Een bezinning bij het Doopsel van Jezus,
zomaar wat bedenkingen, maar toch ...
Het doopsel van Jezus
ons doopsel
een naam krijgen
'Jij bent me welgevallig'
Jij bent mijn kind
Ik ben Zijn kind ...
ook met mijn fouten en zonden ...
Telkens onieuw naar mijn Vader
kunen en mogen gaan
die me 'welgevallig' noemt.
Geven geeft dan leven.
Ver-geven maakt van me een nieuw mens
doet mij en de ander opstaan
openbloeien;
zich AANVAARD weten
en daar komt het toch op aan
willen we geen verkeerde wegen bewandelen
of in de knoei geraken
die we misschien niet eens hebben gewild.
Ik denk hierbij aan de tragedie die ons ten deel
viel op Nieuwjaarsdag ...
Tijdens de mis wordt steevast een gebed gebeden
om vergeving met vaste items
zoals omwille van ons klein geloof,
ons gebrek aan vertrouwen,
of door onze schuld ...
In die smeekbede voegde er een dorpspastoor
er ooit stelselmatig aan toe:
"Desnoods omwille van ons (slecht) karakter als het er op aankomt".
Het klonk toen wat nieuw, maar als we er even over mogen doordenken ...
Is het precies daar niet waar het schoentje
soms duwt ... als het er op aankomt.
Ons karakter is heel vaak een hindernis
voor onze goede wil.
Heer, vergeef ons, desnoods omwille van ons karakter.
En laat ons welgevallig zijn in Uw ogen,
ook zij die door een plotse wrede dood in dit leven
ons werden ontnomen.
Amen
|
