In stilte zal ik bidden xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

Je droeg me

toen ik niet meer lopen kon

Je sprak voor mij

toen ik niet meer spreken kon

Je keek voor me

toen ik niet meer kon zien

Je ondersteunde mij

toen ik wankelde

Je was er steeds

toen ik jou nodig had

Hielp mij

toen ik het moeilijk had

Je verwarmde mij

toen ik het koud had

En steeds deed jij dat zonder enige

reden uit te spreken

Kon op jou steunen

mijn levensfunderingen

op jou bouwen

Kon wonen in het huis

wat jij voor mij bouwde

Slapen in het bed

wat jij opmaakte

En nooit vroeg jij mij een wederdienst

Ik mocht schuilen onder

jouw mantel

eten van jouw voedsel

drinken uit jouw beker

Mocht steeds bij jou naar binnen

lopen wanneer ik mij eens

achtergelaten voelde

En steeds deed jij dat met een

brede glimlach op jouw gelaat

Daarom zou ik jou nu even willen zeggen

Heer, geen woorden weet ik de verzinnen om uit de leggen

hoe dankbaar ik U ben

dat jij mijn stuwende kracht bent in dit

leven op aard

Daarom zal ik neerzijgende jou mijn

dank betuigen met een stil gebed

Dit oprechte gebed mocht ik ontvangen van Eddy Hautekeete, medeblogger.

Deze tekst ik ook bijzonder toepasselijk op het patroonfeest van de Heilige Jozef die we vandaag vieren.