God, ik zoek even contact met U. Wil je mij nabij zijn? Geef mij geloof en vertrouwen kracht en volharding zodat ik mij ten volle kan geven aan de opdracht die ik nu mag vervullen. Amen
Zonder de liefde van onze ouders, zussen en broers, echtgenoten, geliefden en vrienden kunnen we niet leven. Zonder liefde gaan we dood. Maar veel mensen ontvangen liefde die gebrekkig en beperkt is. Liefde kan aangetast zijn door machtsvertoon, afgunst, wrok, rancune en misbruik. Liefde van mensen is nooit zo volmaakt als we verlangen, en soms zo onvolmaakt dat we het nauwelijks liefde kunnen noemen. Om niet te bezwijken onder de verwondingen die die onvolmaakte liefde kan toebrengen, moeten we geloven dat de bron van alle liefde ligt in Gods onbeperkte, onvoorwaardelijke, volmaakte liefde. Die liefde is niet onbereikbaar. Ze is dichtbij, want Gods Geest woont in ons.
Sinds jaar en dag, en tot op heden wordt haast overal in de maand juni het feest van het Heilig-Hart van Christus gevierd. Op vele plaatsen is dit nu achter de rug, en toch blijft dit de maand bij uitstek om deze oude verering te koesteren. Hier en daar vind je nog een beeld in een woonkamer. Helaas vind je die beelden nu veel meer op rommelmarkten, wat een spijtige zaak is. In het huis van mijn grootouders was er enkel plaats voor twee beelden. Een groot beeld van Maria, soms met de de Heilige Familie, en dan daarnaast het beeld van het Heilig-Hart van Jezus. Men had overal te lande ook 'Heilig-Hartbonden'. Mensen engageerden zich dan trouw naar de misviering te gaan.
Het is maar zelden dat ik zo een beeld zie, en helaas vind ik ze wel in drankgelegenheiden. Mensen hebben er ooit wel voor geknield! Waar ik die dingen wel nog dagelijks vind, is het op het Internet. Beelden van zowel Maria als van Jezus Christus die verwijst naar zijn Hart.
Laat ons nu gewoon even bidden en ons richten tot het Heilig Hart van Jezus...
De wil van God doen: iedereen tot zijn of haar recht brengen, het beste in elke mens naar boven laten komen, je vijanden even graag zien als je vrienden, het kwaad dat gebeurde overwinnen door vergiffenis te geven en te krijgen, dat moet de kwaliteit zijn van het mosterdzaadje dat we uitstrooien dat moet kiemen en groeien.
Nieuw lespakket: elke dag vijftig Weesgegroetjes (Elke dinsdag een heilige mis en elke donderdag een heilig lof. Dat kunnen leerlingen die naar het Sint-Ignatius in Maleizen, een deelgemeente van Overijse, zullen gaan, tegemoetzien. Maar daar blijft het niet bij. Elke namiddag, om kwart voor vijf, zullen de tieners een rozenhoedje, vijf Onzevaders en vijftig Weesgegroetjes, moeten bidden. … Katrijn Caekaert, voorzitter van het schoolbestuur: "We zien vaak dat scholen die zich katholiek noemen, die traditie niet vertalen naar de lessen. Er bestaat geen verschil meer tussen een atheneum en een college. Wij willen uit elk kind halen wat erin zit en we denken dat kinderen die belijdend zijn zich hier beter zullen voelen. Velen schamen zich vandaag op de katholieke scholen, omdat ze thuis elke dag bidden en kunnen daardoor geen vriendjes maken." … Sint-Ignatius is dan ook een school die vooral een splintergroep uit de samenleving zal bedienen. Het is de hoek binnen de katholieke kerk die terugplooit op oude tradities en soms, net als Caekaert, betrokken is bij de groep Pro Familia. Die organiseerde al meermaals een Mars voor het Gezin, waarin gepleit werd om abortus, het homohuwelijk, IVF en draagmoederschap te verbieden. Zij richtten hun pijlen ook op de Antwerpse bisschop Johan Bonny, die volgens hen een ketter is en gaven hem een Mechelse Catechismus cadeau.)
REACTIE VAN EEN LEEK:
Wie overdrijft hier? Beide: de school en de Morgen....
Feit is dat we elke voeling met God - thuis, ook in het lessenpakket in onze scholen, diep in onszelf - verliezen. En dat komt omdat we het gevoel voor het goddelijke niet meer cultiveren. Hebben de mensen nog wel een gevoel voor het goddelijke? Wat niet gecultiveerd wordt, sterft af. De godsdienst bij de Egyptenaren 5000 jaar geleden, de godencultus bij de Grieken, ook verdwenen. Voor een cultus die verdwijnt moeten er ook geen cultusgebouwen meer zijn. Dus verdwijnen ook onze kerken.
Zal/moet deze school in Maleizen zorgen voor een keerpunt? Ik weet het niet. Wat meer aandacht voor gebed en viering kan alvast in mijn ogen geen kwaad. Zonder exuberantie uiteraard.
Wanneer eens een grondig overleg tussen de drie monotheïstische godsdiensten vertrekkend van wat gemeenschappelijk is: het oude testament. En dan eigen invulling. Maar altijd blijft iedereen op zijn eigen standpunt, vertrekkend van zijn eigen (vanzelfsprekend juiste) visie...Opentrekken gans die winkel, cru gezged.
Als priester leun ik aan bij wat onze paus vraagt en verlangt: vooral meeleven met de armen. En daarmee houdt deze partij geen rekening in onze samenleving.
Ik lees diverse tijdschriften/kranten van alle slag (De Standaard, De Morgen, Knack, Humo, Der Spiegel, Focus, ... ). Tekens weer concludeer ik hetzelfde. De armen worden meer en meer in het verdomhoekje geduwd.
Uiteraard. Want politici (van alle partijen) hebben geen benul van wat het betekent om met 1500 euro te moeten leven (en dat is dan gul becijferd!).
Sommige partijen zoals PS of SP.A of CD&V proberen binnen Europa voor België nog wat de gulden middenweg te bewandelen.
Het is ook makkelijk om als jonge kerel nu standpunten aan te hangen zonder te beseffen wat het echt betekent als je straks ouder bent. Want wat nu beslist wordt zal straks ook voor jou gevolgen hebben.
Trouwens oudere mensen nu in de armoede duwen getuigt van weinig respect voor hun inzet voor de samenleving. Dat zal je straks, als je zelf oud bent, zeker beamen. En nee - ik voel me niet oud. En ik wil als priester (als mijn gezondheid het toelaat) graag nog dienst doen tot 75 (dan moet ik kerkjuridisch mijn ontslag indienen).
Wie van jullie heeft nog een plaats in zijn woning waar men het even stil kan maken, bijvoorbeeld door een beeld van Maria, een kruisteken ...Toen ik in india verbleef viel het me op dat in menige woninge plaats gemaakt werd voor een ware huiskapel, hoe klein het huis ook was. En dan ging het over heel wat meer dan een beeldje.
Ik moest er aan denken toen een vriend van me een paar foto's toestuurde.
Heer God,... leer me geven niet alleen van wat ik heb aan talenten en gaven; leer me mezelf te geven, want pas dan geef ik niet langer uit mijn overvloed, maar schenk ik mezelf weg, zoals uw Zoon ons heeft voorgedaan.
Soms heeft de opgestapelde pijn en spanning de grens van het draaglijke bereikt, en sta ik voor een relatie die geen toekomst meer heeft. Moet ik dan nog altijd blijven vergeven ? Ook als de ander er niet om vraagt, of helemaal geen schuld bekent ? Ik denk van ja, al is het maar omwille van je eigen innerlijke vrede, want die moet je tenslotte ook terugvinden.Maar dan moet je dit wel bedenken. Echt vergeven, met hart en ziel is nooit het effect van een eigenmachtige wilsbeslissing. Het vergeven wordt ons geschonken, evenzeer als de vergeving. Ook het vergeven is genade. Alleen God kan het kwaad vergeven. Maar Hij nodigt ons uit deel te nemen aan zijn barmhartigheid, en de genade daartoe zal Hij ons schenken wanneer de tijd ervoor rijp is.
Gisteren liep ik diep in gedachten verzonken met gebogen hoofd over de stoep. Door zo te lopen zou ik nooit... een regenboog aan de hemel ontdekken. Dus liet God mij er één zien op de stoep, getekend door een kinderhand, om zo mijn aandacht te trekken. Mijn verwondering was er niet minder om. Integendeel,het raakte me diep. Door het hart te zien dat onder de regenboog getekend was, maakte mijn hart een huppeltje van vreugde. Het gaf me vleugels om mijn weg te vervolgen en te doen waarom ik op weg was gegaan. Ik hoefde niet alleen te gaan, God was erbij.
Echt houden van het leven, dankbaar zijn, tevreden proberen te zijn met de mensen, de dieren, de planten = houden van God
En dan horen wij de wet van Jezus:
Houden van God en van de mensen: maakt gelukkig, en een betere wereld. Dat geloven wij niet alleen, dat is onze wet, dat moeten wij dus doen. Vind je niet dat men veel slechtere wetten zou kunnen uitvinden dan "houden van ...."
Waar wij mensen langs elkaar heen leven, elkaar opzij schuiven, blind zijn voor elkaar, geen oog hebben voor elkaar, daar gaat het leven dood.
Als wij mensen onze deur, onszelf openen voor elkaar en elkaar uitnodigen binnen te komen en bij elkaar veilig kunnen zijn in alle kwetsbaarheid, dan ontstaat er nieuw leven.
Op zoveel plaatsen, ver weg en heel dichtbij, verlangen mensen intens naar leven.
Op zoveel plaatsen hopen mensen op mensen die zien en die horen met hun hart.
Op zoveel plaatsen, ver weg en heel dichtbij, verlangen mensen naar een woord van begrip, naar een arm om hun schouder, want mensen zoeken leven dat leefbaar is.
Als wij zo leven met elkaar en voor elkaar, dan kunnen we God zien.
Zorgen, moeite, pijn, strijd, teleurstelling, … als een bal worden ze naar je toegeworpen, je vangt ze op en…. je hebt je handen er vol aan. Ken je dat? Die bal vol zorgen die je met je meedraagt? Die BAL-LAST die je naar beneden drukt en moe maakt?
Heerlijk, onze Heer Jezus kent en begrijpt wat jij meemaakt als geen ander! Hij voelt met je mee, want Hij is in alles op dezelfde wijze verzocht, met het verschil dat Hij niet zondigde. (Hebr.4:15) Hij heeft al onze BALLAST gedra...gen aan het kruis, weggedragen… zodat jij vrij mag zijn!
Kan dat? Vrij zijn van die bal van zorgen die je in handen hebt? Ja, Hij nodigt je uit: ‘Lieve schat, wil je die bal van zorgen en verdriet van je af werpen? Ik vang ‘die bal’ op in Mijn doorboorde handen. Ik bid en pleit voor jou! (Rom. 8:34, Hebr. 7:25). Al jouw tranen zijn bij de Vader bekend.
Het valt me op dat elke boodschap van paus Franciscus er in gaat als gesneden koek, zelfs door niet-gelovigen zoals iemand zegde die wél heel veel respect heeft voor de manier waarop de paus leeft en zijn boodschap uitdraagt. Nu gewoon deze eenvoudige richtlijn delen, kan toch niet zo moeilijk zijn.
Kerk zijn is Maria zijn, want Maria heet: Moeder van de kerk. Niet omdat ze grootse dingen heeft gedaan, - daarvoor was ze te arm van geest en te eenvoudig van hart – maar omdat ze God grote dingen heeft laten doen in haar leven. Als Maria moeder is van de kerk dan gaat haar verhaal verder in haar kinderen.
Kerk zijn is Maria zijn: is gemeenschap zijn die in haar schoot leven draagt: het leven van de Verrezene; gemeenschap van mensen die zwanger zijn van Hem, en hun hele doen en laten op Hem afstemmen, zodat Hij kan geboren worden in onze praktijk van goedheid, van vrede en gerechtigheid, van inkeer en inzet.
