God, ik zoek even contact met U. Wil je mij nabij zijn? Geef mij geloof en vertrouwen kracht en volharding zodat ik mij ten volle kan geven aan de opdracht die ik nu mag vervullen. Amen
Don Bosco, die in armoede opgroeide in een buitenwijk van Turijn in Noord-Italië, raakte wereldwijd bekend als stichter van de salesianen. De eenvoudige boerenzoon legde zich na zijn priesterwijding gaandeweg toe op de opvang en begeleiding van straatkinderen en jongeren die ten tijde van de industriële revolutie doelloos ronddoolden. Dat spoorde hem aan om een congregatie te stichten die zich voor de jeugd zou inzetten. Naar de heilige Frans van Sales, die bekend stond om zijn geduld en zachtmoedigheid, doopte hij zijn nieuwe congregatie om tot salesianen. De congregatie kreeg in 1869 pauselijke erkenning. Zij legde zich vooral toe op de opvoeding van jonge mensen. In 1872 werden zusters van Don Bosco, onder de naam ‘Dochters van Maria, hulp der christenen’, opgericht.
Don Bosco overleed op 31 januari 1888. In 1934 werd hij door paus Pius XI heilig verklaard. De voorbije honderd jaar is hij, mede dankzij zijn opmerkelijk pedagogisch project dat tot op vandaag wereldwijd succes en navolging kent, uitgegroeid tot een van de belangrijkste volksheiligen. Zijn congregatie is intussen actief in 130 landen.
Het is dan ook niet verwonderlijk dat Paus Franciscus zich herkent in deze heilige.
Een vreugde voor het oog, God, is uw wereld die zich openvouwt in groen gras en blad,... en in het blauw en geel en rood van duizend bloemen. Zo wilt Gij overvloedig leven zijn in het hart van mensen, dat ze op hun beurt de kleuren van uw liefde openvouwen voor elkaar.
GIJ MOET DAAROM ZO BIDDEN: ONZE VADER….. (MATTEÜS 6, 7-15)
God is altijd ‘onze’ Vader. Hij is nooit enkel ‘mijn’ Vader. ‘Vader, net zoals ‘moeder’, is het relatiewoord bij uitstek, intiemer en tegelijk eerbiediger kan het niet… Wij hebben slechts één Vader, aan Hem vertrouw ik toe wat wij ten diepste nodig hebben.
Vader, zo nabij en toch veraf,... zo intiem en toch afstandelijk, ik kom naar U om U te loven en te prijzen, om de komst van uw Rijk te bespoedigen, om brood om van te leven, om vergeving, om niet ten prooi te vallen aan allerhande behoeften.
Als liefde slechts een gevoel was, zou deze opdracht uit de Bergrede niet te vervullen zijn. Maar liefde is een kracht die van een vijand een vriend kan maken door in hem of haar vooral een medemens te ontmoeten.
Heer, ... geef mij ogen die in de ander meer zien dan hij toont. Geef mij oren die in de ander een vraag naar liefde beluisteren. Geef mij een hart dat groot genoeg is om wie ook een plek te geven.
GOD, ONTFERM U OVER MIJ IN UW BARMHARTIGHEID (PSALM 51)
Zonder de liefde van onze ouders, zussen en broers, echtgenoten, geliefden en vrienden kunnen we niet leven. Zonder liefde gaan we dood. Maar veel mensen ontvangen liefde die gebrekkig en beperkt is. Liefde kan aangetast zijn door machtsvertoon, afgunst, wrok, rancune en misbruik. Liefde van mensen is nooit zo volmaakt als we verlangen, en soms zo onvolmaakt dat we het nauwelijks liefde kunnen noemen. Om niet te bezwijken onder de verwondingen die die onvolmaakte liefde kan toebrengen, moeten we geloven dat de bron van alle liefde ligt in Gods onbeperkte, onvoorwaardelijke, volmaakte liefde. Die liefde is niet onbereikbaar. Ze is dichtbij, want Gods Geest woont in ons.
Sinds jaar en dag, en tot op heden wordt haast overal in de maand juni het feest van het Heilig-Hart van Christus gevierd. Op vele plaatsen is dit nu achter de rug, en toch blijft dit de maand bij uitstek om deze oude verering te koesteren. Hier en daar vind je nog een beeld in een woonkamer. Helaas vind je die beelden nu veel meer op rommelmarkten, wat een spijtige zaak is. In het huis van mijn grootouders was er enkel plaats voor twee beelden. Een groot beeld van Maria, soms met de de Heilige Familie, en dan daarnaast het beeld van het Heilig-Hart van Jezus. Men had overal te lande ook 'Heilig-Hartbonden'. Mensen engageerden zich dan trouw naar de misviering te gaan.
Het is maar zelden dat ik zo een beeld zie, en helaas vind ik ze wel in drankgelegenheiden. Mensen hebben er ooit wel voor geknield! Waar ik die dingen wel nog dagelijks vind, is het op het Internet. Beelden van zowel Maria als van Jezus Christus die verwijst naar zijn Hart.
Laat ons nu gewoon even bidden en ons richten tot het Heilig Hart van Jezus...
De wil van God doen: iedereen tot zijn of haar recht brengen, het beste in elke mens naar boven laten komen, je vijanden even graag zien als je vrienden, het kwaad dat gebeurde overwinnen door vergiffenis te geven en te krijgen, dat moet de kwaliteit zijn van het mosterdzaadje dat we uitstrooien dat moet kiemen en groeien.
Nieuw lespakket: elke dag vijftig Weesgegroetjes (Elke dinsdag een heilige mis en elke donderdag een heilig lof. Dat kunnen leerlingen die naar het Sint-Ignatius in Maleizen, een deelgemeente van Overijse, zullen gaan, tegemoetzien. Maar daar blijft het niet bij. Elke namiddag, om kwart voor vijf, zullen de tieners een rozenhoedje, vijf Onzevaders en vijftig Weesgegroetjes, moeten bidden. … Katrijn Caekaert, voorzitter van het schoolbestuur: "We zien vaak dat scholen die zich katholiek noemen, die traditie niet vertalen naar de lessen. Er bestaat geen verschil meer tussen een atheneum en een college. Wij willen uit elk kind halen wat erin zit en we denken dat kinderen die belijdend zijn zich hier beter zullen voelen. Velen schamen zich vandaag op de katholieke scholen, omdat ze thuis elke dag bidden en kunnen daardoor geen vriendjes maken." … Sint-Ignatius is dan ook een school die vooral een splintergroep uit de samenleving zal bedienen. Het is de hoek binnen de katholieke kerk die terugplooit op oude tradities en soms, net als Caekaert, betrokken is bij de groep Pro Familia. Die organiseerde al meermaals een Mars voor het Gezin, waarin gepleit werd om abortus, het homohuwelijk, IVF en draagmoederschap te verbieden. Zij richtten hun pijlen ook op de Antwerpse bisschop Johan Bonny, die volgens hen een ketter is en gaven hem een Mechelse Catechismus cadeau.)
REACTIE VAN EEN LEEK:
Wie overdrijft hier? Beide: de school en de Morgen....
Feit is dat we elke voeling met God - thuis, ook in het lessenpakket in onze scholen, diep in onszelf - verliezen. En dat komt omdat we het gevoel voor het goddelijke niet meer cultiveren. Hebben de mensen nog wel een gevoel voor het goddelijke? Wat niet gecultiveerd wordt, sterft af. De godsdienst bij de Egyptenaren 5000 jaar geleden, de godencultus bij de Grieken, ook verdwenen. Voor een cultus die verdwijnt moeten er ook geen cultusgebouwen meer zijn. Dus verdwijnen ook onze kerken.
Zal/moet deze school in Maleizen zorgen voor een keerpunt? Ik weet het niet. Wat meer aandacht voor gebed en viering kan alvast in mijn ogen geen kwaad. Zonder exuberantie uiteraard.
Wanneer eens een grondig overleg tussen de drie monotheïstische godsdiensten vertrekkend van wat gemeenschappelijk is: het oude testament. En dan eigen invulling. Maar altijd blijft iedereen op zijn eigen standpunt, vertrekkend van zijn eigen (vanzelfsprekend juiste) visie...Opentrekken gans die winkel, cru gezged.
Als priester leun ik aan bij wat onze paus vraagt en verlangt: vooral meeleven met de armen. En daarmee houdt deze partij geen rekening in onze samenleving.
Ik lees diverse tijdschriften/kranten van alle slag (De Standaard, De Morgen, Knack, Humo, Der Spiegel, Focus, ... ). Tekens weer concludeer ik hetzelfde. De armen worden meer en meer in het verdomhoekje geduwd.
Uiteraard. Want politici (van alle partijen) hebben geen benul van wat het betekent om met 1500 euro te moeten leven (en dat is dan gul becijferd!).
Sommige partijen zoals PS of SP.A of CD&V proberen binnen Europa voor België nog wat de gulden middenweg te bewandelen.
Het is ook makkelijk om als jonge kerel nu standpunten aan te hangen zonder te beseffen wat het echt betekent als je straks ouder bent. Want wat nu beslist wordt zal straks ook voor jou gevolgen hebben.
Trouwens oudere mensen nu in de armoede duwen getuigt van weinig respect voor hun inzet voor de samenleving. Dat zal je straks, als je zelf oud bent, zeker beamen. En nee - ik voel me niet oud. En ik wil als priester (als mijn gezondheid het toelaat) graag nog dienst doen tot 75 (dan moet ik kerkjuridisch mijn ontslag indienen).
Wie van jullie heeft nog een plaats in zijn woning waar men het even stil kan maken, bijvoorbeeld door een beeld van Maria, een kruisteken ...Toen ik in india verbleef viel het me op dat in menige woninge plaats gemaakt werd voor een ware huiskapel, hoe klein het huis ook was. En dan ging het over heel wat meer dan een beeldje.
Ik moest er aan denken toen een vriend van me een paar foto's toestuurde.
Heer God,... leer me geven niet alleen van wat ik heb aan talenten en gaven; leer me mezelf te geven, want pas dan geef ik niet langer uit mijn overvloed, maar schenk ik mezelf weg, zoals uw Zoon ons heeft voorgedaan.
Soms heeft de opgestapelde pijn en spanning de grens van het draaglijke bereikt, en sta ik voor een relatie die geen toekomst meer heeft. Moet ik dan nog altijd blijven vergeven ? Ook als de ander er niet om vraagt, of helemaal geen schuld bekent ? Ik denk van ja, al is het maar omwille van je eigen innerlijke vrede, want die moet je tenslotte ook terugvinden.Maar dan moet je dit wel bedenken. Echt vergeven, met hart en ziel is nooit het effect van een eigenmachtige wilsbeslissing. Het vergeven wordt ons geschonken, evenzeer als de vergeving. Ook het vergeven is genade. Alleen God kan het kwaad vergeven. Maar Hij nodigt ons uit deel te nemen aan zijn barmhartigheid, en de genade daartoe zal Hij ons schenken wanneer de tijd ervoor rijp is.
Gisteren liep ik diep in gedachten verzonken met gebogen hoofd over de stoep. Door zo te lopen zou ik nooit... een regenboog aan de hemel ontdekken. Dus liet God mij er één zien op de stoep, getekend door een kinderhand, om zo mijn aandacht te trekken. Mijn verwondering was er niet minder om. Integendeel,het raakte me diep. Door het hart te zien dat onder de regenboog getekend was, maakte mijn hart een huppeltje van vreugde. Het gaf me vleugels om mijn weg te vervolgen en te doen waarom ik op weg was gegaan. Ik hoefde niet alleen te gaan, God was erbij.
Echt houden van het leven, dankbaar zijn, tevreden proberen te zijn met de mensen, de dieren, de planten = houden van God
En dan horen wij de wet van Jezus:
Houden van God en van de mensen: maakt gelukkig, en een betere wereld. Dat geloven wij niet alleen, dat is onze wet, dat moeten wij dus doen. Vind je niet dat men veel slechtere wetten zou kunnen uitvinden dan "houden van ...."
