Als je mij zou vragen, wat bij me opkomt wanneer ik denk aan christen zijn, dan is het onder meer dit: een leven leiden in verbondenheid. Als christen sta ik niet alleen in de wereld, maar weet ik me verbonden met alles wat mij omgeeft. Dat is om te beginnen de wereld zoals ik die dagelijks zintuiglijk waarneem: de straten, de passerende mensen, de uitzichten, de zomer, de herfst, noem maar op. Maar het zijn ook de mensen die ik elke dag opnieuw mag o...ntmoeten, de vertrouwde mensen uit mijn leefomgeving evenals de niet vertrouwde, nieuwe gezichten. Het is altijd fascinerend om nieuwe mensen te leren kennen.

Verbondenheid is niet vrijblijvend. Er horen allerlei gevoelens bij: de vreugde van de wijdsheid van de wereld, de vreugde anderen te kennen, het meelijden om wat mensen dichtbij of veraf meemaken, de onmacht om wat ik doen kan, en ook het besef dat mijn verbondenheid nog niet ver genoeg gaat, te egoïstisch blijft – te zeer betrokken op het ego, in plaats van op God.
  Maar hoe het ook zij: elke nieuwe dag schenkt nieuwe kansen voor leven in verbondenheid. Ondanks alle beproeving, blijft geloven een heerlijk geschenk dat mij overkomt.