We zijn volop in de veertigdagentijd, een tijd waarop christenen zich voorbereiden op Pasen.
Daar zitten veel aspecten in. Eén daarvan is tegenwoordig niet zo in trek: de boete.
De mens is echter niet als een plant die vanzelf rechtop groeit: ze moet geleid en gesteund worden. Daarbij zijn boete en zelfcontrole onmisbaar. Ze zijn een blijk van liefde.
Iedereen die liefheeft moet iets van zichzelf afstaan voor de geliefde. De boete van de christen is in elk geval een relativering van zichzelf.
Een eerste vorm is daarvan het verwaarlozen van de beschikking voor eigen gebruik van een deel van je tijd. BIDDEN is daarvan een concretisering; het is tijd geven aan God - een deel van mijn tijd.
Een tweede vorm is delen: een stuk van mijn bezit uitdelen aan armen, als uitdrukking van liefde.
Dat delen brengt mee dat ik snoei in mijn consumptiegedrag. Het is 'versterving' in eten, drinken, kleding en ontspanning.
Ten slotte is boete ook het belijden van je zonde. Dat is de hoogste en diepste vorm van zelfdiscipline: het deemoedige besef van je eigen zwakheid, dat uitloopt op het diepe vertrouwen in
een vergevende God, is het meest humaniserende dat de mens kan doen.
|
