Priester zijn in deze tijd, dat is dikwijls proberen

voedsel te geven aan mensen die geen honger hebben

en zelf riskeren de appetijt te verliezen.

Priester zijn in deze tijd, is toch proberen

lekkere schotels aan te bieden

met gebroken brood en eerlijke wijn, geestrijk.

Priester zijn in deze tijd, is proberen te luisteren

naar elk klein beetje verborgen honger

van hart en geest.

Priester zijn in deze tijd, is voedsel bereiden op ieders maat,

aan kinderen: een papje met koekjes humor

aan jongeren: een creatieve aperitief

aan verliefden: een voorgerechtje op de hemel

aan volwassenen: een doordachte consistente plat

aan zij die verdrinken in verdriet: krachtvoedsel

om hun nacht door te komen

aan zij die huppelen op geluk: een reservepakket

voor hun toekomst

aan gepensioneerden: milde vruchten van het werk

aan ouderen: een dankbaar digestiefje

aan stervenden: een viaticum, voedsel voor onderweg.

Priester zijn in deze tijd, dat is heel dikwijls

zelf schooier zijn tussen de schooiers,

honger hebben, maar wel vermoeden

waar je eerlijk goed brood kan vinden.

Weten waar het te vinden is en weer eens twijfelen

tussen twijfelaars.

Toch nog eens zeggen:

Kom mee bij Hem en prevelen:

"Geef ons heden UW dagelijks brood."

Priester zijn in deze tijd, is het brood kneden

van Zijn herinnering en stil geloven:

"de gist, de Geest zal zijn werk wel doen,

wij zijn maar knechten."

Priester zijn in deze tijd, is sterven, zoals Hij,

meegaan naar Emmaüs en opnieuw brood

breken zoals Hij.

Marc Roseeuw