Geloven wij in hetgene waarvoor wij bidden?
Of is het enkel lippendienst, verstooid rondkijkend ...
Als wij tijdens de mis de kans krijgen om te bidden en te danken voor de ander,
denken wij dan niet heel spontaan aan onze moeder en vader,
aan die verre vriend of die lieve zus,
of zelfs aan die buur die ernstig ziek is ... Inderdaad, dat doen we.
MAAR het is je wellicht ook al overkomen dat de eucharistieviering al bijna zijn einde nadert
zonder we maar een moment hebben gedacht aan - laat staan gebeden voor - een broer of zus
waar we het helemaal niet zo goed mee doen, omwille van welke reden dan ook.
Dan maar een schietgebedje om het goed te maken voor het slapen gaan. Neen, zo werkt het niet en dat voelen we. Dat zegt die GEEST van ons aan.
Mea culpa.
Onze Vader, die in de hemelen zijt ...
En vergeef ons onze schulden,
gelijk ook wij vergeven aan onze schuldenaren.
AMEN.
|
