Van wie is toch die stem,
die mij aanspreekt zonder woorden,
maar die ik in de stilte kan verstaan.
Die kalm en onvermoeibaar
zich van ‘binnenuit’ laat horen
en waar komt het in hemelsnaam vandaan.
Het maakt iets in mij wakker,
dit gevoel van alle tijden.
Het antwoord dat ik zoek in mijn bestaan…
is al duizendmaal gegeven.
Er ís een Bron van leven,
die luistert als geen ander
en die mij kent bij naam.
En ‘aanwezig in de stilte’
zal dat eeuwige gevoel
in mij verdergaan.
Want… er is iets van een weten
dat werkzaam is in mij.
Stil, zo ‘stil aanwezig’