Als je bidt, doe het niet om op te vallen. Doe dat in je binnenkamer. Doe de deur achter je dicht. Dat zou kunnen gezien worden als argument tegen het samen vieren en samen bidden. Maar dan begrijpen we het verkeerd. Laat je gebed echt zijn. Er zijn mensen die in een kerk altijd ernstig kijken. Lachen in een kerk is eigenlijk ongepast, vinden ze. Jullie kennen één van de hamvragen in “De Naam van de roos”. Heeft Christus gelachen? Want dat lijkt zo ongoddelijk. Ook in het middeleeuwse theater was het ruimte van het goddelijke statisch, onbewogen en onbeweeglijk. De ruimte van de duivel: daar werd gelachen en gek gedaan. Terwijl echt gebed bewogen moet zijn… en tot beweging moet aanzetten.