Profeten zijn lastige mensen

want ze leggen de vinger op de zwakke plek van onze geloofsbeleving.

Dat klinkt niet altijd even prettig.

Dat roept dikwijls weerstand op,

want mensen die zweren bij rust en orde,

die ervan overtuigd zijn dat zij de waarheid in pacht hebben,

verdragen dat niet goed.

En zo gebeurt het dat profeten de mond worden gesnoerd.

Maar God laat zich niet zo gemakkelijk de mond snoeren.

En dus zendt Hij, ondanks onze weigerachtigheid,

steeds nieuwe profeten

die ons andere, hoopvolle wegen wijzen,

die ons verstard geloof weer in beweging willen krijgen,

het soepel en creatief willen maken.

Dat was zo in het Oude Testament met de profeet Jeremia,

dat is ook zo op de dag van vandaag.

Ook in de tijd van Jezus was het niet anders.

Zijn Boodschap maakte allen woedend in de synagoge van Nazareth.

Ze dreven Hem de stad uit om Hem in de afgrond te storten.

Maar Hij ging midden tussen hen door en vertrok.

Bidden wij, dat de profeten van vroeger en nu

ons de ogen openen voor het onheil

dat in onze dagen geschiedt

en waarvoor ook wij misschien medeverantwoordelijk zijn.