat bidden niet helpt en dat God niet bestaat. Maar ik weet van mijn vrienden in Frankrijk hoeze...er ze ons gebed juist nu waarderen, en hoe ze troost zoeken bij God.
Ik kan me voorstellen dat het soms moeilijk is te geloven in de goedheid van God als je geconfronteerd wordt met zoveel zinloos geweld en onbegrijpelijke haat. God's liefde is kwetsbaar omdat hij mensen niet bestuurt als marionetten.
Ook al verliezen sommigen hun geloof in de goedheid van God, ik hoop dat Hij blijft geloven in de goedheid van de mensen...
Ik voel me vaak zo machteloos, zo klein tegenover zoveel kwaad in de wereld. Ik hoop daarom dat je het niet erg vindt als ik toch stil blijf bidden...
Wij bidden tot de God van Vrede en Liefde voor de slachtoffers en hun families die zo ontzettend zwaar op de proef zijn gesteld en voor de Franse bevolking. En samen met Sint-Franciscus van Assisi vragen wij: “Heer, maak van ons bouwers van vrede.”
Geloven is een doe-woord een opdracht die concreet gebeurt in het dagelijks leven. Het is bouwen aan een groep waar mensen met elkaar verbonden zijn waar de kleinen worden groot gemaakt en de armen zalig geprezen, waar zachte moed wordt geleerd, waar honger naar gerechtigheid levenskracht is en waar, vanuit het alledaagse samenleven, vrede wordt gemaakt. Geloven is bouwen aan een groep waar het geknakte riet niet gebroken wordt, waar wie verlamd was weer kan opstaan, nieuwe kracht opdoet in handen en voeten om te leven voor anderen. Geloven is bouwen aan een groep die zout is in de wereld, licht in het donker, gist in het deeg. Geloven is een doe-woord, een opdracht die nooit af is. Het is doorgaan en volhouden, soms met velen, vaak ook alleen, tegen de hele wereld in, alleen met die zekerheid dat Iemand is voorgegaan, en ook nu met ons blijft meegaan.
En union de prières avec les victimes et leur famille...
Tu es ma lumière et mon salut Seigneur Au milieu des informations sanglantes qui, tous les jours, Illustrent nos journaux télévisés, Écoute-moi Seigneur, je t’appelle.
Au milieu de ces enfants innocents, abusés, pris en otage, Enrôlés dans les desseins d’adultes fanatiques assoiffés de barbarie, Entends-moi Seigneur, je crie vers toi.
Au milieu de la violence gratuite qui touche les plus pauvres, Les plus faibles d’entre nous, Réponds-moi Seigneur, je ne comprends pas.
Au milieu de ce monde qui me fait peur, je te cherche, où es-tu Seigneur ? Ne m’abandonne pas, ne me laisse pas me perdre sur les routes de la désespérance, Montre-moi le chemin qui conduit vers Toi.
Oui je te fais confiance Seigneur. Donne-moi la force d’espérer que ton amour et ta bonté habitent au cœur de notre humanité.
‘WIE ZIJN LEVEN TRACHT TE REDDEN ZAL HET VERLIEZEN EN WIE HET VERLIEST ZAL HET BEHOUDEN.’ (LUCAS 17,26-37)
Als we alleen voor ons zelf leven, zijn we niet zo gelukkig als wanneer we ook aan de anderen denken. Dat weten we. De woorden van Jezus brengen echter meer dan informatie. Zij zijn bron van leven. Zij vragen niet alleen, zij willen in ons bewerken wat zij vragen. Zij maken de gezindheid en de kracht van Jezus in ons wakker. Wat een geschenk!
de Heer is voor mij... om ons de goede weg te wijzen Hij is naast ons om ons in de armen te nemen achter ons om ons te beschermen tegen een aanval in de rug
de Heer is onder ons op ons op te vangen als we vallen en in ons om ons te troosten als we verdrietig zijn de Heer is om ons heen om ons te verdedigen boven ons om ons te zegenen…
Zo zegene ons de algoede God Vader, Zoon en heilige Geest. Amen.
In deze dagen voor en rond 1 en 2 november trekken mensen naar de laatste rustplaats van hun geliefden. Ze leven verder in ons hoofd en hart. Even mijmeren bij alles wat voorbij is en geloven dat zij eeuwig mogen leven in het LIcht. Verbonden zijn over grenzen heen.
Lieve moeder Maria, nu God mij het licht van de nieuwe dag heeft geschonken, keer ik mij tot U, die mijn hart verlicht. U heeft zich vannacht over mijn zwakheid ontfermd, opdat ik vandaag sterk voor U zou zijn. U hebt mij vannacht gevoed met de sappen van Uw ziel, opdat ik vandaag zuiver voor U zou zijn. U hebt mij vannacht aan Uw Hart gesust, opdat ik vandaag een bloem van liefde zou zijn. Zoals een bloem vervuld wordt van het zonlicht om de schepping ...te verblijden, zo hebt U mij vannacht met Uzelf vervuld, opdat ik mijn wereld met U zou verblijden. De weg naar het Avondland is vol gevaren, doch wat zou ik vrezen? Uw parfum zal mij nog steeds omgeven wanneer ik met de zon te ruste ga. O, Moeder, ik mag vandaag voelen met Uw Hart, denken met Uw geest, spreken met Uw mond, handelen met Uw handen, kijken met Uw ogen en luisteren met Uw oren. Mag ik vandaag een volmaakte spiegel van Uw ziel zijn, die het allerzuiverste Licht waarmee God U heeft doordrongen, afstraalt op alle zielen die vannacht geen warmte hebben gevoeld en vandaag geen licht zullen zien.
De roepingenkaars brandt weer! Ik bid om roepingen voor het priester- en diakenschap, voor pastorale werkers en werksters, voor predikanten en om roepingen voor het religieuze leven. Voor catechisten en gelovigen, vrijwilligsters en vrijwilligers die zich in zetten voor de kerkgemeenschap. Ik breng de namen bij de Heer van hen die zich op deze weg bewegen. Ik bid om roeping in de brede zin van het woord! Dat mensen hun weg en zin in het leven vinden, hun plek, hun levensvorm. En voor hen die van God zijn losgeraakt. Dat God hen niet loslaat.
"Hij kan gerust naast pater Damiaan staan. Zelfs Moeder Theresa had een grote verering voor pater Lievens. Pater Lievens is nog steeds een held en bevrijder voor de bevolking in de regio van Ranchi (India). Hij kon destijds onder meer beletten dat de bevolking haar gronden kwijtspeelde aan plaatselijke landheren. Het streven naar sociale rechtvaardigheid vormt zijn handelsmerk en het blijft een bron van inspiratie voor mensen van vandaag."
Constant Lievens werd geboren op 10 april 1856 in het West-Vlaamse Moorslede. Na zijn studies aan het Kleinseminarie van Roeselare en het Grootseminarie van Brugge trad hij in bij de jezuïeten in Drongen (1878). Hij vertrok twee jaar later op 24-jarige leeftijd voorgoed naar India, waar hij zich zou bekommeren om het lot aan van de arme en uitgebuite Adibasi-bevolking in het gebied van Chotanagpur (Ranchi). Zijn mateloze inzet eiste een zware tol. Uitgeput en door tering geveld keerde hij in 1892 naar België terug en stierf in het klooster in Heverlee op 7 november 1893. In 2001 werd een proces tot zaligverklaring opgestart.
ons wereldje van kleingelovigheid openbreken, weten dat we pas echt ‘Kerk’ zijn als wij beseffen dat Gods tafel... waaraan we gaan aanzitten, een tafel is die de hele wereld overspant, over alle grenzen en scheidsmuren heen.
Missiezondag betekent: bidden dat God niet alleen voor ons, maar voor alle talen en rassen God mag zijn, dat zijn Boodschap van liefde, vrede en gerechtigheid de hele wereld mag verlichten.
De grootheid van Jezus toonde zich in dienstbaarheid. Daar kreeg Hij gezag door. Hoe is het met ons gesteld? Proberen wij ons waar te maken door ons volop te laten gelden? Door altijd haantje de voorste te willen zijn? Of durven wij klein te zijn? Dichtbij te zijn aan hen die in onze maatschappij de klappen krijgen, met de nek aangekeken worden of erger nog onderdrukt en vervolgd worden? Het evangelie laat er geen misverstand over bestaan waar onze plaats moet zijn.
Geluk zit niet in rijkdom, macht, beroemdheid, dat zijn dikwijls juist belemmeringen om gelukkig te worden. Het ware geluk zit in het geven van je aandacht, je hartelijkheid, je liefde, en hoe meer je weet te geven, hoe meer je terug krijgt.
Ik hoop dat Ik mijn Zoon niet voor niets naar de wereld heb gestuurd – zegt God – en dat Hij een voorbeeld mag zijn van radicale liefde en van onbegrensde solidariteit. Zelfs zijn eigen leven was voor Hem minder belangrijk dan het geluk van zijn medemensen! Durf jij ook zo te leven? Durf je het aan om dienstbaar te zijn en, niet letterlijk wellicht maar in elk geval figuurlijk, te sterven voor mijn droom? Laat je niet dienen, maar steek zelf de handen uit de mouwen. Het zal je intens gelukkig maken.
Heer God, bij het begin van deze nieuwe dag kom ik U danken voor het morgenlicht dat het duister van de nacht verdrijft. Geef dat ook mijn hart en mijn gedachten helder zijn en dat ik een open oog en oor mag hebben voor al het mooie en goede dat deze dag mij te bieden heeft. Maak mij aandachtig, Heer, voor de mensen om mij heen, dat ik de weemoed of de vreugde in hun ogen zie en voor ieder van hen het gepaste woord mag vinden om te delen in hun pijn of in hun gelu...k. Vervul mij, Heer, met uw menslievendheid, en laat haar van mij uitstralen als het morgenlicht, over alle mensen om mij heen.
God, we danken U voor het leven, voor de bloemen, de dieren, de mensen; we danken U voor hen die ons leven tot een feest maken die ons vreugde brengen in moeilijke dagen; we danken U voor de zegen van kleine dingen de lach van een kind, de wijsheid van een oudere, wij danken u voor alle mogelijkheden die we krijgen om ons samenleven een feestelijke glans te geven. We danken U voor elke knipoog van U als we het soms niet zien zitten. Help ons om steeds uw vreugde uit te stralen opdat anderen erin kunnen delen, in Jezus' naam. Amen
Naast de rozenkansmaand is oktober ook de missiemaand. Twee begrippen die langzaam hun betekenis dreigen te verliezen. En dat is jammer, zeker in een klimaat waar de Islam onze christelijke waarden dreigt plat te walsen. Maar laat me richten op de essentie van deze maand. We kennen heus wel iemand die zijn of haar leven in het teken gesteld heeft van de missies, als zuster, priester, leek. We zijn op een keerpunt gekomen waarop ons land zelf een missiegebied is geworden. Waar mensen zoals pater Damiaan en pater Lievens naar voor hen onbekende streken trokken om het Evangelie te verkondigen en de armen en de minsten met raad en daad bij te staan, komn precies deze 'zonen' nu onze kant op. Missie is zo een wiselwerking geworden tussen culturen.
In oktober nodigt de geloofsgemeenschap ons uit om horizonten te verleggen. Over alle grenzen heen zendt Jezus al tweeduizend jaar mensen uit om het Evangelie te brengen. Ook wij hebben gehoord over Jezus‟ Boodschap doordat anderen er ons hebben over gesproken. Overal moet de Goede Boodschap klinken dat wij in Jezus gered zijn: oktober is missiemaand!
Jezus kijkt hem liefdevol aan en ziet hem, is bewogen om hem: één ding ontbreekt je, Jezus ziet wat de ander nodig heeft. Vertrouw! Leg je leven in de hand van God en Hij zal je het eeuwigdurende leven geven.
Hoe moeilijk is het om je leven te geven, er niet aan vast te houden… En toch: het ware leven kun je niet verwerven, niet verdienen door eigen inzet.
Vertrouw! Leg je leven in de hand van God
en Hij zal je het eeuwigdurende leven geven.
Jezus kijkt ook mij aan, liefdevol, ziet mij, is bewogen om mij: wat ziet Hij nu? Hij ziet wat ik nodig heb. Vertrouw! Leg je leven in de hand van God en Hij zal je het eeuwigdurende leven geven
Samen aan tafel gaan is tijd maken voor elkaar. Het is kauwen op het leven van elke dag. Het is de smaak van vreugde proeven, maar ook slikken wat bitter is.... Wie er de tijd voor neemt, krijgt energie om weer aan de slag te gaan, om weer de handen in elkaar te slaan.
Met God op weg gaan is tijd maken voor Hem en voor elkaar. Je mag kauwen op zijn Woord en ervaren dat gebroken brood en gedeelde wijn de smaak van het leven versterken. Wie er de tijd voor neemt, zal bevrijding en verbondenheid proeven en merken dat er energie vrij komt die nieuwe toekomst mogelijk maakt.
Samen door het leven gaan is zeggen tegen elke mens: "Kom en zie! Voor jou staat de tafel klaar. In jouw leven proef ik iets van God. En dat smaakt naar meer..."
Het klinkt zo eenvoudig, alsof er altijd een antwoord komt, gevonden wordt… geen deur die gesloten blijft. Zo eenvoudig is het niet. De vraag van de leerlingen: ‘Heer, leer ons bidden.’ is zo’n vreemde vraag nog niet. De sleutel hier is voor mij het vragen om de Geest. De Geest zal ons leren de juiste vragen te stellen, de antwoorden te verstaan, de weg te vinden, de juiste deur. De Geest zal mij de moed geven om het gebed dat Jezus ons gegeven heeft te bidden en mij te geven aan deze woorden – aan het door God gegeven Woord, Zijn Naam, Zijn Koninkrijk, Zijn Wil te doen en te vergeven aan een ieder die mij iets schuldig is.
In Oktober als de zomer traag is doodgegaan... bloeit een andere krans van rozen in het bidden van vele handen.
Gij hebt Maria altijd met een glimlach 't oor geneigd naar dit herhaalde noemen van uw naam. Bij de mysteries die door al die rozen gaan zijt Gij betrokken En ze reiken U door dat gebed een regenboog gedenken aan. In de rij van deze krans bidt gij een deel uit alle "Onze Vaders" mee. Gij wordt met heel uw wezen diep en schouwend een doorklaarde zee wanneer het "Glorie zij…" door dat brevier van vele leken gaat. In oktober als de zomer traag is doodgegaan bloeit de rozenkrans waarin het Evangelie staat.
Wij bidden voor alle blinden en slechtzienden dat techniek en wetenschap hen nuttig materiaal mag aanreiken. Dat velen de ogen openen voor hun zorgen, en hen in de gemeenschap aanvaarden als volwaardige medemensen.
Wij bidden voor alle kleine en grote mensen, dat we niet leven alsof we een paardenbril dragen of blind zijn, maar elkaar zien staan en aankijken met vriendelijke en dankbare ogen.
Laten wij geschiedenis schrijven door compassie te hebben met mensen op de vlucht. Compassie wil zeggen: opvang en gastvrijheid. Het zal niet altijd gemakkelijk zijn en het stelt ons voor grote opgaven en uitdagingen. Echter het kan ook betekenis hebben voor de toekomst van het land en de samenleving. Vreemdelingen en vluchtelingen zijn niet uitsluitend een probleem, maar brengen nieuwe krachten in een ‘oude’ samenleving.
En vanuit Bijbels perspectief... Achter elke vreemdeling kan God schuil gaan, en aan het begin van zijn leven gingen Maria en Jozef met Jezus op de vlucht voor het geweld van Herodes. En Herodessen zijn er nog steeds in onze dagen.
‘Ik sloeg mijn ogen op en had een visioen: Ik zag een man met een meetlint in de hand. Ik vroeg: ‘Waar gaat u heen?’ Hij antwoordde: ‘Ik ga Jeruzalem opmeten om te kijken hoe breed en hoe lang het zal worden.’ Toen verscheen weer de engel die met mij sprak en een andere engel kwam hem tegemoet. Deze zei tegen hem: ‘Vlug! Zeg die jongen daar dat Jeruzalem open moet blijven, niet ommuurd, vanwege de vele mensen... en dieren die in de stad wonen. Ikzelf zal voor haar – godsspraak van de heer – een muur van vuur rondom haar zijn.’ (Zach. 2, 5-9a)
Ik moest denken aan de vluchtelingenstroom, aan de hekken en muren die er soms worden gebouwd om hen buiten te sluiten. Het visioen van Zacharias raakt mij. Willen we ooit dat er vrede komt, dan moeten we geen muren bouwen maar muren afbreken, om te beginnen de muur van angst die om ons hart zit. Het visioen van Zacharias raakt mij om de godsspraak van de Heer, dat Hij zelf een muur van vuur zal zijn, een beschermende muur rondom de stad Jeruzalem en haar bewoners.
“Christen zijn betekent dat wij in elke mens Jezus zien en naar zijn gelaat zoeken bij diegenen die normaal vergeten worden. Zelfs te midden van de smog is God aanwezig, omdat Hij er door de straten blijft wandelen.”
Onze Vader van hemel en aarde, wij verlangen naar uw hemel op aarde maar vaak maken we het leven hier tot een hel door onze machtsstrijd, waardoor mensen beschadigd worden, letterlijk en figuurlijk, door onze grootheidswaan waardoor mensen gekleineerd worden, door onze competitie geest waardoor mensen in de hoek gedrukt worden.
Schenk ons uw Geest van wijsheid en kracht opdat we ons nooit te groot voelen om ons dienstbaar te maken aan iedereen met wie wij het leven delen, vooral aan de kleinen en de zwakken.
Maar ook woorden die aan elk van ons worden gericht.
"Jezus ziet u heel graag en Hij laat u nooit in de steek. Hij heeft u lief vanuit het diepste van zijn hart. Ook als wij Hem teleurstellen blijft Hij ons steunen, hoop geven en schenkt Hij nieuwe kansen en nieuw leven."
Wie altijd op de wind let, komt nooit aan zaaien toe; wie altijd naar de wolken kijkt, komt nooit aan maaien toe. Je kent de wegen van de wind niet, je kent het kind dat in de moederschoot groeit niet, zo ken je ook de daden niet van God, die alles maakt.
Moeder Maria, wij weten niet hoe of wat wij zouden bidden. Eigenlijk zouden we soms liever niets zeggen. Laat ons vandaag gewoon bij u neerzitten, naar u kijken en volgen hoe gij het leven aanpakt. Wij willen bij u zijn, om met vertrouwen de vreugde van het leven te genieten, om de pijn van het leven beter te kunnen dragen, om de simpele dingen te zien die het hart zo'n deugd doen.
Moeder Maria, laat ons gewoon het weesgegroet bidden en daarin onze nood en onze hoop herhalen. Laat ons met u mee bladeren in het grote levensboek, waarin het leven van de Heer is uitgetekend. Leer ons dat ook wij ons daarin kunnen terugvinden, ons leven zoals het zich voordoet elke dag opnieuw. Als geen ander zijt gij de weg van Jezus gevolgd, maar gij kent ook onze levensweg, onze onmacht om te zijn wie we willen zijn. Uw tegenwoordigheid bemoedigt, uw leven toont ons onvermoede dingen...
Ik heb nog nooit een foto van Jezus gezien; ik weet ook niet hoe hij liep, wel met wie. Ik weet niet hoe zijn stem klonk,... wel de woorden die Hij gebruikte. Ik weet niet welke kleur ogen Hij had, maar wel hoe Hij keek. Ik weet niet of hij een sterk hart had, wel dat hij een groot hart had. Ik weet niet alles van zijn karakter, maar wel dat kinderen Hem graag mochten en armen zich bij Hem thuis voelden. Dat hij mild was voor eerlijke mensen en streng voor ogendienaars. Dat hij niet te snel oordeelde maar eerder verontschuldigde. Dat hij niet haatdragend was, maar ongelooflijk vergevingsgezind. Ik weet eigenlijk veel meer van Jezus dan ik aanvankelijk dacht.
Toen ik recent deze ietwat bizarre foto kreeg van een Indische artiest en stylist, vroeg ik hem waarom hij het kruis had gebruikt. Hij is duidelijk op zoek naar zichzelf, naar de ziel van zijn bestaan. Vandaar ook de vragen die hij zich stelt.
Ik kreeg prompt dit mooie antwoord:
Het kruis staat symbool voor gelijkheid, liefde, vrede en harmonie.
Als u ruzie hebt, maak er dan zo spoedig mogelijk een eind aan, of liever, maak helemaal geen ruzie. Anders groeit een klein moment van woede uit tot haat, wordt een splinter een balk en maakt u van uw hart een moordkuil. .. eigen leefregel.
“Laten we er alsjeblieft een gewoonte van maken weer eens naar de kerk te gaan, of een beetje Bijbelvaster zijn. En laten we ervoor zorgen dat we nog kunnen uitleggen wat een beeld in een kerk betekent”, zei Merkel. “Om zich te beklagen dat moslims de Koran door en door kennen, vind ik gek. Misschien kan dit debat ertoe leiden dat we ons met onze eigen wortels bezig houden en er meer kennis over verwerven.”
Christenen die bang zijn voor islamisering vanwege de komst van vele islamitische vluchtelingen naar Europa, zouden volgens Angela Merkel meer in hun eigen geloof geworteld moeten zijn. “Laten we de moed hebben om te zeggen dat wij christen zijn”, aldus de Duitse bondskanselier.
mijn eigen moeder heeft mij van u verteld toen ik een kind was.
Sedert die jaren weet ik reeds wie gij zijt. Ik weet dat gij een bron zijt van gaven, en dat gij miljoenen mensen die u aan hebben geroepen, hebt verhoord.
Als ik naar uw beeltenis kijk, gaat er een warmte vanuit, alsof gij zeggen wilt: 'Zeg maar wat je op je hart hebt, en ik zal je bijstaan'.
Men noemt u niet voor niets, de Moeder van Altijddurende Bijstand. Sta ons bij, Maria, dag in dag uit, altijd en overal, laat ons niet alleen.
Met ogen vol liefde, Maria, zag je Jezus opgroeien van kind tot knaap, tot volwassen man. Je liet Hem gaan de weg van het groene Nazaret naar het starre Jeruzalem. Water werd wijn, en wijn werd bloed. De trouw aan je Zoon bracht ook jou onder het kruis. Maria, bid voor ons, opdat wij, op onze beurt, met open hart en handen Jezus zouden volgen. Amen.
Maria geeft ons de sleutel tot het echte, het ware geluk. ‘Ecce-fiat-magnificat’ zijn haar drie woorden. Ecce: hier ben ik, bereid om dienstmaagd te zijn, ontledigd en open om Gods liefde in zijn volheid te ontvangen als de enige en de ultieme weg om het geluk te bereiken. Fiat: mijn enige streefdoel in mijn leven is mij te conformeren aan Gods wil en consequent Gods wil te volgen, met alle gevolgen van dien. Magnificat: nu kan ik het van vreugde uitjubelen want ik heb het echte geluk gevonden en niemand of niets kan mij dat nog ontnemen.
Br. René Stockman: Maria, de kortste weg naar Jezus.
Hemelse Vader, verander mij vandaag in een bruggenbouwer, die vrede brengt waar boosheid, onenigheid en rivaliteit is. Zegen mij daarom met uw milde genade, Vader. Amen. Gelukkig de vredestichters, want zij zullen kinderen van God genoemd worden (Matthéüs 5 vers 9).
De officiële liturgie spreekt van Maria Geboorte, maar kortweg mag het ook de verjaardag van Maria worden genoemd. Dat is het feest dat deze week (donderdag 8 september) op de liturgische kalender staat. De geboortedag van Maria wordt sinds de zesde eeuw gevierd.
De verering is ontstaan in Jeruzalem en werd daar gevierd als kerkwijdingsfeest van een basiliek die was toegewijd aan de H. Anna, de moeder van Maria. Rond de kerk ontwikkelde zich ook een devotie die vooral de geboorte van Anna’s dochter Maria centraal stelde. Vanuit Jeruzalem verspreidde de devotie van Maria Geboorte zich naar het westen, waar het feest sinds de Middeleeuwen tot de belangrijke Mariafeesten behoort.
Over de kinderjaren van Maria is nauwelijks iets bekend. Wel zijn er enkele oude apocriefe (niet in de bijbel opgenomen) geschriften, waarin de geboorte en de jeugd van Maria beschreven wordt. De kern achter het feest van Maria Geboorte is dat de verlossing van de mensheid eigenlijk al bij de geboorte van Christus’ moeder begon. Maria was immers als enige mensen zonder erfzonden (onbevlekt) ontvangen.
De datum van het feest van Maria Onbevlekt Ontvangen (8 december) hangt hier ook mee samen, want die precies negen maanden vóór de geboortedatum.
- See more at: http://www.bedevaarten.com/?nieuwsID=167#sthash.llMgCKHQ.dpuf
Het eerste deel van de brief van de paus herhaalt dat de traditionele voorwaarden voor het geldig bekomen van de aflaat, die een teken is van Gods genade en een kwijtschelding betekent van de straf voor begane zonden, geldig blijven. Die voorwaarden omvatten onder meer de biecht, deelname aan de eucharistie en een gebed voor de paus en zijn intenties. Franciscus schrijft dat wie om allerhande redenen niet op bedevaart kan gaan naar de Heilige Deur, in het bijzonder zieken en bejaarden, maar net zo goed gevangenen, allesbehalve uitgesloten zijn van Gods barmhartigheid. Daarbij worden zieken die hun huis maar moeilijk kunnen verlaten aangemoedigd om hun lijden te verenigen met het lijden van Christus, om de communie te ontvangen of indien mogelijk de heilige eucharistie en het gemeenschapsgebed bij te wonen, desnoods via diverse communicatiekanalen. De aflaat voor het Heilig Jaar kan ook verkregen worden voor overledenen: "Net zoals wij hen gedenken in de eucharistieviering kunnen wij voor hen, in het grote mysterie van de gemeenschap van de heiligen, voor hen bidden dat het barmhartige gelaat van de Vader hen bevrijdt van elk overblijfsel van zonden en hen stevig omhelst in de oneindige zaligheid."
Gelukkig is hij die niet overdreven gehecht is aan dingen of mensen, maar er innerlijk vrij van is, die wat hij heeft kan delen met anderen, en met open handen kan ontvangen wat anderen hem geven. Gelukkig is hij die kan genieten van... wat hem te beurt valt en die beseft dat heel wat van wat ons rijk maakt ons onverdiend gegeven is. Gelukkig is hij die ziet dat het leven geluk én verdriet voor elk in petto heeft, en die het verdriet kan toelaten en er goed mee leert om te gaan. Zo kan verdriet een krachtbron worden in het leven. Gelukkig is hij die zachtmoedig met zichzelf kan omgaan, die zichzelf niet veroordeelt maar met een liefdevolle blik naar zichzelf kan kijken. Hij kan zo zachtmoediger worden voor anderen. Gelukkig is hij die zichzelf en anderen tot hun recht laat komen, die ernaar verlangt om op een goede en rechtvaardige manier te leven en die daartoe telkens weer het goede probeert te doen. Gelukkig is hij die barmhartig is voor zichzelf en met mededogen naar zichzelf kan kijken. Hij zal hierdoor ook barmhartig voor anderen kunnen zijn, en hij zal zelf barmhartigheid van anderen ondervinden. Gelukkig is hij wiens woorden en daden geen bijbedoelingen hebben, maar helder en zuiver zijn. Hij wordt ervaren als authentiek en oprecht, als eenvoudig en als een mens uit één stuk. Anderen worden gelukkig van gesprek en contact met zo’n mens. Gelukkig is hij die vrede wil vinden met zichzelf of die deze vrede al gevonden heeft. Hij voelt zich daardoor minder aangevallen, en is daardoor beter in staat om niet in conflict te gaan met anderen. Hij kan daarentegen vrede stichten. Gelukkig is hij die de waarheid en de goede zaak hoog acht, zo zeer dat hij zelfs bereid zou zijn om ervoor te lijden of er zijn leven voor te geven.
Vrijdag 12 september om 20 u: Orgelconcert met Grimmertingenkoor Moorslede in de Sint Theresiakerk te Slypskapelle
Naast bovenstaande vieringen kunnen parochies of groepen nog een aparte viering aanvragen, al dan niet voorgegaan door hun eigen priester. Door het drukke programma is het wel nodig dat u hiervoor tijdig een afspraak maakt zodat we de Basiliek of Rosariumkapel voor u kunnen vrijhouden. Deze viering mag eventueel samenvallen met een reeds vermeld uur.
Inlichtingen: pastoor: 056 / 50.91.50 (tel en fax) - andre.monstrey@telenet.be of pastoor@federatiemoorslededadizele.be onthaal kerk: 056 / 50.52.86
Twee dingen vraag ik u, gun ze me zolang ik leef: Houd me ver van leugen en bedrog. Maak me niet arm, maar ook niet rijk, voed me slechts met wat ik nodig heb. Want als ik rijk zou zijn, zou ik u wellicht verloochenen, zou ik kunnen zeggen: ‘Wie is de HEER?’ En als ik arm zou zijn, zou ik stelen en de naam van mijn God te schande maken.
Naar wie zouden wij gaan, Heer onze God, als Gij niet bereid bent ons vast te houden in uw gezelschap. Help ons, ondanks onze angst, onszelf los te laten, opdat wij blijven kiezen voor de weg die Jezus ons voorging, voor de weg van de liefde in het leven van elke dag in de richting van uw Leven in eeuwigheid. Amen.
Interessant is de tekst die in 1986 werd geschreven door JOZEF RATZINGER (de latere BENEDICTUS XVI) en hij ziet de betekenis van haar naam als volgt:
De roos geldt als de koningin van de bloemen en daarmee als zuivere belichaming van de schoonheid van Gods schepping. De roos spreekt niet alleen onze ogen aan, maar schept met haar geur ook een nieuwe atmosfeer rondom ons. Ze spreekt al onze zintuigen aan, ontvoert ons als het ware uit de wereld van het alledaagse in een betere, hogere wereld. Ze laat ons vrolijk worden, omdat ze ons door het schone ook het goede laat voelen.
Geloof als zodanig kom je nooit tegen; geloof ontmoet je alleen in gelovige mensen. Ook vertrouwen is nergens los verkrijgbaar;... het bestaat alleen in mensen, die vertrouwen hebben. En liefde bestaat alleen in liefhebbende mensen.
Geloof, hoop en liefde, strikt genomen zijn het werkwoorden, die mensen als werkers veronderstellen. Daardoor ontwerpen de mensen zichzelf, geven zich een bepaalde bestaansvorm, bepalen hun leven.
Geloof, hoop en liefde moet je ontmoeten in levende lijve. Je moet ervaren, hoe geweldig deze waarden zijn, hoe ze menselijk wel-zijn bevorderen. Zo krijgt iemand er de smaak van te pakken, om op zijn beurt weer geloof, hoop en liefde te worden, in levende lijve.
Er wordt gezegd: gedaan met de Kerk, verleden tijd, en de jeugd is nergens voor aanspreekbaar! Doe de moeite om naar Lourdes te gaan. Daar zie je een heel ander beeld van de Kerk en van de jeugd. Lourdes dompelt je onder in een bad van positieve ervaringen, van echte solidariteit vanwege superenthousiaste jongeren. Daar vole je oprechte solidariteit met alle leed in de wereld. En daar voel je tot in je diepste vezels dat de Kerk lééft!
Maria, een vrouw van vlees en bloed, een mens zoals wij, de moeder van Jezus, komt thuis in de heerlijkheid van God. Zij is nu reeds daar waar iedere christen ooit hoopt te komen. Het is zoals met een groep bergbeklimmers. Een gaat voorop, bereikt als eerste de top en kijkt vervolgens achterom over de rand om de andere klimmers aan te moedigen en een helpende hand uit te steken. Zo kijkt Maria vandaag liefdevol naar elk van ons.
De betekenis van de Hemelvaart van Maria wordt pas echt zichtbaar en voelbaar, als we ernaar kijken vanuit de indrukwekkende werkelijkheid van haar leven. Of met andere woorden,
haar tenhemelopneming krijgt betekenis en zeggingskracht als je ernaar kijkt vanuit de weg die ze gegaan is in haar leven. Maria heeft een spoor getrokken door deze wereld, een spoor waarin mensen zich veilig voelen. Soms als het heel donker wordt, licht zij ons voor. Zoiets vergeten mensen niet.
Wie was Maria ? En wie is Maria voor ons, vandaag? Dit feest - in volle zomer - tekent ons geloof met schitterende kleuren. Het vertelt ons waar het om gaat:
Gods belofte dat het leven voortduurt in eeuwigheid.
Moge God ons de hele dag ondersteunen, totdat de schaduwen lengen en de avond aanbreekt, en de drukke wereld tot stilte wordt gebracht, en de koorts van het leven voorbij is, en ons werk gedaan! Moge Gods Genade ons dan een veilig onderkomen schenken,... en een heilige rust, en eindelijk vrede.
Vraag en er zal je gegeven worden, zoek en je zult vinden, klop en er zal voor je worden opengedaan. Want ieder die vraagt ontvangt, en wie zoekt vindt, en voor wie klopt zal worden opengedaan.
Why must we suffer? Because here below pure Love cannot exist without suffering. O Jesus, Jesus, I no longer feel my cross when I think of yours.” ~ Saint Bernadette.
suffering allows us the opportunity to grow closer to God, participate in the sufferings of Christ, purify ourselves, and gain perspective on our own fragility and weakness so that we can learn to depend evermore on Him.
Velen weten niet meer wat het betekent als ze een ander deze dingen ziet doen, en toch heel waardevol!
De uitleg krijg je van een Indische missionaris!
WHAT IS THE MEANING BEHIND THE MAKING OF THE CROSS ON OUR FOREHEAD, MOUTH AND HEART BEFORE THE READING OF THE GOSPEL? It mirrors the blessing a Deacon receives prior to proclaiming the Gospel - "may God be in your mind, on your lips and in your heart as you proclaim His holy Gospel."
BRUSSEL (KerkNet/I.Media) – Moeder Teresa, die wereldwijd bekend werd dankzij haar inzet voor de armen in de sloppenwijken van Calcutta, wordt op 4 september 2016 door paus Franciscus heilig verklaard. Dat meldt het gespecialiseerde persagentschap 'I.Media'. De heiligverklaring van de Albanese is een van de blikvangers van het 'Jubeljaar van de Barmhartigheid', dat op initiatief van de paus van 8 december 2015 tot 20 november 2016 plaatsheeft. De heiligverklaring is mogelijk dankzij de onverklaarbare genezing van een Braziliaanse man, die in het eindstadium genas van een kwaadaardige hersentumor. Moeder Teresa werd in oktober 2003 zalig verklaard. Toen namen 300.000 gelovigen deel aan de plechtigheid op het Sint-Pietersplein.
Een tijd terug zag ik regelmatig jonge kerkgangers die me na de dienst vriendelijk begroetten, me soms een hand gaven. Op een dag vroeg ik van waar ze afkomstig waren. Ze antwoordden dat ze tot de oudste christenen behoorden, nl. uit Armenië. Ik moet toegeven dat ik met bewondering zag hoe zij de mis bijwoonden.
Dus maar even een plaatje inlassen ter gedachtenis aan allen die omwille van het geloof hun leven lieten.
Vrede en volharding wens ik jullie, Vrede en volharding wens ik mijzelf, Vrede en volharding op onze weg met God, in navolging van Hem: Jezus Christus. Dat wij samen verder gaan, waar nodig tegen de stroom in,... om Gods woord te leven, te doen vruchten uit te dragen tot lof van God en tot zegen van zijn schepping!
dank u Heer dat U me 60 jaar geleden het leven gaf!
"Kom, we zijn weg", zei Jezus. En Hij voer met zijn leerlingen het meer over... naar een eenzame plek om daar alleen te zijn en wat uit te rusten... Zo stond er in onze evangelielezing.
"Kom, we zijn weg", zegt Jezus, "vakantie is een tijd om ook eens dicht bij Mij te zijn."
Jezus werd gebroken op het kruis. Hij onderging Zijn lijden en dood niet als een onheil dat Hij tot elke prijs wilde vermijden,maar als een missie die Hij wilde omhelzen. Ook wij zijn gebroken mensen, we leven met een gebroken lichaam, gebroken harten, gebroken gemoed, of gebroken geestkracht. We lijden onder verbroken relaties.
Hoe kunnen we leven met onze gebrokenheid?
Jezus laat zien dat wij onze gebrokenheid kunnen aanvaarden zoals Hij het kruis aanvaardde,als een deel van onze missie. Hij vraagt ons om die gebrokenheid niet af te wijzen als een vloek waarmee God ons op onze zondigheid wijst, maar om het te aanvaarden. Dan kunnen we er door gelouterd en geheiligd worden,met Gods Zegen.
Zo kan onze gebrokenheid een doorgang zijn naar nieuw leven.
God en Vader, het leven is veel meer dan zorgen voor voedsel en kleding, meer ook dan werken en geld verdienen. Leven is ook rusten en spelen,... onbezorgd kunnen zijn, voluit genieten van alles wat mooi is: van de natuur, van vriendschap en liefde, van cultuur in al haar uitingen. Vooral in deze vakantietijd willen wij U danken voor al deze gaven uit uw hand, God en Vader, Gij hebt ons gemaakt tot uw volk, tot uw Kerk. Wij bidden U: waak over ons opdat wij niet ónze waarheid uitdragen maar de uwe. Maak ons tot verkondigers van uw Boodschap in woord en daad, zo dat anderen zich bij U kunnen thuis voelen.
Ik hoef geen holebi of kansarme te zijn om met hen te kunnen samenwerken en samenleven. Ik vind het bijvoorbeeld fijn dat mannen in ons land ongestoord hand in hand kunnen lopen. Ik maak op de bus met plezier plaats voor iemand in een rolstoel. Maar af en toe wil ik dan graag mezelf ook als gelovige kunnen outen zonder dat ik daarvoor scheef bekeken of belachelijk gemaakt word.
Misschien wordt het tijd dat er ook wat christenen uit de kast komen. Niet op een agressieve of fanatieke manier, maar gewoon omdat ze zichzelf zijn en omdat ze doen wat ze graag doen. Omdat hun geloof een stuk van hun leven is, dat zich ook buitenshuis afspeelt. Onze samenleving kan er alleen maar kleurrijker door worden.
Een Portugese zeepfabrikant zei tegen een priester: 'Het christendom heeft niets bereikt. Het wordt al tweeduizend jaar verkondigd, maar de wereld is er niet beter op geworden. Er is nog steeds zoveel kwaad ... en er zijn nog steeds zoveel harde egoïstische mensen.'
De priester wees op een buitengewoon vuil kind, dat op straat in de modder speelde, en merkte op: 'Zeep heeft niets bereikt. Er is nog steeds modder en nog steeds zijn er smerige mensen op de wereld.'
'Zeep', zei de fabrikant, 'helpt alleen als het aangewend wordt.' 'Christendom ook,' antwoordde de priester.
Het is niet mijn gewoonte een boek aan te prijzen via dit blog, en nog minder een thriller; maar via dit boek wordt ons ook een spiegel van en over geloven aangereikt, heel cocncreet over Mariaverschijningen, maar evenzeer hoe mijn relatie tot God is. Het is toch wat ik bij het lezen heb ervaren. Ik mag het u dan ook van harte aanbevelen.
Het derde geheim geeft inzichten in het Vaticaan en eeuwenoude tradities. Het verhaal draait om het derde geheim van Fatima, over het conclaaf, over waarheid en keuzes.
Geschiedenis, fictie en feit worden met veel stijl en klasse verweven in een van de, in mijn beleving, beste thrillers van de afgelopen paar jaar. Superboek dat je echt niet mag laten liggen als van het genre houdt. Meeslepend verhaal, Goed plot, Spannend, historisch feit/fictie.
De feiten:1917. In Fatima, Portugal, verschijnt Maria aan een paar boerenkinderen en doet drie cryptische voorspellingen. De eerste twee worden openbaar gemaakt, maar de tekst van de derde voorspelling wordt angstvallig geheim gehouden in het Vaticaan.Het verhaal:Heden. De eerste Duitse paus, Clemens XV, heeft een obsessieve belangstelling voor de laatste openbaring en wordt dood aangetroffen. Zijn Ierse secretaris gaat op zoek naar de vertaler van de openbaringen en stuit daarbij op een aantal zaken die de toekomst van de katholieke Kerk in gevaar kunnen brengen. Een reactionaire en zeer ambitieuze kardinaal, Alberto Valendrea, de gedoodverfde opvolger van Clemens, stelt alles in het werk om de waarheid te achterhalen. Daarvoor is hij zelfs bereid de Tien Geboden te overtreden. Terwijl de spanningen binnen het Vaticaan hoog oplopen, moet in dezelfde periode een nieuwe paus gekozen worden.
Jezus zegt:als iemand achter Mij aan wil komen,laat hij dan zijn kruis opnemen en Mij volgen(Mattheus 16:24)
Hij zegt niet timmer een kruis of zoek een kruis. Ieder van ons heeft een kruis te dragen. Je hoeft er echt geen een te maken of te zoeken. Het kruis dat we zelf dragen is zwaar genoeg, maar zijn we bereid het op te nemen,willen we het aanvaarden als het kruis dat bij ons hoort?
Misschien is ons kruis dat we niet kunnen studeren ,dat we gehandicapt zijn, of dat we aan depressies lijden. Misschien is het een conflict in ons gezin of in de familie. Misschien zijn we slachtoffer van geweld of seksueel misbruik. We hebben er niet zelf voor gekozen, maar het is toch ons kruis. We kunnen doen alsof het niet bestaat, we kunnen het afwijzen, weigeren, haten,maar we kunnen dat kruis ook opnemen en Jezus volgen.
De dood is niet door God gemaakt. God vindt geen vreugde in de ondergang van enig levend wezen. Hij heeft alles geschapen om het te laten bestaan. Alles ter wereld dient om het leven in stand te houden. Zo lezen we vandaag in het boek Wijsheid (1e lezing).
Toen ik deze woorden las gingen mijn gedachten spontaan uit naar die drie bloedige terreuraanslagen vorige vrijdag en de zovele aanslagen van de voorbije jaren. Die van vrijdag, en velen van daarvoor, deed men in naam van God. Hoe laag kan men vallen… hoe ver afgedwaald kan men zijn…? Dit heeft niets met God te maken maar alles met het kwade.
De lezing uit Wijsheid eindigt met: De duivel heeft uit jaloezie de dood in de wereld gebracht; ieder die hem toebehoort roept de dood over zich af. Zo zien we inderdaad de duivel werkzaam: de talloze zelfmoordaanslagen van de voorbije decennia zijn daar een mooi voorbeeld van. En de duivel gaat zo listig te werk dat degenen die dit doen ervan overtuigd zijn dat ze de goede zaak (de zaak van God) dienen. Zonder dat ze het beseffen zijn ze een pure manifestatie van het kwaad.
Ik zou, vanuit deze woorden uit het boek Wijsheid, u allen willen uitnodigen dagelijks tijd te maken om genade af te smeken van de hemel: dat dit kwaad mag ophouden te bestaan, dat de waarheid het mag winnen op de leugen. Ja lieve mensen, laat ons bidden – dagelijks.
Moge de mensheid zich in waarheid keren naar God, pure manifestatie van de Liefde.
Goede God, schepper van het leven, open onze harten voor de gave van de Vrede. Mogen wij allen uw Vrede beminnen als het hoogste Goed, als de bron en de basis van een goed samenleven. Moge de mensheid zich in waarheid keren tot U, in diepe verbondenheid met elkaar, in eenheid door U geschonken.
Kom Heilige Geest, beziel ons met het vuur van de Allerhoogste.
Het was de rode draad van vele heiligen die ondanks alle menselijkheid wisten te vertrouwen op de Heer.
Hij ging hun voor en ze bereikten hun bestemming in volle overgave.
Lieve mensen, hoe groot is ons vertrouwen in Jezus? Durven we het aan om zijn mantel aan te raken. En dat ook nog eerlijk toe te geven. Te midden een grote menigte... Met andere woorden: durven we het aan om eerlijk en open gelovig te zijn in een moderne wereld waar het zoveel beter en zoveel cooler lijkt te zijn om niet tegeloven?
God, Gij kent mij door en door. Gij zijt in mij, overal om mij heen, in licht en donker zijt Gij. Ik adem in en uit: Gij zijt de ziel van mijn gedachten. Gij zijt er altijd; ik zal nooit aan U ontkomen. Uw rechterhand omvat mij, draagt mij, nooit zal ik vallen uit uw hand. Gij zijt bron en zee van mijn bestaan. Gij hebt me al gezien voor ik geboren werd. Wijs mij nu, getrouwe God, uw weg van eeuwigheid.
Het gaat heel goed met de kaartverkoop! Bij de eerste negen voorstellingen waren al ongeveer 12.500 toeschouwers aanwezig!
Er zijn nog 16 voorstellingen te gaan. Er is ondertussen - mede dankzij de enthousiaste reacties van pers en publiek - ook een ware run ontstaan op het inmiddels beperkte aantal 1e rangs kaarten. Zo werd afgelopen week het 30.000ste toegangsbewijs online gereserveerd. Mis het niet: er zijn nog kaarten!
‘HAAL EERST DE BALK UIT UW EIGEN OOG.’ (MATTEÜS 7, 1-5)
‘Verbeter de wereld, begin met jezelf’, is een wijze spreuk. Wie kritiek uitoefent begint het best bij zichzelf. Het zal ons beletten onszelf als maatstaf te nemen van wat goed en slecht is....
Heer, laat mij in vrede leven met mezelf en met mijn medemensen, mild in mijn oordelen en vergevingsgezind. Laat mij woorden spreken en daden stellen die de vrede bevorderen.
REIK ONS UW HAND, HEER, HOOR ONS GEBED. (PSALM 60)
Don Bosco, die in armoede opgroeide in een buitenwijk van Turijn in Noord-Italië, raakte wereldwijd bekend als stichter van de salesianen. De eenvoudige boerenzoon legde zich na zijn priesterwijding gaandeweg toe op de opvang en begeleiding van straatkinderen en jongeren die ten tijde van de industriële revolutie doelloos ronddoolden. Dat spoorde hem aan om een congregatie te stichten die zich voor de jeugd zou inzetten. Naar de heilige Frans van Sales, die bekend stond om zijn geduld en zachtmoedigheid, doopte hij zijn nieuwe congregatie om tot salesianen. De congregatie kreeg in 1869 pauselijke erkenning. Zij legde zich vooral toe op de opvoeding van jonge mensen. In 1872 werden zusters van Don Bosco, onder de naam ‘Dochters van Maria, hulp der christenen’, opgericht.
Don Bosco overleed op 31 januari 1888. In 1934 werd hij door paus Pius XI heilig verklaard. De voorbije honderd jaar is hij, mede dankzij zijn opmerkelijk pedagogisch project dat tot op vandaag wereldwijd succes en navolging kent, uitgegroeid tot een van de belangrijkste volksheiligen. Zijn congregatie is intussen actief in 130 landen.
Het is dan ook niet verwonderlijk dat Paus Franciscus zich herkent in deze heilige.
Een vreugde voor het oog, God, is uw wereld die zich openvouwt in groen gras en blad,... en in het blauw en geel en rood van duizend bloemen. Zo wilt Gij overvloedig leven zijn in het hart van mensen, dat ze op hun beurt de kleuren van uw liefde openvouwen voor elkaar.
GIJ MOET DAAROM ZO BIDDEN: ONZE VADER….. (MATTEÜS 6, 7-15)
God is altijd ‘onze’ Vader. Hij is nooit enkel ‘mijn’ Vader. ‘Vader, net zoals ‘moeder’, is het relatiewoord bij uitstek, intiemer en tegelijk eerbiediger kan het niet… Wij hebben slechts één Vader, aan Hem vertrouw ik toe wat wij ten diepste nodig hebben.
Vader, zo nabij en toch veraf,... zo intiem en toch afstandelijk, ik kom naar U om U te loven en te prijzen, om de komst van uw Rijk te bespoedigen, om brood om van te leven, om vergeving, om niet ten prooi te vallen aan allerhande behoeften.
Als liefde slechts een gevoel was, zou deze opdracht uit de Bergrede niet te vervullen zijn. Maar liefde is een kracht die van een vijand een vriend kan maken door in hem of haar vooral een medemens te ontmoeten.
Heer, ... geef mij ogen die in de ander meer zien dan hij toont. Geef mij oren die in de ander een vraag naar liefde beluisteren. Geef mij een hart dat groot genoeg is om wie ook een plek te geven.
GOD, ONTFERM U OVER MIJ IN UW BARMHARTIGHEID (PSALM 51)
Zonder de liefde van onze ouders, zussen en broers, echtgenoten, geliefden en vrienden kunnen we niet leven. Zonder liefde gaan we dood. Maar veel mensen ontvangen liefde die gebrekkig en beperkt is. Liefde kan aangetast zijn door machtsvertoon, afgunst, wrok, rancune en misbruik. Liefde van mensen is nooit zo volmaakt als we verlangen, en soms zo onvolmaakt dat we het nauwelijks liefde kunnen noemen. Om niet te bezwijken onder de verwondingen die die onvolmaakte liefde kan toebrengen, moeten we geloven dat de bron van alle liefde ligt in Gods onbeperkte, onvoorwaardelijke, volmaakte liefde. Die liefde is niet onbereikbaar. Ze is dichtbij, want Gods Geest woont in ons.
Sinds jaar en dag, en tot op heden wordt haast overal in de maand juni het feest van het Heilig-Hart van Christus gevierd. Op vele plaatsen is dit nu achter de rug, en toch blijft dit de maand bij uitstek om deze oude verering te koesteren. Hier en daar vind je nog een beeld in een woonkamer. Helaas vind je die beelden nu veel meer op rommelmarkten, wat een spijtige zaak is. In het huis van mijn grootouders was er enkel plaats voor twee beelden. Een groot beeld van Maria, soms met de de Heilige Familie, en dan daarnaast het beeld van het Heilig-Hart van Jezus. Men had overal te lande ook 'Heilig-Hartbonden'. Mensen engageerden zich dan trouw naar de misviering te gaan.
Het is maar zelden dat ik zo een beeld zie, en helaas vind ik ze wel in drankgelegenheiden. Mensen hebben er ooit wel voor geknield! Waar ik die dingen wel nog dagelijks vind, is het op het Internet. Beelden van zowel Maria als van Jezus Christus die verwijst naar zijn Hart.
Laat ons nu gewoon even bidden en ons richten tot het Heilig Hart van Jezus...
De wil van God doen: iedereen tot zijn of haar recht brengen, het beste in elke mens naar boven laten komen, je vijanden even graag zien als je vrienden, het kwaad dat gebeurde overwinnen door vergiffenis te geven en te krijgen, dat moet de kwaliteit zijn van het mosterdzaadje dat we uitstrooien dat moet kiemen en groeien.
Nieuw lespakket: elke dag vijftig Weesgegroetjes (Elke dinsdag een heilige mis en elke donderdag een heilig lof. Dat kunnen leerlingen die naar het Sint-Ignatius in Maleizen, een deelgemeente van Overijse, zullen gaan, tegemoetzien. Maar daar blijft het niet bij. Elke namiddag, om kwart voor vijf, zullen de tieners een rozenhoedje, vijf Onzevaders en vijftig Weesgegroetjes, moeten bidden. … Katrijn Caekaert, voorzitter van het schoolbestuur: "We zien vaak dat scholen die zich katholiek noemen, die traditie niet vertalen naar de lessen. Er bestaat geen verschil meer tussen een atheneum en een college. Wij willen uit elk kind halen wat erin zit en we denken dat kinderen die belijdend zijn zich hier beter zullen voelen. Velen schamen zich vandaag op de katholieke scholen, omdat ze thuis elke dag bidden en kunnen daardoor geen vriendjes maken." … Sint-Ignatius is dan ook een school die vooral een splintergroep uit de samenleving zal bedienen. Het is de hoek binnen de katholieke kerk die terugplooit op oude tradities en soms, net als Caekaert, betrokken is bij de groep Pro Familia. Die organiseerde al meermaals een Mars voor het Gezin, waarin gepleit werd om abortus, het homohuwelijk, IVF en draagmoederschap te verbieden. Zij richtten hun pijlen ook op de Antwerpse bisschop Johan Bonny, die volgens hen een ketter is en gaven hem een Mechelse Catechismus cadeau.)
REACTIE VAN EEN LEEK:
Wie overdrijft hier? Beide: de school en de Morgen....
Feit is dat we elke voeling met God - thuis, ook in het lessenpakket in onze scholen, diep in onszelf - verliezen. En dat komt omdat we het gevoel voor het goddelijke niet meer cultiveren. Hebben de mensen nog wel een gevoel voor het goddelijke? Wat niet gecultiveerd wordt, sterft af. De godsdienst bij de Egyptenaren 5000 jaar geleden, de godencultus bij de Grieken, ook verdwenen. Voor een cultus die verdwijnt moeten er ook geen cultusgebouwen meer zijn. Dus verdwijnen ook onze kerken.
Zal/moet deze school in Maleizen zorgen voor een keerpunt? Ik weet het niet. Wat meer aandacht voor gebed en viering kan alvast in mijn ogen geen kwaad. Zonder exuberantie uiteraard.
Wanneer eens een grondig overleg tussen de drie monotheïstische godsdiensten vertrekkend van wat gemeenschappelijk is: het oude testament. En dan eigen invulling. Maar altijd blijft iedereen op zijn eigen standpunt, vertrekkend van zijn eigen (vanzelfsprekend juiste) visie...Opentrekken gans die winkel, cru gezged.
Als priester leun ik aan bij wat onze paus vraagt en verlangt: vooral meeleven met de armen. En daarmee houdt deze partij geen rekening in onze samenleving.
Ik lees diverse tijdschriften/kranten van alle slag (De Standaard, De Morgen, Knack, Humo, Der Spiegel, Focus, ... ). Tekens weer concludeer ik hetzelfde. De armen worden meer en meer in het verdomhoekje geduwd.
Uiteraard. Want politici (van alle partijen) hebben geen benul van wat het betekent om met 1500 euro te moeten leven (en dat is dan gul becijferd!).
Sommige partijen zoals PS of SP.A of CD&V proberen binnen Europa voor België nog wat de gulden middenweg te bewandelen.
Het is ook makkelijk om als jonge kerel nu standpunten aan te hangen zonder te beseffen wat het echt betekent als je straks ouder bent. Want wat nu beslist wordt zal straks ook voor jou gevolgen hebben.
Trouwens oudere mensen nu in de armoede duwen getuigt van weinig respect voor hun inzet voor de samenleving. Dat zal je straks, als je zelf oud bent, zeker beamen. En nee - ik voel me niet oud. En ik wil als priester (als mijn gezondheid het toelaat) graag nog dienst doen tot 75 (dan moet ik kerkjuridisch mijn ontslag indienen).
Wie van jullie heeft nog een plaats in zijn woning waar men het even stil kan maken, bijvoorbeeld door een beeld van Maria, een kruisteken ...Toen ik in india verbleef viel het me op dat in menige woninge plaats gemaakt werd voor een ware huiskapel, hoe klein het huis ook was. En dan ging het over heel wat meer dan een beeldje.
Ik moest er aan denken toen een vriend van me een paar foto's toestuurde.
Heer God,... leer me geven niet alleen van wat ik heb aan talenten en gaven; leer me mezelf te geven, want pas dan geef ik niet langer uit mijn overvloed, maar schenk ik mezelf weg, zoals uw Zoon ons heeft voorgedaan.
Soms heeft de opgestapelde pijn en spanning de grens van het draaglijke bereikt, en sta ik voor een relatie die geen toekomst meer heeft. Moet ik dan nog altijd blijven vergeven ? Ook als de ander er niet om vraagt, of helemaal geen schuld bekent ? Ik denk van ja, al is het maar omwille van je eigen innerlijke vrede, want die moet je tenslotte ook terugvinden.Maar dan moet je dit wel bedenken. Echt vergeven, met hart en ziel is nooit het effect van een eigenmachtige wilsbeslissing. Het vergeven wordt ons geschonken, evenzeer als de vergeving. Ook het vergeven is genade. Alleen God kan het kwaad vergeven. Maar Hij nodigt ons uit deel te nemen aan zijn barmhartigheid, en de genade daartoe zal Hij ons schenken wanneer de tijd ervoor rijp is.
Gisteren liep ik diep in gedachten verzonken met gebogen hoofd over de stoep. Door zo te lopen zou ik nooit... een regenboog aan de hemel ontdekken. Dus liet God mij er één zien op de stoep, getekend door een kinderhand, om zo mijn aandacht te trekken. Mijn verwondering was er niet minder om. Integendeel,het raakte me diep. Door het hart te zien dat onder de regenboog getekend was, maakte mijn hart een huppeltje van vreugde. Het gaf me vleugels om mijn weg te vervolgen en te doen waarom ik op weg was gegaan. Ik hoefde niet alleen te gaan, God was erbij.
Echt houden van het leven, dankbaar zijn, tevreden proberen te zijn met de mensen, de dieren, de planten = houden van God
En dan horen wij de wet van Jezus:
Houden van God en van de mensen: maakt gelukkig, en een betere wereld. Dat geloven wij niet alleen, dat is onze wet, dat moeten wij dus doen. Vind je niet dat men veel slechtere wetten zou kunnen uitvinden dan "houden van ...."
Waar wij mensen langs elkaar heen leven, elkaar opzij schuiven, blind zijn voor elkaar, geen oog hebben voor elkaar, daar gaat het leven dood.
Als wij mensen onze deur, onszelf openen voor elkaar en elkaar uitnodigen binnen te komen en bij elkaar veilig kunnen zijn in alle kwetsbaarheid, dan ontstaat er nieuw leven.
Op zoveel plaatsen, ver weg en heel dichtbij, verlangen mensen intens naar leven.
Op zoveel plaatsen hopen mensen op mensen die zien en die horen met hun hart.
Op zoveel plaatsen, ver weg en heel dichtbij, verlangen mensen naar een woord van begrip, naar een arm om hun schouder, want mensen zoeken leven dat leefbaar is.
Als wij zo leven met elkaar en voor elkaar, dan kunnen we God zien.
Zorgen, moeite, pijn, strijd, teleurstelling, … als een bal worden ze naar je toegeworpen, je vangt ze op en…. je hebt je handen er vol aan. Ken je dat? Die bal vol zorgen die je met je meedraagt? Die BAL-LAST die je naar beneden drukt en moe maakt?
Heerlijk, onze Heer Jezus kent en begrijpt wat jij meemaakt als geen ander! Hij voelt met je mee, want Hij is in alles op dezelfde wijze verzocht, met het verschil dat Hij niet zondigde. (Hebr.4:15) Hij heeft al onze BALLAST gedra...gen aan het kruis, weggedragen… zodat jij vrij mag zijn!
Kan dat? Vrij zijn van die bal van zorgen die je in handen hebt? Ja, Hij nodigt je uit: ‘Lieve schat, wil je die bal van zorgen en verdriet van je af werpen? Ik vang ‘die bal’ op in Mijn doorboorde handen. Ik bid en pleit voor jou! (Rom. 8:34, Hebr. 7:25). Al jouw tranen zijn bij de Vader bekend.
Het valt me op dat elke boodschap van paus Franciscus er in gaat als gesneden koek, zelfs door niet-gelovigen zoals iemand zegde die wél heel veel respect heeft voor de manier waarop de paus leeft en zijn boodschap uitdraagt. Nu gewoon deze eenvoudige richtlijn delen, kan toch niet zo moeilijk zijn.
Kerk zijn is Maria zijn, want Maria heet: Moeder van de kerk. Niet omdat ze grootse dingen heeft gedaan, - daarvoor was ze te arm van geest en te eenvoudig van hart – maar omdat ze God grote dingen heeft laten doen in haar leven. Als Maria moeder is van de kerk dan gaat haar verhaal verder in haar kinderen.
Kerk zijn is Maria zijn: is gemeenschap zijn die in haar schoot leven draagt: het leven van de Verrezene; gemeenschap van mensen die zwanger zijn van Hem, en hun hele doen en laten op Hem afstemmen, zodat Hij kan geboren worden in onze praktijk van goedheid, van vrede en gerechtigheid, van inkeer en inzet.
In die dagen zei Paulus tot de oversten van de kerk van Efeze: ‘Geeft acht op uzelf, en op heel de kudde waarover de heilige Geest u tot leiders heeft aangesteld om Gods Kerk te hoeden die Hij zich verwierf door het bloed van zijn eigen Zoon.
Uit de brief van Bisschop Johan Bonny voor Pinksteren
"Perioden van stilte zijn in de geschiedenis van de Kerk nooit vruchtbare perioden geweest. Ze wijzen veeleer op stilstand. Sinds paus Franciscus werd gekozen, is de windkracht in de Kerk duidelijk toegenomen. Telkens opnieuw nodigt hij bisschoppen, priesters en gelovigen uit om vrijmoedig het woord te nemen en hun stem te laten horen.
Daardoor komen ongetwijfeld ook meningsverschillen en spanningen naar boven, zoals we het in de Kerk niet meer gewoon waren. Voor vele gelovigen is die nieuwe stijl echter een teken van hoop. Alleen door open met elkaar te spreken, en een windstoot erbij te nemen, kan het leven in de Kerk terugkeren. En uiteraard moet ook de Kerk zoeken naar standpunten waarbij niemand uit de boot valt."
Kom, Heilige Geest, open mijn hart, mijn geest en mijn ziel.... O Geest van God, schenk mij het vermogen om alles te vergeven wat mensen mij hebben misdaan. Wil mij genezen van alle wrok en van alle bitterheid over onrecht of beledigingen waarvan ik het slachtoffer ben geweest. Leer mij begrijpen dat God mij zal vergeven in de mate waarin ikzelf mijn medemens kan vergeven, en dat ik pas het ware geluk zal kennen wanneer ik mij in mijn hart met mijn vijanden kan verzoenen.
God, Ik zoek een hand die mij vasthoudt en moed geeft, die mij rustig maakt en beschermt. Ik tast naar een hand... die mij leidt en voert, die mij heelt en redt. Ik heb een hand nodig, die sterk is en die mij draagt, die mij vastpakt, mij niet meer loslaat. Ik zou zo graag een hand hebben, die het goed met mij voorheeft, die zacht op mij wordt gelegd. Ik verlang naar een hand waaraan ik me – onvoorwaardelijk - kan toevertrouwen, die trouw is, die mij liefheeft.
Heer, wij bidden U met aandrang voor vrouwen en kinderen die tot heimelijke arbeid worden gedwongen; voor zwervers die geen geborgenheid kunnen vinden; voor daklozen die geen veilig onderdak meer bezitten; voor verslaafden die wonen in hun duistere dromen; voor asielzoekers die zich noodgedwongen schuilhouden. Wij bidden ook voor al degenen die zich inzetten voor deze mensen-van-de-nacht, omdat Gij voor licht en leven hebt geschapen.
Jezus zijn heengaan (met zijn Hemelvaart) is ook zijn thuiskomen. In nieuwe gedaante zal Jezus in zijn leerlingen wonen als geest van waarheid.Wat was voorzien gebeurt: God woont onder mensen. Zij beleven hem niet alleen, maar zij leven hem, als zij hem doen. Wat een gave! Wat een opgave!
‘t En is van u hiernederwaard, geschilderd of... geschreven, mij, moederken, geen beeltenis, geen beeld van u gebleven. Geen teekening, geen lichtdrukmaal, geen beitelwerk van steene, ‘t en zij dat beeld in mij, dat gij gelaten hebt, alleene. o Moge ik, u onweerdig, nooit die beeltenis bederven, maar eerzaam laat ze leven in mij, eerzaam in mij sterven.
Goede Vader, Gij kent de bangheid van ons hart, Gij kent de pijn uit ons verleden en onze kleinmoedigheid in de liefde. Wij bidden u: maak ons vrij van alle krampachtigheid en leer ons onszelf uit handen te geven en toe te vertrouwen aan uw liefdevolle ontferming. Dan zal alles nieuw worden en vol vreugde in Jezus Christus, de nieuwe mens.
Wat is bidden voor jou, Maria? Luisteren naar Gods Woord in de Schrift? Met de woorden van de psalmist zingen voor God? In de stilte van je hart zomaar bij Hem aanwezig zijn? Of is het Hem jouw diepste vreugde vertellen en met je eigen woorden alles wat je meemaakt aan Hem toevertrouwen? Zo’n bidden, zo leven in verbondenheid met Hem zal jou wellicht gemaakt hebben tot wie je geworden bent: de blije, gelovige, sterke vrouw, zachtmoedig en trouw, moeder van velen. En als wij in augustus jouw tenhemelopneming vieren, dan gedenken wij op die manier de kern van jouw leven: opgenomen worden in Gods Liefde, heel dicht bij Hem mogen zijn en blijven voor altijd… Maria, ik ben blij dat ik je zo mocht leren kennen, dat jij zo voor elk van ons Maria wilt zijn. Dankjewel. Dag Maria!
rond de Goede Herder ... omdat beelden soms meer zeggen dan duizend woorden. Een gelegenheid om het Evangelie open te slaan rond de passages waar Christus in voorkomt als Goede Herder en leidsman die niet één schaap, ook het zwarte niet, laat verloren gaan. Zijn dit geen bemoedigende woorden?!
Wat voor miij vanzelfsprekend is omdat ik er geboren en getogen ben, er dus ook jaren lang lector was in de basiliek te Dadizele, toch even meegeven aan medebloggers dat Dadizele inderdaad een bedevaartsoord is. Voor alle vieringen vind je eerder alle data op dit blog.
Wie straks naar Lourdes op bedevaart gaat, moet zeker de kruisweg gedaan hebben. Velen vergeten het naast het drukke programma van bezoek aan de grot, lichtprocessie, internationale viering... Deze kruisweg gaan laat een beklijvende indruk achter, o.a. omwille van de levensgrote beeldengroepen, maar evenzeer omwille van het natuurkader.
Vergeet ook daar niet een boekje mee te nemen zodat je de kruisweg kunt bemediteren aan de hand van het lijdensverhaal, dat ook door Bernadette werd beleefd.
om 7.30u eucharistieviering om 18.30u eucharistieviering
om 15.00u stille aanbidding en rozenkrans in de kapel Rosarium om 16.00ustille aanbidding en rozenkrans in de kapel Rosarium
Elke vrijdagavond
om 20.u30 eucharistieviering gevolgd door kaarsprocessie
Zaterdag
om 16.00u eucharistieviering om 18.00u eucharistieviering
Zondag
om 6.00u eucharistieviering om 7.00u eucharistieviering om 8.00u eucharistieviering om 9.00u eucharistieviering om 10.00u eucharistieviering om 11.00u eucharistieviering
om 16.00u eucharistieviering om 18.00u eucharistieviering
Donderdag 30 APRIL:18.30 u.:eucharistie gevolgd de GROTE MARIAOMMEGANG
Vrijdag 1 MEI: eucharistie:6 u. - 7 u. - 8 u. - 9 u.-10 u. - 11 u.- 18 u. 16 u.:eucharistie bij de opening van de meimaand Met voorganger Mgr. Jozef De Kesel koor Cantabile Dadizele
2-3 mei eucharistie met homilie door E.H.Hallein; professor Groot-semenarie Brugge Zaterdag om 16 u met het Sint Janskoor van Rollegem-Kapelle Zondag om 10 u met het Eligiuskoor Sint Eloois Winkel
9-10 mei eucharistie met homilie door E.H. W. Vangheluwe, leraar godsdienst gemeenschapsonderwijs Zondag om 10 u met het Kon. Gregoriuskoor Rumbeke
ZONDAG 10 MEI:BEDEVAART VOOR HET LEVEN * tocht voor het leven:vertrek om 9 u. aan station Kortrijk 15.15 u.:aanbidding en het geleide rozenkransgebed en biechtgelegenheid
16 u.:EUCHARISTIE in concelebratie met alle aanwezige priesters met bijzondere beden ter bescherming van het Leven
13-14 mei O.L.Heer Hemelvaartmet het koor Estrella Ledegem Eucharistie met homilie door E.H. D. Decuypere Nationale proost K.L.J. en K.S.J. - K.S.A. - V.K.S.J. Donderdag om 10 u zang door Duo Siegfried Vervisch
16-17 mei eucharistie met homilie door E.H. A. Monstrey, pastoor zondag om 10 u
ZATERDAG 16 MEI OM 14.30 u.:ZIEKEN-EUCHARISTIE met gelegenheid tot ZIEKENZALVING
ZONDAG 17 MEI: om 16 u. DIOCESANE GEBEDSNAMIDDAG OM ROEPINGEN in de BASILIEK met Mgr. Jozef De Kesel
23-24 mei eucharistie met homilie dooor E.H. A. Decock, legeraalmoezenier Zondag om 10 u met het koor Cantabile Dadizele
30-31 mei eucharistie met homilie door E.H. B. Geryl, leraar Klein-semenarie Roeselare zaterdag om 18 u opgeluisterd door Kon. Fanfare Ridder Janszonen Dadizele Zondag om 10 u met het Sint Niklaaskoor Diksmuide
vrijdag 1 mei om 20 u.:bedevaartseucharistie Landelijke Gilde-KVLV en KLJ vrijdag 8 mei om 20 u.:bedevaartseucharistie KAV-KWB West-Vlaanderen vrijdag 15 - 22 en 29 mei om 20.30 u.:eucharistie gevolgd door KAARSPROCESSIE
ELKE WEEKDAG: 15 u. - 16 u:STILLE AANBIDDING + ROZENKRANS in kapel Rosarium
Today in Galilee. From the Mount of Beatitudes is a winding path leading down to the Sea of Galilee, which Jesus and the disciples very likely used. If you kept walking along the shoreline, to the right, you would soon find the traditional sites of the calling of the first disciples and the multiplication of the loaves and fishes.
"Ik ben ervan overtuigd, dat noch de dood noch het leven, noch engelen noch boze geesten, noch wat is noch wat zal zijn, en geen macht in den hoge of in de diepte, noch enig wezen in het heelal ons zal kunnen scheiden van de liefde Gods, die is in Christus Jezus onze Heer."
Dit jaar werd uitgeroepen door paus Franciscus om het Vaticaans Concilie te herdenken en ons aan te sporen ons geloof te verdiepen en verder uit te dragen.
Hier een paar unieke beelden, die je eigenlijk maar om de 25 jaar ziet.
Houd de onderlinge liefde in stand en houd de gastvrijheid in ere, want zo hebben sommigen zonder het te weten engelen ontvangen. Bekommer u om de gevangenen alsof u samen met hen gevangenzat, en om de mishandelden als om mensen die net zo’n lichaam hebben als u.
Kijk maar naar Jezus van Nazareth. Wij zeggen dat Hij op Pasen verrezen is en uit de dood is opgestaan. En wij gedenken en vieren dat over de hele wereld.
Maar hoe zouden wij dat kunnen geloven, als Hij niet reeds tijdens Zijn leven hier op aarde bij voorbaat uit alle denkbare, dagdagelijkse dood was opgestaan?
Zo STOND HIJ OP in de synagoge van zijn geboortedorp Nazareth, om voor te lezen uit de Schrift – dat grandioze visioen over het goede nieuws dat aan de armen wordt gebracht. Uit hoeveel weerstand tegen het riskante bestaan van een profeet is Hij toen niet opgestaan?
Zo STOND HIJ OP uit de slaap, daar in die boot, om de storm op het meer te bedaren. Uit hoeveel vermoeidheid en teleurstelling om hun ongeloof is Hij toen niet overeind gekomen?
Zo STOND HIJ OP van tafel, om Zijn leerlingen de voeten te wassen. Uit hoeveel verzet tegen die moeilijke rol van knecht en dienaar van allen is Hij toen niet losgekomen?
Zo STOND HIJ OP uit zijn gebed in de Hof van Olijven. Of beter: Zijn gebed deed Hem toen opstaan. Al biddend kwam Hij zijn angst voor de dood te boven. Toen reeds, midden in die dood, brak het licht van Pasen in Hem door...
Hij STOND OP, staat er iedere keer. Met het paas-werkwoord. Hij, de Levende, de Opstandige – Hij was dag na dag op Zijn paasbest. Oprecht en rechtop ging Hij ten einde toe de weg van Zijn roeping: ‘... opdat zij leven zouden hebben, en wel in overvloed...’ (Joh. 10,10).
De bisschop van Brugge verwerpt in 'Tertio' een catacombenchristendom. In het Westen krijgen de kerk en het christendom steeds vaker de aanbeveling om zich niet met de uitbouw van de samenleving bezig te houden en zich vooral niet te profileren. De Kesel betoogt dat het christendom zich niet kan veroorloven om meer met de hemel dan met de aarde bezig te zijn. Het geloof handelt wel degelijk over het bestaan hier en nu. Juist het verrijzenisgeloof vestigt daarop onze aandacht. "Mensen die God willen dienen doen dat best door elkaar te dienen. Door elke mens met eerbied en respect te benaderen zoals iedereen zijn eigen broer of zus zou behandelen. Het gaat God ter harte wat er met ons en in deze wereld gebeurt. De kerk wil – vanuit haar geloofsovertuiging – een bijdrage leveren aan de opbouw van een menswaardige samenleving."
‘Houd me niet vast', zei Jezus. ‘Ik ben nog niet opgestegen naar de Vader. Ga naar mijn broeders en zusters» en zeg tegen hen dat ik opstijg naar mijn Vader, die ook jullie Vader is, naar mijn God, die ook jullie God is.’ Maria uit Magdala ging naar de leerlingen en zei tegen hen: ‘Ik heb de Heer gezien!’ En ze vertelde alles wat hij tegen haar gezegd had.
Christus heeft Duivel en dood voor alle mensen overwonnen, ook voor de mensen die leefden voordat het Kruisoffer werd gebracht. De Kerk leert dat Christus op Stille Zaterdag 'is nedergedaald ter helle'. Alle mensen die vóór het offer van de Kruisdood Rechtvaardig waren geworden, heeft Christus - voorafgaand aan zijn Verrijzenis - bevrijd uit het dodenrijk.
Op de zaterdag na het lijden en sterven aan het kruis, zo verhaalt de Bijbel, gaat er niemand naar het graf, waarin Jezus de dag tevoren is gelegd. Het is immers Sabbat, en ook de Joodse volgelingen van Jezus nemen de sabbatsrust in acht. Wel worden er, op verzoek van de hogepriesters en de Farizeeën, Romeinse wachters bij het graf opgesteld. Zo willen de Joodse leiders voorkomen dat leerlingen van Jezus het lijk stelen om daarna te kunnen beweren dat hij is verrezen.
De schemering gaat beginnen. Zij staan bijeen geschaard waar bleek in het witte linnen hun dode ligt opgebaard.
Nu zijn gelaat en zijn leden gebet en gewassen zijn, nu is hij blank van vrede, nu blijft er geen zweem meer van pijn.
De specerijen geuren. “’t Is tijd”, zegt zacht een stem. Tedere handen beuren de baar en dragen hem
met innig voorzichtige schreden omlaag, de heuvel af. De stille stoet daalt mede naar het nieuwe, koele graf.
Zij dragen hem daar binnen. Als zij, laat, huiswaarts gaan, zien zij met stille zinnen de maan van Pasen staan.
Bij het kruis van Jezus stonden zijn moeder met haar zuster, Maria, de vrouw van Klopas, en Maria uit Magdala. Toen Jezus zijn moeder zag staan, en bij haar de leerling van wie Hij veel hield, zei Hij tegen zijn moeder: ‘Dat is uw zoon’, en daarna tegen de leerling: ‘Dat is je moeder’. Vanaf dat moment nam die leerling haar bij zich in huis.
Toen wist Jezus dat alles was volbracht, en om de Schrift geheel in vervulling te laten gaan zei Hij: ‘Ik heb dorst’. Er stond daar een vat water met azijn, ze staken er een majoraantak met een spons in en brachten die naar zijn mond. Nadat Jezus ervan gedronken had zei Hij: ‘Het is volbracht’. Hij boog zijn hoofd en gaf de geest.
In het Palestina van Jezus’ tijd was het gebruikelijk dat de voeten van de gasten bij hun aankomst werden gewassen. Ze hadden lang gelopen langs stofferige wegen, in open sandalen, en dus was zo’n opfrisbeurt welkom.
Uiteraard was die wasbeurt een taak voor het huispersoneel. Maar er is meer. Vooraleer aan tafel te gaan, waste iedereen ook zijn handen. Dat was niet alleen een vorm van hygiëne zoals bij ons, maar tegelijk ook een spiritueel reinigingsritueel.
Joden doen dat ook voordat ze de tempel betreden. Het is een vorm van zich zuiveren om als een rein mens voor Gods aanschijn te verschijnen.
Dat Jezus, voor het Laatste Avondmaal, de handen en voeten van zijn leerlingen waste, heeft dus een rijke symbolische betekenis.
"Toen Hij hun voeten gewassen had, deed Hij zijn bovenkleed aan en ging weer naar zijn plaats. ‘Begrijpen jullie wat Ik gedaan heb?’ vroeg Hij. ‘Jullie zeggen altijd “Meester” en “Heer” tegen Mij, en terecht, want dat ben Ik ook. Als Ik, jullie Heer en jullie Meester, je voeten gewassen heb, moet je ook elkaars voeten wassen. Ik heb een voorbeeld gegeven; wat Ik voor jullie heb gedaan, moeten jullie ook doen.’
“Ik heb jullie een voorbeeld gegeven. Doe zoals Ik heb gedaan.”
Jezus ging tegenover de offerkist zitten en keek hoe de mensen er geld in wierpen. Veel rijken gooiden veel geld in de kist. Er kwam ook een arme weduwe, die er twee muntjes in gooide, ter waarde van niet meer dan een cent. Hij riep zijn leerlingen bij zich en zei tegen hen: 'Ik verzeker jullie: deze arme weduwe heeft meer in de offerkist gedaan dan alle anderen die er geld in hebben gegooid; want die hebben gegeven van hun overvloed, maar zij heeft van haar armoede alles gegeven wat ze had, haar hele levensonderhoud.'
Toen ik jaren terug in India een huis binnenkwam - vier grijze muren en een groene bank - was het de vrouw des huizes die me eerst de hand drukte. Zij sprak geen Engels en begreep me ook niet, net als ik haar niet begreep. Er was slechts een iets in woning dat schitterde. Om de stilte te breken maakte ik een gemeend compliment met mijn wijksvinger, richting dat 'ding' in het rood. Ze haalde het meteen van de muur en gaf het me. Ik had nog niet door wat ik in handen had toen ze het voor me inpakte. Eens thuisgekomen opende ik het pakje. Het was een verguld Mariabeeldje op een rode achtergrond met vergulde papieren sterren... Het enige wat ze in huis had, en wat nu achter me in mijn bureau hangt!
O Heer, U zei aan de Joden dat zij moesten kijken naar uw werken, als zij uw woorden niet geloofden. Medelijden, vriendelijkheid en moed in mijn leven maken mijn woorden geloofwaardig. Maak dat ik geen verkondiger word van holle woorden. Maak dat mijn leven weerspiegelt wat ik belijd.
God houdt van je!! Heel veel. Heel erg veel. Waarom zou hij niet van je houden? Twijfel je soms aan zijn bestaan? Hij niet aan die van jou, want hij heeft je zelf gemaakt. Jezus roept je! Hij heeft Zijn leven gegeven voor vergeving van jouw zonden. Zoveel houdt Jezus van je, zoveel gelooft hij in jou! Niemand kent je zo goed als hij je kent, met al je slechte maar ook goede eigenschappen. Daarom gunt hij je zo erg Gods genade en vergeving.
Wij bidden U, Heer, voor de christenen in het Oosten, die op vele plaatsen zo zwaar beproefd worden: voor hen die we kennen, voor hen over wie we ons zorgen maken, voor hun gezinnen, hun naasten die daar of hier met een bang hart kijken naar wat hen overkomt. Dat iedereen die invloed heeft op de gebeurtenissen, op het doen respecteren van de mensenrechten, op de keuzes – van welke aard ook - die moeten gemaakt worden, niet onverschillig blijft bij dit lijden.
Wij kunnen slechts liefhebben wanneer wij aanvaard hebben aanvaard te zijn en hoe diepgaander de ervaring hoe groter onze liefde wordt. (Paul Tillich)
Als de hele Kerk de missionaire dynamiek aanneemt, moet zij allen zonder uitzondering bereiken. Maar wie zou zij moeten bevoorrechten? Wanneer men het evangelie leest, komt men een heel duidelijke richtlijn tegen: niet zozeer vrienden en nabije rijken, maar vooral de armen en de zieken, hen die vaak worden veracht en vergeten, hen ‘die het u niet kunnen vergelden’ (Luc.14, 14). Er moeten geen twijfels blijven bestaan, noch houden er verklaringen stand die deze zo duidelijke boodschap verzwakken. Vandaag en altijd ‘zijn de armen de bevoorrechte ontvangers van het evangelie’, en de evangelisatie die belangeloos op hen is gericht is een teken van het Rijk dat Jezus is komen brengen. Men moet zonder omhaal van woorden zeggen dat er een onlosmakelijke band bestaat tussen ons geloof en de armen. Laten wij hen nooit alleen laten.
Het kruis is het teken van de liefde van Jezus, die zich voor ons heeft opgeofferd. Het christelijke geloof is een eenvoudig geloof, dat met eenvoudige gebaren van naastenliefde tot uitdrukking komt.
Ik wil U dienen, Heer, met heel mijn hart, mijn verstand en al mijn krachten want dat is de weg die U ons hebt gewezen: dienstbaarheid tot het uiterste .
Ik wil U dienen, Heer, ook als alles tegenzit omdat ik geloof in de weg van de graankorrel die in de aarde moet vallen en sterven om vruchten voort te brengen want dat is de weg die U bent gegaan: sterven opdat onze hoop zou herleven.
Ik wil U dienen, Heer, ook als de wereld niet van U wil weten, omdat U mij verhoort als ik U vraag dat ik U zou herkennen in het Woord, in uw wonderdaden, in kinderen, in broze en lijdende mensen, in brood en in wijn. Ja, ik wil U dienen, Heer!
Bloedwonder Sint Januarius bij bezoek paus aan Napels
Bij zijn bezoek van paus Franciscus aan de dom van Napels heeft het zogenaamde "bloedwonder van de H. Januarius" zich gemanifesteerd.
Dit doet zich gewoonlijk maar op drie momenten van het jaar voor. Nadat de paus de houder met de ampul had gegrepen en gekust, werd het geronnen bloed van de rond 305 gedode martelaar weer vloeibaar. Nadat kardinaal Crescenzio Sepe dit had meegedeeld, reageerden de geestelijken en religieuzen in de basiliek met luid applaus.
God, zegen het werk en de inzet van mensen die in het kleine moeten werken, mensen die niet veel resultaat zien, die zich wijden aan de zorg voor het meest alledaagse, die helemaal alleen moeten werken, allen van wie het werk nooit bekend of zichtbaar wordt.
God, zegen de trouw van mensen aan elkaar, allen die zich gebonden hebben aan hun levenspartner, vaders en moeders in hun gezin. Zegen de liefde die mensen elkaar geven, de verantwoording die mensen samen dragen, het vertrouwen dat mensen elkaar schenken.
God, zegen het werk van wie anderen begeleiden, allen die betrokken zijn in de zorg voor gezondheiden welzijn, die opkomen voor betere werksituaties en arbeidsverhoudingen, alle werkers in de verpleging.
De zaligverklaring van de Salvadoraanse aartsbisschop Oscar Arnulfo Romero (1917-1980) heeft plaats op 23 mei 2015. De plechtigheid zal plaatsvinden in de hoofdstad San Salvador, waar hij op 24 maart 1980 door rechtse doodseskaders tijdens een eucharistieviering werd vermoord. De moord gebeurde een dag nadat hij in zijn homilie militairen had opgeroepen om niet langer medeburgers te doden. Paus Franciscus erkende begin februari het martelaarschap van de Salvadoraanse aartsbisschop en mensenrechtenactivist.
Heel de wereld is voor U als een stofje op een weegschaal, als een dauwdruppel die 's ochtends op de aarde valt.Omdat U alles kunt, ontfermt U zich over iedereen; U ziet voorbij aan de zonden van mensen, opdat zij naar U terugkeren.
Alles wat er is hebt U lief, niets van wat U gemaakt hebt is U te min; U zou het niet eens gemaakt hebben als U er een afkeer van had. Hoe zou iets tegen uw wil kunnen blijven bestaan? Hoe zou iets kunnen voortbestaan als U het niet in het leven had geroepen? U, Heer hebt het leven lief en U spaart alles.
Als pijn in ons leven komt, weten we dat we er nooit alleen voor staan. Dat is een troostende gedachte. Zelfs onze Heer is door pijn en afgang moeten gaan.
't Is goed in 't eigen hert te kijken... (Alice Nahon)
't Is goed in ‘t eigen hert te kijken Nog even voor het slapen gaan... Of ik van dageraad tot avond Geen enkel hert heb zeer gedaan. Of ik geen ogen heb doen schreien Geen weemoed op een wezen lei Of ik aan liefdeloze mensen een woordeke van liefde zei. En vind ik in het huis mijns herten Dat ik één droefenis genas Dat ik mijn armen heb gewonden Rondom één hoofd, dat eenzaam was... Dan voel ik, op mijn jonge lippen Die goedheid lijk een avond-zoen...
‘t Is goed in ‘t eigen hert te kijken en zo z’n ogen toe te doen.
Nadenken over je vriendschap met je vrienden, kan je helpen om meer inzicht te krijgen in je vriendschap met God. Wie zijn je vrienden? Wat brengt je ertoe te zeggen dat zij je vrienden zijn? Je vertelt ze dingen over jezelf die je niet aan een vreemde zou zeggen. Je weet dat ze de geheimen waarvan je ze deelgenoot hebt gemaakt, niet gaan verder vertellen, die ook niet als een chantagemiddel achter de hand zullen houden.En bij heel diepe vriendschap mag je erop rekenen dat ze je vrienden zullen blijven, zelfs als ze de minder eerbare kanten van je verleden of van je karakter leren kennen. Je vertrouwt er ook op dat ze je door dik en dun trouw zullen blijven, in goede en kwade dagen. En minstens enige van deze karakteristieken van de vriendschap gelden ook voor de verhouding die God met jou verlangt.
Vastentijd is oefentijd, is wakker worden na de winterslaap en je opengeeuwen uit de beslotenheid van elk voor zich.
Vastentijd... is je ogen opentrekken voor wat aan het gebeuren is in het diepste van jezelf en in de wereld om je heen en zicht krijgen op het grote Licht dat openbreekt aan de horizon.
Vastentijd is in de voorjaarskilte je eigen grond omspitten en klaarmaken voor een nieuwe lente, en het zaad van de vrede en menswaardigheid laten ontkiemen in je hart.
Vastentijd is trainingstijd, hart en handen soepel maken voor verbondenheid met God en mensen: vingeroefening in solidariteit.
Dat en zoveel meer is vastentijd. De grote opwarming om te hérleven.
God van liefde en trouw, wij danken u, omdat wij mogen leven van uw genade, van deze aarde, van brood en licht, van mensen om ons heen; wij danken U, omdat wij leven hier en nu, soms met intens verdriet, soms vol vreugde; wij bidden U: laat geen toekomst en geen dood ons scheiden van Jezus Christus, vandaag en alle dagen tot in uw eeuwigheid.
‘Help Heer, wij gaan ten onder!’ En Hij zei: Waarom hebt u angst,... mensen van klein geloof?
Ja Heer, wij willen ons vastklampen aan een hechte en vaste steun ... Elk van onze passen is onzeker ... Zoals de apostelen, in het wankelende schip door de storm, vergeten wij dat U daar bent, en dat U zich met ons op de weg begeeft. Laat ons in de beproevingen, Heer, niet zwichten voor het kwade...
Jezus, geef aan hen die lijden, de kracht om naar Uw Kruis te kijken en samen met U de woorden te zeggen: ‘Geloof, Vertrouwen en Liefde, Kruis van Jezus, red ons’.
Wij, die bij de sterken horen, hebben de plicht de gevoeligheid van de zwakken te verdragen, zonder onszelf te zoeken. Laat ieder van ons bedacht zijn op het welzijn en de stichting van zijn naaste. Ook Christus heeft zichzelf niet gezocht. Er staat immers geschreven: De smaad van hen die U smaden, is op Mij neergekomen. Want alles wat eertijds is opgeschreven, werd opgeschreven tot onze lering, opdat wij door de volharding en de vertroosting die wij putten uit de Schrift, in hoop zouden leven. God, die de volharding en de vertroosting schenkt, verlene u ook de eensgezindheid, die u in Christus past, opdat u één van hart en uit één mond de God en Vader van onze Heer Jezus Christus verheerlijkt.
Wanneer je vast, zet dan geen somber gezicht zoals de schijnheiligen, want zij vertrekken hun gezicht om met hun vasten op te vallen bij de mensen. Ik verzeker jullie, ze hebben hun loon al. Maar als je vast, zalf dan je hoofd en was je gezicht, opdat het bij de mensen niet opvalt dat je vast.
Wat kosten vijf mussen? Bijna niets. Toch wordt er niet één door God vergeten. Zelfs de haren op jullie hoofd zijn alle geteld. Wees niet bang, jullie zijn meer waard dan een hele zwerm mussen.
Het loopt als een rode draad doorheen de oude verhalen die in de bijbel opgetekend staan, dat dood en duister nooit het laatste woord hebben. Angst en onmacht evenmin. Dat leven goed kan worden en vrede bereikbaar is. Laten we daarom meer de moeite doen om wat soepeler en buigzamer om te gaan met onze medemensen,ook al verschillen we hemelsbreed van elkaar.
Sinds kort duiken in onze tuin weer roodborstjes op, dat was jaren geleden dat ik deze nog heb gezien. Blijkbaar hangt er aan hun rode borst trouwens een religieus volksverhaal: In de volksverhalen heeft hij zijn rode vlek gekregen van de stervende Christus. Toen deze laatste aan het kruis hing werd zijn pijn nog verhoogd door een venijnige doorn in zijn doornenkroon. Niet dat de andere stekels niet pijnlijk waren, maar deze stak net naast zijn oog. Het roodborstje, nieuwsgie...rig als altijd, zat op het kruis en had het opgemerkt. Met zijn
sterk snaveltje brak het de stekel af en trok hem heel voorzichtig uit de wonde. Daarbij viel er een druppel bloed op zijn borst en werden zijn pluimpjes rood gekleurd. Jezus zag dit en sprak: "Aan deze druppel bloed zal men voortaan herkennen dat jij mijn lijden hebt verzacht." Vanaf dat ogenblik had het vogeltje een rode borst en werd het roodborstje genoemd.
Wijze Vader, ik wacht op uw leiding voor vandaag. Ik zal geen enkel idee dat U me geeft aan de kant schuiven, ongeacht de uitdaging. Ik ga in geloof op weg, ervan overtuigd dat uw kracht mij zal leiden. Dank U voor deze kans, Heer. Amen
WIE GAAT ER MEE NAAR KEVELAER ? Een driedaagse 4 sterrenreis…
Met de “Vrienden van Lourdes” naar MARIA / KEVELAER.en de PASSIESPELEN... Op 27-28-29 JUNI 2015
Op vraag van onze deelnemers in 2007? 2008 en 2010 organiseren wij weer een bedevaartreis naar het mooie Kevelaer in Duitsland, dicht bij de Nederlandse grens.
Dit bezoek aan Kevelaer combineren wij met de 5jaarlijkse Passiespelen in Tevelen ( Ned.) 35 km vandaan. Dit evenement , opgericht in 1931, is uitgegroeid tot een openluchtspel met internationale allure. Het vindt plaats in een voormalige kloostertuin met 3400 overdekte zitplaatsen voor 25 vertoningen waaraan meer dan 400 medewerkers deelnemen.
Tijdens onze 300 km heenreis, houden wij een sanitaire en hongerstillende halte in het bedevaartsoord Meersel-Dreef met zijn mooi Mariapark en Lourdegrot, bekend als het Lourdes van de Noorderkempen.
Kort na de middag betrekken wij onze kamer in het luxe Parkhotel Kevelaer. Wij nemen een koffiepauze en maken kennis onder begeleiding van een stadsgids met het kunstvolle centrum en heiligdom. KEVELAER in Duitsland, dicht bij de Nederlandse grens, is, na Lourdes en Fatima, het derde grootste Mariaal Bedevaartsoord van West Europa. Het Heiligdom met zijn kunstvol patrimonium waaronder de Genadekapel, de Kaarsenkapel, de Maria basiliek, de Biechtkapel en Sacramentskapel en de Orthodoxe St.-Jozefskapel met het Forum voor ontvangst van grote groepen ligt centraal in het commercieel en toeristisch centrum van Kevelaer. Het stadje getuigt ook van een kunstencentrum met zijn brandglasmakerij, koper- en bronsgieterij en orgelbouwerij terwijl in de omgeving de landerijen één bloemenkwekerij vormen. Na het avondmaal nemen wij deel aan de zaterdagse Kaarsjesprocessie.
Op zondag hebben wij te 10 u. de plechtige Hoogmis in de kleurrijke neogothische Maria basiliek. Deze eucharistieviering is een sfeervolle gezongen belevenis op de tonen van een machtig en vermaard orgel.
Op maandagmorgen hebben wij onze eigen misviering in de kaarsenkapel met zijn 150 bedevaartkaarsen. Nadien blijft er nog tijd over voor een terrasje, een samenzijn in groep of individuele verpozing.
Voor ons oponthoud in Kevelaer logeren wij twee nachten met volpension in een driesterrenhotel dichtbij het Heiligdom..Onze groep wordt geestelijk begeleid door E.H. Jan Coghe De reis kost 250 euro , inbegrepen ticket Passiespelen (30 €) en een opleg singelkamer 30 € .
Heel graag wil Ik ook jou aanraken - zegt God - en mijn liefde in je binnenste laten openbloeien als een prachtige bloem. Ik wil je oren openen voor mijn verhaal van tederheid ... en voor het levensverhaal van vrienden rondom je. Ik wil je ogen openen voor het verdriet én voor de vreugde van je medemensen. Ik wil je mond openen zodat je woorden kunt spreken van troost en hoop. En Ik wil je hart openen opdat je durft liefhebben én bemind worden in mijn naam.
is dit goed aansluitend, zeker nu we de Vasten naderen. Biecht en bekering vraagt van ons allen vandaag heel veel moed, en toch kan er een grote last van jouw schouders vallen eens jij hebt mogen biechten.
Als ziekte en dood op onze weg komen, als het leven ons tegenzit en pijn doet, dan wordt de vraag naar het waarom ook voor ons levensgroot. Er is geen daarom. Soms zien we geen uitweg, geen toekomst. Duisternis alom!
Biddend ontdekt Job, dat God hem nabij blijft. Hij is een solidaire God, Een die een hand reikt. Hij is een God die zijn mensen op handen blijft dragen door alle ziekte en pijn heen, zelfs over de grens van de dood. Deze “Jobstijding” mag ons sterken op onze weg door het leven. Al laat iedereen ons vallen: God reikt ons een hand ten leven. Hij blijft staan achter zijn mensen.
TOEN KONING HERODES OVER JEZUS HOORDE, ZEI HIJ: “JOHANNES DE DOPER IS VERREZEN.” (MARCUS 6,14)...
Steeds weer die vraag: “Wie is die Jezus eigenlijk?” Toen en nu. Wie wil Hij zijn voor mij? Wie mag Hij zijn voor mij? Het antwoord zal altijd liggen tussen twijfel en geloof. Beiden zijn goed, zolang we groeien in geloof.
Jezus, zend mij uw Geest die mij duidelijk maakt wie U wilt zijn voor mij. Kom, heilige Geest, met uw licht, in mijn verstand en in mijn hart, leer mij Jezus kennen.
VOOR IEDER DIE VLUCHT TOT HEM IS HIJ EEN ROTS (PSALM 18)
31 januari 1888. Om half vijf in de ochtend stierf te Turijn Giovanni Bosco, 73 jaar oud, opgeleefd.
Hij was een eenvoudige priester, zonder eretitels, zonder hoge kerkelijke functie. Toch haalde zijn dood de internationale pers: zijn naam was, buiten Italië, onder meer bekend in Frankrijk, Spanje, België, Oostenrijk en Argentinië.
Hij stierf in een complex, waar zo'n 800 jongens woonden: ambachtsleerlingen en studenten. De meesten van hen hadden hem slechts van verre gezien, weinigen hadden hem persoonlijk kunnen spreken. Toch was het in de waken van zijn laatste ziekte opvallend stil geweest op de speelplaatsen, en bijna iedere jongen ervoer deze dood als een persoonlijk verlies.
Nog pijnlijker was dit verlies voor zijn volgelingen, de salesianen. 773 waren er toen, verspreid over 64 huizen in 6 landen. Het merendeel van hen was van jongs af door hem gevormd, allen beschouwden hem als hun vader. De meest vertrouwden, die de leiding van zijn werk zouden overnemen, stonden aan zijn sterfbed. Onder hen Michele Rua, zijn opvolger, en Giovanni Cagliero, zijn eerste missionaris‑bisschop. Zijn begrafenis werd, tegen zijn en hun bedoeling in, een triomftocht. En toen zij daarna weer thuiskwamen, salesianen en jongens, hadden zij allen, van groot tot klein, een vreemde ervaring: langzaam maar zeker maakte hun verdriet plaats voor een gevoel van vrede, van vreugde zelfs. Giovanni Bosco was thuisgekomen. Hij had het hun zo vaak gezegd: "Een stukje hemel maakt alles weer goed".
Moeder Maria, verlangens en verwachtingen kunnen pijn doen, ze schrijven met een scherpe vinger in het tere vlies van je hart. Het kan diep snijden in je vlees. Met mijn stuk geslagen verwachtingen kom ik bij u aandragen, net een speelvogel die met zijn kapot speelgoed geen weg meer weet. Er is geen smeken, er is geen vragen, het is gewoon maar bij u komen. Zonder het te moeten bekennen hoe ik uit pure nood afkom, vind ik bij u een ...glimlach.
Een man van God, zo moet men Don Bosco noemen. In zijn overactief leven, terwijl tientallen mensen aan zijn deur kwamen kloppen, terwijl de zorg om zijn congreg...atie hem drukte, tijdens de lange treinreizen door Frankrijk en Spanje op zijn bedeltochten, in de spannende maanden van onenigheid met zijn bisschop, bij het onbegrip van vele gezagdragers in maatschappij en Kerk, tijdens het boeiend spel met zijn jongens en in dagen van eenzaamheid en ontgoocheling, altijd bleef God het centrum van zijn leven van zijn werken en zijn zwoegen.
Liefhebbende Vader, ik wil liefdevoller zijn. Ik wil andere mensen net zo liefhebben als U mij liefheeft. Alleen ben ik soms bang, bang om afgewezen te worden. Geef mij de moed om anderen onbezorgd lief te hebben. Dat vraag ik in uw liefdevolle naam, Jezus. Amen.
Heer, ik wil er vandaag geen rommeltje van maken. Ik wil de kansen die U me geeft niet verknallen. Ik heb richting, wijsheid en leiding nodig. Kom daarom, God, en geef mij de juiste gesteldheid, grenzen, betrokkenheid en richting die mij kunnen helpen vanaf dit vertrekpunt op weg te gaan naar de plek waar U mij wilt hebben. Amen.
Mijn zoon, luister, neem mijn woorden aan... Ik heb je de weg van de wijsheid gewezen, op rechte paden heb ik je gevoerd. Je zult onbelemmerd voortgaan, nergens zul je struikelen, al ga je nog zo snel (Spreuken 4 vers 10 tot en met 12).
Als er niemand is om even mee te praten. geen vriend of geen vriendin die even naar je lacht,
en je denkt je bent echt helemaal alleen en verlaten, weet dan dat er toch iemand is die op jou wacht, Hij kan jou helpen en geeft jou ook altijd kracht.
Laat hem dan binnen maar luister ook naar hem; je zal merken dat er dan echt een ruimte ontstaat waarin als een wonder jou hart naar hem opengaat. Kom dan met al wat je hebt want Hij vindt jou niet te min, anders had Hij geen plan met jou vanaf het begin.
En jij hoeft echt niet voor hem te vrezen, want wat Hij heeft geschapen, dat is echt goed.
Al valt er nog veel in jouw leven misschien te sleutelen, Hij zegt toch altijd: Heb en houd altijd goede moed. Dus geloof dat Hij je steeds overal zal begeleiden mocht je toch ooit van het pad af gaan glijden.
We horen allemaal graag de verhalen over Jezus die met een woord of een gebaar de arme, kleine en uitgesloten mensen van zijn tijd uit hun isolement haalt. Misschien zijn die verhalen voor ons een inspiratiebron om ook zo om te gaan met de kwetsbare mensen in onze samenleving. Maar als we eerlijk naar onszelf durven kijken, hebben we dan niet allemaal nood aan een blik van begrip en medelijden, aan een hand die aanraakt en geneest?
Draagt ook ons hart niet de sporen van melaatsheid van onze onwil, van de kwetsuren van pijn en onmacht?
Weinigen van ons hadden nog nooit ‘een gebroken hart’: er is zoveel leed, zoveel onmacht en onvermogen, zoveel ziekte, zoveel wat ons kleinmoedig maakt … Wij zijn belaagde stervelingen, we hebben een redder nodig, iemand die ons uit onze broosheid en vergankelijkheid redt; die ons, midden in wat tegengaat, sterkt en helpt, geneest en nieuwe perspectieven biedt: iemand als Jezus. Dat de Heer ons zijn Zoon zendt als onze Redder, stemt ons tot erkentelijkheid en grote dankbaarheid.
Over God spreken wij niet veel, en wellicht spreken wij Hem ook te weinig aan. Maar ook als wij niet met Hem bezig zijn, blijft God ons dragen en ons met zijn liefde omgeven. En altijd opnieuw richt God tot ons zijn woord. Bij uitstek horen wij het Woord van God in Jezus: Hij ís het Woord. Openen wij ons hart voor zijn aanwezigheid in ons midden.
Broeders en zusters, moge de Heer u overvloedig doen toenemen in liefde voor elkaar en voor alle mensen zoals ook mijn liefde uitgaat naar u. Hij sterke uw hart, zodat gij onberispelijk zijt en heilig voor het aanschijn van God onze Vader bij de komst van onze Heer Jezus met al zijn heiligen.
Lieve Vader in de hemel, Uw ogen gaan over de hele aarde en zien elke nood, elk verdriet en elke pijn. U ziet hen die zo eenzaam en alleen zijn, maar ook hen die zich zo voelen. U ziet, U voelt, U hoort … O Vader, wij bidden speciaal voor hen die zelf geen woorden meer hebben om te bidden, ontferm U over hen. Droog hun tranen en doe hen Uw liefdevolle nabijheid ervaren. Laat Uw liefde als een warme deken om hen heen zijn. Laat Uw vrede hen vullen met een rust die alles te boven gaat, waardoor zij in de bescherming van Uw aanwezigheid rustig kunnen slapen. In Jezus’ Naam.
Heer, net zoals de drie wijzen een teken nodig hadden om het Kind in de kribbe te vinden, zo heb ook ik vandaag uw leidende hand nodig. Help mij uw wijsheid te leren kennen en ook naar uw wil te gebruiken, Heer. Amen.
Toen Jezus geboren was... kwamen er magiërs uit het Oosten in Jeruzalem aan. Ze vroegen: 'Waar is de pasgeboren koning van de Joden? Wij hebben namelijk zijn ster zien opgaan en zijn gekomen om Hem eer te bewijzen (Matthéüs 2 vers 1 en 2).
Moge je volgend jaar een beetje gelijken op de figuren uit de kerststal:
een beetje op Maria, ingaand op Gods aanbod om lief te hebben, steeds dienstbaar aan anderen...
een beetje op Jozef, dat je iets mag hebben van de bescheidenheid en de trouw waarmee hij zijn verantwoordelijkheid heeft gedragen...
een beetje op de engelen, boodschappers van goed nieuws, van vrede, vreugde en geluk... een beetje op de herders, die hun schapen leiden en beschermen...
een beetje op de ezel, één en al oor, luisterbereid en veel verdragend; moge je ook iets hebben van zijn koppige trouw om door te zetten op de goede weg...
een beetje op de os, het dier dat trekt, want trekkers zijn er nodig, voortrekkers en spoortrekkers...
en veel, heel veel op het kind, dat ook in jou iets mag doorstralen van het echte leven en dat jouw liefde onweerstaanbaar wordt, iedereen verwarmend.
De officiële liturgie spreekt van Maria Geboorte, maar kortweg mag het ook de verjaardag van Maria worden genoemd. Dat is het feest dat deze week (donderdag 8 september) op de liturgische kalender staat. De geboortedag van Maria wordt sinds de zesde eeuw gevierd.
