Jongens en meisjes die hebben gekozen voor de lange weg naar het vormsel toe, dat vraagt een groot engagement, langdurig en intens, zowel voor de deelnemers als voor hun begeleiders. Dit alleen al verdient van ons een proficiat. Dat er in dez vijf jaren ook heel veel gebeurt zal de band onder allen heel sterk maken, wellicht ook vrienden voor het leven.
Maar op de weg leren die jongeren dan ook alles intenser kennen en doorgronden. Zo komen verschillende bijbelfiguren aan bod, het Credo-de gloofsbelijdenis wordt uitvoerig besproken.
Naast de kennismaking met de verschillende sacramenten, bijbelverhalen, hebben deze jonge mensen ook heel wat mensen ontmoet, mensen met een eigen specifiek geloofsverhaal. Zo waren ze te gast in een abdij en hebben er geproefd van de gebedsdiensten. Ze maakten kennis met de multicultule wereld; maakte eigen logo ...
Vijf jaar op weg gaan met jongeren van die leeftijd is een boeiende mar ook serieuze opdracht. Je ziet ze evolueren van ontvankelijke lagere schoolkinderen over pubers naar jong-volwassenen. Ze hebben een eigen taal en leven in een wereld vol verleiding en uitdagingen.
Wie dus na deze lange weg er voor kiest gevormd te worden, weet dat dit een gerijpte keuze is geworden, waar wij de impact moeilijk van kunnen inschatten wat dat voor elk van deelnemers zal inhouden voor hun verdere leven, hun beroepskeuze, hun relaties ... Maar ik ben ervan overtuigd dat deze mensen velen tot steun en toeverlaat zullen zijn en blijven, een uitnodiging wellicht ook naar anderen toe, al was het maar een bezinning rond eigen leven, hier en nu, ook voor jou "senior". Laat je blijvend "vormen" door Gods Geest!
|
