Het is niet de pijn die zeer doet
maar wel de angst
en de onzekerheid,
het gevoel een drenkeling te zijn
en geen oever meer te zien.

Het is niet de pijn die zeer doet
maar wel geen grond meer voelen
geen hand kunnen grijpen
en geen enkel lichtpunt zien
in het duister van de nacht.
Vlak naast de pijndrempel
ligt de afgrond van de levensvragen,
en die is beangstigend diep.
Waarom? Waartoe?
En voor wie en voor wat?

Het is niet de pijn die zeer doet
maar: geen antwoord weten,
zich verraden en verloren voelen
- als een speelbal in de wind -
tussen toeval en twijfel.

Zijn grootste pijn
was niet op Golgotha
maar in de boomgaard van Olijven.
Zijn angst werd bloed en zweet
en schreeuwen naar de Vader.
Daar heeft Hij voor ons een weg gebaand:
"Ik ben verrezen en nog bij jou.
Mijn hand ligt op je schouder.
Ik blijf bij jou tot alles is volbracht."

Als de angst verstilt...
en Hij aanwezig is in jouw wezen,
dan zwijgen alle vragen.
Dan is de pijn het strakgespannen koord
dat jou met Hem verbindt.