Er was eens een man die honderd schapen bezat. Zijn knechten lieten ze elke morgen los om te grazen en elke avond als ze hen weer verzamelden, misten ze er twee of drie. De eigenaar vroeg hen op zoek te gaan, maar uit schrik voor wilde dieren weigerden ze zichzelf in gevaar te brengen. Zelf hield de man van zijn schapen en wilde ze redden. “Als ik ze zelf ga zoeken, zullen ze me niet herkennen, ze zagen mij voorheen niet. Mijn knechten herkennen ze vast wel, maar die willen niet op zoek gaan. Dus zal ik mij zelf moeten gedragen als een schaap.” Vermomd als schaap trok hij erop uit en vond sommige gewond. Zij volgden hem behoedzaam, daar zij dachten dat hij een schaap was zoals zij zelf. Hij leidde hen binnen en voedde hen. Nadat hij hen allen redde en thuis bracht, legde hij zijn vermomming af. Hij was geen schaap, maar een mens. Hij werd als een schaap om de verloren schapen te redden. Zo is God geen mens, maar Hij werd mens om de mensen te redden. - Naar Sadhu Sundar Singh