Kan het ook vandaag met ons gebeuren, dat ons hart weer brandend wordt zoals bij de leerlingen van Emmaüs? Dat we weer iets ontdekken van de eenvoud, de vreugde en de vrijheid van het geloof? En hoe kunnen we als kerk vi­taal aanwezig zijn in de samenleving, niet heersend maar die­nend? Hoe delen we in de vreugde en de hoop, maar ook in het verdriet en de angst van de mensen van deze tijd? Vooral van hen die arm zijn of hoe dan ook te lijden hebben? Wie zijn we en wat hebben we als kerk te betekenen?xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

We lijken op het volk Gods in de woestijn. We zijn onderweg en weten niet precies waar we zullen uitkomen. Hoe zal binnen afzienbare tijd de kerk er bij ons uitzien? Wat is haar toekomst? Steeds meer dringt de vraag zich op: zullen er in de toekomst voldoende plaatsen zijn waar Gods Woord wordt gehoord en het evangelie daadwerkelijk wordt beleefd en gedeeld? Gemeenschappen die ook naar buiten uitstralen en iets be­tekenen voor de vele zoekende mensen vandaag. Dergelijke plaatsen en gemeenschappen zijn van groot belang. God wil zich langs dergelijke gemeenschappen bekend maken. Het is in die gemeenschappen dat God wil thuiskomen. Het is ook langs die gemeenschappen dat Hij zijn liefde wil tonen aan alle mensen.