Hoe laat je twee overweldigende realiteiten als de liefde tot God en als de huwelijksliefde tot bloei komen in het hart van een mens? Dat proces speelt zich niet af op sentimenteel vlak, maar op het gebied van het geloof: er is maar één liefde. Het gaat om de (her)ontdekking van Gods tederheid die de menselijke liefde herschept, haar fijngevoeliger maakt, geduldiger, veeleisender en barmhariger. De verfijning van de menselijke liefdeheeft in ruil daarvoor tot gevolg dat de relatie met God fijngevoeliger wordt, dat men meer aandacht schenkt aan en de dankbaarheid en edelmoedigheid toont tegenover God en de naaste. De relatie tot God en de genegenheid voor de huwelijkspartner maken deel uit van dezelfde liefdesdroom. Als de menselijke liefde opdroogt, moet er terug naar de bron wxorden gegaan. En als het haart eich van God afkeert, zal de menselijke liefde eronder lijden.
Met deze bijdrage richt ik me heel in het bijzonder aan twee nieuwe blogvrienden die ik recent mocht leren kennen, misschien ook als een duwtje in de rug.
|
