MOED HOUDEN, EENVOUDIG VOORTGAAN.

als je kunt. En als je niet kunt, niet meer kunt, wachten.

Of uitrusten bij een vriend, als die er is. En als die er niet is,

toch wachten, dan maar alleen, wachten tot het weer gaat.

Straks eenvoudig voortgaan.

Je weg nemen zoals die komt met z’n voor en z’n tegen. Je oog helder

als een lamp die je lijf verlicht. Doen wat ter hand is.

Antwoorden geven als die er zijn.

En intussen voelen de tik van je stok. Niet teveel omzien. Een enkele

keer soms want de weg gaat dwars door je hart.

Niet teveel omzien en niet teveel ook vooruit.

Eenvoudig voortgaan.

En weten: deze weg is niet alles en is niet van deze wereld alleen.

De wolken zien die aandrijven uit eeuwige verten – wie trok er hun grens?

En je hart voelen inkloppen op de eeuwige heuvels – wie heeft ze gegrond?

En van de dingen de stille kant zien

waar ze grenzen aan Hem... de Eeuwige...

DE GROND VAN ONS BESTAAN.

Herman Andriessen