Op bedevaart, anders dan pelgrimeren, doe je niet alleen. Je maakt deel uit van een groep met dezelfde ingesteldheid, dezelfde verwachting, reisgenoten en vrienden.
Een bedevaart ontroert tot in het binnenste van de ziel zodanig dat velen uitzien om er terugte keren, sommigen zelfs jaar na jaar. Dit maakt juist het verschil uit met een toeristisch bezoek aan Lourdes.
"Er zijn geen toeristen die jaar na jaar de Eifeltorenin Parijs beklimmen of de scheve toren van Pisa" schrijft Patr Mark Lemseke, kapelaan voor de Nederlandstaligen te Lourdes.
Heel dikwijls gebeurt het dat wie eenmaal meegaat op bedevaart gebeten wortdt door de bedevaartmicrobe. Het is ook ondergetenke overkomen en dat meteen als brancardier bij de ziekenbedevaarten. En nu nog is er dat blijvend verlangen naar Lourdes.
Of zoals Mark Vandevoorde het schreef: Gevoelsmatig zou ik graag aanschuiven bij de kaarsenstand. Samen onderweg, samen in de gloed. Dat doet een mens wat. Dat doet zijn geloof goed. Een geloof heeft ook zijn geveolskant. Het "lijfelijk" beleefde geloof heeft een eigen kracht. Het kan mobiliseren omdat het mensen tot het heilige laat naderen, met hun zorgen en verlangens, in riten en gebruiken.
De meerwaarde van een bedevaartsreis ligt in zijn verzekering dat het bezoek aan Lourdes geen curiosum is maar een vreugdevolle en hoopvolle beleving van zijn geloof, solidair met geestverwanten die mee zijn op reis of die thuis op hen wachten en meebidden.
Wie nog geen reis heeft gepland of verlangt naar Lourdes te gaan heb ik voor jullie enkele interessante links!
Sites
|
