De olifant: een verhaal
Eens toonden hindoes een olifant in een haast duistere tent. Velen kwamen een kijkje nemen, ze wilden wel weten hoe dat beest er uit zou zien. Maar van zien was er geen sprake, dus konden ze enkel het dier maar betasten. Wie het oor raakte beweerde: Dat beest lijkt wel een waaier! Wie de slurf betastte, hield staande: Wel neen, dat beest is net een dik touw! Wat beweer je me nu? riep hierop een derde die de rug had betast, Dat beest is rond als een bal! Zeker van wat hij had gevoeld, wilde een vierde de knoop doorhakken: Jullie hebben het allen verkeerd voor, ik heb het gevoeld en weet het zeker: het beest lijkt sprekend op een borstel! Met vaste hand had hij de staart betast. De vijfde echter beweerde: Ach, we worden gewoon bedrogen, zon beest bestaat helemaal niet! Zo had ieder zijn waarheid en hield zich daaraan vast. Zo is ook ons beeld van God. Voor sommigen is Hij de immer strenge maar rechtvaardige God, die op ons neerkijkt. Anderen ervaren Hem als een Vader vol liefde voor Zijn kinderen. Er zijn er die Hem zien als een luisterend oor. Misschien zie jij Hem in het wonder van de natuur of als oneindige kracht achter het heelal of is Hij voor jou het begin en het einde. Of zit je hart soms vol verdriet en ongeloof en kan je moeilijk geloven dat Hij er is, omdat Hij zo moeilijk zichtbaar voor je is? Waarschijnlijk moeten we ons eigen beeld eens durven loslaten, want God is immens veel groter dan onze eigen kleine waarheid
|
